Pana recenzja do prawdy mnie wzruszyła... Nie ukrywam, ze bardzo czekam na ten film. Kocham Queen miłością bezkrytyczną... Freddie, Brian, Roger i John to byli, są i będą geniusze... W chwili obecnej jeszcze dodatkowo przeżywam mały "renesans" na Królową... Wspaniali muzycy, artyści, ale tez ludzie z ogromną klasą. Queen 4ever.

Mam 50 lat i jedynego czego najbardziej w życiu żałuje to tego że nigdy nie byłem na koncercie Queen. Film mnie wzruszył do łez. Zwyczajnie popłakałem się na koniec. Widocznie nie jestem prawdziwym chłopakiem bo oni podobno nie płaczą :-)))) Pozdrawiam Wszystkich fanów Frediego.

człowiek dostrzega jak nisko upadła dzisiejsza muzyka rozrywkowa...

Fajna recenzja, jednak ja uważam, że film był naprawdę dobry, a Rami genialnie oddał niuanse, jak gesty, czy sposób poruszania się Freddiego. Oglądałam w Imax, w oryginale, bez napisów. Widziałam jak niejednemu facetowi łezki szły po policzku. Pod koniec większość osób została w kinie. To pokazuje, że ta znana wszystkim historia nadal porywa. To film przede wszystkim o niesamowitej muzyce Queen, z przepięknymi zdjęciami nie pomijając OGROMNEGO talentu aktorskiego odtwórcy głównej roli. Nie znajdziemy tu niejednokrotnie taniego szokowania, ciemnych stron Freddiego, czy ostrych scen gejowskiego seksu. Znajdziemy tu za to niesamowitą muzykę, trochę śmiechu i wzruszeń. To hołd dla jednego z najlepszych zespołów rockowych, w teledyskowym stylu.To film o samotności. Freddie Mercury był w całej pozornej lekkości filmu postacią tragiczną. Samotną. Homo(bi?)seksualista, którego największym i jedynym romantycznym uczuciem był ten do kobiety, jedynej miłości swojego życia, Mary. Artysta, który u szczytu sławy, kariery i - nie bójmy się użyć tego określenia - wielkości został brutalnie ściągnięty na ziemię przez śmiertelną chorobę. Nie życzył sobie jednak roztkliwiania się nad jego losem. Ile mógł, trzymał swój stan zdrowia w tajemnicy. Zamiast robić smutne miny do kamery czy być twarzą kampanii na rzecz chorych, został gwiazdą aż do końca. Świetny film, i choć to bardzo skondensowana historia, to polecam, chociażby dla muzyki :)

Wczoraj byłam na tym filmie w kinie w miałym miasteczku we Francji. Podczas seansu nikt nie rozmawiał, ludzie śmiali się i czasami płakali. Wszyscy zostali na miejscach az skończyły się napisay i muzyka przestała grać. Wtedy rozległy się brawa na sali kinowej. Wszyscy! bili brawo. Wspaniałe przeżycie. Jak dla mnie film pełen wrażeń, gęsia skórka przez większość seansu. POLECAM!

Dziś byłam na premierze filmu!Śpiewałam,płakałam,śmiałam się...Film bardzo mi się podobał! Jako fanka Queen stwierdzam,że warto pójść i obejrzeć,bo dla prawdziwego fana zespołu to uczta jakiej nie było można nigdy zobaczyć.Muzyka bierze górę...Myślę,że Freddie byłby zadowolony...Show must go on Ferddie...show must go on!!!

Jestem z gimbazy i bylam na tym filmie, bardzo mi sie podobał i pod koniec filmu sie bardzo wzruszylam. Mam 15 lat i wole słuchac starszych kawałków typu Queen, Michael Jackson. Teraz nie ma takiej muzyki, nie ma takich koncertów, nie ma takich fenomenów.... wydaje mi sie ze urodziłam se w złej dekadzie.

Widziałam wczoraj ten film w IMAX. Mega przeżycie. I widownia... Żadnego gadania, czy szeleszczenia torebkami. Za to dało się słyszeć jak podśpiewują. A na koniec... Gdy zaczęły się napisy ludzie wstali z miejsc i zaczęli się kierować do wyjścia, ale przystanęli i słuchali muzyki do samego końca. Bo tak, masz rację, siłą tego filmu jest muzyka. Choć i Rami Malek jako Freddie chwycił za serca. Zdecydowanie polecam.

Wydaje mi się, że to, o czym wspominasz, że do końca widzimy tego młodego zagubionego chłopaka było zabiegiem celowym, ten drobny szczegół dodaje autentyczności i głębi postaci ultra wrażliwego artysty, samego w tłumie - jak to ujęto w filmie- ślizgającego się w ciemności pomiędzy chwilami, które są czegoś warte. Freddie był kolorowym ptakiem, jego świat wyglądał inaczej niż nasz. Tacy ludzie widzą i czują więcej i często nie potrafią udźwignąć ciężaru codzienności. Zgadzam się jednak, że film został bardzo ugrzeczniony, zabrakło dosłownie szczypty pieprzu i kontrowersji. Uważam, że to jednak piękny pomnik, hołd dla tego jedynego w swoim rodzaju artysty. Non omnis moriar - wrażliwość jego głosu i osobowości będzie wzruszać jeszcze wiele pokoleń.

Zabrakło mi na końcu God save the Queen . Poza tym czułam taką energię jakby Freddie stał przede mna jak żywy . Najlepszy męski rockowy głos na świecie .Nikt nigdy go już nie zastąpi . ❤️

Oczywiście, że film nie oddaje w pełni fenomenu Freddiego; aby to pokazać musielibyśmy w kinie zostać na minimum weekend - brak Barcelony, Davida, 250 tysięcy z Rio... pewnie każdy spodziewał się także końcówki w stylu Wembley 1992 - tribute. W każdym razie - ja nie mam się do czego przyczepić, może tylko do tego, że uświadomiłem sobie jaki jestem stary.

Tuza muzyki rockowej, ikona popkultury, legenda przerwana nieuleczalna choroba. Show must go on

Moj zachwyt nad Queen jest bezgraniczny. Jeżeli chodzi o film... Uważam, że świetna robota. To nie film psychologiczny! To nie film biograficzny! To film o geniuszu Queen, a nie Freddiego! Sceny ukazujące Jego samotność, wzruszają. Sceny, w których pokazana homoseksualność bardzo dobrze pokazane. Bez wulgaryzmów, pornografii. Film o geniuszu, samotności i wierności. Nie było by Queen bez Freddiego, nie było by Queen bez Smeil.

Prawdziwych fanów film na pewno wzruszy, muzyka powala, szkoda, że film trochę przeinacza fakty - Freddie w czasie występu na Live Aid nie wiedział jeszcze, że jest chory. Ale film bezwzględnie wart obejrzenia! Rami Malek daje radę, gra nieźle, chociaż pod względem podobieństwa do prawdziwych muzyków, najbardziej trafnie dobrany jest aktor grający Briana Maya. A tak w ogóle, po raz enty dochodzę do wniosku, że Freddie Mercury był genialny i nie do zastąpienia!

Byłem, widziałem, przeżyłem. Brakuje z 3h do pełnego obrazu - zwłaszcza na końcu. Co nie zmienia faktu, że to film obowiązkowy dla każdego fana Queen.

Film rzeczywiście może za grzeczny, ale z drugiej strony mam wrażenie, że niektórzy byliby zadowoleni dopiero jakby pokazano ostre sceny seksu dwóch facetów w kiblu. Czy kino musi być tak dosłowne? Z filmu dało się wywnioskować, że Freddie grzeczny nie był, miał mnóstwo kochanków, a koka była nieodłącznym gościem imprez. Czytam też narzekania, że film po omacku traktuje chorobę Freddiego. Szczerze to wydaje mi się, że byłoby świństwem ze strony kolegów z zespołu pokazywanie teraz jak choroba go wyniszczała, gdy jemu tak zależało na prywatności w tej materii. Dla mnie 8/10, mogłoby być trochę więcej szaleństwa :)

Wlasnie wrocilam z kina i jestem wzruszona. Ostatnie sceny byly genialne i te pokazanie koncertu live aid. Mialam wrazenie jakbym tam byla. Zdaje sobie sprawe ze ten film to idealnych nie nalezy ale mysle ze pieknie oddal hold Freddiemu i zespolowi Queen. Niech jego legenda pozostanie wiecznie zywa :)

Byłam. Moze jestem stronnicza ale film dobry. Nawet bardzo... Ale ta muzyka. Aż chciało się śpiewać, tupać, klaskać. Muzyka porywa. Polecam by to przeżyć, poczuć tą niesamowitą muzykę. Kocham Queen.

Wychowałam się na muzyce Qeen.Freddy był niesamowity,niepowtarzalny.Takich wokalistów już nie ma.Takiej muzyki już nie ma.Szkoda,że przyszło mu żyć w czasach w których nie był rozumiany jego styl,orientacja w rodzimym kraju.Sława go przerosła ale przedewszystkim samotność mimo tłumów fanów.W sercu zawsze pozostanie żal po tak genialnym artyście.Na film pójdę,chociażby po to żeby zamknąć na chwilę oczy i poczuć tę moc.Dziękuję za wspaniałą recenzję.Pozdrawiam

Byłem na pokazie przedpremierowym, teraz obejrzałem Pana recenzję - w 100% się z nią zgadzam - poruszał Pan dokładnie te tematy, które ja bym poruszył mówiąc o tym filmie. To jest jedyny film na który mam ochotę iść drugi raz do kina - nie przez wielkość samego filmu - po to, by poczuć tą muzykę, która była idealnie zgrana z akcją! Ktoś, kto zna historię Queen, dokładnie czuje w którym momencie wejdzie która piosenka. "Po jednej nutce", z samego tła danej sceny... Bardzo polecam ten film - to była muzyka, to była moc! W kinie ponownie ją czuć! Ps. I ta dziwna sytuacja na koniec filmu - lecą napisy, część ludzi wstaje i idzie w kierunku wyjścia, ale większość się zatrzymuje i słucha muzyki na stojąco, jakby na coś czekali, jakby chcieli oddać cześć Freddiemu przez minutę ciszy...

Serial o Queen i Freddim-taki długi z wszystkimi szczegółami z życia to byłoby naprawdę super sprawa. Ogladalabym jak zapalona.

Byłem i polecam całym sercem powrót do lat młodości kręci się w oku łza niejedna co do gry aktorskiej nie ma takiej możliwości aby ktoś jeden do jednego oddał postać Freddiego Mercurego za to Brian Brian May 1 do 1 Czasami nie wiem który jest który uważam że bardzo dobrze iż nie skupiono się na życiu prywatnym zaznaczając tylko mniejszymi lub większymi akcentami jego aspekty a skupiono się na muzyce bo to najważniejsze co nam po nich zostało A nie to kto z kim sypiał

Właśnie wróciłem z kina z żoną z filmu "BOHEMIAN RHAPSODY" i powiem tylko jedno Rewelacja!!! Piękny hołd iArtyście niezwykłym czyli o Fredym Mercurrym i QUEEN.Polecam!

Właśnie wróciłem z kina i 100% warto Były momenty gdy czułem jak by ktoś ściskał mnie za gardło . i ten żal , że mógł by jeszcze żyć do dziś . Bardzo żałuję że nie mogłem być na jego koncercie. Gdy zmarł miałem 9 lat i pamiętam że w pokoju miałem plakat z Fredim i bardzo mnie ta wiadomość zasmuciła .

Witam wszystkich. Jestem właśnie świeżo po obejrzeniu filmu. Po części zgadzam się z panem Arturem, po części nie. Otóż mnie także wbiło w fotel, film bardzo mnie poruszył (zryczałam się "jak bóbr" i zakosami przemykałam do domu ;-) ). Jak napisałam później na fb- doskonałość muzyki sama w sobie skazuje ten film na sukces. A więc i tu pełna zgoda. Natomiast mnie właśnie podobało się to, że film był pomiędzy koncertami dość grzeczny, dość delikatny, "płynący". Podobały mi się te kontrasty i przy mojej dość dużej wrażliwości , zwiększały jeszcze intensywność doznań. Twórcy zarysowali portret Freddiego w sposób delikatny, nienarzucający się, jakby z szacunku dla muzyki nie próbowali z nią konkurować-tak to odebrałam.. W każdym razie gorąco polecam!

Recenzja w dużym stopniu oddaje moje odczucia po wyjściu z kina. Przyznam, że jako akcentu końcowego oczekiwałem jakiejś sceny z kręcenia teledysku do "These are the days of our lives", kiedy Freddie był już mocno osłabiony i być może jakichś migawek z koncertu "The Freddie Mercury Tribute Concert" na Wembley, ale nie zmienia to faktu, że fana Queen ten film wbija w fotel i nie pozwala wyjść z kina do momentu, gdy zgasną napisy i zapłoną światła. Negatywnym aspektem filmu jest według mnie jedynie fakt, że wychodząc z sali kinowej na nowo przeżywa się żal, że Freddie już nigdy więcej nie zaśpiewa dla nas.

Muzyka Queen towarzyszy mi od dzieciństwa. Pierwszy utwór jaki mnie zauroczył to było "Radio GaGa". Do tego ten niesamowity jak na tamte czasy teledysk. A potem dalej już poszło i trwa do dzisiaj. Nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że Freddie upadł. Freddie zachorował i zmarł, ale to nie był upadek. Queen nigdy nie upadł, a ich muzyka jest ponadczasowa. Mój syn już jak miał 5 lat to lubił bardzo "We will rock you". Teraz jest już prawie dorosły i też uwielbia Queen. Ta muzyka wciąż łączy pokolenia. Co do filmu to nie wiem czy na niego pójdę. Mnie wystarczy puścić sobie na dvd ich koncert z Wembley. Aktor grający Freddiego, chćby nie wiem jak dobry, to jednak tylko aktor. Pozdrawiam wszystkich fanów Queen.

W końcówce We are The Champions z Live Aid jest słynne zakończenie przez Freddiego "of the world". Takiej wersji nigdy nie było oryginalnie, na płycie, z tymi słowami na końcu. Odtąd już zawsze każdy śpiewał te piosenkę z tym dodatkiem.

Co rzadkie, wszyscy muzycy Queen mają studia, a kilka lat temu Brian May zrobił doktorat z fizyki!!!

"Każdy powinien zobaczyć ten film i zobaczyć,jak wiele straciliśmy.I jak wielkie mieliśmy szczęście,że tak wiele zostało." Jesteś wielki Arturze Kinomaniaku.

Cóż. .. jako fanka zespołu i tak pójdę na ten film, nawet jeśli nie jest szczególnie dobry (chociaż bardzo szkoda) i pewnie będę płakać jak szalona. Chusteczki już szykuję. .. Jakby nie patrzeć, ten film to jedyna okazja, żeby w jakiś sposób "być" na koncercie zespołu, kiedy Freedie jeszcze z nimi śpiewał. Innej już nie będzie. Mnóstwo osób chce chociaż w małym stopniu poczuć tę atmosferę, przeżyć te emocje. Film więc pewnie i tak dobrze się sprzeda (nawet jeśli ludzie później będą go krytykować).

Jeżeli ktoś nie widział, bardzo polecam, nie słuchajcie negatywnych opinii, ponieważ dla fana tej muzyki i fana Freddiego (ja osobiście go kocham) ten film jest genialny, można oczywiście by się było rozwodzić - czy na pewno wszystko jest zgodnie z prawdą? - czy aktorstwo było na najwyższym poziomie? - czy Braian May przyczynił się do tego, że Freddie jest w filmie pokornym chłopcem? - i nad masą innych rzeczy. Film jest przyjemny, wspaniale się go ogląda, po ponad 2 godzinach oglądania, człowiek chce oglądać jeszcze i jeszcze, a niestety film się kończy. Jest to film fabularny, a nie dokumentalny i o tym warto pamiętać. Polecam każdemu fanowi zespołu Queen, Freddiego Mercurego, czy samej twórczości zespołu. Pozdrawiam.

Mieszkam w Anglii od paru miesięcy i nie ukrywam że to był jeden z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie filmów. Miałam okazję być na jego premierze i osobiście, jako fankę QUEEN, bardzo mnie poruszył. Mimo młodego wieku (13 lat) uwielbiam muzykę z lat 70 i 80. Film jak dla mnie trochę za krótki, dlatego cała akcja tak "pędziła". Polecam serdecznie 9/10 ❤

Gdy umarł Mercurry coś umarło w nas,pokoleniu ktore wchodzilo w doroslosc w latach 80.Potem juz nie bylo tak samo.Tesknie za tamtymi czasami.Dzisiaj jestem dinozaurem ktory sie roztył i wyłysiał😅.A wtedy dlugie włosy i Radio Gaga na całą pare.

Wczoraj byłem na filmie i polecam 10/10! Ciekawostka bez spojlera: w filmie na koncercie live aid podczas gdy kamera pokazuje publiczność i wszyscy trzymają ręce w górze rzuciła mi się w oczy jedna osoba która pokazuje środkowe palce w stronę sceny, był to ułamek sekundy i kamera była w ruchu. Jestem ciekaw czy ktoś jeszcze to zauważył :D P.S. Dla mnie ten film nie jest biograficzny, jest to doświadczenie muzyczne z zarysem historii

Mój tata absolutnie miłujący wielkie zespoły minionych epok słuchał też Queen,wiadomo.Pamiętam,że kiedy jako mała dziewczynka słyszałam głos Freddiego z głośników na maksa - zawsze miałam ciarki.Potem,jako trochę starsza małolata będąc sama w domu puszczałam sobie I Was Born To Love You i zaczynało się wokalno-taneczne wariactwo,dopóki rodzice albo babcia otwierając drzwi nie sprowadzili mnie na ziemię :)) Dzięki za recenzję Kinomaniaku :)

Mam 28 lat, muzyka Queen towarzyszyła mi w najważniejszych chwilach w życie. Oczywiście zwzruszenia ryczałam na fimie jak bóbr😭

Czekałam na ten film od pierwszych pogłosek o nim jeszcze sto lat temu, gdy Freddiego miał zagrać Sasha Baron - Cochen. Później tak często zmieniano zdanie o tym czy on w ogóle powstanie czy nie, że zrezygnowałam ze śledzenia jego losów. I od momentu gdy wyszedł pierwszy trailer oczekiwałam filmu z wielką nadzieją i lekkim strachem, w końcu gdy pochodzi się do jakiejś historii czy osoby tak personalnie - łatwo o zawód. I gdy go wczoraj oglądałam pomyślałam sobie, że ta muzyka sprawiła, że jakkolwiek nie ujęto by tego od strony technicznej czy fabularnej - ja nie wyjdę zawiedziona. Film mógłby być lepszy. Mógłby być mniej wygładzony, mniej stronniczy i umoralniony - zrezygnowano z ujęcia pewnych ważnych w Freddiego życiu osób i rzeczy, zdecydowano absolutnie wybielić Mary Austin. Postawiono na to, żeby pokazać określoną historię, przy czym spłaszczono niektóre sytuacje i postacie. Bardzo podobała mi się relacja Freddiego z rodzicami, odzwierciedlenie strojów, ujęcie klimatu - choć też w niektórych miejscach miałam coś w rodzaju zgrzytu, jak gdyby wszystkie postacie są wydarte dosłownie z komiksu, jak gdyby to nie byli prawdziwi ludzie. Mimo tych wszystkich wad film zrobił wrażenie - muzyka chwytała za serce, a scena ukazująca koncert Live Aid była naprawdę wzruszająca. Myślę, że im więcej ktoś wie na temat Królowej, tym siłą rzeczy będzie miał większe oczekiwania, ale ta wielka miłość do ich muzyki jednocześnie pozwala przymknąć mi oczy na wiele oczywistych niedociągnięć i po prostu "enjoy the show" ;)

Rami w wielu ujęciach, zwłaszcza w dłuższych włosach bardziej mi przypomina ( z twarzy ) Micka Jaggera niż Freddiego...Ale i tak ma to niewielkie znaczenie bo w filmie jest przede wszystkim ta cudowna MUZYKA :-)

Z tej recenzji wynika Panie kinomaniaku.. że nie mam na co czekać, tylko zobaczyć ten film:) tak długo czekałem i mimo wszystko widzę, że zrobili robotę. Najważniejsza jest muza, o to chodzi przede wszystkim, ten zespół wspólnie stworzył to, czego nie zapomnimy do końca życia.

Czekałam na ten film odkąd zobaczyłam trailer. Historia Queen fascynuje mnie od dawna, a ich muzyka towarzyszy mi na każdym kroku. Ich teksty i muzyka były są i będą ponadczasowe. Twórczość Królowej jest istnym arcydziełem. Co do recenzji: nie zgadzam się z Pańską opinią, jakoby "film generalnie dobry, ale gra Remiego pozostawia wiele do życzenia, a geniusz Queen i Freddiego nie został dobrze oddany". Po pierwsze nie rozumiem tego rozdzielenia na Queen i Freddiego. Film miał na celu pokazać ludziom ogólną twórczość Queen, a nie skupiać się na życiu prywatnym wokalisty. W wielu momentach wyraźnie dało się odczuć, jak Brianowi Rogerowi i Johnowi zalezalo na Freddiem, jednak on tego nie dostrzegał. Media skupiały się tylko na nim, przez co czuł się lepszy od innych (był lepszy, ale obnoszenie się z tym zepsulo mu relacje). Tylko razem Queen mógł odnieść sukces. Freddie był niepowtarzalny. O ile resztę czlonkow zespolu udalo sie odwzorowac niemal identycznie, o tyle Freddiego nikt nie podrobi i uwazam, ze Rami i tak dobrze sobie poradził, grajac tak wymagającą i precyzyjną rolę. Glos z obrazem rozjezdzaly sie niezauwazalnie tylko w niektorych miejscach. Wspomniał Pan rowniez, ze nie wszystkie faktu z historii Queen zostały zamieszczone w filmie. Nie wszyscy ludzie na swiecie sa ich fanami (a szkoda). ,,Bohemian Rhapsody" ma zaciekawic ich i dac nieco informacji o historii, jednak kluczową rolę pełni tu muzyka. Jesli ktos zainteresuje się drogą Queen na szyt, na pewno siegnie po reportaz. Pamietajmy, ze film ten nie jest reportazem a raczej biograficznym musicalem :) Osobiscie jestem dosc mloda osoba i kiedy sie urodzilam Freddie juz dawno nie zyl. Dla mnie obejrzenie w kinie ,,Bohemian Rhapsody" bylo wzruszajacym przezyciem. Poczulam sie jak na prawdziwym koncercie. Niby mozna ogladac zapisy z koncerow, ale na duzym ekranie wraz z innymi fanami... To nie to samo.Jak dla mnie najwazniejsze w ocenie filmu jest wrazenie koncowe. Na napisach mialam łzy w oczach. To chyba mowi samo za siebie ;) Serdecznie pozdrawiam- Fanka Queen

Mam 19 lat, uważam, że Fredie to najlepszy wokalista wszech czasów, byłam dzisiaj w kinie na filmie i zdecydowanie zaniżyłam średnią wieku 😂 Dla fana Queen film wzruszający, niezależnie od wieku... 💓

W niektórych scenach Remi bardziej przypomina wyglądem Micka Jaggera niż Freddiego.

Pamiętam jak moja kilka lat starsza siostra fascynowała się Queen gdy byłem maluchem :) Wtedy jeszcze śpiewałem Fasolki i piosenki z Pana Kleksa i minęło wiele lat zanim dojrzałem do tej muzyki. Na film z pewnością się przejdę i zaproszę siostrę, która niestety ma teraz na głowie za dużo codziennych trudów aby znaleźć czas dla siebie i na cieszenie się muzyką. Mam nadzieję, że będzie to dla niej 2 godzinny powrót to łatwiejszych i szczęśliwszych czasów :)

Troche sie nie zgadzam, jesli chodzi o gre aktorska. Rami jest swietny jako Freddie. To nie Freddie, wiadomo, ale jest bardzo bardzo dobry. Film zostal zrobiony “poprawnie”, szczegolnie jesli chodzi o chorobe Freddiego, bo sa zapiski w testamencie, ktore nie pozwalaja na publiczna dyskusje o chorobie. Fabula mnie jakos nie porwala, bo nie ma kontrowersji i szokujacych sytuacji, ale tez nie bylam na to nastawiona. Film jest raczej wspominkowy i opowiada historie, ktora juz znamy, dlatego warto miec to w glowie, zanim wyjdzie sie skwaszonym z seansu. Ostatnie 20 min film byly bardzo wzruszajace. Cala sala kinowa ocierala lzy. Przedzial wiekowy 13-65 lat. dla mnie to najlepsza i sama mowiaca za siebie recenzja talentu Freddiego

W tym filmie mnóstwo rzeczy się kupy nie trzyma. Ktoś kto zna historię Queen i Freddiego z detalami, od razu to dostrzeże. Chronologia jest położona. Ja jestem rozczarowany. Miejscami było bardzo fajnie i łza się w oku kręciła ale ogólnie według mnie jest średnio.

Dokładnie pamiętam dzień jego odejścia i to niedowierzanie... Queenn to cała moja młodość..

Jak dla mnie film genialny. A główny aktor odegrał go wzorowo :) muszę obejrzeć go jeszcze raz:)

Witam.Pewnie oceny zabrakło,z powodu nostalgii .Pewnie można,a nawet trzeba przymknąć oko na niektóre niedoróbki filmu,bo tak naprawdę nie wiadomo,czy idziemy na film,czy chcemy poczuć namiastkę ''koncertu'',który się nigdy już nie odbędzie.

Byłem w kinie z 13-letnią córką - i mimo, że nie jest fanem Queen, na ostatnich kilku minutach w kinie - podczas koncertu Live Aid, płakała... Więc wydaje mi się, że wrażliwych ludzi zawsze ta muzyka będzie poruszać. Aha i jeśli ktoś może to niech zobaczy ten film w IMAX - ogromny ekran i epicki dźwięk dają mu dodatkowego kopa.

Ja byłem wczoraj na tym filmie. I do dziś nie mogę dojść do siebie. Był po prostu piękny. A mam 12lat

Film jedynie do obejrzenia w kinie wtedy jest moc więc nie czekajcie i nie szukajcie go w necie bo wtedy to szkoda czasu. Mega widowisko koncertowe o całej grupie i tym jednym niespełnionym i nieszczęśliwym oryginale Freddim...POLECAM I POTWIERDZAM wszyscy w kinie siedzieli nawet na napisach końcowych więc podziwiamy i kochamy ich wszyscy.

W filmie jest ogromnie dużo nieścisłości, błędów i przeskoków chronologicznych. Kiedy powstało "We Will Rock You" w 77 roku, Freddie nosił jeszcze długie włosy i oczywiście nie posiadał wąsów. Jim Hutton nie miał nic wspólnego z gastronomią, był fryzjerem w hotelu Savoy, poznali się w klubie dla gejów "Heaven" w Londynie, a nie w tak, jak pokazano w filmie. Fred nie przedstawił Huttona oficjalnie rodzicom, gdyż do końca ukrywał przed nimi swoja orientację seksualną, a przynajmniej ją maskował. Hutton był przez długi czas oficjalnie ogrodnikiem. Utwór "Tie Your Mother Down" pojawiający się na początku filmu został nagrany dopiero na 5 album w 76 roku. W 85 roku Fred nie zrobił sobie jeszcze żadnych badań na obecność wirusa HIV. To tylko to, co teraz pamiętam,a było tego z pewnością więcej. Mnie film podobał się średnio. Zęby Freddiego są przesadnie wyeksponowane, tak, że dla mnie wygląda raczej groteskowo. Sama postać Freda nie ma żadnej głębi, nie jest ciekawie zarysowana. Pominięto wiele ciekawych wątków, które można by wykorzystać w filmie.

Czekałam na ten film, od kiedy pojawił się pierwszy zwiastun kilka miesięcy temu. Nie będę się tu rozpisywać, film po prostu był świetny, i mnie tam pasuje, ale co ja wiem xd

Najbardziej wstrząsnął mną moment gdy po Live Aid wszyscy wyszli na scenę i było wyraźnie widać jak boją się kontaktu fizycznego z Freddym , zrobiło mi się go szkoda, Geldof, Bono walili z wszystkimi niedźwiadki , z wszystkimi oprócz Freddyego,

Poszedłem do kina z ciekawości nie znając dobrze tego zespołu i po filmie się zakochałem w nich po prostu

Jedyni niepowtarzalni wspaniali muzycy , artyści ludzie QUEEN

Zdałem sobie właśnie sprawę, że Fred naprawdę zajebiście grał na fortepianie i w przeciwieństwie do Phila Collinsa nie walnął się w najważniejszym momencie w całym amoku i chaosie Live Aid :) Najlepszy frontman w historii rock n rolla bez najmniejszej wątpliwości, tuż za nim David Gahan :P

Wczoraj byłam na filmie i powiem to nie tylko film biograficzny, ale też koncert .....wspaniały koncert .....extra :)

Film może ma dużo braków, ale muzyka to wszystko przykryła! Nie myślałam, że kiedyś popłaczę się w kinie, ale nie mogłam się opanować- gile zaczęły mi ściekać z nosa przy scenie z Live Aid. Nie wiem jak to opisać... Żal? Za czymś nieuchwytnym?

Muszę uchylić kapelusza i powiedzieć że bardzo trafną i obiektywną recenzję Pan przedstawił. Chyba nic dodać i nic ująć. Oglądałem film dobre 3 tygodnie temu i od tamtej pory wygrzebuję wywiady, informacje z netu. QUEEN to był w dzieciństwie jeden z moich pięciu ulubionych zespołów. Film zdopingował mnie do szukanie więcej na temat zespołu.. Dzisiaj grzebiąc w internecie i słuchając oryginalnych wypowiedzi przyjaciół zespołu, dziennikarzy, prezenterów reżyserów dźwięku i dziewczyny Frediego, musze przyżać - że pańska recenzja jest trafiona w punkt. Chyba za mało szaleństwa Frediego zostało pokazane, trochę nieścisłości , niedopowiedzeń - ale może dlatego że film był nakręcony na podstawie wywiadów przyjaciół Frediego , którzy niekoniecznie chcięli przekazać ciemne strony przyjaciela... W całej tej historii wzruszony jestem postacią Mary Austin - dziewczyny Frediego i jego przyjaciółki, która otrzymała jego prochy po kremacji. Obiecała że wypełni jego wole i pochowa go w miejscu im tylko dobrze znanym, i nikt nie znajdzie jego grobu...... Słowa dotrzymała - nie spojleruję - tego nie ma w filmie ;) Polecam także poszukać w necie informacji. Są próby zespołu. Widziałem urywki filmu jak Fredi i Bryan piszą utwór - chyba jeden z utworyó na płyte Barcelina.....A film QUEEN trzeba obejrzeć koniecznie! Polecam

to nie jest dzielo oskarowe... to jest hold dla muzykow ktorzy stworzyli muzyke ponadczasowa.. choc troszeczke moze pokazac przyszlym pokoleniom na czym bazuje muzyka ktora bedzie sie sluchac zawsze...

Za sam wstęp, byłem gotów dać like. Na prawdę świetny. Bardzo fajna i profesjonalna recenzja, nie mówie tego jako fan, rzadko oglądam twój kanał. Jedynie zbyt długie wstawki z filmu, jak dla mnie. Po za tym super, chce się oglądać. Zazdroszczę montażu ;) oby tak dalej, a może nawet lepiej. Pozdrawiam

Świetny, ze smakiem zrealizowany film. Muzyka poraża, dramaturgia świetna, fenomenalna praca kamery. Skróty oczywiście są, przeinaczenia są, no ale to tylko dwie godziny. Dorastałem z Queenem, piękny hołd dla zespołu...

No .... to już się odbyło ( pokazy przedpremierowe) .Tak... o dziwo film dobry,ale dla fanów bezkrytycznych(ja też do nich należę) muzyki za mało. O dziwo Rami Malek ... szacun za aktorstwo -zagrał to fajnie . I pamiętajcie najważniejsze są napisy końcowe- tam śpiewa sam KRÓL.

Właśnie wróciłam z kina a wrażeniami podzielę się na Fb. Pozdrawiam Arturze:)

Czy tylko mnie aktor grający Freddie'go przypomina bardziej Mick'a Jagger'a? Fajna recka. Pozdrawiam!

Świetny film, świetna muzyka. Oglądałem ten film w Irlandii i tam też wszyscy czekali do końca napisów. Wielu ludzi po cichu sobie śpiewało. Łzy też były i u mnie i u innych.

Bylam w sobote na filmie, dla mnie jako zwyklego widze i osoby, która WCZESNIEJ po prostu sluchala czasami tych najwiekszych hitow-WSPANIALY FILM

Zgadzam się z oceną. Film widziałam 27 X. Jestem wielką fanką Queen, a Freddie jest dla mnie bogiem muzyki. Wiem,że filmu nie da się "rozciągnąć ", ale wg mnie życie Freddiego i Jego fenomen potraktowano powierzchownie. Do tego wymieszane fakty i wrzucone w nową scenerię, Jim, który dla Freddiego tak dużo znaczył, tu jest raczej epizodyczny. Rami na Wembley momentami sztuczny ( Live Aid ogladam codziennie i znam każdy ruch i jest Freddiego, wiem, kiedy wykona konkretny gest). Ale fenomenalna i potężna muzyka Queen sprawiła, że na film wybieram się jeszcze raz. Pozdrawiam wszystkich Queeno- maniaków.

Moja miłość do królowej jest odwieczna, już w niedziele ujrzę Freda w interpretacji Malek na dużym ekranie!!

byłam na filmie już tydzień temu w Anglii, powiem tyle...ludzie po filmie nie ruszali się z miejsc...według mnie Rami Malek bardzo charyzmatycznie zagrał Freddiego, rzeczywiście miałam wrażenie, że w niektórych scenach zachowali rezerwę, ale sceny samotności Freddiego i jego życia prywatnego według mnie bardzo dobrze nagrane, co do muzyki Queen to w jakości IMAX to cudo, aż fotele kinowe się trzęsły! :D

Ogladalem dzisiaj. Wspaniały film. Jesli ktos zna historię zgodzi sie. (Niestety Brak wątku z Barbarą i Monserrat)

Właśnie wróciłem z kina. Jeden z najlepszych filmów jaki widziałem zarówno pod względem samego filmu co i opowiedzianej historii napisanej przez życie. Polecam.

Obejrzałem ten film po raz kolejny i po raz kolejny kilkukrotnie się na nim popłakałem mimo że mam już swoje lata ....jak u Pana Panie Darku to muzyka mojej młodości...

Ten film urzekł moje serce i autentycznie czułam się jakbym tam była zwłaszcza podczas koncertu live Aid, przepiękny film

Super film z przesłaniem, szkoda że przez to tak daleki os prawdy. Ogląda się jednak świetnie, nie tylko dzięki muzyce. W efekcie wszyscy siedzieli do końca napisów. Polecam oglądać w IMAX.

Według mnie film jest rewelacyjny, aby go w pełni docenić trzeba być prawdziwym fanem Queen. W skali 1-10 dałbym filmowi 9 i to tylko dlatego, że jest w nim kilka nieścisłości, które jednak w żaden sposób nie przeszkadzają w emocjonalnym odbiorze filmu, w końcu nie jest to film dokumentalny, tylko fabularny, a niektóre jego sceny wzruszyły mnie do łez. Jeżeli ktoś oczekiwał większej ilości relacji z imprez Mercurego lub scen seksualnych, ten będzie pewnie zawiedziony, jak dla mnie było tego wystarczająco. Dzięki temu film ten mogą oglądać również osoby poniżej 18 roku życia. Kreacja Maleka zasługuje na Oskara, ani przez chwilę nie czułem dyskomfortu oglądając w jaki sposób wciela się we Freddiego. Sceny z Live Aid na najwyższym poziomie artystycznym. Najlepszy film jaki widziałem w tym roku.

Właśnie wróciłem z przedpremierowego pokazu i szczerze film wgniata i wymiata. Pierwszy raz ludzie zostali do końca napisów końcowych- nikt się z fotela nie ruszył mimo zapalonych świateł. Jak dla mnie dobrze że ten film jest taki wyważony- nie o to chodzi żeby z życia FM robić pokazówkę, ale uchwycić to zagubienie się i samotność mimo tłumu dookoła. Film wzrusza, bo tak jak mówiłeś, dochodzi do nas co straciliśmy, a jednocześnie ile zawdzięczamy Freddie'mu i Queen. I wdzięczny jestem Twórcom że oszczędzili patrzenia jak umiera- scena finałowa wystarczyła za codę. The show must go on.... Pozdrawiam

Byłem na przedpremierze. Nie jestem fanem Queen oraz Freddiego Mercurego, ale odkąd usłyszałem, że tworzą film o nich, wiedziałem, że muszę się wybrać. Polecam wszystkim, którzy znają chociaż jeden utwór zespołu Queen. Film jest o człowieku legendzie. Polecam każdemu aby się wybrał. Na koniec filmu niektórzy widzowie wychodzili ze łzami w oczach. Mnie się bardzo podobało. Szkoda, że Freddiego nie ma już z nami.

Film zachęca do głębszego poznania biografii Freddiego i zespołu oraz jego twórczości. Podobało mi się ukazanie relacji między członkami, że nikt się nie wywyższał i że każdy pisał piosenki które okazały się hitami. Przeważnie mamy lidera w zespole który tworzy muzykę więc to była miła odmiana 😊 zgadzam się że sceny koncertów a zwłaszcza z Live Aid wciągają i aż ma się ochotę wstać i się ruszać do muzyki, a trzeba się powstrzymywać do tupania lub machania nogą żeby nie przeszkadzać innym 😂😂 można było przez chwilę poczuć ten fenomen jaki się dział na ich koncertach 😍 przyznaje że wcześniej nie lubiłam ich muzyki jak leciała w radiu a teraz sama szukam ich płyt 😁😁

Czad pasja fantastyczne wyczucie rytmu Klasa w kazdym calu

Dobra recenzja, ja byłam w kinie wczoraj i naprawdę się wzruszyłam. Idąc na ten film lubiłam bardzo queen i coś tam wiedziałam, ale dopiero w kinie spojrzałam na ten zespół nieco inaczej i przyznam szczerze, że większość piosenek znałam, ale zrozbiły one w kinie na mnie zupełnie inne wrażenie. To było coś pięknego. I dodam jeszcze, że w tym roku skończyłam gimnazjum co może być dowodem na to, że i młodzi ludzie (nie wszyscy rzecz jasna), nie pamiętający Queen z lat kiedy grali, też bardzo go lubią i szanują.

Fajna recenzja, dzięki za to. Po wyjściu z seansu miałam mieszane uczucia: z jednej strony muzyka i charyzma (świetnie oddana) F.M. chwytają za serce, a z drugiej myśl, czy film został poprowadzony tak, aby właśnie wyrysować fenomen zespołu. No i czy sam film można nazwać dziełem kinematografii. Pana analiza świetnie oddała moje wątpliwości. Parę razy się wzruszyłam, kilka razy zaśmiałam, historia ciekawie zarysowana, tylko chyba za bardzo pędząca.

Witam, chciałem się tylko odnieść do Pana recenzji, głównie do określenia "gimby nie znają" i podzielić się swoimi wrażeniami. Jeszcze może powiem, że mam 22 lata chociaż to nieistotne zapewne. Na filmie byłem jeśli mnie pamięć nie myli 3 listopada. Fanem Queen i samego Freddiego jestem od dziesięciu lat. O film obawiałem się od odejścia Sashy Barona Cohena. Strasznie się bałem i jak się okazało słusznie. Bo film tak jak Pan wspomniał jest grzeczny. Za grzeczny jak na legendę. Cukierkowy może nawet bym powiedział. Nie wiem czy to tylko moje wrażenie, że temat homoseksualizmu został ukazany w sposób hmm płytki, taki obok, jakby twórcy czy też muzycy wstydzili się tego że Freddy lubił, zakochiwał się w mężczyznach. Może to tylko moje mylne wrażenie. Przejdę do muzyki. Fenomenalna. Genialna. Legendarna. Co się nie powie to będzie mało. Sam film w sobie nie zrobił na mnie wrażenia ale gdy tylko zabrzmiała nuta z jakiegokolwiek hitu to do oczu cisnęły się łzy. W kinie byłem z siostrą o 5 lat młodszą którą staram się zarażać właśnie taką muzyką, a ona jak się okazuje lubi w ten sposób chorować i odrzuca wszystkie leki byle tylko nie wyzdrowieć. Przy scenie koncertu na Wembley rozkleiłem się totalnie. Nawet koszulkę miałem mokrą tak wyłem. Jako mężczyzna, bo jednak przy siostrze nie wypada, wykręciłem się uczuleniem na koty bo kilka razy pojawiły się na ekranie. I co było piękne, że już jak się zapaliły światła i próbowałem się doprowadzić do porządku zerknąłem do tyłu gdzie siedział Pan z żoną na oko po 40 który również wycierał łzy i tylko spojrzał na mnie zdziwiony bo jednak ja smarkacz a tak poruszony. Więc miło na serduszku, że było nas dwóch. A siostra po filmie jeszcze bardziej ciekawa z setką pytań na które z radością mogłem odpowiadać. I nie muszę chyba mówić, że Freddy ze swoją muzyką zamieszkał w jej pokoju na dobre. Pozdrawiam cieplutko :D

Dla mnie film genialny ! Jeśli ktoś nie kochał Queen, świetna okazja żeby się po tym filmie się zakochać. Genialny i koniec kropka nie ma co rozkładać na czynniki pierwsze i szukać dziury w całym. Pozdrawiam

Jutro wybieram się na ten film i wiem, że będzie super jeżeli główną rolę gra muzyka 👍

Za każdym razem jak był przedstawiony początek koncertu płakałam jak dziecko, film niesamowicie mnie urzekł zmusił do refleksji, to że nie było nic o chorobie i jak to się potem rozwijało, mogliśmy zauważyć np na wywiadzie że Freddie nie lubił mówić o swoim życiu prywatnym do chłopaków mówił żeby się nad nim nie rozczulali, chciał być zapamietany przez muzykę a nie chorobę, cieszę się że zostało to tak wszystko przedstawione, film na najwyższym poziomie, aktorstwo Ramiego tak samo zasługuje na niemałą nagrodę, dla mnie 10/10

Nie wiem czy tylko ja, ale nie mogłam się przyzwyczaić do głównego bohatera, owszem, był bardzo podobny do Freddiego, dokładnie odwzorował jego ruchy, lecz nie wywarł na mnie aż takiego wrażenia żebym była jakoś bardzo wzruszona. Tak jak powiedziałeś, muzyka gra tu główną rolę, i to właśnie dzięki niej film ma ten klimat. Pierwsza łza poleciała mi w momencie, gdy FM oznajmił kolegom z zespołu, że choruje, natomiast na końcu, gdy były ukazane zdjęcia Freddiego z podpisami, wtedy nie mogłam po prostu opanować swojego płaczu, po części to przez te piosenki 'don't stop me now' i 'the show must go on' (które uwielbiam)

Czyli reasumując, fabuła jako dodatek do muzyki ? A co do samej muzyki pewnie dźwięk po remasterze (loundess war), więc lepiej gdy chcemy cieszyć się niepowtarzalnym brzmieniem Red Special May'a po prostu odpalić sobie w domowym zaciszu na swoim dobrym stereo płytę winylową ? Ostatni film tego typu który oglądałem to: The Runaways: Prawdziwa historia, gdzie o dziwo znakomicie Joan Jett zagrała Kristen Stewart (przez wielu określana jako beztalencie, pewnie przez nieszczęsny "Zmierzch" ;P), a przecież tutaj dostała pochwałę od samej Pani Jett, oraz Dakota Fanning jako Cherie Currie. W sumie w filmach tego typu chyba najważniejsze jest to, jak aktor/aktorka poradzili sobie z odegraniem roli, ikonicznych poniekąd już gwiazd muzyki, gdyż historia większości kapel rockowych wydaje się podobna. Zazwyczaj (niestety) kończy się smutnie jakimiś uzależnieniami :/

Kiedyś dawno temu po seansie filmu Olivera Stone'a "The Doors" zakochałem się w muzyce zespołu The Doors. Kocham też muzykę zespołu Queen, ale czy zakocham się w tym filmie? Nie wiem, ale raczej w tą drugą stronę to nie działa...

Ja byłem z żoną na przedpremierze. Nigdy nie byłem aż tak strasznie wielkim fanem Queen. Oczywiście twórczość znałem, podziwiałem ale tak na dobrą sprawę biografii w najdrobniejszych szczegółach nie znam. Film był naszym zdaniem świetny. Siedziałem w fotelu ze scisnietym gardłem, dreszczami na ciele i najeżonymi włosami. Emocje jak na pradziwym koncercie :) Na koniec nie chciało się wychodzić i zauważyłem, że większość widzów do wyjścia udawała się bez pośpiechu, a część jeszcze siedziała w fotelach. Czy zgadzam się z recenzją? Sam niewiem, kinomanaiakiem nie jestem ale patrząc na film z perspektywy czasu i zasugerowany tą recenzją może być w dużym stopniu prawdą. Na pewno zgodzę się, że muza "gra tu jedną z głównych ról", daje mu poteznego kopa i podnosi emocje :D Przeżycie niesamowite :) Z pewnością rozszerzę swoją kolekcję winyli o jakieś z Queen. Polecam film!

Przyznam, że nie jestem fanką Queen, nigdy się nimi specjalnie nie intersowałam (moze miec na to wplyw moj dosc mlody wiek, mam 18 lat). Na film poszlam dlatego, ze jeden z moich najukochanszych aktorow gral tam glowna role. Nie spodziewalam sie fajerwerkow ani nic w tym stylu. Ale fakt, ze z kina wyszlam oniemiala. Film jest bardzo dobry, polecam kazdemu. Muzyka cudowna, a Rami zagral naprawde dobrze. Edit bo nie skonczylam pisac i opublikowalam przez przypadek

Super film, warto było iść do kina, pójdę chyba jeszcze raz. Najlepszy film jaki widziałem w tym roku ❤ R.I.P. Freddy Youre the KING of his QUEEN

Filmu jeszcze nie oglądałam,ale po obejrzeniu trailera filmu i recenzji kinomaniaka mam podobne odczucia.Ten film ratuje tylko genialna muzyka zespołu Queen.Aktorstwo mierne,scenariusz też.Film musiałby robić wybitny reżyser,żeby pokazać wszystkie niuanse i aspekty przebogatej osobowości charyzmatycznego Freddiego,jego wybitnego talentu,wrażliwości,wszechstronności.Bardzo dobrze,że jest mało w filmie scen z jego bujnego życia prywatnego,bo to jego ciemna i wstydliwa strona.Uwielbiam ponadczasową muzykę Queen więc wybiorę się do kina,jednocześnie znając bardzo dobrze drogę do kariary i twórczośćFreddiego będę napewno rozczarowana płytkością i powierzchownością tego filmu.Wielka szkoda,bo genialny artysta ,który stał się legendą muzyki zasługuje na dzieło filmowe będące hołdem na miarę jego wielkości.

Nie do końca znam jego życie. Choć się starałem, nie do końca znam Frediego, choć chciałem. Ale znam jego muzykę, i tego mi nikt nie odbierze. Na film pójdę i będę chłonął jego talent(muzykę) , nie życie osobiste

Wielke dzieki za wspaniala recenzje! Dzieki za objektywna analize, to pierwsza recenzja z ktora zgadzam sie do konca! Moim zdaniem rowniez sercem tego wszystkiego jest muzyka, i dla tego ponownie ogladam wszystcy klipy Queen i liczne filmy dokumentalne - i one robia o wiele wieksze wrazenie niz ten film. Albowiem widze Freddiego i reszte prawdziwych, zywych, i to naprawde wzruszajaco.. Nie moge zrozumiec dla czego w filmach stalo modne probowac powtorzyc wspaniale rzeczy, dostepne w oryginalnych zapisach.. "I, Tonya", "Disaster Artist", teraz "Bohemian Rhapsody". Aktorzy nie maja szans odtwtorzycz arcydzielo.. Ogladajac Live Aid w filmie nie sila zapomnic ze te miliony ludzi to grafika komputerowa.. A Malek, jak slusznie zauwazyliscze, wyglada na dzieciaka, ta cieka szyja, niebieski oczy.. Dla mnie fatalnie brakowalo podobienstwa, i glownie charyzmy Freddiego. Dla tego moim zdaniem zawsze wolialbym klipy Queen i filmy dokumentalne od tego filma. "Szczescie, ze tak wiele zostalo"! Dzieki eszcze raz, pozdrawiam z Ukrainy. Przepraszam za bledy.

Starzeję się. Na IMAX-owej sali było dla mnie momentami za głośno. Co prawda nie byłem jedyny, bo pani siedząca w tym samym rzędzie co ja nawet zakrywała uszy ilekroć z głośników rozbrzmiewała muzyka (czyli dość często). Nie będę dodawał, o ile lat starsza ode mnie, bo nie wiem. I niech tak zostanie. Rzadki to widok, gdy widzowie nie wstają z foteli po skończonym seansie. A nawet jeśli wstali, to stają przy wyjściu i dalej patrzą w ekran, na którym przewijają się tylko napisy końcowe. I słychać “Show Must Go On”. Ja jednak czym prędzej musiałem się ewakuować, bo groził mi kolejny atak szlochu, który jeszcze dosłownie chwilę wcześniej przeżywała chyba cała sala. Trudno podejść do tego filmu bez emocji, bo mowa tu o historii zespołu, który w wyjątkowy sposób kupił ludzkie serca na całym świecie, od Zgierza po Zanzibar. Gdy słucham Queen, to czuję, że te piosenki są jakby moje. Nie wiem, na czym to polega i nigdy tego nie rozgryzę. Przeniesienie losów Queen na srebrny ekran i zamknięcie ich w nieco ponad dwugodzinnym filmie to zadanie cokolwiek karkołomne. Nic dziwnego, że proces jego powstawania miał dość burzliwy przebieg - z projektu wycofał się mający grać główną rolę Sacha Baron Cohen, zdjęcia zaś kończył inny reżyser. Film ma swoje niedostatki, pomija pewne wątki i, co ciekawe, zdarza mu się rozmijać z faktami - co dziwi zważywszy na fakt, że nad produkcją pieczę trzymali Brian May i Roger Taylor. Wszystko to jednak rekompensuje Rami Malek w zjawiskowo odegranej roli Freddie’ego Mercury’ego. I oczywiście muzyka. Sceny występów zespołu to w istocie samograje - to po prostu nie mogło się nie udać (no chyba że film kręciły Patryk Vega, hyhyhy). Najlepiej świadczy o tym sama końcówka filmu, która dosłownie wbija w fotel, ściska za gardło i nie daje powstrzymać łez. Nie ma tu tabloidowatych ujęć ze szpitalnego łóżka - ta opowieść kończy się w taki sposób, w jaki Freddie powinien być zapamiętany. Dam głowę, że po powrocie do domu jakieś dziewięćdziesiąt procent z nas puściło sobie muzykę Queen. Bo ten seans nie skończył się na napisach końcowych. I tak naprawdę nigdy się nie skończy. #BohemianRhapsody #Queen #FreddieMercury #MustSee #ToTrzebaZobaczyć

Czyli jedynym który byłby w stanie obiektywnie ten film ocenić byłby głuchy fan dubstepu? :)

Freddie i George Kłaniam się Arturze Jestem fanem Queen odkąd słucham muzyki, ale był ktoś kto mógł może nie zastąpić Freddie'go, ale otworzyć nowy piękny rozdział w historii zespołu tym kimś był George Michael, ale na jego miejscu też odrzuciłbym ofertę współpracy złożoną przez Bryana i Rogera. Za obydwoma piekielnie tęsknię. ;( Pozdrawiam serdecznie. PS Przy twojej recenzji łzy cisnęły mi się do oczu.