ผมจะเล่าในเคสผมแล้วกันว่าทำไมถึงได้ภาวะนี้มา ผมไม่มีเพื่อนที่บ้านเพราะบ้านอยู่ในที่ทุรกันดารแยกเดี่ยว อยู่กับตายายที่ไม่เที่ยวไม่ออกจากบ้าน เกื่อบทุกวันต้องโดนด่าว่าตี แม้กับเรื่องเล็กๆ จนวันนึงรู้สึกว่าถ้าต้องรํ้สึกเสียใจไปตลอดเราคงไม่รอด ก็เลยปล่อยทุกอย่าง ไม่ฟังไม่พูดกับพวกเขาอีกเลย จากนั้นพอโดนด่าโดนว่าความเสียใจก็ค่อยๆเบาลง จนรู้สึกว่าแล้วไงจะชมสุดท้ายเดี๋ยวก็ด่า จะด่าก็แล้วไง สุดท้ายเราก็ไม่ให้ค่าต่อสิ่งใด รู้สึกต่อสิ่งต่างๆน้อยลง จนเข้าสู่วัยทำงาน ตั้งแต่เกิดจนทำงาน กลับไม่รู้สึกถึงความรักเลย อาจเป็นเพราะเราไม่มีช่วงชีวิตในวัยเด็กและวัยรุ่นที่ดีเลย สิ้นยินดียินร้าย ถามว่าพอมันเจออะไรที่ทำให้อารมณ์พีคเดือดสุดๆหรือรักสุดๆ เราจะไม่มีอารมณ์นั้น แบบเพื่อนโกรธต่อยกันแต่เรากลับไม่ถึงขนาดนั้น บางคนวิ่งไปกอดหอม แต่เรากลับเบาบาง มันรู้สึกน้อยจนไม่รู้จะทำยังไงให้สนุกกับมันหรือเสียใจกับมัน

เฉย ของเราคือไม่รู้จะว่ายังไง มันว่างเปล่า ไม่รู้สึกอะไร ก็คือเฉยๆ

อยากกลับไปรู้สึกfullมีความสุขล้นมีความทุกข์ได้สุดๆ ตอนนี้เวลารู้สึกอะไรก็แค่นิดเดียว มันอธิบายไม่ได้ แต่รู้สึกอย่างนั้นตลอด

อยาดกลับมาสดใสคิดถึงความรู้สึก​ของตัวเองที่เคยเป็นคนสดใส😶

ไม่ใช่ภาวะสิ้นยินดี น่าจะเป็นภาวะไร้ค่า ไร้ความหมาย ไร้อารมณ์ ไร้สุข จมอยู่ในทุกข์อ่อนๆ เบื่อๆเย็นชาซึมเศร้าเก็บตัวไม่พูดจา ว่างๆใจลอยๆนิ่งๆเฉยๆสันโดด อาการเกือบจะเหมือนผู้ที่ปฏิบัติธรรมตื่นรู้เป็นสุขเป็นกุศลเบิกบานแจ่มใสแต่สงบและสันโดดนิ่งเฉยโล่งว่างและตื่นรู้ ...2แบบนี้เหมือนมีผ้าบางๆกั้นอยู่ การที่เห็นความเบื่อในใจตนเอง คือการตื่นรู้เป็นสุขเป็นกุศลฝึกฝนให้ชำนาญ ใจก็จะกลับมายืนอีกฝั่งในด้านที่ถูกต้อง และเมื่อเริ่มทำสิ่งดีดีทั้งหลาย ใจก็จะตื่นรู้เป็นสุขเป็นกุศล

งืมมมม พอมาฟังแล้วเหมือนพิธีกรเบลมคนที่กำลังมีอาการนี้อยู่เลยแฮะ คือก็น่าจะรู้ว่าโรคทางจิตเวชไม่ใช่ว่าเราเลือกที่จะเป็นแบบนี้ได้อ่ะ มันผ่านประสบการณ์ผ่านอะไรมาจนสารในสมองเป็นแบบนี้ คือนี่รู้นะว่าคนป่วยควรช่วยเหลือตัวเองด้วยแต่คนที่มาบอกก็ไม่ควรมาพูดในเชิงเบลมกันอ่ะ มันไม่ใช่ว่าเราไม่รู้สึกอะไรจนเฉยชากับคนรอบข้างขนาดไม่ใส่ใจเค้านะ แต่เราเฉยจนไม่มี motivate อะไรในชีวิตเลย รู้ว่าตัวเองอ้วนก็ไม่หยุดกินหรือไปออกกำลังกาย รู้ว่าผมเป็นสังกะตังคันหัวแต่ก็ไม่ไปสระผมเพราะคิดว่าตัวเองอยู่ได้ หิวแต่ก็ไม่ไปหาอะไรกิน มันไม่ใช่แค่ว่าเนี่ยซีรี่ส์เศร้ามากแล้วเราต้องรู้สึกว่าแล้วไงไม่เห็นเศร้าเลยไรงี้

นี้เป็นบ่อยมากแต่ไม่นานเท่าไหร่ เหมือนกับเราอยู่วงนอกของสถานะการณ์ต่างๆ อย่างปกติมีคนด่าเรา คนใส่ร้ายเรา เรากับรู้สึกเฉย รู้สึกเหมือนมันไม่มีอารมณ์ร่วมที่จะไปโกรธหรือตอบโต้กลับหรือแม้แต่จะปกป้อง เราแค่พยักหน้าแล้วเดินผ่าน มันเหมือนความรู้สึกเรามันแยกออกมาจากตรงนั้น ไม่ใช่แค่ทุกข์แต่รวมถึงสุขด้วย

ไม่เสียใจ ไม่ได้รู้สึก แม้กระทั่งญาติ หรือคนไกล้ชิดเสียชีวิตไป แต่ไม่ได้รู้สึกเสียใจเลย ทำไมเป็นแบบนี้ครับ อกหัก หรือโดนบอกเลิก หรือเกี่ยวกับสิ่งรอบข้าง เป็นเรื่องที่เฉยมาก ไม่ได้รู้สึกสนุกกับอะไรเลย คิดแค่ว่า มันเป็นของมันแบบนี้แหละ เดียวมันก็วนลูปเดิมอยู่ดี ชีวิตผมโคตรน่าเบื่อเลย 😌

ตอนนี้เป็นภาวะ Depressionอยู่ กินยามาพักนึงแล้ว แต่พักหลังๆเบื่อๆ เหมือนจัเป็นภาวะสิ้นยินดีแบบนี้เลย มันเบื่อๆเซ็งๆไม่อยากทำอะไรเลย เหมือนขี้เกียจทำอะไรทุกอย่าง อยากจะนอนอยู่แต่บนเตียง หนังที่ชอบดูเพลงที่ชอบฟังก็ไม่ฟัง ชีวิตเหมือนเลื่อนลอย อยู่ไปวันๆทบอกเลยว่ามันทรมานมากมาก

อาการหลังเจ็บหนักจากการถูกทิ้ง ไม่รับรู้ ไม่ยินดียินร้าย อะไรทั้งนั้น กำลังเป็นอยู่

เราใส่ใจความรู้สึกของคนอื่น​ มาก! หรือน้อย! ต้องฟังคลิปนี้!! **ขอบคุณ​ คุณครูมากๆค่ะ.

หนูเป็นค่ะ ไม่มีการจักการตัวเอง ไม่ยอมลุกขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน ค่อยๆเริ่มทีละอย่างไม่พับผ้า ไม่จัดระเบียบห้อง ไม่ล้างจาน ก่อนหน้านี้ไม่เป็นคนแบบนี้ พอเจอเรื่องหนักมากๆ บวกกับโรคซึมเศร้า เริ่มมีอาการแบบไม้ตื่นเต้นกับอะไร สามารถนั่งเฉยๆจ้องอะไรบางอย่างนานมาก

จริงค่ะ เพิ่งเข้าใจตอนฟัง ep นี้ ก่อนจะไปหาหมอจิต น้องคอยถามตลอดๆ ว่ามีอะไร แต่สิ่งที่ตอบออกไป คือ เปล่า เฉยๆ พักใหญ่มากกกกกก ไม่รู้สึกจริงๆ

พิธีกรควรปฎิบัติธรรม จะใด้เข้าใจจริงๆ คุณแค่เข้าใจในระดับที่เห็น ไม่ใช่ระดับที่เป็น

รุ้สึกเฉยชามากเลยตอนนี้.....จะไปก็ได้ ไม่ไปก็ได้ สุดท้ายกมีค่าเท่ากัน (ไม่ไปหรอก เสียดายเวลา ดีซะอีก จะได้ไม่ต้องเสียค่ารถเดินทาง ความรุ้สึกในตอนนี้ คือไม่โอเคนะ (ไม่เลยจริงๆ เพิ่งจะเสียญาติไป คือใจเจ็บใจพัง) เริ่มรุ้สึกเบื่อและรำคาญมากไปเลย ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมา กับไอ้คนขี้โกหก อย่าได้ไปยุ่งกับคนอย่างมันอีก...อย่าได้เจอกันเลยจะดีกว่า ไม่เอาเหมือนกัน

เฉยสำหรับผม คือกับทุกอย่างเลย ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น อยากอยู่เฉยๆ ถึงขั้นที่ว่า คนใกล้ชิดเสียชีวิตขึ้นมา ก็ไม่รู้สึกเสียใจอ้ะครับ เป็นแบบนี้มา2-3ปีแล้ว เบื่อโลกไปหมด

เฉยๆ ของเราคือ โอเค ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่มันธรรมดาไม่ได้รู้สึกพิเศษ หลายคนน่าจะเป็นเหมือนกันไหม

บางครั้งก็รู้สึกไม่อยากคิด ไม่อยากสนใจว่าใครทำอะไร เบื่อเวลาเห็นคนอื่นได้ไปเที่ยวกับเพื่อน

ผมเคยตื่นเต้นกับทุกอย่างมาทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมเคยสนใจ จนกระทั่ง อกหักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ร้องไห้เสียใจอยู่แบบเดิมๆซ้ำๆมาเกือบ 1 ปี จนตอนนี้ผ่านมาได้กับไม่ได้รู้สึกกับสิ่งที่สนใจเหมือนเดิมแล้วเหมือนทุกอย่างผมปล่อยวางมันทุกอย่างไม่คิด ไม่ให้ค่ากับอะไรที่ทำให้ผมเคยเสียใจ จนคนอื่นคิดว่าผมไม่แคร์อะไร

หากเกิดขึ้นโดยมีที่มาจากการเข้าใจ หลักธรรมคำสอนก็ปรกติครับ หากทำได้จะไม่มีทุกข์ และไม่มีสุขครับ อย่างไรต้องดูที่มาของ “ เฉย” แต่ละคนว่ามีที่มาอย่างไร

จริงๆคือเราไม่รู้ว่าเราต้องแสดงอารมณ์​แบบไหน ใน ณ สถาน​การณ์นั้นๆ แบบเออ รอบข้าง ขำ แต่เราแค่ยิ้ม และกลับมาหน้าเดิมและก็เฉยๆไป คือมันมันเฉยๆไปเลยไม่ได้รู้สึกอะไรเลย

ผมนี่ ถึงขั้นมีคนตาย ผมก็รู้สึกเฉยๆกับมัน อันที่จริงที่ผมรู้สึกอย่างนั้นเพราะผมเข้าใจว่า คนเราต้องมีการเกิด แก่ เจ็บ ตาย มันเป็นเรื่องปกติ ซึ่งไม่ใช่เกิดจากการด้านชากับความรู้สึกแต่อย่างใด เพียงแต่เข้าใจความรู้สึกนั้นๆและทำความเข้าใจถึงต้นตอที่แท้จริงของความรู้สึก แล้วทำตัว จิตใจให้พร้อมรับความรู้สึกนั้นๆ

เฉยๆสำหรับนี่คือธรรมดา ไม่ได้ดีไม่ได้แย่ กลางๆ แล้วแต่น้ำเสียง ต้องดูต่อไปอีก

พระพุทธเจ้า ก็เป็นบุคคลสำคัญคนแรกๆ ที่พูดเรื่องภาวะสิ้นยินดี , ท่านใช้คำพูดประมาณว่า โลกนี้ว่างเปล่า โลกนี้ไร้แก่นสาระ, และถึงขนาดสอนสาวกว่า การเกิดเป็นบาป ต้องหยุดการเกิดให้ได้, ด้วยวิธีการเพิกถอนความยินดี/ยินร้าย (ตัณหา/วิภาวตัณหา) ออกจากใจให้หมดสิ้น. แบบนี้ พระพุทธเจ้าผิดปกติหรือเปล่าครับ ?

อย่างเราเรียกว่าไม่ปกติหรือเปล่าคะ คนในครอบครัวเสียรู้สึกเฉยชา ทำคนรู้จักร้องไห้ต่อหน้าก็ยังเฉยชา แต่ตอนนี้อาจจะคิดว่าดีขึ้นเพราะเริ่มกลับมารู้สึกเจ็บปวดกับการที่เฉยชากับเรื่องพวกนี้ได้แบบดื้อๆ

มีช่วงหนึ่งที่ไม่มีอารมณ์ร่วมกับสิ่งใดรอบตัวเลย เราไม่รู้สึกตื่นเต้น หรือดีใจ เสียใจก็ไม่รู้สึก คือไม่รู้สึกอะไรเลย นอกจาก โอเค เกิดสิ่งนี้หรอ เราก็นิ่งแล้วคิดในใจว่า อืมก็เพราะมันเกิดสิ่งนี้มันเลยมีสิ่งนี้ ก็ปกติ รู้สึกเฉยๆละกัน อธิบายไม่ถูกแหะ บางทีก็รู้สึกเหมือนในใจเรามัน empty มัน blank ถ้ามีใครสักคนเข้าใจเราก็คงดี

เราหน่วงๆอะเเบบเราเป็นคนชอบเดินทางเเบบเดินป่าเที่ยวดูวัฒนธรรมวิชีวิตชาวบ้านเเต่เดินทางคนเดียวเเละชอบอ่านหนอนหนังสือ(หนอนหนังสือ)นะเเล้วทุนเดิมเราเป็นคนintrovert อยู่เเล้วด้วยเวลาอยู่คนเดียวชาตร์พลังปกติเเหละก็มีความสุขดีเเต่พอถึงเวลาอยากเดินทางหรือเที่ยวไหนเเล้วไม่ได้ทำตอนเเรกจะหัวร้อนนิดๆอะเเต่พออยู่ไปนานๆจะเริ่มชาอะเเบบเอ่อ...ชั่งเเม่งหลังจากนั้นก็เฉยๆไปเลยพอได้ทำจะกลับมาสบายดีอีกครั้งอะ เเล้วก็เป็นคนหน้านิ่งอะเเล้วก็พอเจอสถานการณ์น่าตกใจหน้ากลัวในใจ เราตอนคิดคือถ้าตรูเจอเเบบนี้ตรูกรี๊ดเเน่เเต่พอเจอจริงเเบบเอ่อ...หรอเเค่นี้ใช่ปะเเยกจบสติมาเต็มมากคือตรูเป็นอะไร

เรารู้สึกนะ บางทีรู้สึกมากๆ แต่แค่ไม่อยากอธิบายให้ใครฟังเฉยๆ รู้สึกว่าคุยกับตัวเองก่อนนอนก็พอแล้วว่าวันนี้เป็นยังไง เลยตอบไปกับคนอื่นง่ายๆ ว่า “ก็ดี” “งั้นๆอ่ะ” “อืม” “ก็โอเค” เลยบอกไปแค่นั้น ถ้าเราอยากบอกเราจะอธิบายไปเอง

จริงๆ เฉยๆ สำหรับ anhedonia มันอันตรายจริงๆ นะ ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะโอเค จากตัวคนที่เจอมาเอง มันไม่ใช่แค่ไม่ต้องการอะไร แต่มันคือการตั้งคำถามกับทุกอย่าง กินข้าวไปทำไม มีชีวิตอยู่ไปทำไม อาบน้ำไปทำไม ไม่มีแรงจูงใจในการใช้ชีวิต รู้สึกว่าผูกพันธ์กับ surroundings น้อยลง ซึ่งมันอันตราย ควรพบผู้เชี่ยวชาญค่ะ

ตอนเป็นเด็กๆเห็น​อะไร​ตื่นเต้น​ไปหมดพออายุ​เริ่ม​เยอะเห็นอะไร​มามากก็รู้สึกเฉยๆเป็น​ไปตามวัย

เราเป็น … คือไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเลย หมดอารมณ์ ประมาณนั้น

รู้สึกเหมือนจะเป็นเลย แต่ไม่รู้ว่าอันตราย

โชคดีมาก กดมาละเจอแจ้

ตอนนี้เศร้าไม่ค่อยได้เลยค่ะ ขนาดย่าและยายเสียไปในปีเดียวกันเรายังไม่ร้องไห้เลย จนรู้สึกว่าตัวเองผิดปกติหรือเปล่า แต่โกรธ มีความสุข ยังมีอยู่นะคะแต่อาจจะไม่มาก แต่เศร้าคือไม่เคยเศร้ามากจนร้องไห้ได้เลยค่ะ ทั้งๆที่อยากร้อง อยากระบายออกมามากๆ ไม่รู้จะจัดการยังไงดี

พี่ๆคะ น้องเป็นพวกอินกันเรื่องในหนังสือ นิยาย วรรณกรรม สารคดี หนัง มากๆ เป็นถึงขั้นที่ว่า อ่านหนังสือเเนวฆาตกรรม เเล้วร้องไห้เหมือนเเมวตาย อารมณ์ตกค้างเเบบนี้อยู่2-3วันกว่าจะหาย หนังสือเเนวอื่นๆก็เป็น ดีก็ดีมากๆ ร้ายก็ร้ายด้วย น้องอินกับความซับซ้อนของความเป็นมนุษย์มาก เเบบนี้จะบ้าไหมค่ะ จิตอ่อนไหมค่ะ หนักไหมคะ คนที่บ้านไม่อิน

มันทรมานมากมาก

จะว่าไงดีล่ะสำหรับเราไม่ใช่ไร้ความรู้สึกหรือเฉย แบบเต็มที่ มันเป็นประมาณว่า ถ้าณ. เวลานั้นมันก็รู้ศึกแบบฉาบอยู่บนหน้า แต่พอมองลงไปลึกๆมันว่างเปล่า

เฉย บางเวลา ท้อ สวดมนต์ ทำใจไม่ให้คิดว่าจะต้องป่วยในอนาคต ลุกแต่งตัว ทำอาหาร เพื่อให้รู้ดูแลตัวเองได้

เสียงดีครับ นั่งฟังได้จนจบ

สวัสดีค่ะ ตรงใจมาก กับความรู้สึก"เฉย" แต่ที่เป็นอยู่คือ เฉยกับสิ่งที่น่ายินดี จนอึดอัดกับความรู้สึกแบบนี้ อยาก ยินดี อยากรู้สึกดีมากๆกับบางเหตุการณ์ แต่ก็เฉย แค่ความรู้สึก ยินร้าย ยังมี แถมอ่อนไหวง่ายด้วย ก็ฝึกตนเองมาเรื่อยๆ รู้สึกตัวเร็วขึ้นเมื่อ "ความยินร้าน"เข้ามากระทบ ขอคำแนะนำถึงการปลดปล่อยให้ตัวเองได้ รู้สึกมีอารมฌ์ยินดีค่ะ

เป็นนะคะ เป็นตอนทำงาน แต่กลับบ้านมาก็ดีขึ้นค่ะ

เป็นคนเฉยๆค่ะ บางคนบอกว่าเราเฉยมากเกินไป บางทีก็ไม่รู้จะไปไหน แล้วก็ไม่รู้จะไปทำอะไร คือไปเท่วไหนก็รู้สึกเฉยๆ แม่บอกว่าเป็นเพราะสุขก็ผ่านมาแล้ว ทุกข์ก็ผ่านมาแล้ว น่าจะเริ่มเป็นตอนอายุ31ค่ะ แล้วคือเป็นคนไม่ตื่นเต้นกับอะไร คือเจอคนก็แบบอ๋อหรอ เราไม่ได้คิดว่าเราต้องยิ้มหรืออยากคุยกับคนๆนั้น55 ไม่ได้มีความรู้สึกอยากคุยกับใคร มันผ่านช่วงอยากคุยกับคนเยอะๆมาแล้วค่ะ คนก็จะโกรธที่เราไม่คุยด้วย คือเราไม่ได้ดีใจไงที่เจอคน เป็นคนขี้รำคาญ แล้วก็ไม่ค่อยอยากมีแฟนนะคะ รอบข้างเราๆมองว่าเค้ารีบมีครอบครัว แต่คนอื่นคงมองว่าเราช้า เราป่วยใช่มะคะ 555

ก็เฉยๆกับทุกเรื่องเลยอ่ะจริงๆ

ณ ปัจจุบัน ผมกลายเป็นมนุษย์ที่เฉยกับทุกสิ่งทุกอย่าง พอฟังแล้ว กูเปนแบบนี้ มันเเบบนี้จริงๆ

ก็เคยรุ้สึกเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตา ทำทุกอย่างปกติ แต่ไม่แสดงอารณ์ ไม่อยากรุ้สึกใดๆ แค่ทำตามหน้าที่พอ เวลาแย่ๆจะไม่ร้องไห้ ให้ใครเห็น รุ้สึกน้ำตาคือสัญลักษณ์ผุ้อ่อนแอ แต่จะแอบไปสะอื้นคนเดียว ถ้ามีคนแอบเห็นเราร้องไห้ จะบอกฉันโอเค แสร้งหัวเราะ บอกคงฝุ่นเข้าตานะ เคืองตานะ แต่จะไม่บอกสาเหตุ หรือเรื่องที่คิด ก็เลยจะเกบทุกคำพูด เก็บทุกสิ่งในใจ เก็บและคิดอยุ่ในหัวคนเดียว นานวันเข้า ก็เลยพยามทำตัวเฉยชา เพราะไม่ต้องการให้ตัวเองมีอารมณ์ ไม่รัก ไม่ทุกข์ ไม่มีดีใจก็ไม่มีเสียใจ รุ้แค่มีเกิด ใช้ชีวิตวันๆ และมีดับพอ ก็แค่ไม่อยากให้ตัวเองต้องเจ็บปวด ก็เลือกที่จะเฉยชา ปกป้องตนเอง แต่ตอนนี้มีลูก ก็จะโฟกัสที่ลูกค่ะ คิดว่าถ้าไม่บังเอิญมีลูกเกิดขึ้น ้บางทีก็คิด เหมือนโลกทั้งใบ มีแค่ฉันคนเดียว ฉันไม่เคยมีใคร และไม่อยากมีให้รุ้สึกเจ็บด้วย ถ้าวันนึงต้องมีทะเลาะกัน ถึงเดินเจอคนรอบกาย เจอทักทาย แต่ก็รุ้สึก เหมือนมีตัวเองคนเดียว ลูกคือสิ่งยึดเหนี่ยว น้ำหล่อเลี้ยง ของหัวใจ คือทุกสิ่งที่ดีค่ะ ถึงจะรุ้สึกแย่แค่ไหน พอเห็นลูก มันรุ้สึกดีทันทีค่ะ

เป็นแบบนี้มานานละ เป็นแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ ติดจนเป็นนิสัยละ

มีความเศร้ายังดีกว่าการไม่มีรู้สึกอะไรเลย

แฟนเก่าคบกันไม่ถึง 5 เดือน แต่รู้จักกันนานแล้ว เป็นโรควิตกกังวล โรคเครียด และโรคขาดความรัก เขาโดนครอบครัวทิ้ง น้องชายโกงบริษัท เพื่อนสนิทโกงเงินหลายล้าน ละเขาบอกมีแค่เรา แต่เราก็บอกเลิกเขาเพราะทนเขาป่วยไม่ไหว บางครั้งเขาเกือบจะฆ่าเราด้วย กักขังเรากลัวเราทิ้ง พยายามฆ่าตัวตายต่อหน้าเราหลายครั้งหลายครั้งที่เพื่อเรียกร้องความสนใจ จนเหนื่อย เราดูแลไม่ไหว เพราะเรากดดันและเครียด สุดท้ายเขากลายมาเป็นโรคสิ้นยินดี ไม่สนใจที่จะรักษา ไม่อยากไปพบแพทย์ ไม่เข้าสังคม ไม่คุยกับใครเลย เฉยชาไปหมด น้ำหนักลงเหลือ 59kg จาก 72kg เราไม่รู้จะกล่อมให้เขาไปหาหมอยังไงดี

เพิ่งได้มาฟัง ทำให้รู้ตัวเองเลยว่าเราก็เป็น ไม่ค่อยมีความสุขเลย จนมาได้ฟังจะได้รู้ว่าต้องทำยังถึงจะเเก้มันได้

เฉยคือเฉยจริงๆ คือมันนิ่ง เหมือนอยู่เหนือความรู้สึกต่างๆ เดินชนขอบประตูยังไม่แสดงอะไรออกมาทางสีหน้าเลย เฉยไปหมดทุกอย่าง คิดอะไรก็อยู่แค่ในใจ ทรมานมาก เป็นบ่อยมาก

เฉยของเราคือ ว่างเปล่าในจิตใจ ไม่หัวเราะ ไม่ตลก ไม่ร้องไห้ หรือไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่มีอารมณ์ ไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นอะไร

เค้า2คนนี้จะต้องพูดยังไงหรอคะ ถึงจะต้องถูกใจคุณ2คนที่ไม่ชอบเค้า ..

ขอบคุณคลิปดีๆนะคะ เป็นประโยชน์มากเลย

สาธุ ว่า ตรัสรู้แล้ว โหยยยเลยสงสัย

เราเจอประสบการณ์แบบพี่ปอนด์เลยค่ะ, คบกับเพื่อนสิบกว่าปีพึ่งจะได้เห็นเราร้องไห้ คือพีคมากก 5555

อยากทราบว่า ผู้หญิง 30กว่าแล้ว เราหายตามแบบเหมือนสิ้นหวัง พอเรารีบกลับ ทำไมอะไร ก็จะโดน มีแฟนแล้วอย่ามายุงในชีวิตฉันพอแค่นี้ พอเราหาย เขาบอกมาว่าตามนายทั้วอยู่นะรู้ป่าว คุณผู้หญิงกำลังจะให้เรา ..อะไรคับ

ที่พูดมาทั้งหมดผมเป็นอย่างนั้นเลย เฉยๆกับทุกเรื่องไม่ตื่นเต้น ไม่มีอารมย์ใดๆไม่มีอะไรภิเศษ ไม่มีความยินดี ไม่มีความอยากใดๆ จะทำยังไงดีช่วยบอกหน่อยคับ

ที่เฉยเพราะรู้สึกว่าต้อง take action กับอะไรที่เข้ามาแบบคนอื่นๆหรอ จำเป็นต้องหัวเราะ ร้องไห้ มีความสุข ขนาดนั้นเลยหรอ เพราะรู้สึกว่าอยากทำก็เลยเฉยๆกับแบบทุกเรื่อง

เฉยๆของผมคือเรื่องความรักความรู้สึก ขนาดทะเลาะกับแฟนผมยังเฉยๆ เวลาจะเลิกหรือควรร้องไห้ผมกลับเฉยๆ

รู้​สึกแบบนี้บ่อยมาก.. ความเฉยๆคือมันไม่ลงลึกอารมณ์​ใดอารมณ์​หนึ่งชัดกับสิ่งตรงหน้า.. มันก่ำกึ่งเหมือน​จะนิ่งขึ้น.. กับเฉยๆ​🤔😉

การที่เห็นพ่อและแม่ทะเลาะกันแทบทุกวันตั้งแต่จำความได้ มีผลกระทบต่อปัญหาในปัจจุบันไหมครับ

ขอร้องด้วยคนครับ

เฉยหรือไม่ขึ้นอยู่กับคนถาม บางคนไม่ต้องถามเราก้อตื่นเต้นจะเล่า กับคนต่อให้ถามให้บิวมาแค่ไหนเราก้อหรอออออ ออ...

เฉย คือ ไม่อยากอธิบาย มีเรื่องต้องคิด อยากอยู่ในภวังค์

คือแบบว่าไม่ได้เศร้า แต่แบบว่าในความคิดเราคิดว่ามีชีวิตอยู่ไปทำไม รู้สึกทำอะไรก็เฉยๆ ว่างเปล่า

เหตุการณ์พึ่งเกิดขึ้นสดๆเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรอะตอนนี้หนูคือไม่รู้สึกอะไรเลย มันรู้สึกสิ้นหวังที่ไม่รู้สึก มันอึดอัดแปลกๆ มันอธิบายไม่ถูกเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเราเหนื่อยหรืออะไร นอนไม่หลับเลยTT

เราเฉยขนาดแม่ด่าเราก็ยังไม่รู้สึกอะไรแต่เรารู้ว่าเราผิดนะแต่ความรู้สึกมันเฉยชาไปหมดทั้งที่แต่ก่อนไม่เป็น อย่างนี้ถือว่ามีปัญหามั้ย

รู้สึกว่างเปล่ามาสักพักตั้งแต่ขึ้นมหาวิทยาลัย เป็นแปลกๆ

คล้ายคนเป็น ซึมเศร้าเลยแฮะ

ใจเย็น เฉยๆ ไม่แสดงความรู้สึก ไม่ถามก็ไม่ตอบ นี่ใช่ ใช่มั้ย กำลังดิ่งลงภาวะสิ้นยินดี

มันรู้สึกเเบบว่าเหมืนเป็นหุ่นยนต์ไม่มีอารมณ์ร่วม เหมือนไม่ใช่มนุษย์ เเต่มันเป็นช่วงๆหนึ่งเเล้วมันก็เป็นๆหายๆ

Girls, have you heard of “equanimity” in Buddhism?

เฉยเมยเรื่องคนอื่นๆมากพวกชอบมาเผือก จะนิ่งเฉยไม่ยินดียินร้ายกับคนพวกนี้ เราต้องไปปรึกษาหมอไหม

ตอนนี้ความรุ้สึกเชยๆ.. ไม่สามา​รถ​อธิบายได้

เรื่องปกติ ของคนไม่ปกติ ที่ยังหลง

13:15 เก๋ไก๋ไปอีก แล้วทำเหมือนด้วยนะ

เป็นจิงคับ ท่าไม่สุดไม่แสดงออก ผมคนหนึ่งละ

เฉยกับเรื่องดราม่าค่ะ ใครมาดราม่าใส่นี่หนีก่อนเลย ไม่เคลียร์ ไม่คืนดี เฉยใส่ลูกเดียว

คือไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่เศร้าไม่สุข เวลาคนถามอะไรก็จะตอบแค่ว่า "เฉยๆ" ไม่ก็ "ไม่รู้อะ"

เรารู้สึกว่าชีวิตเรามันวนอะไรซําๆเดิม ดูยูทป เฟสบุค เห็นอะไรเรารู้สึกว่ามันเฉยๆไปหมดไม่ได้เอ้นจอย อะไรไปกับมัน ไม่มีกระจิกกระใจจะทําอะไร คือสามารถอยุ่เฉยๆได้ทั้งวันจ้องมองท้องฟ้าได้ทั้งวัน ไม่ได้มีความสุขหรือรู้สึกอยากจะทําอะไร อยากออกจากอาการนี้อะทําไงดี

เฉยๆ กลางๆ ปกติ คือ ก็ได้

ปมเป็นยุครับอาการแบบนี้ผมอยากกลับไปมีความรู้สึกดีๆเหมือนแต่ก่อนครับ

ผมไร้ความรู้สึก ไม่เศร้าไม่สุข แต่ผมรู้สึกชอบมันนะ ถึงจะอันตรายก็เถอะ

เราอาจจะเข้าใจได้ เลยไม่แสดงอาการอะไร เพราะคิดว่ามันก็ควรเป็นแบบนี้อยู่แล้ว แล้วทำไมเราต้องแสดงอาการที่มันเกินจริง

ทุกอย่างคือว่างเปล่ามาก

ฟ้าผ่ากูยังนิ่งเฉย

ขึ้นปี65มาผมเริ่มเป็นแล้วครับกำลังจะไปพบจิตแพทย์อยู่ครับคือมันไม่ยินดียินร้ายอะไรเลยอ่ะครับ/kung

ถ้าไม่รู้สึกอะไรเลยบางทีก็ดีกว่าทนกับความเจ็บปวด

อึดอัดมาก ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย

เกิดอารมณ์เป็นที่เกิดพฤติกรรมทุกอย่างบนโลกนี้ทั้งดีและชั่วทั้งสุขและ ุก

ทำไมน้ำเสียงฟังดู...ดัดจริตจังเลยคับ...สงสัยน่ะคับ...รุ้สึกโกรธหรือปล่าวคับ...ถ้าไม่ก็ยินดีด้วยคับ

พวก psychopath ก็นิ่งนะ

555555555

ทำไมต้องตอบหรือพูดแทนคนอื่น แล้วมีคำพูดต่อท้ายประโยคว่า "รึเปล่า" แบบนั้นรึเปล่า แบบนี้รึเปล่า. รู้สึกว่าคุณสองคนดูเป็นคนแปลกๆ

2ตัว คุยไร

ซึมเศร้า+ด้านชา=สิ้นยินดี