Το τραγούδι αυτό,μόνον όταν θρηνείς τον χαμό αγαπημένου σου το νιώθεις.. Ουσιαστικά δεν νιώθεις το αίμα να κυλά στη φλέβα..χρυσανθε ας είναι η φωνή σου ζεστη παρέα στον αδερφό μου..

τεράστιοςςςς... δεν υπάρχει άλλος

Περήφανος που γεννήθηκα Πόντιος περήφανος που μιλάω και χορεύω τα ποντιακά..Χρύσανθος μέγας τον άκουγα στο μυθριο νάσαι καλά εκεί που είσαι και να μάς τραγουδάς από εκεί ψηλά

ΟΜΗΡΙΚΟΣ...θα έλεγα...

ΦΩΤΗΣΕ ΗΛΙΕ ΜΟΥ Φώτισε ήλιε μου φώτισε ας λιώσουνε τα χιόνια, ας έρθουνε στον τάφο μου να κελαηδήσουν τ’ αηδόνια. Φώτισε φεγγάρι μου φώτισε βοήθησε τον ήλιο, μαζί για να ζεστάνετε του τάφου μου το ξύλο. Κι εσείς άστρα του ουρανού φωτίστε στο σκοτάδι, βαθύ έκαναν τον τάφο μου μέσα στην υγρασία. (Το τραγούδι αυτό είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια που έγραψε ο Χρύσανθος. Οι εικόνες που περιγράφει είναι συνταρακτικές. Παρουσιάζει έναν νεκρό να εκλιπαρεί τα στοιχεία του ουρανού (ήλιος, φεγγάρι, άστρα) να τον βοηθήσουν να υποφέρει τον υγρό και κρύο τάφο του. Ερμηνεύτηκε στον δίσκο με τίτλο «Ο Χρύσανθος τραγουδάει Ματσούκα» το 1986. Στη λύρα τον συνόδευσε ο Κώστας Πετρίδης (Γωγοπούλ)

Η φωνή,η γενοκτονία,ο ξεριζωμός,η δύναμη των ποντίων...στην φωνή του!!Αθάνατος!

Το αηδόνι τού Πόντου 🎶🎵🎼♥️

Χρισαναι,,,, οθεως,,,, μαζισου,,,, καλοτάξιδο,,, να,,, ησε,,,, μαι,,,,, αγαποι,,, θα,,,, σε θιμομαστε,,,, πάντα,,,, με,,, αγαποι

Πατέρα, για σένα το τραγούδι...

Το αίμα μ α σι καρδιάς

Δεν βρίσκω λόγια το μόνο που μπωρό δεν θα γεννηθεί άλος σαν τον Χρύσανθο φυσικά και τον πατριάρχη της λύρας τους δυο αίμνηστους Γώγος - Χρύσανθος,

Μια φορα και μονο ειχα την τυχη να καθισω κοντα του και να τον ακουσω σε μουχαπετι. ΕΝΑΣ και μοναδικος Χρυσανθος που η φωνη του θα ταξιδευει πολλες γεννιες Ποντιων και μη.

Μπράβο σας!

έχω ανατριχιάσει

τεράστιος ο ένας και μοναδικός έπεται το χαος

Ωφ ήλε...Φώταξον..

Εγω για τεσεν βαθεα θα νουνιζω..................ΧΡΥΣΑΝΘΕΕΕ

αυτα ειναι ασματα που πρεπει να διδασκονται..

ότι και να πεις ένας

[Ωχ! Και] Φώταξον, ήλιε μ’, φώταξον, ας λύγουνταν τα χ̌ι͜όνι͜α [Ωχ! Και] Να έρχουν σο ταφόπο μου και κελαηδούν τ’ αηδόνι͜α ♫ Να έρχουν σο ταφόπο μου και κελαηδούν τ’ αηδόνι͜α [Και] Φώταξον, ήλιε μ’, φώταξον, ας λύγουνταν τα χ̌ι͜όνι͜α ♫ [Ωχ! Και] Φώταξον, φέγγο μ’, φώταξον, ποίσον γιαρτίμ τον ήλιον [Ωχ! Και -ν-] Εντάμαν να χουλένετε τη κασελί’ μ’ το ξύλον ♫ Εντάμαν να χουλένετε τη κασελί’ μ’ το ξύλον [Και] Φώταξον, φέγγο μ’, φώταξον, ποίσον γιαρτίμ τον ήλιον ♫ [Ωχ! Και -ν-] Εσείς, αστρόπα τ’ ουρανού, φωτάξ’τεν ση σκοτίαν [Ωχ! Και] Βαθύν εποίκαν το ταφί μ’ κι απέσ’ σην υγρασίαν ♫ Βαθύν εποίκαν το ταφί μ’ κι απέσ’ σην υγρασίαν [Και -ν-] Εσείς, αστρόπα τ’ ουρανού, φωτάξ’τεν ση σκοτίαν