Sayenizde 57 yaşından sonra , ikinci üniversitye yazılıp felsefe öğrenmeye başladım.

5:09 "ben aslında yoğum..." -Burhan Altıntop

Ömür vefa ederse bu seriyi tekrar tekrar izleyeceğim. Ömür vefa ederse lütfen siz de çekmeye devam edin. Varoluşsal sancılarımın tek yatıştırıcısı, yalnız olmadığımı görmek ❤

Sırf algoritma böyle videoları anasayfama daha çok düşürsün diye yorum yapıyorum

Podcast'e ne dersiniz Dilara Hanım

Anlaşılmayacak bir kısım bence yoktu video içinde. Gayet açıklayıcı ve her zaman ki gibi Felsefik beyin yoğurma işlemi, başarıyla gerçekleşti... Teşekkür ederim :)

"Düşünceler var olmak için başka bir varlığa ihtiyaç duyar mı?" sorusunu duyunca ufak çaplı bir sarsıldım. 🤯

Türkiye’ de insanlar düşünme kabiliyetlerinin farkına varmaları için felsefe bu anlamda çok gerekli.. çok iyi bir iş yapıyorsunuz tamamını izleyemesemde videolarınızı beğeniyorum açıyorum. 👏🏻👏🏻👏🏻

Tane tane düşünme payı bırakarak, çok hızlı konuşmadan yaptığın ilk video oldugu için nihayet konsantre olup takip edebildim. Umarım böyle devam edersin. Emeklerin için çok teşekkürler 🙋‍♂️

Hocam düşüncelerin var olmak için düşünene ihtiyaç duyduğu şüphesizdir. Dil bakımından düşünürsek düşünmeden düşünce (düşün-ce) olmaz. Düşünme eylemini yapmak için de bir özne gereklidir.

Abla bugüne kadar yaptığın en heyecan verici videoydu en azından bana göre.Gerçekten düşündürücü ve heyecan verici konular.Seviliyorsun saygılar🙏😊

Sevgili Dilara, töz (substance) ve öz ( esance) arasındaki farkı ve tarih içindeki anlamlandırmaları işleyen bir video yapsan ne kadar yardımcı olur.

Pazar sabahına güzel uyandım teşekürler .

Hakikatın karşısında bilinç okyanusta damla gibidir, tam olarak kavrayamaz, ne potansiyeli vardır nede o kadar zamanı. İnsan sadece bilinciyle değil tüm potansileyinde bulunan hasselerle (akıl kalp ruh sezgi hayel vs ) değerlendirerek en makul olanı kabul edip TESLİM olması en akıllıca olanıdır ki islam da bunu söyler.

Modern Felsefe videoları daha çok çok gelsin! 😍 Descartes videoları ayrı bir güzel oldu, neden bilmiyorum fakat kesinlikle özellikle Antik Felsefe'nin aksine direkt bilgi vermek yerine yorumlarınızı ve sorularınızı katıyorsunuz ki bu izlemesini de düşünmesini de daha keyifli hale getiriyor. Teşekkür ederiz Dilozof😊

Normalde bu mevzuları dinlerken videonun bir yerinde kopardım. Ancak sizi tek solukta dinledim ve zihnimde şimşekler çakmaya başladı meseleyi çok sükseli kelimelerle anlatmayıp avamın da anlayacağı seviyeye indiğiniz için. Teşekkürler dilozof.

Küçük bir anime önerisi: Ergo Proxy. Parçalanmış bir Tanrı kimliği ayrıca androitlere zamanla bulaşan Cogito virüsü (Ne kadar manidar). Kesinlikle bu anime izlenmeli.

300 bin abone olması beni sevindirdi..Dilerim 300 milyon aboneye ulaşırsın.Toplumun bilinçlenmesi gerekiyor...

Hiçbir ekmeğin varlığına güvenemem, ancak acıktığım için dönerin bir şekilde yeneceğinden eminim. Düşünüyorum öyleyse yarım.

Düşünce yoksa yoksundur. Kişi yok ise eğer yok olduğunu bilmez çünkü yoktur, ve yok olduğundan kendisinin yok veya var olduğunu bilemez. Çünkü düşünemez. Düşüncesi yoktur. Bu da düşüncenin yokluğu, yokluğun ta kendisi olduğu anlamı taşır. Eğer yok iseniz, yok olduğunuzu bile bilemeyeceğiniz bir yoklukta olursunuz. Düşünce varsa varsındır. Kişi var ise, düşünebilirdir. Düşünebilmesi var olması demektir. Çünkü yok-var kavramlarını değerlendirmeniz mümkündür, gerçekten yok mu olduğunuzu veya var mı olduğunuzu sorgulayıp düşünmeniz ve tartmanız bile var olduğunuzun kanıtıdır. Çünkü eğer yok olsaydınız var mı yoksa yok mu olduğunuzu bir yokluk içerisinde olacağınız için soramazdınız bile. Ama bu durum var olduğunuzdan geçerlidir. Var olduğunuz için düşünebiliyor, şüphe edebiliyor ve yok muyum yoksa var mıyım diye sorabiliyorsunuz. Yok olsanız eğer, yok olduğunuzdan ötürü var mı yoksa yok mu olduğunuzu şimdikisi gibi soramazsınız. Çünkü yoksunuz. Yoksan hiçbir şey yapamazsın. Ama bak bi kendine. Düşünebiliyor, sorgulayabiliyor, yok muyum yoksa var mıyım diye şüphe edebiliyorsunuz. Kompleks ve zor bir anlatım olduğunu biliyorum ama yazıtımı anlayanların bana katılacağına eminim. Düşünmemizi sağlayan şeye gelince, düşünmemizi sağlayan şey diyoruz adı üstünde bir "sağlayan" bir "sağlayıcıdan" bahsediyoruz. Cevap budur. Düşünmemizi sağlayan şey düşünmemizi "sağlayan" şeyin ta kendisidir. O nedir peki? Bir güçtür. İlahın kendisidir. Ondan başka İlah yoktur.

En çok heyecanlanıp keyif aldığım video idi. Lütfen spiritüalizm felsefesini de video hatta seri yapın. Bu aralar gerçekten çok kafa yorduğum bir konu ve sizden dinlemekten keyif alırım . Çakralar , reenkarnayon , iyilik-kötülük , aydınlanmalar, tekamül , uzaylı-tanrı felsefesi, Mısırda ki annunaki tabletleri vs. Bu konular hakkında araştırmalarınızı ve düşüncelerinizi çok merak ediyorum. Seviliyorsunuz saygılar.

Harika bir videoydu, elinize, ağzınıza sağlık. Hatta sanırım şimdiye kadarki en güzel, en kafa açıcı videonuzdu. Teşekkürler, devamını bekliyoruz. :)

Felsefe bölümü 3. Sınıfım. Sizin sayenizde bilgiye bilgi katıyorum Pelin Hanım teşekkür ediyoruz

Geçmiş bir yazımdan parça: “Dünyanın sorunu, akıllılar hep kuşku içindeyken, aptalların küstahça kendilerinden emin olmalarıdır.” Bertrand Russel Verdiği yargıları ne kendi sorgulayan ne de sorgulatan bir akıl var karşımızda. İyi ama nasıl oluyor da bu akıl kendine bu kadar güveniyor? Bir delinin ya da bir çocuğun sözüne kulak asmayız. Çünkü deli ya da çocuğun bilinçsiz olduğunu, yani kendinde olmadığını varsayarız. Demek ki yargıların dikkate alınması için bile temel koşul, konuşan aklın kendinde olmasıdır. Yarı baygın, sarhoş bir insanı ayıltmak için ona kendine gel deriz. İşte bu kendinde olma hali, bilinçtir yargı veren aklın zemini. Peki akıl/bilinç kendinde olduğundan nasıl emin olabilir? Ya her şey hayalse. Ya gördüğüm, düşündüğüm hiçbir şey gerçek değilse? Ya yanılıyorsam? Bu yanılma payını hesaba katan insanların yargılarında daha çekingen, katmayıp kendi aklından emin olanların ise daha cüretkâr olduğuna tanık oluruz. Descartes bu şüpheden kurtulduğunu varsaydı, dolayısıyla aklını inkâr etti. Çünkü şüphe(çelişki) olmayan yerde akıl/bilinç aramak, suyun olmadığı yerde yağmurun yağmasını beklemeye benzer. Descartes’in şüphe duyan aklı -ki burada akıl şüphe duyduğu için akıl olma özelliğini koruyordur hala - verdiği yargıdan şüphe duyar. Ya yanılıyorsam der ve bu şekilde kendi aklının üstüne çıkar. Başka deyişle kendi yargısıyla, kendisiyle arasına mesafe koyar, bir adım geri çekilir. Sonra bu geri çekilen akıldan da şüphe duyar. Ya bu akıl da benim değilse ve dolayısıyla hayalse. Ancak bu şüpheyi sonuna kadar geri götürmez, götüremeyeceğini bilir. Nasıl ki Aristoteles akıl yürütmeyi en geriye doğru götüremediyse işte Descartes da bu geri gidişi bir yerde durdurur ve şu çıkarımı yapar: Yargılarımda yanılıyor olsam bile, şayet ortada yanılan bir ben varsa, o halde ben varım ya da onun sözleriyle söylersek “düşünüyorum o halde varım”. Kendi ontolojik varlığını güvenilir bilginin sağlam zemini var sayar ve bunu aklın kesin doğru yargısıymış gibi ortaya koyar. Oysa şüphenin(çelişkinin) olmadığı yerde aklı aramanın neye benzediğini yukarıda söylemiştik. Descartes’in kanıtlaması olsa olsa kendi varlığının kanıtıdır, kesin, sağlam bilginin değil. Bu da demek ki kendi varlığının kanıtı da bir bilgi olarak henüz sağlam değildir. Şüphe hala orada durmaktadır, ama Descartes aklını çoktan kaybetmiştir. Filozoflar, bilim adamları bunu yaparlar, akılla çelişme pahasına yargılarda bulunurlar. Fichte bilincin/aklın bu geri gidişinin bir sonu olmadığını düşünüyordu. Gerçekten de pratikte bu böyledir. İsteyen deneyebilir. Ama buradan bilincin hiçbir zaman kendini nihai olarak bilmeyeceği sonucu da çıkmaz. Şüphe(çelişki) yok olmaz. Olsa olsa bir süreliğine görünmez olur ya da biz onu görmezden geliriz. Ama ne kadar şüpheci olursa olsun her akıl/bilinç kendi dışında bir maddi gerçekliğin olduğunu iyi kötü sezer ve bundan şüphe etmez. Öyle ya zaten insan her şeyden deli gibi şüphe etse düşünmek şöyle dursun, adım bile atamazdı. Gerçi adımlarımızı düşünerek attığımızı söyleyemeyiz. O noktada işler büyük oranda kendiliğinden yürür. Kendiliğindenliğin(otomatikliğin) olduğu yerde de bizim şüphe/akıl dediğimiz şeyi arasak da bulamayız. Ama insan kendi adımı üzerine düşünebilir. Düşündüğü anda da şüphe başlar, çünkü şayet görebilirse çelişkiyi fark eder. Adımının üzerine düşünmediği halde adım atabildiğini görür. Bu adımlar benim irademin sonucu olsaydı bu adımları düşünürdüm, ama düşünmüyorum, daha çok kendi kendine oluyor gibi. Ben çok çok bir yönelim veriyorum, ama o bile ne kadar iradem dahilinde belli değil. Vücudun biyolojik işleyişinin kendiliğindenliğini, aklın ancak çok kısıtlı olarak bu işleyişe müdahale edebildiğini yaşantı halinde fark etmeyiz. Öyle ya da böyle insan yaşarken, kendinden ve içinde bulunduğu dışın gerçekliğinden şüphe etmez. Bu nedenle de kimse her şey rüya deyip evinin balkonundan kendini atmaz. Bu temel gerçeklik hissini veren nedir diye sorduğumuzda cevap vermekte zorlanırız. Sahi ne olabilir bizi balkondan atlamaktan alıkoyan? Bunun için rüyalara bir göz atalım. Sabahları uyandığımızda bazı rüyalarımız için “çok gerçekçiydi”, “gerçek gibiydi” deriz. Rüyayı gören kişi rüyada kendisini dıştan görmez. Bir göz vardır sanki ve bu göz her şeyi kamera gibi kaydeder. Buna sinemada ben-perspektifi denir. Kişi, olan biteni kendi gözünden görür. Yani bir iç bir de dış vardır. Kendimizi biraz zorlayıp bu rüyalarımızı hatırlamaya çalıştığımızda, en gerçekçi dediğimiz rüyaların ortak yönünün ben’in dışında kalan zaman ve mekanın, ve bu zaman ve mekanda yer alan nesnelerin ben’e, yani rüyayı görene muhalefet etmesi olduğunu fark ederiz. Kısacası gerçekçi rüyada dış “bana” karşıdır. Ya bir arabanın içindesinizdir ve frene bastığınız halde fren tutmaz, yani fren size muhalefet eder. Ya da bir havyan size saldırır, isteminiz dışında, iradenize karşı size doğru koşar. Şimdi bir de rüya dışına, yani “gerçek” gerçekliğe bakalım. Her şeyin yolunda gittiği, bu anlamda hiç bir şeyin istemimize(irademize) muhalefet etmediği anları “rüya gibi” niteleriz. Hiçbir şey irademize karşı gelmiyordur. Aslında geliyordur da mükemmelden biraz feragat edip yine de rüya gibi diye niteliyoruzdur içinde bulunduğumuz durumu. Ben’in iradesine, istemine ters düşen her durumda ben gerçekliğe çarpıyordur. En geç polisin copunu yedikten sonra ya da sevdiğimiz birini kaybedince anlarız hayatın gerçekliğini. Rüya gibi bir an yaşayan insanın, yanındaki birinden kendisini çimdiklemesini istediğini biliriz. Bu kişi yaşadıklarının rüya olmadığından emin olmak için bir muhalefet işareti istiyordur aslında. Çünkü eğer gördüğü rüyaysa, yanındakiler de rüyasının bir parçası olacaktır. Dolayısıyla birinin onu çimdiklemesi durumunda o olsa olsa rüyasında uyanabilir. Ama istenilen bu değildir. Amaç sezgi olarak iyi kötü hala korunan gerçeklik hissinin teyit edilmesidir. Yani bunu söyleyen kişi uykudan uyanmayı değil, uyanık olduğunu bildiği halde bundan emin olmayı istiyordur. Ama bizim için önemli olan bize gerçeklik hissini verenin ne olduğuydu. Görünüşe göre bu, ister bizim gibi bir özne isterse de nesne ya da sadece zaman ve mekan olsun dışın ben’e muhalefet etmesi ya da muhalefet potansiyelidir. Balkonda durduğumuzu ve aşağı atlayıp deneyimlediğimiz anın gerçek olup olmadığını test etmek istediğimizi düşünelim. Bu anda en azından bana muhalefet eden yer çekimi, rüzgar, tenimi yakan güneş, hissettiğim açlık, nefes almak zorunda oluşum bana temel gerçeklik hissini sağlıyordur. Bu his beni bu deneyden alıkoyar. Balkondan atladığımızda zeminin bize muhalefet edeceğini biliriz. Bunu bilmemize rağmen insan olarak “acaba” diye dile getirdiğimiz şüpheyi yaşarız. Biz yüzde yüz emin olamayan canlılarızdır. Ancak uyuşturucu altında dış’ın bize muhalefet etmeyeceği veya sarhoşken hiçbir şeyin irademize karşı koymayacağından emin oluruz, tabii bir de delirmişsek ancak böyle bir güvenle çıkarız dış’ın karşısına, bunun için aklımızı kaçırmış olmamız gerekir. Ancak bir deli kurşunu dişleriyle yakalayabileceğini varsayar. O halde aklın göstergesi kendinden emin olma değil aksine şüphedir. Şüphe eden insanlara bilinçli, kendinde deriz. Peki ama zeminin kendisine muhalefet edip etmeyeceğini kesin olarak bilmemesine rağmen balkondan atlamayacak ya da bir merminin karşısında durmayacak kadar şüphe duyduğu halde, dışa ilişkin yargılarında kendi aklına sonsuz güven duyan insanları nasıl açıklayacağız?

"düşünüyorum" da bizden bagımsız bir kollektif suur olabilir ki dusuncenin de bir enerji oldugu referansından,bir bedene ihtiyacı olmayabilir..Talbot un Holografik Evren indeki gibi...Bu arada yine harikasınız...muhtesem duzgun ifade ve acıklamalar...tebrikler...

Video nun başından sonuna kadar öyle katman katman iniyoruz ki sonunda beynin alev alıyor

Eleştirim bu videoyla ilgili değil ama o kadar dağınık gidiyorsunuz ki😔 Bir zamanlar severek takip ettiğim kanalınızda ilk çağ felsefesinden günümüz felsefesine gelinceye kadar o kadar ilgisiz, ve başka konular işlendiki, en fazla heyecan yaşamam gereken noktada heyecanımı tamamen kaybettiğimi fafkettim. Eskiden yeni videolarınızı sabırsızlıkla beklerdim. Bu keyfi elimden aldığınız için biraz kırgınım size ve kanalınıza.

İçeriklerine bayılıyorum , teşekkürler ❤😊

İçeriklerinizi çok büyük ilgiyle takip ediyorum ve çok teşekkür ediyorum herbiri için. Bu videoyla alakalı ise sormak istediğim zincirleme birkaç soru var. 1)"Düşünme"nin bir sözlük karşılığı tabii ki var ama düşünmekten bahsederken Descartes acaba tam olarak o karşılıktan mı bahsediyordu? 2) (Son kısımda bahsettiğiniz örnek eleştiriye ithafen) Burada Descartes'ın yaptığının aşırı yorum/sıçrama olarak değerlendirilmesinin temel sebebi düşünmenin tanımını bu sözlük anlamından biraz farklı yorumlaması olabilir mi? Yani temel aşırı yorum buradan geliyor olabilir mi? 3) bunu da bir noktada dilin öznel kullanımı olarak değerlendiremez miyiz?

Düşünmemekte olduğumu düşünemem ifadesine(10:15) bir eleştiri: İnsan kendini yoğun bakımda yatan beyin ölümü gerçekleşmiş biri olarak hayal edemez mi? Buna yoğun bakımda yatan kişi artık sen değilsin gibi bir cevap verilecek olursa eğer bedeni ölünce zihin olarak devam eden kişi tasvirine de aynı cevap verilebilir. Anladığım kadarıyla benliğin şartı zihin olarak olarak seçilmiş. Sonrasında düşünmemekte olduğumuzu düşünemeyiz sonucuna varıp tekrar öz olanı zihin olarak belirtilmiş. Döngüsel nedensellik diyebiliriz sanırım. Nitelikli videoların için teşekkürler Dilozof:)

Dilaracım çok güzel anlattın , düşünüyorum o halde varım tezi , düşünüyorum öyleyse bedenim var , veya düşünüyorum öyleyse ruhum var anlamından çok , ben düşunüyorum onun için ben bilinçli , eski deyimle şuurlu bir vardığm , böylece var olduğumun farkındayım anlamındadır. Bu bilinç bana ancak tanrıdan geldi , o halde tanrı vardır , o aşkın ve en üstün varlıktır , o halde o bize hitabettiğine göre o bizi aldatmaz .o zaman tanrı da vardır vardır fikrine varıyor. GÜZEL ANLATIYORSUN TEBRİK EDERİM.

Felsefe dersine bayılıyordum hep, mezuna kaldığım şu anda da bu videolar bana çok yardımcı oluyor. Teşekkür ederiz 💕

Bahçemde ağaçlarda var ama düşündüklerini hiç sanmıyorum sayın Descartes İsmail Abi

Ah be decartes son bölümde üzdün bizi. Zaten bu filozoflar sıkışınca tanrıya sığınıyor :))

Artık modern felsefe içinde boğulmak istiyoruz. Hegel, Kant, Nietzsche, Heidegger, Husserl ile köküne kadar felsefe yapmak istiyoruz.

Felsefe Tarihi Serisinin 10.bölümünü izlerken gelen bu bildirimin beni ne kadar mutlu ettiğini bilemezsin Dilara.

Spinoza'yı heyecanla bekliyorum.

Bence storytel de kitap seslenirmelisiniz, çok güzel bir tonu var 💜

Hoçam saolun çok güzeldi teşekkür ederim 🙏🏼

maddi dünyanın varlığına dair en güzel kanıtlardan birisini engels sunar: "masadaki pasta vardır. kanıtı ise yediğim zaman karnımın doymasıdır. "

Ah dilozof, şöyle doyasıya felsefe lisansı okumak vardı.Şu konuları gördükçe içim gidiyor.

Emeğine sağlık. Transendence filmi kendi başına bence en az Matrix kadar felsefi bir yapım. Diğer yandan sonlardaki "düşünüyorum o halde varım" eleştirisi de gayet makul. Ancak varlıktan bağımsız olarak oluşamayacak bir düşünce var. Kendisinin varlığını sorgulayabilme yeteneği. Bu düşünce ancak var olan bir şey tarafından yaratılabilir.

Video için teşekkürler.

Sayenizde Cogito Ergo Sum'da ne denmek istediğini anladım. İyi ki varsın sarı kız.

Filozofları tarihi bir sıralama ile kısaca felsefeye kattıklarını ve önemli fikirlerini anlatan bir video bekilyorum.🙏

Şu anda okuduğum kitap. Videonuz da faydalı oldu, teşekkür ederim. Descartes bütün kavramları ve yöntemleriyle Tanrı'nın varlığını kanıtlamak istiyor ama sonuçta onun yani Tanrı'nın süresiz ve sonsuzca büyük ve daha iyi şeyler sahip olmasından dolayı Tanrı'nın olduğunu inanıyorum demesi , Tanrı kavramı için yeterli midir?

Batı felsefesi tarihi serinizin birçok videosunu izledim fakat modern dönemin kurucularından Francis Bacon'a ait bir video göremedim. Acaba onun için de bir video hazırlamanız mümkün müdür? Şimdiden teşekkür ederim.

harika bir video olmuş

Düşünüyorum öyleyse varım cümlesini duyduğumda, bende düşünmeden de var olduğumuz düşüncesi uyanmıştır çoğu zaman. Ama bu videoyu izledikten sonra aslında Dekartın düşünmek eyleminden çok varlık durumuna değinmek istediğine idrak ettim bilmem yanılıyor muyum ? Teşekkürler Dilara bu güzel seri için

Her şeyden şüphe ederken her şeyi aklımızda bir konsept olarak ele alırsak, ben olmamız da o konseptlerden bir tanesidir. Yani şüphe duyuyorsan şüphe eden bir şey vardır demek biraz totolojik oluyor çünkü şüphe eden şey aslında diğer konseptlerdeki kandırılma gibi bir kandırılma olabilir. Yani bizim önümüzde film şeridi gibi akan duyu tecrübeleri varsa, bu film şeridinin edindirdiği tecrübeler arasında objeler ve diğer şüphelendiğimiz konseptler olduğu gibi, benliğimiz de bu tecrübelerin bize sunduğu ilişkilenmelerin bir ürünü veya sonucu diyebiliriz

Verdiğin dersleri online kurs platformlarına taşımayı düşündün mü ?

Apaçık diyince aklıma sezgi geliyor. Bergson da bekliyoruz.

Emeğinize sağlık

Dekart ın 3 meditasyon daki gidişatının basit bir skolostik felsefeden etkilenme olmaması ihtimali üzerine biraz çalışılabilir. Böyle bir ihtimal var.

Video için teşekkürler

Merhabalarr videonuzu izliyordu da derste işlediğimiz konu aklıma takıldı. Bu konu bende tam oturamadı da .neden 6 meditasyon? 7. gün olayı ne . Eğer bana açıklayabilirseniz çok sevinirimm

Merhaba bu kitabın Türkçe çevirisini bulamadım. Tavsiye alabilir miyim ? Teşekkürler 🙏

Teşekkür ederim 💐💙

Zaman hakkında bir çalışma yapsanız. Aristoteles, Kant, Heidegger vs.

Bilim insanı olmak isteyenler hangi felsefeye hakim olmalıdır bununla alakalı video gelir mi? Fizik için olursa sevinirim :)

Çok kafamı açtı ya harikaydı bu

Descartes ve Aristotelesi karşılaştırmalı okuyabileceğimiz bir kitap var mı?

o zaman şunu sormamız gerekmez mi? düşünceler nasıl ve neden var oldu? madem düşüncelerden ben çıkmıyor o zaman ben nedir?

Aslında ben yokum ben sadece bir taşım ve acıdan beslenen bir cin beni kesmek yerine beni bu hayal dünyasına attı ve şimdi bu videoyu izlerken bunun farkına vardım şimdi daha çok acı çekiyorum ve o zevk alıyor 5:27

Sipinoza'yı duyunca yüzümün şeklini görmeliydiniz😍😄 Gene Harika bir video olmuş hocam. Bol bol sorgulayıp varlığımızdan şüphe ettik (: "Dilozof" ekolünde yetişmek beni farklı bir insan yapıyor. Teşekkürler ✨

Zihin ve beden birlikteliği dediğinde aklıma şöyle bir örnek geldi; mesela bir kanser hastasına bir iğne yapılacağını ve bunun sayesinde hayatına normal bir birey gibi devam edeceği söylendiğinde buna inanıp zihinsel düşüncesi doğrultusunda bedenine hükmederek iyileşmeye başlar. Böylelikle bir bağlantı olduğu söylenilemez mi?

aldatan cin hakkında bir kaç şey söylemek istiyorum. düşünmek bilgi ile var olan bir konsept. yani 5 duyu organının hiç biri işlemeyen ve işlememiş birinin düşünmesini bekleyemezsiniz. bu aldatan cin bilgimizi kontrol edebiliyorsa düşüncelerimizi de yönlendirebilir. hatta öyle yönlendirebilir ki hiç var olmayan konseptler üretebiliriz. varlık ve yokluk gibi. yani bu aldatan cin'in(bilindiği gibi ego) sadece duygularımızı etkilemesi bir çok büyük şeye etki eder. Bu arada dinlemesi çok zevkliydi ^^

Bir reaction, action gerektermezmi? Düşünce varsa düşüncenin düşünce olduğunu sonuçta ben varsayıyorum, yani ortada bir benlik söz konusu. Ben olmasaydım, düşüncenin sadece düşünceden ibaret olup, düşünene ihtiyacı olmadığı fikri olurmuydu? Bu fikri düşünen olmasaydı, bu düşünce yine de olacakmıydı ki? Mesela Dilara Çolak "yarın Spinoza çekey"im" " düşüncesini kendisimi icat etti, yoksa var olan düşünceni "kendi" düşüncesinemi yerleştirdi? Yine de ortada bir benlik söz konusu oluyor, ve bu benlik cismani değil, düşünen bir benliğe yöneliyor. Tanrı fikrine kadar Dekartla razıydım, fakat gerçeği söylemek gerekirse Tanrı düşüncesi beni mutsuz etti. Mesela, Dilara Çolakın düşünce alanına "Spinoza hakkında düşüneyim" düşüncesini Spinoza sokmadığı gibi, "Yaratıcı hakkında düşüneyim" düşüncesini de Yaratıcı sokmaya bilir. İnsan türü ilk defa "Tanrı" sözünden önce "Yaratıcı" sözü hakkında düşünebilir. Var olan diğer varlıklardakı ilişkileri görüp, acaba "Tüm"ü var olmasını sağlaya bilecek bir varlık hakkında düşünmeye başlaya bilir. Daha sonra ise o fikri evrilterek Tanrı sözüne gele bilir insan türü. Ve bence böyle. Çünki tarihde ilk olarak tanrı olarak taşlara tapınıyordu. Bu insan türünün yaratıcı hakkında düşünmeye başlayıb da fakat kendileri gibi cismi, kokusu, ölçüsü olmayan bir varlığın varlığını düşünemediği için Tanrını kendileri gibi bir cisim'de bulmuş ola bilir. Bu da evrilerek şimdiki Tanrı düşüncesini oluşturmuş ola bilir. Bu durumda bizim inandığımız ve ya inanmadığımız(sonuçta inanmayanda da bir "varlığa" inanmıyoruz, kimse yokluğa inanmıyorum demiyor) Tanrını kendimiz düşüncemizde yaratmış oluyoruz. Bu da, Tanrı yok anlamına gelmiyor, bizim düşüncemizde yer alan Tanrının asıl yaratıcıdan farklı olma imkanını sunuyor.

Ben cinin varlığından da şüphe etmeye başladım.

Abla discord sunucusu açmayı düşünüyor musun ?

Hayvan etiği videosu gelir mi ?

Tanrıların var olup olmadığının cevabını bulamıyorum, ona baktığımda nasıl birşeyle karşılaşacağımın cevabını bulamıyorum, bunları bilebilmem için beni birçok şey etkiliyor' bu birçok şey arasında, hiç görünür olmamalıda var.

Emegine saglık

Mesela rüya goruyorsk herşeyin gerçek olduğuna inanıyoruz gerçektende uyanmasak oradada yaşadığımızı düzüne biliris bende bir düşünürüm ve bu konu küçüklükten beri aklımı kurcalamisdir

Ufukta var mı hiç podcast düşüncesi?

Muazzam

Teşekkür edrim

"Düşünüyorum öyleyse varım"a ben kabulü üzerinden gelen eleştiriye bir soru sormak isterim; düşünme eylemini töz dışında kim/ne yapabilir?

Platon ahlak anlayışını ve politikasını da anlatır mısınız

Şu an çok sevimli görünüyorsun

Teşekkürler

evet sayın dilozof bedenimiz,ve zhnimiz tamamen farklı iki bileşen oldukları kasin. konuyu özne ile nesne olarak ele alınması gerektiğini düşünüyorum. özne nesneden önca var olmak zorunda.

Dekart çok dahi adam , aslına baxarsanız Dekart Allahın olduğunu mərhələlərlə davam edən analogiyalarla sübut edir

Düşünmek, algılamak derken aklım sürekli bilinç kavramına gidip durdu. Bilincin varlığı hâlâ tartışılmakta neticede. Bir yandan da Nietzsche'nin İnsanca, Pek İnsanca kitabında Rüyanın Mantığı olarak başlıklandırdığı bölüm geldi (pek bir ilgili yok muhtemelen fakat cümleler tekrar tekrar zihnimde dönüp durdu): "Örneğin ayaklarını iki iple bağlayan biri, rüyasında iki yılanın ayaklarına dolandığını görür elbette; bu ilk önce bir hipotezdir, sonra inanç olur, görsel bir tasarım ve uydurmaca da eşlik eder buna: "Benim, uyuyan kişinin sahip olduğu duyumun sebebi bu yılanlar olmalı," - Böyle yargıda bulunur uyuyan kişinin zihni. Böyle açıklanan yakın geçmiş uyarılmış hayal gücü aracılığıyla, uyuyan kişinin şimdiki zamanı haline gelir. Rüya gören birinin kulağına gelen güçlü bir sesi, örneğin çan sesini, rüyasında top atışlarıyla karıştırdığını, yani önce o sese neden olan koşulları, sonra sesin kendisini yaşantıladığını sanarak, sesi bundan sonra açıkladığını herkes kendi deneyiminden bilir. - Peki nasıl oluyor da rüya gören kişinin uyanıkken böyle soğukkanlı, özenli ve hipotezler konusunda böyle kuşkucu olabilen zihni, rüyada hep böyle yanılgıya düşebiliyor? Öyle ki bir duygunun açıklanması için, doğruluğuna derhal inanmak için, akla gelen en iyi ilk hipotez yeterli olabiliyor? (Çünkü rüyamızda, rüyanın gerçeklik olduğuna inanırız, yani hipotezimizi tamamen kanıtlanmış kabul ederiz.)- Demem o ki: İnsan rüyasında şimdi hâlâ nasıl sonuç çıkarıyorsa, insanlık uyanık haldeyken de binlerce yıl boyunca öyle sonuç çıkardı: Zihin, açıklama gerektiren bir şeyi açıklamak için düşündüğü ilk sebebi yeterli buldu ve hakikat olarak kabul etti. (İnsanca, Pek İnsanca; Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları- Sayfa 10) Bu cümleler hâlâ zihnimde dönüp durmakta ve videoda bahsettiklerinizle harmanlanmakta fakat herhangi bir yargıya tam olarak ulaşamıyorum. Çünkü bu cümleler dahil zihnin varlığını kabul ediyor. Peki ya açıklama gerektiren bir şeyi açıklamak için düşündüğümüz ilk sebebi yeterli bulduğumuz gibi "zihin" için de aynısını yapıyorsak?

Meğer ben ne kadarda tek bildiğim hiç birşey bilmediğimdir felsefe görüşünü seviyormuşum o zaman birşeyleri anlamak içinde zaman mi gerekir yoksa beyin tamamen bu bilgiyi anlamak için hazır olduğunda mi anlar? Dilozof 💓 @dilozof

Düşünceler var olmak için bir düşünene ihtiyaç duymasalar bile en azından bir algılayana ihtiyaç duyarlar ki bu durum zaten o düşüncelerin var olmasının koşuludur

Hocam sizi Tweeter ve istegram da takip edebiligormuyız

Eyvallah

Evet düşüncenin varlığı bir özne / düşünen varlığını gerektirmez. Ancak düşünulmesi, bir düşüncenin fakedilmesi, eylenmesi bir özne varlığını gerektirir. Dekart ın düşünüyorum ile kastı varlığıma ilişkin şüpheleniuorum demektir bence

önvarsayımdan öncede zaten birçok varsayımıda otomatik varsayıyoruz. dünyada olmak insan olmak düşünebilmek vs.

Düşünen ben değilsem düşünce benim. O zaman düşünce beni düşünüyor. Düşünce kendi başına varsa düşünce var. Düşüncenin düşündüğü bensem ben de düşünceyim. O zaman varım.

Descartes'ın skolastik dönemde yaşamış olmasının etkisi ve bu etkiyle fikirlerini detaylandırması onun filozofluğuna gölge düşürür mü sizce?

50 yaşımda sayenizde felsefeyi öğrenebileceğim cesareti lazandım

Yok olma konusunda bir koşulda mümkün olduğunu düşünüyorum. Simülasyon da random oyun karakteri gibi yazıldıysak ve biz kendimizi bu önceden yazılmış şeylerle kendime ben diyorsam düşünebilme becerisi de buna dahil, biri gelip kodunu değiştirip seni düşünmeyen bir tepegöz yapabilir her an.

Düşünceler kendi başlarına var olsa bile bu benim varlığımı ispatlayabilir. Ben bir düşünce olabilirim. Ben bir düşünce olabiliyorsam maddi ve ya maddi olmayan bir şekilde var olmuşumdur. Eğer düşünceler kendi başına var olamıyorsa potansiyeli benim ortaya çıkarmam gerekir. Zaten burada direk bana ihtiyaç vardır. Olmayan bir şeye de ihtiyaç duyulmaz.

bence de düşünmek var olduğumuzun kanıtı olamaz, ancak düşündüğümüzün ve düşüncelerimizin farkında olmaktan bu sonucu çıkarabiliriz. yani düşünceyi bir "düşünen" oluşturmayabilir fakat biz bu düşüncelerin var olduğunu fark ediyorsak zihninin eylemini fark eden bir "ben" olması gerekli. yani farkındayım, öyleyse varım?

Dilozof hanım efendi elinize emeğinize sağlık. Çok güzel felsefe tarihi anlatıyorsunuz. Felsefe yapmak güzeldir. Belki geçmiş konularda cevaplamış olabileceğiniz bir sorum var. Filozoflar neden hep Tanrı, din, ve metafizik konuları eleştiriyor, sorguluyor ve kendilerine göre yorum yapıyor. 1400 yıl önceki en son bildirilen din İslam dini önceki dinleride derleme yaparak Kur'an ile insanlara bir din ve yaratıcıyı anlatmış peygamberi anlatmış. Kur'an ilk olarak "oku " ayetiyle başlıyor. Yani bilinmezligi okuyarak kavramamizi anlatıyor iken. Yakın çağ filozofları hiç bir din kitabı okumamış gibi kendi yorumlari ile tanrı/Allah yaratıcıyı sorgulama yapmaları çok ironik değil mi dir. Tanrı kötü olsaydı ki öyle olması haşa imkansızdır yani demek istediğim kötü kendini bildirmek yerine gizli tutmayı amaclamasi mantıklı olurdu. Peki din var, peygamber var, oku diye başlayan bir kuran var, bilinmezligi okumak mantıklı iken mantıksız düşünerek tanrıyı eleştirmek mantıklı bir felsefe olabilir mi. Saygılarımla. Çalışmalarınız da başarılar dilerim.

Bence de "düşünüyorum, öyleyse varım" argümanı eksik, hatalı ya da doğrudan sonuç çıkarılamayacak bir argümandır. Sebep olarak da şunları sunabiliriz: Öncelikle düşündüğünü söyleyen yine benim, yani bir başkası benim düşündüğümü kanıtlayamaz. O halde ben düşündüğümü kanıtlamak zorunda kalırım ve bunun için "evet, düşünüyorum" demekten öteye gidemem. Bu ortaya atılan iddiaya gelen "neden doğru?" sorusuna "evet, doğru." diye yanıt vermek gibidir. Başka bir ihtimal olarak, belki de düşünceler tek başına da var olabilir ve bize ihtiyaç duymuyorlardır. Ya da evet gerçekten düşünüyoruzdur ama bunun ne derece olduğunu nereden bilebiliriz ki? Belki bir şeyi "varlık" yapmaya yetecek şey daha ileri bir zihin aktivitesi ya da asla bilemeyeceğimiz çeşitli başka özellikler gerektiriyordur. Yani belki varlık vardır ama o varlık biz değilizdir, biz sadece birer fikirizdir ya da var olana ait bir şeyizdir. Bu konuda açıklayıcı olabilmek için bizim icat ettigimiz şeylerden örnek vereyim. Örneğin robotlar, hatta yapay zekanın kullanıldığı her şey buna örnek olabilir, onlar da bir noktaya kadar düşünebiliyorlar. Fakat onların düşünebilmesi birer varlık olduklarını, tam olarak bizler gibi bir birey olduklarını gösterir mi? Hayır. Yani düşünmek bizim kurguladığımız gibi duru bir varlığı kanıtlayamaz, kanıtlamaya yetmez.

Bence düşünüyorumdan var olduğum sonucu çıkar. Ama bu videonuzda da geçen "ontolojik kanıt" saçmalıktan ibaret. Tabii tarihi bağlamında düşününce kümsemiyorum. Ama bugün bile ontolojik kanıtı bir kanıtmış gibi sunanlarla karşılaşmak tuhaf geliyor.