11. HİKMET
1.(00:27)
Ey dostlar! Temiz aşkını ele aldım,
Bu dünyayı düşman tutup yürüdüm ben işte.
Yakam tutup Hazret’ine sığınıp geldim,
Aşk kapısında Mansur gibi oldum ben işte.
2.(11:33)
Aşk yolunda âşık olup Mansur geçti,
Belini bağlayıp Hak işini sıkı tuttu,
Melâmetler ihânetler çok işitti,
Ey mü’minler! Hem Mansur oldum ben işte.
3.(14:42)
Âşık Mansur “Ene’l-Hakk”ı dile getirdi,
Cebrâil gelerek “Ene’l-Hakk”ı beraber söyledi,
Cebrâil gelerek “başın ver” deyip yola saldı,
Darağacına asılıp cemâlini gördüm ben işte.
4.(19:34)
Mansur gelince darağacı eğilip kendi aldı,
Bâtın gözü açık olanlar hayran kaldı,
Işık salıp Allah kendisi nazar eyledi,
“Ey sevgili!” deyip cemâlini gördüm ben işte.
5.(21:57)
Nidâ geldi o darağacına: “Çok boğma!” diye,
“Sıkı dur, her yan bakıp, sen ağma!” diye,
Taşa dedi: “Emrimi tutup sen değmeyesin!”
Levh-i Mahfuz tahtasında gördüm ben işte.
6.(25:18)
Üçyüz molla yığılıp yazdı çok rivâyet,
Şerîattır, ben de yazayım bir rivâyet,
Tarîkatta hakîkatta haktır himâye etmek,
Başımı verip Hak sırrını bildim ben işte.
7.(31:10)
“Ene’l-Hakk”ın anlamını bilmez câhil,
Bilge gerek bu yollarda, mertler denizi,
Akıllı kullar Hak yâdına “sevgili” dedi,
Candan geçip Sevgili’yi sevdim ben işte.
8.(33:38)
Îmâ eyledim, ârif olsa ibret alsın,
Zâhir ilminden yazıp söyledim, işâret kalsın,
İnci-gevher sözlerimi gönlüne koysun,
Halden deyip âşıklara verdim ben işte.
9.(36:46)
Sahipsiz Mansur hor görülmekle tam oldu,
Bir söz ile dostlardan ayrı kaldı,
Hâl dilini hiç kimse bilmez, Tanrım tanık,
Kanlar yutup ben, hem tanık oldum ben işte.
10.(41:52)
Şeyh Mansûr’un “Ene’l-Hakk”ı yersiz değil,
Yolu bulan bize benzer günahkâr değil,
Her soysuzlar bu sözlerden haberli değil,
Haberli olup Hak kokusu aldım ben işte.
11.(44:22)
Bir gece seherde garip Mansur çok ağladı,
Işık salıp Allah kendisi rahmet eyledi,
Ondan sonra Kırklar bakarak şarap verdi,
Bilgelere bu sözleri dedim ben işte.
12.(47:16)
Câhillere değil sözüm, dolu hikmet,
İnsanım deyip belini bağlar, hani himmet?
Dünya için birbirine eylemez şefkat,
Zâlimlere esir olup öldüm ben işte.
13.(50:34)
Zâlimlerde had ne ola, bizde günah,
Dervişlerin huyu kötü, geçmez duâ,
O nedenle Sultan kılar, bize cefâ,
Âyet hadis anlamından söyledim ben işte.
14.(52:59)
Zâlim eğer cefâ eylese “Allah” de,
Elini açıp duâ eyleyip sabreyle,
Hak yardımına yetmez olsa endişe eyle,
Hak’tan işitip bu sözleri söyledim ben işte.
15.(55:30)
“Zâlim eğer zulüm eylese bana ağla,
Yaşını saçarak Bana sığınıp belini bağla,
Haram şüphe terk ederek yürek dağla,
Zâlimlere yüzbin belâ verdim ben işte.
16.(57:56)
Zâlimlerin yakınlığı nedir? Ben Yaratan,
Yaradan’ı aklına getirmeden sen unutan,
Benden vazgeçip zâlimlerin elini tutan…”
Zâlimlere kendim kıymet verdim ben işte.
17.(1:00:32)
Sana cezâ, Yaradan’a yalvarmadın,
“Allah” deyip geceleri kalkıp inlemedin,
Gerçeklerden sözler söyledim, işitmedin,
“Zâlimlerin elini uzun kıldım ben işte.”
18.(1:02:28)
Ey habersiz! Hakk’a gönül yürütmedin,
Dünya haram, ondan gönül soğutmadın,
Nefsten geçip Allah’a doğru yönelmedin,
Bu nefs için ağlamaklı ve şaşkın oldum ben işte.
19.(1:04:21)
“Zâlimleri şikâyet etme, zâlim kendin,
Huyun riyâ, etki etmez halka sözün,
Dünya malını dolu verdim, doymaz gözün,
Harîsleri “Siccîn” içine saldım ben işte.”
20.(1:07:24)
Kızıl dudağı hareketlenip Sen’i söyledi,
Can ve kalbim ümmetlerinin göz aydınlığı,
“Hakk’a kul, bana ümmet olan hani?”
Gerçek ümmetin sinesine koydum ben işte.
21.(1:11:10)
Kul Hoca Ahmed, Hak sözünü söyleyip geçti,
Ayne’l-yakîn tarîkatta bozlayıp geçti,
İlme’l-yakîn şerîatı gözleyip geçti,
Hakka’l-yakîn hakîkatından söyledim ben işte.