Ah canıım sen neler yaşamışsın diyerek şefkatle bağrınıza basın cocuklupunuzu 🤲🤲🤲

Ferhat Hoca'nın Siz gerçekten harikasınız Doğan Cüceloğlu'nun bir sözünü hatırladım insanın çocukluğu ana vatanıdır Allah rahmet eylesin Doğan Cüceloğlu çok severdim Siz de çok değerlisiniz çok kıymetlisin İyi ki varsınız iyi ki sizi tanıdım Allah sizden razı olsun hocam hayatımızı aydınlatıyor sunuz

Ferhat hocam siz dünyanın en değerli insanısınız. Yüce Allah sizden razı olsun. Size sonsuz saygılarımı sunuyorum. Olağanüstü anlatımlarınızla bana çok şey kattınız. Başkalarının gözünden değerimizi ölçmemeliyiz. Kendimizi olduğumuz gibi kabul etmeliyiz. Değerli hissetmemizin yolu bu duygularla mümkün. Bu şekilde gerçek mutluluğu benliğimize taşıyabiliriz.

Hocam bunu evlendikten sonra eşimin aylesi hiç bir şey bilmiyorum gibi ve yeteneksiz olarak yadırgdıla davrdılar ve 3 ay sonra abim kayetim bunu üzerin piskoljim alt üst oldu bildiğimi herşey iyi umtum 6sen sonra kuran kursu başladım orada Allah'ım beni sevdiği beni ayırıp ayırıp böyle güzel yerlerde bulunurdu diyerek kendime bu güven sevgi dolu bir hayat içinde bularak onları atlatım elhamdülillah

Kaynanam cok degerliydi kraliçe. hep ben, biz şöyleyiz der dururdu. Cok degerli hissetmekte narsistlik olmuyor mu .birilerini ezerek kendini yüceltmek ona değerli hisserdi.ömrümden ömür çaldılar. Artık ben varim kötüyüm ben kötüyüm .bazılarına kötülükte lazım.

Her evde böyle akıllı bir adam olmalı. Teşekkürler. 😊

Allah razı olsun hocam

İşte böyle çözümler önerin doktor bey 👏 Allah razı olsun

selâmunaleykum rabbim bereketli uzun ömürler versin size çok güzel anlatıyor sunuz Allah razı olsun

Çok teşekkürler sayın hocam 🙏🌺

Ben bunu bir psikolog eşliğinde yaptım. Durup dururken yapınca pek tesiri olmamıştı. Fakat bir süreç geçirdim. Beni yönlendirdi ve sonuç inanılmazdı. Hayatım değişiyor çünkü ben değişiyorum.

Degerli bilgileriniz için teşekkürler

Harika bir bilgi hocam. Allah razı olsun.

ALLAH razı olsun hocam 🤲

Emeğinize sağlık hocam, teşekkürler.

Mükkemmel 📚

Allah razı olsun

Teşekkürler

Allah razı olsun hocam beni anlattınız

Adem Güneş hocanin taktiği bu çocukluğa inip hissetmek hemen mümkün olmayabiliyor pes etmeden devam edin ve mutlaka bu şekil tedavi eden bedegig veya piskolagdan destek alın.

Hocam aynı benim eşini anlattınız videonuzda. Evlendikten sonra kimiok seviyorsanm onunla görüşmemi yasakladı. Önce aileme uzun süre gitmemi yasakladı. Sonra arkadaşım ve eltimle görüşmeme izin vermiyor. Sessiz kaldıkça baskı artıyor biz kadınlar huzurumuz bozulmasın diye herşeye sabretmek zorunda kalıyoruz. Elhamdülillah ki çok adaletli bir Rabbimiz var herkes yaşattığının karşılığını alıcak

Çok doğru hocamm👏👏

Lütfen Hocam Allah sizden razi olsun yardimci olursaniz sevinirim

Size nasil ulasabilirim Ben Almanyadan

Ahh bu küçük kız neler neler yaşanmış gözleri korku dolu kalbi bin parça kırık

Çoçukluk bir fotoğrafim bile yok🥲

Aylarca Şema therapisi gördüm, ama anne ve babanin veremedigi bu duyguyu, ne kadar sen vermeye calissanda yaralar iyilesmiyor hocam

Yazık oldu dünün küçüklerine, bugünün büyüklerine 😔

merhaba hocam burada söylediğiz yöntemlere nasıl ulaşabiliriz

Hocam ben 16 yaşında genç bir erkek olarak sizin videolarınızı izleyerek bilinçleniyorum bana bu değerli bilgileri verdiğiniz için teşekkür ederim İnşaAllah evlendiğim zaman eşimle çok iyi bir evliliğim olucak sayenizde 💖

Hocam günümüzde eşler birbirlerine değer vermemek için çaba gösteriyorlar.bir taraf sürekli fedekarlik sürekli değerli hissettirme duygusunu öne çıkarıyor diğer taraf ise değer vermemek için ne gerekiyorsa yapıyor peki buna ne demeliyiz yâda nasıl çözeriz hocam

Değersizlik duygusu kişinin kendi kendisiyle ilgili bi duygu bozukluğu. Kimseye kabahat yüklemesinler. İçlerine dönüp düşündüklerinde bunu görecekler. Ben hatasızım başıma ne geldiyse başka insanlar yüzünden geldi deyip ailesini ölmüş gitmiş dedelerini suçlayanlar var. Aile dizimi saçmalıkları gibi. Mücadeleci kişilikte insanlar neler yaşıyorlar neler duyuyorlar bu duyguya asla kapılmıyorlar. Genelde eğitimi, maddi manevi gücü zayıf olanlarda daha çok görülüyor. Komşumu yürüyüşe çağırdım gelmedi, annem bana şöyle baktı, amcam neden okulu bitiremediğimi sordu, halam yemek davetine beni çağırmadı, yengem benim sevdiğim keki yapmadı, kaynanam eltime elbise aldı bana almadı, öğretmenim bana düşük not verdi, üniversite beni yüksek lisansa beni kabul etmedi arkadaşımı neden etti diye değersiz hissedenler var. Aşırı aşırı aşırı alınganlık. Kendilerine de çevresindekilere de hayatı çekilmez hale getiriyorlar. Bi süre sonra çevresindekiler de bıkıyorlar, bu sefer de değersizlikten sonra ilgisizlikten yakınıyorlar. Sevgi sözcüklerini, saygı davranışlarını anlamıyorlar. Sevgi denen duygu, göstermek söylemek kadar sevgiyi alabilmeyle de ilgili. Sevildiğini bil derler ya o hesap. Bi müddet sonra ağır depresyona ya da nasizme evriliyor. İnsanlar 18 yaşından sonra kendi hareketlerinden, sözlerinden, başarılarınından, başarısızlıklarından, ihmallerinden kendileri mesuldür. Dinen de hukuken de böyledir. Başkalarını suçlamak yerine, kendi sorunları çözme konusunda yetişkin gibi davranmayı denemeliler. Bu konuda the hours diye film var izleyin.

Ferhat bey, merhaba. Benden daha akıllısını kabul edemem, kabullenemem diyen eşlere ne demeli. Ben merak ediyorum. Bilgilendirirseniz sevinirim. .

Evet bunu gunde bi kac defa yapiyorum - insan rahatliyo

❤❤

Bunu yaşayan eşler ikisi de travmali ve degrsizlik duygusu yuksek kişiler...

Kıymetli hocam, değersizlik duygusu yaşayan biri çocukluğuna dönüp yaralarına temas ettikten sonra o yaraları saricam derken içindeki çocuğa karşı onu daha korumacı daha savunmacı biri haline de gelebilir mi? Yani onu yaralayan konulara ve insanlara karşı daha hassas ve daha tahammülsüz..?

❤

Yani şunu mu anlamalıyız: Kendimize değer verir seversek şımartırsak kimse bize değer vermese hissettirmese de umurumuzda olmaz antidepresan kullanmayız mı?

Arkadaşlar o kadaaarr doğruki ben 40 yıllık panik atağımı yendim gitmediğim doktor hoca kalmadı ilaç içimdeymiş

Bu videoyu ağlamadan izlemek mümkün mü?..

Ben bu videoyu izlemeden 3 hafta önce felan eski küçüklük videolarımı kendi isteğimle izledim. Belki anneme ve babama olan nefretim söner diye. Ama daha da körüklendi. Yıllarca benim sözümün hiçbir değeri olmadı. Onlar sevmeyi öpüp koklamak sandılar, benim için ise düşüncelerimin önemsenmesiydi sevilmek/değerli hissetmek. Şuan 23 yaşındayım ve geçenlerde aileme patladım ''Sizin yüzünüzden kendimi değersiz hissediyorum, hiçbir işi başaramayacağımı düşünüyorum. Hep başkalarıyla kıyasladınız beni, hiç övmediniz.'' dedim. Adeta beni bir kuyuya attılar da buradan çıkarsan güzel bir yere varacaksın dediler ama ne bi ip sarkıttılar ne bir merdiven. Sonra da seni en güzel kuyuya koyduk ya oğlum dediler. Nankörlükle suçladılar beni. Uzun zamandır ben onlarla muhabbet etmeye yanaşmıyorum çünkü ne konuşsam ya yerildim ya da eleştirildim. İyi bir şey yapmışsın diye hiç demediler. Kendi odama bile ben hükmedemedim. Pet shop hayvanı benzetmesi yapıyorum ben kendim için. Pet shop hayvanının da önüne yemek geliyor ve onun da barınma ihtiyacı karşılanıyor. Dahası yok işte, bu aynı ben. Evdeki kedi köpek gibiyim. Sözlerim ve düşüncelerim boş. Hep sen bilmezsin biz biliriz dediler. Benim mutlu veya üzgün olmam onların umurlarında değildi, yalnız tek bir şeye odaklanmışlar, ''benim seçtiğim yolla ancak mutlu olursun'' dediler. Bir de üstüne , üzerinde bulunduğum durum ile dalga geçti annem. Daha nesnel söyleyecek olursam: Genel olarak bu durum hayatımın her alanına yayılmış olsa da, özelinde; Üniversiteye gönderdiler beni ama bu yolda ne bi moral ne bi övgü desteği verdiler. Ders çalışırken getirdikleri 3-5 meyve değildi beni mutlu edecek olan. 6. senem üniversitede. Bitti derslerim , mezun olmama bir staj kaldı sadece ama içinde bulunduğum durum psikolojimi bozuyor. Hayata henüz başlayamadım. Yıllardır ders çalışıyorum , derslerim hiç de kolay değil. Saatlerce uykusuz kaldığım kaç gece oldu Allah bilir. Ben ise 6 senenin sonunda emeklerimin karşılığını en azından bir övgü ile almak şöyle dursun, annem hayata başlayamıyorum diye benimle dalga geçti. İyilik saydığı ama benim için değersiz olan nice şeyi de başa kaktı. (Örn: Yemedim yedirdim...) Sözlerimin bir kıymeti olsaydı, dinlenseydim de bana meyve getirmeseydi. Ancak o zaman kendimi değerli hissedebilirdim. Aileme patlamamdan sonra yine suçlu ben çıktım. Bir özür bile dilemediler. Ben onlara değer vermiyormuşum, odama kapanıyormuşum, suçlu benmişim. Bir özür bile dilemediler bugüne kadar. Herhangi bir şey için. Ben onlara şöyle şöyle yaptınız dedim, onlar da bana E ama sen de şöyle şöyle yaptın diyerek kendi hatalarını hep örttüler. Özellikle annemi hiç sevmiyorum. Onu sevmemek beni mutlu eden bir şey değil ama zorla da sevemem. Öyleki sürekli ona onu sevmediğimi söylüyorum artık, o ise bu sözüme bile kıymet vermiyor, seviyorsun biliyorum diyip duruyor. Ya yemin ederim sevmiyorum. Tüm herşeyi silmek belki bir özür kadar yakınken artık bir özrün bile kurtarmayacağı kadar kendini şişirdi. O nedenle onu affetmem imkansız gibi geliyor artık.

Hocam ben kendimi bekarken çok değerli görüyordum lakin eşim çok mükemmelliyetçi ve herşeyi eleştiriyor bir küsur buluyor Buda bende artık değersizlik ve yetersizlik duygusu oluştu bunu nasıl aşabiliriz

😢bir fotoğrafımız bile yoksa hocam

🤲🏼

Kendimi bildim bileli hep degersiz hissediyorim

👏💐

🤲❤

Insan kendini niye degersiz hisseder ki? Ne olmasi lazimdi? Biz insanız. Ne eksiği ne fazlası.

🌹❤️🌹

😄😆😃

Öyle yapıncada kendimi salak gibi hissediyorum

Aman hocam, Narsisosa dönmeyek

Allah razı olsun hocam