thank you so much to try to understand my video...Have a nice time...

เวทนาขันธ์ คือ สุขเวทนา~ทุกขเวทนา~อุเบกขา คือ ฉันทะคับ :ความพอใจ(คือไม่ยินดีในสุขเวทนาจนเกินไปและไม่หดหู่ใจจนเป็นทุกขเวทนา -ฉันทะ (ความพอใจ) คือ ความต้องการที่จะทำ ใฝ่ใจรักจะทำสิ่งนั้นอยู่เสมอ และปรารถนาจะทำให้ ได้ผลดียิ่งๆขึ้นไป !ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราได้มีการความคิดอย่างนี้ว่า ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเจริญ อิทธิบาท อันประกอบด้วยฉันทะสติมาและปธานสังขาร ดังนี้ ว่าฉันรึยังของเราจักไม่ย่อหย่อนเกินไป ไม่ต้องประคองเกินไป ไม่หดหู่ในภายใน ไม่ฟุ้งซ่านไปในภายนอก และเธอมีความสำคัญในเบื้อง หลังและเบื้องหน้าอยู่ว่า เบื้องหน้าฉันใด เบื้องหลังก็ฉันนั้น เบื้องหลังฉันใด เบื้องหน้าก็ฉัน นั้น เบื้องล่างฉันใด เบื้องบนก็ฉันนั้น เบื้องบนฉันใด เบื้องล่างก็ฉันนั้น กลางวันฉันใด กลางคืนก็ฉันนั้น กลางคืนฉันใด กลางวันก็ฉันนั้น เธอมีใจเปิดเผย ไม่มีอะไรหุ้มห่อ อบรม จิตใจให้สว่างอยู่.(ทางสายกางคือ ความพอใจในความพอดีคับ ไม่ตึงกับสุขเวทนาจนเกินไป และไม่หย่อนยานจนเป็นทุขเวทนา “อุเบกขา”คือวางใจเป็นกลางคือพอใจ ไม่หลงในลาภยศ ไม่หดหู่จนเศร้าหมอง (พระพุทธเจ้า สอนให้เดินสายกลางด้วยความพอใจ คือ ฉันทะ ไม่ยินดียินร้าย “ความพอใจของแต่ละคนไม่เท่ากัน ต่างกันที่สติปัญญาและความสามารถคับ บัวมีสี่เหล่า ความพอใจในอัตภาพฐานะความเป็นอยู่และสติสัมปชัญญะ เพราะวิริยะความเพียรพยายามมุ่งมานะขยันอดทนของมนุษย์มีไม่เท่ากันคับ ใช่ไหมขอรับ ❤️🙏💚🌎