در آستانه سالگرد قتل حکومتی مهسا امینی و آغاز انقلاب «زن، زندگی، آزادی» هستیم. زمانی که پیروزی و شکست جنبش‌های آزادی‌خواهانه چهار دههٔ اخیر کشورمان - به خصوص یک سال گذشته - را مرور میکنم، فراز‌هایش را در سایه‌ همبستگی و پیوستگی، و نشیب‌هایش را نتیجه‌‌ٔ از هم گسستگی میبینم.
پیروزی ملت ایران بر رژیم حاکم، بیش از هر چیز نیاز به همبستگی ملی و پذیرش یکدیگر، علیرغم تفاوت‌هایمان، دارد. «زن، زندگی، آزادی» همچنان میتواند خاستگاه این همبستگی باشد چرا که آرمان‌های نهفته در آن از جامع‌ترین و پیشروترین آرمان‌های انسانیست. این آرمان‌ها فراتر از تفاوت‌های قومیتی، زبانی، فرهنگی، جنسیتی، مذهبی و سیاسی است و تحقق آنها تولد دوبارهٔ‌ فضای سیاسی و اجتماعی ایران را در بر و منافع ملی در پی خواهد داشت.
به همین دلیل، از نگاه من، «زن، زندگی، آزادی» تنها یک شعار نیست، بلکه روح تن همبستگی ملی و خون رگ انقلابی است که سال گذشته شروع و تا پیروزی، پیوسته ادامه خواهد داشت.
زن، زندگی، آزادی