Ci którzy doświadczyli depresji zrozumieją go. Dla niektórych jest to nie zrozumiałe, nawet dla tego gościa który z nim wywiad przeprowadzał.

"Często w nocy płaczą ludzie, którym uśmiech z twarzy nie znika w dzień" Niestety takich ludzi jest bardzo dużo, niestety... :(

Takich dziennikarzy powinni zwalniać. Człowiek prawie płacze, mówi o swoich problemach, wręcz błaga o pomoc, a taki tylko go pogrąża i nazywa wariatem. Bardzo słabe i nie na miejscu. Niech Chester spoczywa w pokoju!

On nigdy nie umrze, bowiem legendy żyją wiecznie...

Bardzo mądry wywiad Chester naprawdę się otworzył i jest szczery a ten dziennikarz to beznadzieja..

Wszystko o czym spiewał było prawdziwe dlatego ludzie go pokochali.. Cholernie przykro patrzeć jak sie smieje i uswiadomić sobie ze jakas franca która była w jego głowie po prostu go pokonała.. to nie on sobie to zrobił... Tym bardziej przykro patrzec ze tyle czasu przechodził przez takie rzeczy i to nie ze swojej winy.. po prostu... zycie... na niego trafiło... Zajebisty czlowiek... Bylo zle.. Chester pospiewał i czlowiekowi robiło sie lepiej.. mial ten zajebisty dar poprawiania humoru... bo był prawdziwy.. ludzie to czuli gdzieś podświadomie i dlatego tak ciągnęło do niego i jego muzyki... kazdy na jakiś posob w róznych chwilach mogl się z nim utożsamiac..Cholernie mi zle ze tak sie stalo... Jedni gdy sobien ieradzą mają terapie... ja przez 20 lat linkin park... a dzis.. jakby cos we mnie umarlo.. za braklo wsparcia.. a dzis wszyscy wiemy ze to on tak na prawde potrzebowal najwiekszego wsparcia

Człowiek woła o pomoc a nikt nie reaguje Praktycznie w każdej piosence słychać, że czegoś się boi. Straszne jest to że ludzie nawet jeśli widzą problem czy nawet te wołanie kogoś nic z tym nie robi bo jak się często słyszy ' ale to nie mój problem' a czasami starczy miłe słowo, gest, uśmiech, poklepanie po plecach itd. Ten człowiek nie zostawił po sobie tylko muzyki ale również pamieć, że nie był obojętny na krzywdy innych ludzi. Staram się być dobrym człowiekiem aby tych dobrych ludzi, którzy nie są już wśród nas spotkać po śmierdzi i mam nadzieję, że jeszcze Go zobaczę.

Minęły 2 lata. Dalej o tym myślę. Słucham Linkin Park odkąd w sumie pamiętam od 9 roku życia, 10-tego. Zawsze byłem uważany za kogoś "innego". Bałem się swoich myśli, swojego zdania. W latach szkolnych gdy miałem 13 lat, byłem poniżany, obrażany przez rok. Uwagi nauczycieli nie dały rady ani dyrekcji. Opuściłem szkołę 2 miesiące przed końcem roku szkolnego. Bo nie mogłem na nikogo patrzeć. Od tamtego momentu coś stało się w mojej głowie. Potrafię się odnieść do wielu sytuacji, założyć kogoś buty, Chester błagał o pomoc, sam miałem to w głowie. Nawet czasami mam. Jesteś na zewnątrz, jest okej. Wchodzisz do swojej głowy, szukasz odpowiedzi, zaczyna się rozsypka, stres. Życie nie jest takie kolorowe jak większości się wydaje. Ktoś powie, weź się ogarnij, dasz radę. Szczerze ? Demotywowało mnię to 200% bardziej. W nocy siedzisz w swojej głowie, płaczesz. Nagle przychodzi dzień i musisz każdemu pokazać jak pięknie się musisz uśmiechać... Spoczywaj W pokoju Chester. Pamiętajcie, że zawsze jest ktoś kto potrafi się odnieść. A zwierzęta, które tylko komentują, że jesteśmy słabsi.? Załóż moje buty i miłej kurwa drogi :)

jak cholernie trudno jest słuchać czegoś z czym identyfikujesz się wiele lat, jak teraz się czujesz. trudno jest słuchać osoby, która dobrze mówiła, a jej już nie ma. jego śmierć mnie nie dotkneła, dopóki nie poznałam jego muzyki, tekstów, zachowań, myśli. wstrząsneło mną to po czasie. raz pomyślałam "halo, mogłabym oddać mu życie. był cholernie ważną dla innych osobą i miał równie trudno. naprawił w pewnym sensie wielu ludzi, a jego nikt"

Jeśli ktoś nie potrafi zrozumieć pojęcia depresja ,nie powinien się wypowiadać o ludziach z depresja , ze są tchórzami . Depresja to stan w , którym życie codzienne nie istnieje tylko się jest istota w tym życiu . Pozornie osoba z depresja dla osób trzecich wydaje się być normalnym człowiekiem , uśmiechającym się i rozmawiającym na pokaz lecz to jest już zewnętrzne oblicze tej osoby ponieważ dusza już nie ma chęci żyć . Usta nie maja siły otwierać ust do rozmowy a oczy nie maja siły by je otwierać . Depresja to stan kiedy chcesz zamknąć oczy i usta i nie czuć już nic...

Poryczałem się słuchając go. Chester na zawsze pozostaniesz w moim sercu.

Takiego prawdziwego szczerego i wrażliwego piosenkarza jak Chester już nie będzie 💔 Rest In Peace

Gdy Chester pokazywał na swoją głowę i tamten się z niego śmiał... i jak chester też się uśmiechnął to mi się chestera żal zrobiło bo nie chciał go wysłuchać :/

Dziesiątki razy słuchałam tego wywiadu. On wołał o pomoc. Jego teksty piosenek wołają o pomoc.Nikt Mu nie pomógł. Nikt w depresji nie chce pomocy "niby" nie chce. Tylko w tym stanie co był Chester nikt nie mógł mu pomóc. Wiem, sama po sobie................

Dzisiaj mija 7 lat odkąd Chester popełnił samobójstwo. Rest in peace Chester you were a really great singer.🕊️

Wołanie o pomoc! szkoda że nikt wcześniej tego nie zauważył....

Gdy dowiedziałem się o jego śmierci, to przez miesiąc nie potrafiłem się na niczym skupić nic mi nie wychodziło, strasznie przeżywałem jego śmierć zrobił dużo dobrej muzyki z przekazem. R.I.P LEGENDO😭.

Strasznie przykra wiadomosc. Nigdy nie zapomne jak ze swojego pierwszego komputera, poczatek lat 00 , gralem w wolfenstain 3D sluchajac linkin park kawalek crawling. .. . RIP CHESTER

Choruję na depresję już wiele lat... I tak doskonale rozumiem to "okropne miejsce"... Kiedy za cholerę nie można z niego wyjść... Żegnaj, Chester...

Cholera widać że chłopak chce powiedzieć coś ważnego, że się otworzył. To okropne że nikt nad nim nie czuwał. Rip Chris&Chester

Ten ostatni album, na który wszyscy narzekali, przy którym dużo osób uznało, że zespół się zmienił, on tak naprawdę był pożegnaniem. Kupiłam go w dzień premiery, przesłuchałam i zaczęłam płakać, dotarło do mnie ile prawdy życiowej jest w tych piosenkach. W piosenkach, w których Chester się z nami żegnał, w których uświadomił nam, że życie nie jest łatwe, ale nie można się poddawać. On się nie poddał, wybrał własną drogę i ja szanuje jego decyzję, bo dla mnie nie odszedł tylko idol, gwiazda muzyki, przede wszystkim dla mnie odszedł przyjaciel. Jednym z moich największych marzeń od 8 lat było uscisnac jego dłoń, teraz będę musiała na to jeszcze trochę poczekać, mam nadzieję, że odnalazł upragniony spokój

Ludzie, którzy to czytacie ... Walczcie. ⚡ Proszę walczcie, jest warto. Uwierzcie mi, jest naprawdę warto ⚡

Tak dokładnie rozumiem Chestera, opisał słowo w słowo to co działo i dzieje się ze mną, cudowny, inteligentny człowiek ❤️

Wracam tu i wracam. Ten film jest jak lek na 5 minutowe uspokojenie, fajnie wiedzieć, że była na świecie choć jedna osoba, która rozumiał a cie kropka w kropke. Z drugiej strony jest to bardzo demotywujace wiedząc, że ktoś mając dużo więcej niż ty sam, polegl w tej walce. Zastanawiam się czy z tego da się naprawdę wyleczyć, mam wrażenie, ze prędzej czy później przyjdzie ten czas kiedy za dlugo pozostane wewnątrz siebie, nie wytrzymam i skończę tak jak on, mimo iz bardzo nie chce. To naprawdę trzeba doświadczyć żeby zrozumieć, ponieważ depresja to nie jest jakis tam chwilowy smuteczek, owszem, w poczatkowym stadium tak ale po latach zaczyna to bardzo oddziaływać na cialo jako czysta reakcja hormonalna. Człowiek czuje cholernie podwyzszonyy kortyzol, u mnie glownie z rana, z czasem robi się to tak uciążliwe, że człowiek boi się iść spać bo odczuwa lek przed tym co bedzie czuł rano.

Jest tak jak Chester powiedział, wszystko jest ok kiedy pelnisz jakas funkcje społeczna, otaczasz sie ludzmi, doswiadczas, gorzej jak wracasz do pokoju i musisz zderzyc się z wlasnym umysłem. Widze po sobie, że kiedy gdy jestem np na masowej imprezie typu Woodstock to wszystko jest super, energia do zycia, pewnosc siebie, a 3 dni w domu i zaczyna się sabotowanie przez mózg, myśli samobójcze, problemy z wychodzeniem

Coś strasznego! Ludzie nie zdają sobie jaka to poważna choroba... Boże, spraw żeby ta choroba nie spotkała mnie, ani nikogo z moich bliskich... Świeć panie nad jego duszą... Chester na zawsze w naszych sercach!

Nigdy nie dotknęła mnie depresja, a przynajmniej nie sądzę żeby tak było. Wiadomo, było kilka momentów w moim życiu, które dotknęły mnie bardzo ale nigdy nie byłam do tego stopnia czymś poruszona jak Chester, bywało I bywa w moim życiu naprawdę ciężko, czy to przez zdrowie, czy przez różne, ciężkie życiowe sytuacje, ale chyba rozumiem Chestera. Wielu ludzi pisze ze miał wspaniałą rodzinę, żonę, dzieci, świetnych kumpli z zespołu, dlaczego to zostawił, dlaczego im to zrobił? Hej wiecie co? W momencie największego przygnębienia, smutku, człowiek nie myśli o tym w tych kategoriach. To nie jest tak że on myślał:wow, super mam wokół siebie samych świetnych ludzi, którzy pomagają mi. To było raczej : fuck, oni chcą mi pomóc, są tacy dobrzy, a ja co? Nie jestem wystarczająco dobry, by z nimi żyć. Dlaczego ludzie tego nie rozumieją? On nawet w tym wywiadzie mówi o tym, że rok temu o tej porze było naprawdę ciężko, nawet jeśli potem sir poprawiło to nie zapominajcie że ten facet w maju stracił swojego przyjaciela, autorytet, ze stratą którego nie mógł sobie poradzić, ta sytuacja go głęboko dotknela, wiecie, to można łatwo porównać. Kiedy mocno się zranicie I ktoś mówi "wiem jak to boli" to nie wie, bo każdy człowiek ma inną skalę bólu. Tak samo jest z samopoczuciem, każdy jest inny psychicznie. Dla jednego śmierć bliskiej osoby będzie bolesna ale nie będzie bodźcem do takich rzeczy, dla Chestera było to kolejnym obciążeniem u nogi. Traumy z dzieciństwa, problemy z uzywakmi, jakieś nie rozwiązane sprawy, o których być może nikt nie wiedział. To wszystko ciągnęło go w dół, mimo ogromnego wsparcia, które z pewnością otrzymywał od bliskich, fanów, przyjaciół. Dodajmy do tego rocznicę urodzin, pierwszą od kiedy nie żył jego przyjaciel, pobyt samotnie w domu, alkohol, który pewnie spożyl... To było tak wiele czynników, które wyzwolily w nim to działanie, że naprawdę nie nam to oceniać, pamiętajcie że nikt tak naprawdę nie wie, co działo się z nim przed tą chwilą. Jak ogromne poczucie winy muszą mieć bliscy że zostawili go wtedy samego, nawet na chwilę, ale kto mógł wiedzieć? Nie krytykujmy go, to była jego decyzja, podjęta mniej lub bardziej świadomie, którą ciężko uszanować i zrozumieć. Wszystkim nam brakuje jego charyzmy, uśmiechu, głosu, tego kim był I jak dobra osoba był. Pozwólmy im wszystkim przejść żałobę, sami też ją przejdźmy, bo nie wiem jak wy, ale ja wciąż nie mogę się otrząsnąć z tej tragedii, wciąż słucham ich utworow, oglądam koncerty, zaglądam na ich profile z nadzieją że może to wcale nie prawda, oglądam wywiady z Chesterem i różne filmiki gdzie jest szczęśliwy, albo wywiady takie jak te kiedy próbuje nam wytłumaczyć czym dla niego jest depresja - wyszukiwaniem problemów, które tak naprawdę są mało ważne. Soldiers, Ci prawdziwi, którzy nie chcą doszukiwać się w jego działaniach egoizmu, bądźmy razem, zjednoczmy się w tej trudnej dla nas wszystkich chwili, pokażmy jak wielka społecznością jesteśmy. W końcu naszym autorytetem jest Chester, szczęśliwy, dobry I empatyczny facet. RIP Chester, na zawsze będziesz dla mnie ważny, w końcu to z Tobą spędziłam większość mojego życia i tylko Ty rozumiałes mnie kiedy buntowalam się będąc nastolatką. You will always live in our hearts, Hero 😳😇

Opisał słowami to, czego wiele osób w depresji nie potrafi nazwać.

Po wielu przemyśleniach doszedłem do wniosku, że depresja jest takim nowotworem zdrowia psychicznego i być może z takim "rakiem" najciężej wygrać mając na uwadze że wiele ludzi nie rozumie osób którzy są tą depresją dotknięci :/

Za każdym razem ogromne emocje... Oglądam, słucham i płaczę. Tak mi szkoda, wspaniała osobowość. Mój idol na zawsze ❤️

Kocham tego gościa on wywowal we mnie dużo radości i czuję niedosyt jego głosu.Szkoda że tak to się wszystko potoczyło pozdrawiam 😭💗

Czy tylko ja jak słucham tego kolesia przeprowadzającego wywiad to mam go ochotę trzasnąć w łeb? Jak można wyśmiać kogoś, kto mówi otwarcie, że boi się sam siebie i sam dla siebie jest wrogiem?! Ja na miejscu Chestera chyba bym się jeszcze bardziej załamała, to na pewno wzmogło jego stany depresyjne i zapewne miał myśli typu "po co to mówiłeś?" "on się z tego śmiał, nazwał cię szalonym, on miał rację, jesteś szalony i nikt cię nie wesprze" itp. Nie chcę osądzać, ale ten wywiad, możliwość wygadania się przed kimś na pewno nie pomógł Chesterowi, a raczej, przez zachowanie prowadzącego mógł pogorszyć sprawę...

Śmierć Chestera zmieniła mój światopogląd... Nigdy nie byłem na jego koncercie, a mimo to czułem, jakby mój brat umarł... 2 tygodnie czułem się nieswojo. Tak czy inaczej, jego twórczość zostanie, jego obraz także - w naszych sercach... A ja przez jego śmierć, znalazłem cel w życiu (było swego rodzaju dopełnieniem w chwili wahania). Mam nadzieje, że zaznał spokoju.

Widać że pan radiowiec dobrze się bawi i gówno rozumie z tego co Chester mówi, cóż takie życie, tacy ludzie...😟. Do tej pory ciężko mi uwierzyć że Chester a już nie ma i że w taki sposób odszedł. .. WIEEEELKA STRATA.

Ludzie pier***lą że zostawil zone i dzieci... ze mial wszystko.... Jak czujesz sie zle to nie masz nic i jezeli ktos nigdy nie był w podobnej sytuacji to nie powinien sie wypowiadac bo ma cholerne szczescie... Jak musial czuc sie czlowiek ktory "ma wszystko" a decyduje się na to zeby odejsc od tak.... Chce mi sie plakac.. nie moge przestac..... Jedna chwila i go nie ma.. po 5 dniach jakos nadal to do mnie nie dociera... Depresja.. zle samopoczucie... Jezeli ktos tego nie doswiadczyl to gowno wie tak naprawde i nie powinien sie udzielac... Jakos przez ostatnie dni ciezko mi sie funkcjnuje ciagle o tym mysle.

Chester to byl człowiek wielki, dla wszystkich ,którzy go uwielbiali. On żyje dalej. Dzięki jego przeżyciom które zostaly napisane wprost, latwiej jest nam zrozumiec, ale wciaz nam trudno w to uwierzyć. Martwi mnie jednak ten redaktor, ktory nie okazuje zrozumienia,dla jego sytuacj

Pisze z mojego doswiadczenia bo zmagam się z tym problemem odkad pamietam i doskonale wiem o czym mówi Chester , to nie jest jego wymysł spowodowany alkoholem czy narkotykami i nie można tego nazwać depresja, bo to nie jest choroba czy zaburzenie które można wyleczyć, nie ma leku ani żadnej formy terapi bo gdyby taka była wyszedł by z tego , ponieważ miał na to środki bo przecież był bogatym człowiekiem, mógł mieć nawet prywatnego psychologa, 24 na dobę kiedy by tego potrzebował. Możliwości miał wiele ale być może zabrakło kogoś kto by go rozumiał tak po prostu, nie wiem? Te wszystkie czarne myśli są częścią osobowości ,To są dwa światy ten zewnętrzny i ten wewnętrzny w naszej głowie gdzie wszystko się dzieje i w zależności jakie mamy przeżycia życiowe , problemy takie mamy myśli. To naprawdę bywa bardzo złe miejsce gdzie życie naprawdę wywraca się do góry nogami. Ciężko z tym żyć kiedy nie mamy wokół siebie osób które maja świadomość tego problemu! Można mieć kochająca rodzine ale kiedy jestesmy sam na sam ze sobą jest dramatycznie ciężko. Prawda jest że nikt nie jest w stanie nam pomoc tylko my sami , ale kiedy mamy kogoś kto nas stamtad wyciąga ,komu możemy się wygadać sprawia że jest łatwiej żyć. Moim zdaniem Z tego nie można się wyleczyć ale jedyny sposób jaki ja widzę to po prostu nieustanna próba ucieczki z tego wnętrza złych myśli. Osoby które maja taki problem musza w sobie to ćwiczyć aby nie pozostawały tam długo bo jest to dla nas niszczące. - [ ]

Ja od chwili kiedy pierwszy raz usłyszałam "In the end" wiedziałam, że mam z tym gościem wiele wspólnego. W zasadzie z każdym ich kawałkiem mogłam się utożsamiać, jakby opowiadały o mnie. Może dlatego, że od dziecka choruję na dystymię przeplataną poważniejszymi epizodami depresji. Zawsze ilekroć mam gorszy czas wracam do ich muzyki, nie wyobrażam sobie przechodzić złych momentów bez ich kawałków. Nie mogę sobie jednak wyobrazić co przeżywał, że zdecydował się na tak ostateczny krok, ja jeszcze na szczęście nie doszłam do tego momentu. Wszyscy dookoła sądzą, że depresja to fanaberia, zwłaszcza u tych, którzy mają pieniądze, sławę, idealne życie, bo to takie modne łykać prozac, który nie działa i mieć swojego terapeutę. Nie, depresja zabija, to choroba, na którą nie ma się wpływu. On sobie jej nie wybrał, podobnie jak nikt inny.

Ten dziennikarz nie ma pojęcia o czym on mówi. Niestety ja go rozumiem bardzo dobrze.

Moje serce zostało rozpierdolone na milion kawałków :(... Spieszymy się kochać ludzi [*]

Kompletnie niepoważny prowadzący. Gościu mówi że ma problemy psychiczne a ten: "haha, co Ty gadasz, to wariactwo"

Wiesz co? Ja też walczę, ale nie jest mi łatwo... Czemu to piszę tutaj? Żeby mi ktoś okazał współczucie? Martwił się o mnie? Nie! Dlatego,że wiem ,że są ludzie którzy czują się tak samo... Kiedyś ktoś wejdzie w ten film, przyjdzie do tego komentarza i przeczyta to: "Kochaj swoje życie, jakie by nie było... Zawsze znajdzie się ktoś kto ma gorzej od ciebie..." Tylko należy pamiętać o tym, że każdy na swój sposób myśli,że jest mu źle... Bogaty gówniarz pomyśli,że jest mu źle bo rodzice zabrali mu konsolę na tydzień... A ja mu na odpowiem,że pochowałem 3 przyjaciół, babcie i ciotkę (przyjaciółkę rodziny a to wszystko w ciągu 2\3 lat... Osobiście przyznaję, że może nie mam źle ale jednak pochować swoją najlepszą przyjaciółkę i babcę jedną po drugim to złe uczucie, ale na to jak się czuję składają się inne rzeczy, i ty, który to czytasz... Możesz mieć gorsze życie ode mnie, ale wiedz jedno ... Nie jesteś sam, i jak potrzebujesz jakiejś pomocy to napisz tutaj. Chętnie ci pomogę, bo sam wiem jak to jest żyć z tym gównem...

Chester ja cie rozumiem... My wszyscy ciebie kochamy mimo że nie żyjesz ale kiedyś się spotkamy w niebie i będziemy wszyscy śpiewać dla Boga~

zwolnić takiego dziennikarza, który zgarnął kasę za wywiad a nie zrozumiał człowieka

W końcu ktoś ten wywiad przetłumaczył (sam byłem w stanie zrozumieć 7/10 słów) dzięki wielkie i łapka w górę :)

Jeśli masz depresje, to ni chuj nie ma takiej możliwości, żeby się nie popłakać. Prędzej podzielisz przez zero

cały czas jestem w szoku....................

Całkowicie rozumiem Chestera i wiem co czuł. Można mieć przyjaciół, pasje, rodzinę itd ale jednak czegoś ciągle brakuje i są momenty gdy druga część ciebie próbuje cię zdołować. Coś nie daje ci spokoju i chcesz się uwolnić od tego ale nie potrafisz. Moi znajomi zawsze mi powtarzają, że to zwykły dół i przejdzie mi niedługo. Nie potrafią zrozumieć i pomóc, dla nich to nic wielkiego ale dla mnie to jest ciężka walka z samym sobą która powtarza się co jakiś czas i za każdym razem jest trudniejsza. Rodzina też mnie nie rozumie. Teraz gdy Chestera nie ma z nami czuję jeszcze większą pustkę, jakby kawałek mnie już przegrał walkę którą toczę. Mam nadzieję że jest teraz w lepszym świecie.

Powinni to obejrzeć wszyscy hejterzy płyty One More Light bo może nie brzmi ona rockowo/nu metalowo ale zawiera ważne przesłanie które najwyraźniej do nich nie trafia i liczy się dla nich tylko Rockowe brzmienie Energetyczna muzyka

Odsłuchałem do końca i widzę tam siebie. Niby fajnie. Udany syn, żona, firma która "rośnie", pasja która pochłania i sprawia satysfakcję. A w środku jestem pusty i otępiały a jednocześnie podkurwiony chęcią "jebnięcia tego wszystkiego". Jak komuś o tym wspominam, każdy tylko mówi standardowe: "Co tych chcesz od życia, masz (prawie) wszystko, zobacz jaka bieda i nieszczęścia wokół". Zaklęty krąg ...

Bardzo mądre słowa powiedziane przez Chestera.....Mija 11 dni od jego śmierci,a ja ciągle myśle,że to koszmar i jak się obudzę to w necie zobaczę nowe filmy z trasy koncertowej po USA:( Szkoda człowieka,mam nadzieję,że znalazł spokój ducha.....Tylko wkurza sytuacja jak hieny cmentarne na necie sprzedają pośmiertne koszulki i inne gadżety z wizerunkiem Chestera!!!!!

Szkoda że ten facet który prowadził z nim wywiad był takim idiotą, i praktycznie się śmiał z jego depresji.

Ludzie. Terapia, leki, dzienniczek uczuć, grupa wsparcia, sponsor, a będziecie żyć. 13 lat na trzeźwo. Było raz tak, że rzucenie się z okna to był rozsądny pomysł, ale żyje. Jesteśmy dziećmi światła nie ciemności. Trzymajcie się!

Dziękuję za tłumaczenie

Czester szukał pomocy. Ten jeden wywiad w którym powiedział co czuje a debilny dziennikarz się z niego śmiał. Strasznie przykro sie tego słucha.

I miss him so much...

chester wróć :(

Ciężko jest słuchać czegoś co tak bardzo dotyczy również Ciebie,wiedząc że ta choroba ma ofiary w tym tak wspaniałego Chestera... :(

Dalej za tobą tęsknimy Chester 💙 wiecznie żywy na zawsze w naszej pamięci 💙

Depresja jest jak siedzenie w owartej klatce, niby mozesz z niej wyjsc ale nie chcesz. Brakuje mi Chestera...

Czy Tylko ja czuje i rozumiem każde jego słowo...?

dopiero kiedy przekonasz się na własnej skórze, czym jest depresja, zrozumiesz co Chester przechodził. Choroba przez wielu lekceważona, wręcz wyśmiewana. Kogo dopadła, ten wie o co mam na myśli

Cholernie żal mi Chestera. Był genialnym człowiekiem, niestety z mega problemami. Był wrażliwy i to co się wydarzyło w dzieciństwie zniszczyło go. Będę go zawsze pamiętał, teksty były mocne szczególnie te z pierwszych płyt. I potwierdzam, ten kto nigdy nie miał depresji, nie doświadczył tego piekła które rozgrywa się w głowie będzie piep...yl ze miał wszystko i ta smierć była nie potrzebna. Pieniądze szczescia nie dają. On już po prostu nie miał siły przezywać tego w kółko. Rozumiem go. Żal pozostanie 🙁

Cudowny człowiek. Dlaczego postanowił to zrobić ? Przecież wydawałoby się mial wszystko. Dlaczego dobrzy ludzie muszą tak cierpieć ?😭😭😞

w 100% go rozumiem wielki człowiek !

Nie umiem tego oglądać bez rozklejania się... Chester był głosem mojego dzieciństwa, próbując zmagać się ze swoimi własnymi problemami jego smierć była dla mnie ciosem... 😓

Czy tylko ja płakałem słysząc Chestera mówiącego o depresji , którego z nami już nie ma ?

Depresja sprawia, że zaczynasz żyć w mroku, odgradzając się od ludzi, którzy są blisko Ciebie, bo masz świadomość, że większość osób nie zrozumie tego co czujesz. Ludzie przeważnie powiedzą, że: - “inni mają gorzej“. - “Czym Ty się przejmujesz❓“ - “Wyjdź do ludzi“. - “Weź się w garść“. Ludzie są jak książki. Nie powinno się ich oceniać po okładce, ale kto dzisiaj ma czas na czytanie❓ Rozumienie w dzisiejszych czasach jest bardzo trudne, dlatego większość osób woli po prostu "Oceniać" niż postarać się kogoś wysłuchać i co najważniejsze “Zrozumieć”. Przyzwyczajamy się do zakładania maski żyjąc z fałszywym uśmiechem na twarzy, bo tylko tak można ukryć zranioną duszę i nawet nikt nie zauważy, jak bardzo cierpisz. Najbardziej boli uczucie pustki w sercu i ten okropny chłód, który wypełnia duszę zabierając przy tym całe ciepło i miłość w człowieku. Każda najmniejsza czynność sprawia okropny wysiłek i ogromny ból. To co dawało nam kiedyś najwięcej radości staje się zupełnie obojętne. Dokładnie tak jak pieniądze, które w rzeczywistości okazują się być bezwartościowe. Możemy kupić wiele rzeczy, ale to co jest naprawdę ważne kupić się nie da. Nie można kupić uczuć, wiary, nadziei, przyjaźni, szczęścia, szacunku, szczerości, wrażliwości, mądrości czy miłości, ponieważ nie da się kupić, tego co jest w życiu najpiękniejsze, bo gdyby można byłoby kupić nie byłoby nic warte. Bogaci ludzie to nie tacy, którzy mają wszystko co mogą nabyć za pieniądze lecz Ci, którzy mają wszystko czego kupić nie mogą. Chciałbym móc być znowu tym samym "Bogatym" człowiekiem, który miał to wszystko czego kupić nie mógł. Depresja zabiera dosłownie wszystko pozostawiając po sobie okropną nicość. Wydaję mi się, że na Depresję cierpią osoby wrażliwe, empatyczne, które biorą na siebie kłopoty wszystkich, całego świata, chcą podobać się drugim, a same czują się niewiele warte, mają deficyty miłości, troski ze strony drugich. Wrażliwe serca mają zawsze najwięcej blizn. 💔 Czasem nasze życie w ułamku sekundy traci sens i staje się zupełnie czarne, musimy z całego serca wierzyć, że kiedyś znów w naszym życiu wyjdzie słońce... ☀️ Dlaczego o tym piszę❓ Bo nie zawsze mam odwagę powiedzieć swoim znajomym, tym bliższym i dalszym, co mnie spotkało. Bo może tu łatwiej, bez bezpośredniego kontaktu i bez usłyszenia odpowiedzi, że ,,Przesadzam", ,,Wygłupiam się", ,,Przecież rozmawiam, śmieje się, to nie może być Depresja". Bo nie mam już siły udawać, że u mnie ,,Wszystko jest w porządku..." Bo siedząc samemu w pustym pokoju, w tym stanie boję się. Bo z refleksji czy może to rozwiązać, pojawiają się konkretne myśli jak i kiedy. Bo po raz pierwszy potrzebuje pomocy. Ale też piszę o tym, by pomóc innym. Bo nie jestem jedyny w tym stanie. Bo jest Nas wielu. Sam bałem się spojrzeć prawdzie prosto w oczy. Czułem, że wizyta u Psychiatry czy Psychologa to wstyd. Że to dla słabych ludzi. Ale ze stanu, w którym nie jesteśmy w stanie normalnie wstać i wyjść z łóżka, w którym najprostsze czynności stają się niemożliwe do zrealizowania, w którym napada nas paraliżujący lęk i panika, której nie jesteśmy w stanie określić, nie mamy szans wyjść Sami. Ten stan jak pojawił się sam, tam sam nas nie opuści. Przede mną jest jeszcze długa droga, bo ten mrok ma wciąż na mnie ogromny wpływ na moje życie, uczucia i emocje, bo dominuje w słabszym dniu... Uśmiechnijcie się do mnie jak mnie spotkacie. Nie oceniajcie mnie proszę, nie dawajcie mi rad. Po prostu bądźcie... :)

Zawsze jak mam gorszy czas slucham tego wywiadu Bo wiem ktos by mnie zrozumial...

Dziękuję za te napisy :(

Jak ja nie cierpię tego wywiadu. Ten dziennikarz go nie słucha. Tacy ludzie są winni tej tragedii. Słuchasz typa, pytasz, czy możesz mu pomóc, a nie wybuchasz śmiechem, przybierasz postawę: "mhm..." i idziesz z tym wywiadem dalej. Ale kiedy mówię o tym, czasami słyszę: "Nie obwiniasz Chestera, tylko dziennikarzy? To jego wina, powinien był o siebie zawalczyć,samobójstwo nigdy nie jest rozwiązaniem." W jakim świecie żyjemy? Co się z nami stało? Gdzie empatia?

Dziękuję. ..

Smutne, dzienikarz wyśmiewa się,spotkałam się z podobną sytuacją.

To było jego otwarcie przed słuchaczami wolał o pomoc tak się otworzył

Panie świeć nad jego duszą...

Mądry chłop bardzo szkoda go bo jego teledyski pokazują siłę ale szczerze to koleś się męczył tak jak ja teraz więc to zrobił i powinien iść do raju.

Wielka szkoda, że odszedł tak wspaniały, wrażliwy człowiek :'( Teledysk do Good Goodbay, gdzie przegrywa z demonem z dzieciństwa jest nad wyraz smutny w obliczu tego, że teraz naprawdę już Go z nami nie ma, że naprawdę przegrał walkę ze swoimi demonami, a przecież widać, że bardzo chciał żyć :'( To smutne, że nikt mu nie był w stanie pomóc :(

Nie wiem co musiał przeżyć Chester ale to musiało być bardzo ciężkie, że doszło do tragedii. Strasznie mnie drażni kiedy ludzie i nawet fani LP mówią ''a słaby był psychicznie, trzeba się było wziąć w garść, miał wszystko, czego mu brakowało, inny by się cieszyli na jego miejscu'' i sorry ale sami nie wiecie o czym mówicie mając takie podejście. Jak powiedział Corey Taylor, że jest to proste podejście do tematu kiedy nie chcesz zrozumieć problemu tylko osądzić i wrócić do swojego życia. Nie wiem czy to depresja ale sam mam takie momenty które potrafią trwać miesiącami i wygląda to tak... poranek jest dla Ciebie najgorszym momentem dnia i czekasz tylko na noc i żeby zasnąć i mieć spokój od życia. Świeci słońce ale to Cię nie cieszy tylko drażni albo jest Ci obojętne myślisz jaka okropna pogoda. Apetytu praktycznie nie ma tylko i jesz kiedy na prawdę musisz. Jedzenie nie ma dla Ciebie smaku (jakiś tam jest ale nie odczuwasz tego tak jak kiedy jesteś zdrowy). Nie chce Ci się jeść bo całymi dniami śpisz albo leżysz i nie spalasz kcal. Alkohol żeby trochę poprawić nastrój, pomaga chwilowo. Odcinasz się od ludzi i unikasz spotkań. Muzyka którą kochasz i słuchasz latami nie cieszy Cię tak jak w czasie gdy jesteś zdrowy, po prostu coś leci i jest Ci obojętne co. Miałem kupiony bilet na jedną z ulubionych kapeli i przez te załamanie samopoczucia nie pojechałem. Nie chce Ci się żyć bo nie masz celu i nie widzisz sensu i wiesz, że nic się nie stanie więc po co to wszystko. Chcesz zniknąć i mieć święty spokój. Zastanawiasz się dlaczego jesteś w tej sytuacji i chcesz walczyć ale nie masz na to siły (nawet fizycznie byłem wrakiem, ciężko mi było podnosić ciężary które teraz dla mnie są niczym). Dodam jeszcze, że myślenie jest strasznie upośledzone, brak kreatywnego myślenia, brak pomysłu na rozmowę z kimś, taka pustka w głowie. Zainteresowania które masz od lat też są Ci obojętne i nie masz ochoty tego robić. Jestem w stanie wyjść na rower ale nie cieszy mnie to tylko po prostu jadę i nic. W pracy udawałem, że wszystko jest ok i dziwi mnie, że nikt się nie zorientował bo teraz jestem innym człowiekiem. Mniej więcej tak to wygląda u mnie. To jest straszne taki stan potrafi trwać kilka miesięcy i później nagle nie wiem w jakim momencie i jaka jest przyczyna ale mi to przechodzi i powoli wracam do życia wszystko co napisałem staje się odwrotnością. Wstaje wcześnie rano, trenuję, poznaję ludzi, gotuję, nie mam czasu zrobić wszystkiego co bym chciał, jestem przemęczony ale mnie to cieszy bo jestem w takim pędzie i mam satysfakcję, że na wiele mnie stać. Aż boję się pomyśleć jak to wygląda jeśli ktoś ma gorzej niż ja bo u mnie to mija i chyba nie jest tak źle. I to nie jest jakiś wymysł albo lenistwo tylko po prostu w skrócie nie potrafisz się cieszyć z życia. Nawet jeśli chcesz to nie odczuwasz szczęścia. Możesz mieć kasy, znajomych, fajne rzeczy, drogi komputer ale wiesz ile to znaczy jeśli dopadnie Cię taki stan który opisałem? Nic. Bo przejdziesz obok tego i będzie Ci to obojętne. Ja się czuję dobrze już od wiosny do teraz i mam nadzieję, że to nie wróci ale boję się i nie wiem skąd to się bierze. Poprawiłem dietę, dużo sportu, lodowe/prysznice/kąpiele, mniej alkoholu, wychodzę do ludzi, mam dużo zainteresowań i jest bardzo dobrze. Może komuś pomoże ten wpis. Może to dziwnie zabrzmi ale kiedy przejdziesz takie coś to później doceniasz wszystko nawet, że jesteś zdrowy i oddychasz a cała reszta to tylko dodatek. Depresja okrada z życia, mi zabrała sporo czasu i chce się z nią rozprawić raz na zawsze. Trzymajcie się!

rozumiem Ciebie w 100 pr....

Jeśli coś gdzieś jest po tym pierd..... życiu, to do zobaczenia Chester już niedługo.

Ten cały dziennikarz jest idiotą, jak można śmiać się komuś w twarz z jego choroby? On nawet nie wie jakie to trudne i bolesne, a śmieje się z tego i jeszcze te teksty "jesteś szalony"... Okropnie go potraktował, aż mi łzy do oczu przyszły..

Gdy w moim życiu działy się chwile 'najcięższe' gdy spedzalam czas z innymi wszystko było super. Natomiast gdy zostawalam sama moje problemy stawały się murem nie do przebrnięcia. Przezylam wiele rzeczy i potrafie się utożsamić ze słowami śp Chestera. Niektóre z momentów zależały od mojego życia i choć teraz o tym pomyśle zastanawiam się "jakim cudem jeszcze żyję?". Przezyłam naprawdę wiele.. Teraz ludzie pomyślą: "Depresję nastoletnie" ; "Pewnie telefon zabrali i płakałaś". Myslcie co chcecie. Ja przeżyłam zbyt wiele żeby się tym przejmować. Ja mam już, a raczej dopiero 16 lat..

We love you chester☹️😘😘😘

#NoMoreSorrow! Moi drodzy, tłumaczenie osiągnęło już liczbę ponad 90 tysięcy wyświetleń! Jest to piękna manifestacja tego, jak wielką moc miał Chester Bennington za życia i jak wielki wpływ ma na nas także po śmierci. Wszyscy bądźmy opoką dla osób potrzebujących wsparcia. Nie omijajmy - słuchajmy, rozmawiajmy, pomagajmy. "NO MORE SORROW!" Z wyrazami szacunku dla Was, oglądających i czytających, ~ Escaladr

Legends never die Chezz [*] Zawsze pozostanie w naszych sercach i pamięci

Tak właśnie ludzie reagują na słowo depresja ...przecież to sciema.. .ku...rwa to dlaczego ludzie którzy mają teoretycznie wszystko postanawiają to życie skończyć.. ja sama lecze depresję lata ..jestem.po kilku próbach samobójczych... żyje jakoś ale te myśli co chwile są.. Chester mam tylko nadzieję że tam gdzie jesteś jesteś wreszcie szczęśliwy

[*] została tylko jego muzyka....

Whether is substances, myślę że chodziło mu o używki, nie o istotę rzeczy. Ale to kwestia interpretacji. Niemniej jednak doskonale rozumiem o czym Chester się wypowiada, gdyż sam od lat zmagam się chorobą dwubiegunową.

R.I.P

Też mam taką skłonność do dobijania się i złej samooceny. I też pół biedy jak jestem z ludźmi, bo się nie slupiam na coerpieniu.... Najgorzej jest jak jestem sama ze swoimi myślami. Tak bardzo wiem co przeżywał Chester, bo sama mam epizod depresyjny i czasami umycie zębów jest trudne jak wyprawa do Nepalu na pieszo.

I started crying when this guy was laughing ;-;

Z tym nie da się walczyć , żyjesz wtym , możesz udawać ale to nic nie daje , spierdolone życie tyle.

Dokładnie to samo obecnie przeżywam. Gdyby nie praca i kontakt z ludźmi to nie wiem czy pisałbym ten komentarz

Jak ja to rozumiem pod koniec się prawie po płakałem fajnie się go słuchało

Duzo osob tak ma a do tego sie nie przyznaje tyle ludzi popelnia samobujstwo i walczy z tymi problemami.

Depresja to przeważnie choroba ludzi inteligentnych a przedewszystkim ludzi którzy zostali wychowani na odczuwaniu nieustannego lęku. Jeśli ktoś miał na przykład toksycznych rodziców za dziecka, to w życiu dorosłym będzie najprawdopodobniej czuł się jak gówno, bo będzie się bał żyć odważnie . Będzie miał blokady i nie będzie wstanie nawet realizować marzeń, bo lęki będą go hamować . A gdy do tego dochodzi inteligencja, to masz przeważnie też skłonność do autorefleksji . I wtedy właśnie dzieją się okropne rzeczy, bo zaczynasz za dużo myśleć . Zawsze myślałem że inteligencja to dobra cecha. I do 30 roku życia można powiedzieć że świetnie sobie radziłem w życiu . Po przekroczeniu 30 stki zmieniłem się nie tylko fizycznie, ale i mentalnie. Za najmłodszych lat też dużo myślałem, ale ogólnie wyobraźnia była bardziej bujna, jako młody chłopak miałem co chwilę jakiś pomysł na siebie i próbowałem wszystkiego po trochu. A to śpiewanie, a to tworzenie muzyki, a to pisanie opowiadań , chodzenie na siłownię, a nawet taniec. W każdej tej dziedzinie czułem przeogromna wiarę w swoje możliwości . Dzisiaj mam 32 lata i te rzeczy kompletnie mnie nie interesują, jakby zacząłem być takim realista . Na wiele rzeczy jestem teraz obojętny, nie próbuje , mam mniej energii, w jak już jakąś energię mam, to się 10 razy zastanawiam czy warto i czy to mi coś da . Różnica kiedyś a teraz jest taka, że kiedyś człowiek za cokolwiek by się nie zabrał to miał jakby pozytywne myśli i czuł że świat jest JEGO. Dzisiaj jestem poważny , mniej zwariowany, mniej się uśmiecham, częściej analizuje, nie mam nawet znajomych (miałem kiedyś jednego dobrego kumpla ale po latach się na nim zawiodłem i skończyła się znajomość) jescze niedawno myślałem że to może z racji wieku dojrzałem…. Ale jak tak ma wyglądać dojrzałość to ja dziękuję. Kiedys jak miałem 18-25 lat mimo ze nic specjalnego nie osiągnąłem w swoich dziedzinach , to jednak sposób myślenia był zupełnie inny i energia była inna. Wiedziałem że mam mnóstwo czasu na realizację marzeń i wierzyłem w nie. Dziś wiem, że jakbym je spełnił to niczego totalnie niczego nie zmieniłoby to w moim życiu. Wydaje mi się czasem ze totalnie nie mam kontroli nad tym kim obecnie jestem. No bo przecież nie wybrałem sobie obecnego sposobu myślenia, to się wszystko jakby dzieje niezależne odejmie. Nawet jak próbuje się czymś zająć, nawet jak ćwiczę oddychanie czy idę na siłownię, to przychodzi znowu moment w którym zaczynam się zastanawiać nad sensem mojego życia. Niejednokrotnie wtedy lecą mi łzy z oczu , ale gdy się wygadam sam do siebie , to za chwilę jest mi jakoś lepiej . Dlaczego takich problemów nie miałem jak byłem młodszy ? Co się dzieje z naszymi organizmami, że z wiekiem zaczyna się taki chaos i tendencje do depresji. ? Kiedyś też miałem czasem złe chwile, ale jakby moje ciało lepiej sobie z tym radziło . Życie było prostsze . Chodziło się tylko do szkoły i to był jedyny problem , chociaż w sumie z obecnego punktu widzenia, gdy mam teraz sporo wolnego czasu, uważam że ta szkoła nie była taka zła. Zajmowała mi większość dnia, więc przychodziłem i myślałem tylko o zadaniu domowym i nauce… ewentualnie później człowiek chwilę pograł i szedł spać . A teraz? Mam pracę która zawsze chciałem mieć , pracuje sobie na spokojnie zdalnie, ale czuję że jednocześnie po czasie okazało się to poniekąd gwoździem do trumny. Mam dużo czasu na rozmyślanie i tu widzę wadę . Najgorsze że to co kiedyś sprawiało mi ogromną radość dziś już nie robi na mnie takiego wrażenia. Kiedyś na przykład tworzyłem dużo muzyki. Ale po latach zrozumiałem, że w sumie nikt tej muzyki nie słucha oprócz mnie i moich bliskich … i uwaga teraz dochodzimy do konsensusu… czy ja to naprawdę robiłem bo to lubiłem, czy tak naprawdę szukałem poklasku, by się dowartościować bo za dziecka tego nie dostałem …. Pach. I czar pryska. Czy też czasami czujecie taką niemoc we własnych decyzjach i już nie wiecie czego chcecie ? Ja tak mam bardzo często. Jaki jest sens zaczynać coś robić , jeśli za 5-10 lat możemy się zmienić i porzucić to? Czy zdajecie sobie sprawę, że tak naprawdę to umieracie codziennie tylko nie jesteście tego świadomi? Każda komórka w waszym ciele umiera i zastępowana jest nowymi. Czyli nasze obecne myśli wychodzi na to że też są tylko faza przejściowa . Idąc tym tokiem rozumowania, nie powinniśmy się identyfikować ze swoimi myślami. Bo skoro nasze ciała i umysły się zmieniają , to znaczy, że nie mamy na to wpływu. Skoro nie macie wpływu jak zmienia się ciało, to dlaczego mielibyście mieć wpływ na własne myśli? Ja wierzę w to, że życie to seria dobrych i złych momentów , jeśli zaakceptujemy to i pozwolimy czasem poczuć się źle, to łatwiej przejdziemy przez życie. Jeśli ktoś ma teraz naście czy 20 parę lat, niech naprawdę doceni ten wiek i cieszy się z niego . Bo później umysł może dać trochę popalić … tak, w tym wieku też można mieć depresję i zle myśli , ale w moim przypadku jakoś lepiej sobie z tym wszystkim radziłem. Zazdroszczę ludziom którzy mają cel w życiu i odczuwają przyjemność z tego co robią, bez celu człowiek wariuje. Ale najgorsze jest to, że nie mamy wpływu na to, jacy obecnie jesteśmy. Nasze myśli nie pojawiają się od tak w naszych głowach. Każdy z nas ma inne predyspozycje genetyczne do różnych chorób psychicznych . Trzeba to sobie otwarcie powiedzieć . Najważniejsze to starać się nie obwiniać i tych myśli nie brać do siebie. Identyfikacja z nimi prowadzi do targnięcia na własne życie.

Bardzo dobrze go rozumiem szkoda że nie znalazł swojej drogi a był tak blisko

O ile powód przez który ja zabrnąłem w błędne koło mojego umysłu jest inny niż Chestera to już sam schemat i przeżycia są niemal identyczne. Czytając co on mówi o sobie widzę siebie. Jestem fanem LP od wielu lat i chociaż nie wiedziałem wtedy czemu, bardzo się utożsamiałem z zespołem z chesterem, jego tekstami. Cóż dziś już wiem dlaczego. Brakuje mi Cb.. Jedyne co my ludzie borykający się z tym samym lub podobnym krzyżem możemy zrobić to nieustannie walczyć, rosnąć w siłę, budować swoją wartość i oddalać te zmorę od siebie coraz bardziej i bardziej.

Jesteś Teraz w Lepszym Miejscu w Którym już nic Cię nie boli do zobaczenia kiedyś czekaj na mnie PRZED BRAMĄ RAJU

Jakie to smutne 😭