Худо. Сад. Рахматш.кунад. Хазрати. Домулой. Точикободира
@hadjtulo11 жыл бұрын
Расули акрам (С) Фармудан хар касе дар назди олим ду соат нишинад ё ду масаъала шунавад ё ду лукмаи таъом хамрохи у хурад ё ду кадам рох хамрохи олим равад Аллох таъоло барои он банда ду бустон дар чаннат ато кунад... ЕЙ ХУДОВАНДИ КАРИМУ МЕХРАБОН БА ХУРМАТИ ( РАСУЛИ АКРАМ саллаллоху ъалайхи васалла)Ба хурмати ОЛИМОНЙ ТОЧИКИСТОН БА ХУРМАТИ ДОМУЛО ХИКМАТУЛЛО ДИНИ МО ВА ВАТАНИ МОРО ОБОД КУН ХАМАИ ТОЧИКОНРО АЗ ГАРИБИ ОЗОД КУН.
@farhangtv47956 жыл бұрын
hadjtulo гапи хак бугу
@user-xf8ic9gu9m5 жыл бұрын
Ай аллох бтарс домло хикматлот чи чонишини аллохай
@user-hz9eh2sv3d4 жыл бұрын
@@ansaransar2791 О башар кашар да ича ни кунак задестой
@0808_PABLO_YT3 жыл бұрын
@Dustmurod Aliev дар халки падарт керм
@muvahhidislam21712 жыл бұрын
Баҳс бо толибон 👇👇👇👇👇👇 kzfaq.info/get/bejne/bNqXe7ln2ZzFk4k.html
@user-ul7ut2zl2y3 жыл бұрын
Худо рахмату махфират кунад домулои азиз
@user-ji7nz9ko1x4 жыл бұрын
Ассалому алайкум бародарон ва хоҳарон Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам мефармояд: Ал муслим аххул муслим ло язлимуҳу ва ло якзибуҳу ва ло яъқируҳу... Мусулмон бародари мусалмон, мусалмон бояд мусулмона зулм накунад, мусалмон бояд мусулмона дуруг нагӯяд, мусалмон бояд мусулмона хор накунад ва обуруи якдигарро нарезад. Чаро фақат одамоне ки аз Шумо ҳазор ва аз ин ҳам мартабаи беҳтар доранд сухани қабеҳ мегӯед? Дунё ҳазор бор аз оҳи оташнафас сухт, Валекин беадаб ибрат наомухт!
@user-kd4oj8iw9f2 жыл бұрын
Аз ть мумкмн 1000маротиба боло бошанд. Барой мо мушрик бд ва мушрик мурд агар дар акидаи пешинааш будабошад
@user-iz2qk4ec2r3 жыл бұрын
Аллох сад хазор сола шавен иллохи Чаноби Оли
@khurshedrahimov51466 жыл бұрын
Худованди Карим нигахбонатон бошад Чаноби Оли
@Islam-ry6xq4 жыл бұрын
Домулочон бехтарин дусти Аллохай (бахшиш и рахмонуф и биимон кадами касофатша хаммачода мемона) МАХДМ БАНДАЙ ГНАХГОРУМ АЛЛОХ БУБАХШАМ БАРОЙ И ХАЗРАТО ЧОНМА МЕТМ
@user-bd1jy3li3d4 жыл бұрын
бешухи🤣
@user-dd4of9ug1k5 жыл бұрын
Сура Ал БАКАРА аят 256 бхоне чи мега барой ихели инсоно. АузубилЛах
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат بِسمِ اللّٰه الرَّحمَنِ الرَّحِيم إن الحمد لله نحمده و نستعينه و نستغفره و نعوذ بالله من شرور أنفسنا و من سيئات أعمالنا من يهده الله فلا مضل له و من يضلل فلا هادي له وأشحد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له و أشهد أن محمدا عبده ورسوله أما بعد: Аллоҳ азза ва ҷалла мефармояд: یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ «Эй касоне, ки имон овардаед, аз Аллоҳ (чунон) битарсед, ки ҳаққи тарсидан аз Вай аст ва дар ҳоли мусалмони бимиред». [Олӣ Имрон/102] یَـٰۤأَیُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُوا۟ رَبَّكُمُ ٱلَّذِی خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسࣲ وَ ٰحِدَةࣲ وَخَلَقَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا وَبَثَّ مِنۡهُمَا رِجَالࣰا كَثِیرࣰا وَنِسَاۤءࣰۚ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ ٱلَّذِی تَسَاۤءَلُونَ بِهِۦ وَٱلۡأَرۡحَامَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَیۡكُمۡ رَقِیبࣰا «Эй мардум! Битарсед аз Парвардигоратон, Он ки шуморо аз як тан ва аз он як тан ҳамсари ӯро биёфарид ва аз он ду мардуми бисёр падид овард. Ҳамоно аз шунидани номи Ӯ аз якдигар чизе мехоҳед пас аз Аллоҳ ва алоқаи хешованди битарсед. Албатта, Аллоҳ назораткунандаи шумост»! [Нисо/1] یَـٰۤأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَقُولُوا۟ قَوۡلࣰا سَدِیدࣰا. یُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَـٰلَكُمۡ وَیَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۗ وَمَن یُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِیمًا «Эй касоне, ки имон овардаед аз Аллоҳ битарсед ва сухани ҳақ бигӯед! Ӯ корҳои шуморо ба салоҳ оварад ва гуноҳонатонро биёмӯрзад. Ва ҳар ки ба Аллоҳ ва Расули Ӯ итоъат бикунад, ба дурусти ки ба комёбии бузурге даст ёфтааст». [Аҳзаб/70-71] Бе шаку шубҳа, ки каломи ҳақ танҳо каломи Аллоҳ Таъолост. Роҳи рост ва мустақим ин роҳи Набиӣ ﷺ мебошад. Аз ҳама кори зишт дар Дин навоварӣ овардан аст. Ва ҳама гуна навоварӣ бидъат аст ва ҳар як бидъат залолату гумроҳист. Ва ҳар як залолату гумроҳӣ дар оташ аст. ____ Ҳамду ситоиши зиёд Аллоҳ, Он зотро, ки ҷинну инсонро барои ибодат ва тоъати амраш офарид. Ва нисбати онҳо меҳрубон ва ниҳоят бораҳм аст. Ва лутфу марҳамати беохирро соҳиб аст. Имрӯз аз фазлу карами беохири Худ боз як фурсати хубе барои банда ато намуд, ки хостам ба мавзӯъи муҳиме бипардозам, ки барои тамоми инсоният хело муҳим мебошад. Ва ҳаллу фасли масъалаҳою мушкилотҳои ҷомеъаи инсони маҳз бо ана ҳамин чиз вобастагӣ дорад. Ва ин калимаи Тавҳид аст, ки бартарафии ранҷу мушкилотҳо ва хушбахтию комёбии инсон маҳз дар омӯзиш ва таҳқиқӣ ҳамин калима аст. Чи гунае, ки мо худ ҳаррӯза шоҳид бар онем, ки ҷомеъаи инсониро ширку куфр, бидъату хурофот, зулму ноадолати фаро гирифтаат. Ба кадом тарафе, ки назар накунем, пас амалҳои ширки, ки инсонҳо онро амали неку дуруст ҳисобида анҷом дода истодаанд, ва бидъату хурофот ва зулму ноадолатиҳоро мушоҳида хоҳем кард. Ва таърихи инсоният ҳеҷ чунин замонеро ба ёд надорад. Вале бештари мардум аз ин дар ғафлат ҳастанд, ва меҳисобанд, ки ин замон замони тараққиёт ва замони озодию пешрафт аст. Ва Аллоҳ ҳидояткунанда ва гумроҳкунанда аст. Ӯ бо лутфу марҳамати Худ ҳар киро аз байни мардум бихоҳад, барояш нур ва лаззати Тавҳидро ато намуда, ӯро аз торикиҳои зулумот ба сӯйи равшанию ҳидоят роҳнамоӣ намуда, фаҳмиши динашро барояш осон мегардонад. Ва Ӯ ҳар киро бихоҳад, ӯро барҳақ гумроҳу нобино месозад. Аллоҳ таъоло мефармояд: لَا یُسۡـَٔلُ عَمَّا یَفۡعَلُ وَهُمۡ یُسۡـَٔلُونَ «Ӯ дар баробари ҳеҷ як аз корҳое, ки мекунад, пурсида намешавад, вале мардум пурсида мешаванд». [Анбиё/23] Ва боз قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ یُضِلُّ مَن یَشَاۤءُ وَیَهۡدِیۤ إِلَیۡهِ مَنۡ أَنَابَ Бигӯ: «Ҳаройина, Аллоҳ ҳар киро хоҳад гумроҳ мекунад ва ҳар киро ки ба сӯйи Ӯ руҷӯъ кунад, ҳидоят мекунад». [Раъд/27] Хушбахтию саодатмандии инсонҳо маҳз дар омӯзишу таҳқиқи ҳамин калима аст. Ва бидон, касе, ки ба ин калимаи олӣ ки даъвати ҳамаи Паёмбарон алайҳимуссалом мебошад, чанг занад, пас Аллоҳ ӯро дар дунёву охират собитқадаму сарбаланду саодатманд мегардонад.
@oghoiboroni5586 Жыл бұрын
Аллоҳ Таъоло мефармояд: یُثَبِّتُ ٱللَّهُ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ بِٱلۡقَوۡلِ ٱلثَّابِتِ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا وَفِی ٱلۡـَٔاخِرَةِۖ «Аллоҳ касонеро, ки ба қавли дуруст [яъне Ла илаҳа иллаЛлоҳ] имон овардаанд, дар ҳаёти дунё ва охират собитқадам мегардонад». (Иброҳим/27) Ва дар дигар оят мефармояд: ٱللَّهُ وَلِیُّ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ یُخۡرِجُهُم مِّنَ ٱلظُّلُمَـٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۖ «Аллоҳ дӯсту ёварӣ касонест, ки имон овардаанд. Онҳоро аз гумроҳӣ торикиҳо ба сӯйи нуру равшанӣ роҳ менамояд». (Бақара/257) Ва Паёмбар ﷺ мефармоянд: «Ҳамеша дар Уммати ман гурӯҳе аз мардум пайравӣ роҳи ҳақанд, ва пирӯзу нусратёфтаанд. Ва зарар намерасонад, онҳоро касоне, ки кумаки худро намегузоранд, ва онҳое ки муқобили онҳо мегарданд. Ва то ваъда ва раҳмати Аллоҳ қоим нагардад, дар ҳамаи ҳолат тобеъ ба ин роҳанд». Ривояти Абу Довуд, Насоӣ ва Аҳмад Акнун бо изну инояти Аллоҳ шурӯъ мекунем аз фазилатҳои илми Тавҳид ва аҳамияти он барои ҳар як фард. Фасли 1: Фазилатҳои илми Тавҳид ва таҳқиқу омӯзиши он. Афзалтарин илм ягона шинохтани Аллоҳ таъоло ва омӯхтани Тавҳиди Ӯ мебошад. Ва ин бузургтарин чизест, ки ҳар як шахс барои омӯхтан ва талаб карданаш, саъю талош меварзад. Ва бидонем, ки ҳамин илми тавҳид, Аллоҳ таъоло ва дини Ӯро барои ҳар як кас шинос карда, таълим медиҳад. Ва ҳамин тавҳид аст, ки аз аввал ҷинну инс барои танҳо ибодату парастиши Аллоҳи ягона офарида шудаанд: Аллоҳ таъоло мефармояд: وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ «Ва ҷинну одамиро наофаридаам, магар барои ибодати Худ». [Зариёт/56] Ва тавҳид илмест, ки инсон аввал ба сӯйи ӯ даъват карда мешавад, на ба сӯйи намоз, закот, ҳаҷ, эҳтироми волидайн, хайру эҳсон, наранҷондани дили кас ва ғайра. Чунки бе Тавҳид ин амалҳо ба соҳибаш ҳеҷ суду фойдае надиҳанд. Аз Му'оз ибни Ҷабал розияллоҳу анҳу ривоят аст мегӯянд: أنَّ رسولَ الله ﷺ لمَّا بَعثَ مُعَاذا رضي الله عنه عَلَى اليَمَن، قال: «إنَّكَ تَقدم على قَومٍ أهل كِتَاب، فَليَكنْ أوَّل مَا تَدعُوهُم إلِيهِ عِبَادَةُ اللّهِ، فَإذَا عَرَفُوا اللّهَ، فَأخبِرهُم أنَّ الله قَد فَرَضَ عَلَيهِم خَمسَ صَلَوَاتٍ فِي يَومِهِم وَلَيلَتِهِم ... «Замоне, ки Росулаллоҳ ﷺ ӯро ба Яман фиристоданд, ӯро тавсия доданд ки: «Албатта ту ба назди қавме аз Аҳли Китоб меравӣ. Бигзор аввалин чизе, ки ту онҳоро ба сӯйи он даъват мекунӣ, ягона парастидани Аллоҳ бошад. Агар инро аз ту пазируфтанд, пас хабар деҳ, ки Аллоҳ барояшон дар як шабонарӯз панҷ вақт намоз гузоштанро фармудааст». Дар дигар лафз: فَليَكنْ أوَّل مَا تَدعُوهُم إلَى أنْ يُوَحِّدُوا اللّهَ تَعَالَى «Бигзор аввалин чизе, ки онҳоро ба сӯяш даъват мекунӣ, Аллоҳро (дар ибодатҳояшон) ягона қарор диҳанд». Ривояти Бухорӣ Чи гунае, ки мебини Паёмбар ﷺ ба саҳоба тавсия карданд, ки мардумро аввал ба суий тавҳид якто-парастидани Аллоҳ ва чизеро ба Ӯ шарик қарор надодан даъват бикунад. Ҳол он ки аҳли Китоб касоне буданд ки барояшон китобу паёмбар нозил шуда буд. Ва онҳо Аллоҳро мешинохтанд, вале ба Ӯ ширк анҷом медоданд. Ва ривояти дигареро меоварем, ки яке аз аввалин касоне, ки Ислом овард, Алӣ ибни Абу Толиб розияллоҳу анҳу, домоди Паёмбар ﷺ мебошад. Ва мебинем, ки Росулаллоҳ ﷺ аввал ӯро ба чи амр карданд: ثم إنَّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ جاء بعد ذلك بيَومَينِ فوجدَهما يُصلِّيان، فقال عليٌّ: ما هذا یا محمّد؟ فقال النّبيُّ ﷺ: دينُ اللّٰه الذي اصطفى لنفسِه وبعث به رسلَه، فأدعوك إلى الله وحدَه، و إلى عبادتهِ، و كفرٍ بلّاتِ و العزّى. فقال له علٌّي: هذا أمرٌ لم أسمع به قبلَ اليوم فلستُ بقاضٍ أمراً حتى أحدِّث أبا طالبٍ، فكرِه رسولُ اللّٰه ﷺ أن يفشي عليه سرّه قبلَ أن يستعلن أمره، فقال له: يا عليُّ إذا لم تُسلم فاكثم، فمكث عليٌّ تلك الليلة، ثم إن الله أوقعَ في قلب عليٍّ الإسلامَ، فأصبحَ غادياً إلى رسول الله ﷺ حتَّى جاءه فقال: ما عرضتَ عليَّ يا محمّد؟ فقال له رسول الله ﷺ تشهدُ ألا إله إلا الله وحده لا شريك له، وتكفُرُ باللَّات والعُزى، وتبرأ من الأنداد، ففَعَل عليٌّ وأسلَمَ، ومكث عليٌّ يأتيه على خوفٍ من أبي طالب، وكتمَ عليٌّ إسلامَه ولم يظَهر به.
@oghoiboroni5586 Жыл бұрын
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат «Сипас баъд аз ду рӯз Алӣ ибни Аби Толиб розияллоҳу анҳу ба назди онҳо омад ва [Паёмбар ва Хадиҷа]-ро дар ҳоли намозгузори пайдо кард. Сипас гуфт: «Ин чист эй Муҳаммад?» Расулаллоҳ ﷺ фармуданд: «Динест, ки Аллоҳ онро барои Худ баргузида ва бо ҳамин дин Паёмбаронашро фиристодааст. Туро ба сӯйи Аллоҳи ягона ва ба сӯйи ибодати Ӯ ва куфр (рад ва инкор) варзидани Лоту Уззо даъват мекунам. Алӣ гуфт: «Ин корест ки то имрӯз нашунида будам. То ки воқеаро ба Абу Толиб хабар надиҳам, ҳеҷ коре нахоҳам кард. Набий ﷺ аз он ки сирри ӯ пеш аз оғоз шудани даъват, ифшо шавад, ин сухани Алиро кареҳ дид ва ба ӯ фармуд: «Эй Алӣ агар Ислом наоварӣ, пас сукут кун!». Пас Алӣ шабро дар онҷо гузаронд. Ва Аллоҳ таъоло Исломро дар қалби Алӣ даровард. Саҳар буд, ки назди Росулаллоҳ ﷺ омаду гуфт: «(Дирӯз) аз ман чиро мехости эй Муҳаммад?». Росулаллоҳ ба ӯ фармуданд: «Гувоҳӣ медиҳи, ки нест маъбуди барҳақ, ҷуз Аллоҳ ки ягона асту шарике надорад. Ба Лоту Уззо куфр меварзӣ (яъне онҳоро рад ва инкор мекунӣ). Ва аз ҳамаи он чизе, ки ба Аллоҳ шарик мекунанд, бароъат менамоӣ». Алӣ разияллоху анҳу ҳамчунин кард ва Ислом овард. Муҳаммад ибн Исҳоқ ал-Матувфӣ дар Сиррааш ривоят кардааст. قال سُفيانُ: «أفضلُ العلم العلم بالله، والعلم بأمر الله، فإذا كان العبد عالما بالله، وعالما بأمر الله فقد بلغ، ولم تصل إلى العباد نعمة أفضل من العلم بالله، والعلم بأمر الله، ولم يصل إليهم عقوبة أشدُّ من الجهل بالله، والجهلِ بأمر اللّه» Суфён ас-Саврӣ роҳимаҳуллоҳ мегӯяд: «Афзалтарин илм, шинохтани Аллоҳ ва шинохтани амрҳои Ӯ мебошад. Агар банда Аллоҳ ва амрҳои Ӯро шиносад, пас ба дурусти ки ҳидоят ёфтааст. Аз шинохтани Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида, неъмати бузургтаре ба бандагон намерасад. Ва инчунин аз нашинохтан ва ҷоҳил мондан аз Аллоҳ ва амрҳои Ӯ дида ба бандагон азобу уқубати сахте намерасад». قال مالك بن دينار: «خرج أهلُ الدنيا من الدنيا ولم يذوقوا أطيب شيءٍ فيها» قالوا: ومَا هو يا أبا يَحيَى؟ قال: «مَعرِفَةُ اللّٰه تَعَالَى» Молик ибн Динор роҳимаҳуллоҳ мегӯяд: «Аҳли дунё [беҳтарин] ва покизатарин неъмати онро начашида дунёро падруд гуфтанд. Гуфтанд: «Чист он эй Абу Яҳё?» Гуфт: «Шинохтани Аллоҳ ва Тавҳиди Ӯст». Ба ҳамин монанд дар асари дигар низ аз ибни Муборак роҳимаҳуллоҳ ривоят мешавад. سمعتُ ابنَ المبارك، يقول: «أهلُ الدنيا خرجوا من الدنيا قبلَ أن يَتطعَّموا أطيبَ ما فيها»، قيل له: وما أطيبُ ما فِيهَا؟ قال: «المَعرفةُ باللهِ عزَّ وجلَّ» Ибнул Муборак мегӯяд: «Аҳли дунё қабл аз он ки покизатарин неъмати онро бичашанд, дунёро падруд гуфтанд. Ба ӯ гуфта шуд: «Чист покизатарин неъмати он? Гуфт: «Шинохтани Аллоҳ азза ва ҷалла». Ривояти Абу Ну'айм дар «Ҳилятул авлия». أخبرنا سفيان قال: كتب إلي حجاج بن الفرافصة قال: قال بُدَيلٌ: «مَن عَرَفَ رَبَّهُ أحَبَّهُ، ومَن عَرَفَ الدنيا زَهِدَ فيها، ... Будайл мегӯяд: «Касе, ки Робби худро шинохтааст, пас Ӯро дӯст доштааст. Ва касе, ки дунёро шинохтааст, пас дар он зуҳд кардааст». «Зуҳд»-и ибни Муборак سمعتُ أحمد بن عاصم الأنطاكي، يقول: «منْ كانَ بالله أعرفَ كانَ منَ اللهِ أخْوَفَ»، قال أحمدُ: صَدَقَ وَاللهِ. Марвазӣ мегӯяд: Аҳмад ибни Осим ал-Антокиро шунидам ки чунин мегуфт: «Касе, ки Аллоҳро бештар шиносад, пас ӯ бештар аз Аллоҳ метарсад». Аҳмад гуфт: «Қасам ба Аллоҳ ҳақ аст». «Таъзиму қодрус-солат»-и Марвазӣ.
@oghoiboroni5586 Жыл бұрын
Пас бидон, Аллоҳ мову туро дар зери раҳмати Худ қарор диҳад, ки ҳар ки аз Аллоҳ азза ва ҷалла тарсида, барои нафси худ хайрро хостааст, ӯро воҷиб аст то барои омӯхтан ва фаҳмидани ин амр [яъне тавҳидуллоҳ], саъю кӯшиш ба харҷ диҳад. Дар акси ҳол ба худ зиён карда ва худ бехабар аст. Ва бидон, ки ибодатҳо қабул намешавад, магар ба тавҳид. Пас он шарти дурустии ибодатҳо ва асоси қабули он аст. Ва ибодат, ибодат номида намешавад, магар бо тавҳид, ҳамчуноне ки намоз, намоз номида намешавад, магар бо таҳорат. Пас ҳаргоҳ дар ибодат ширк дохил шавад, ибодат фосид мешавад, ҳамчуноне ки бетаҳоратӣ дар таҳорат дохил шавад. Ва ибодат бетавҳид ширк мегардад, ки амалро фосиду бекор месозад ва соҳибаш аз ҷумлаи ҳамешагонӣ дар Дӯзах мегардад. Тавҳид сабаби амну ҳидоят дар дунё ва охират аст. Ва далел фармудаи Ӯ таъолост: ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَلَمۡ یَلۡبِسُوۤا۟ إِیمَـٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُو۟لَـٰۤىِٕكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ «Онон, ки имон оварданд ва имони худро ба зулм наёлуданд, амн аз они онҳост ва онҳо ҳидоятшудагонанд». (Анъом:82) Ва мурод ба зулм дар инҷо ширк аст. Пас касе тавҳидро ба ваҷҳи пурра биорад, пас амну ҳидоят аз они ӯст. Ва ширк зулмтарини зулм ва тавҳид адлтарини адл аст. Тавҳид сабаби дохил шудани Ҷаннат ва наҷот аз оташи Дӯзах мебошад. سفيان إبن عيين قال: ما أنعم الله على العباد نعمة أفضل من أن عرفهم لا إله إلا الله فإنّ لا اله إلا الله لهم في الأخرة كالماءِ في الدنيا Суфён ибн Уяйна мегӯяд: «Аллоҳ барои бандагон ҳеҷ неъматеро афзалтар аз Ла илаҳа иллаЛлоҳ дида инъом накардааст. Ба дарусти, ки Ла илаҳа иллаЛлоҳ дар охират барои онҳо ба монанди обест дар дунё». Мақсуд аз сухан ин ки инсон дар дунё чӣ қадар ба об эҳтиёҷ дошта бошад, дар охират ҳам ба Ла илаҳа иллаЛлоҳ мӯҳтоҷ мешавад, ҳатто аз об дида зиёдтар. Пас Расулон фиристода нашуданд ва китобҳо нозил карда нашуданд ва қонунҳо гузошта нашуданд ва халқ офарида нашуд, магар ки Аллоҳ ба ягонагияш парастида ва ибодат карда шавад, на ғайри Ӯ. Имрӯзҳо чӣ гунае, ки ба мо маълум аст, ин душманони Қуръон ва Суннат аз қабили ҷаҳмию қадарию мурҷия, суфию қабрпарасту рофизӣ, демократу комунисту ҳизби ва ғайра шабу рӯз кӯшиши худро ба харҷ дода истодаанд, ки мардумро аз омӯзиш ва таҳқиқи илми Тавҳид мунҳариф (каҷрав) созанд. Муқобили манҳаҷи Қуръон ва Суннат амал карда истодаанд. Бо ин кирдорашон мардумро ба сӯйи ширку куфр ва бидъат даъват намуда ба сӯйи дӯзах бурда истодаанд. Аллоҳ Таъоло мефармояд: إِنَّ ٱلَّذِینَ كَفَرُوا۟ یُنفِقُونَ أَمۡوَ ٰلَهُمۡ لِیَصُدُّوا۟ عَن سَبِیلِ ٱللَّهِۚ فَسَیُنفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَیۡهِمۡ حَسۡرَةࣰ ثُمَّ یُغۡلَبُونَۗ «Ҳаройина, кофирон молҳои худро харҷ мекунанд, то мардумро аз роҳи Аллоҳ боз доранд. Пас зуд бошад, ки моли худро харҷ кунанд, сипас мағлуб шаванд, пас он харҷи кардашуда бар онҳо афсӯс бошад...» [Анфол/36] Чи гунае, ки аз оятҳою ҳадисҳо ва аз қавли салафи солеҳи ин Уммат ба мо маълум гашт, Тавҳид роҳи ҳақиқии наҷоти инсон аз оташи дӯзах ва сабаби асосии дохилшави инсон ба ҷаннат ки неъматҳои беохир дорад, мебошад. Ва тавҳид хазинаи пур аз ганҷест, ки агар ҳамаи хазинаҳои рӯйи дунёро якҷо ҷамъ биёваранд дар назди он ҳеҷ аст. Пас биё Тавҳидро биёмӯз, Робби худро бишнос, нафсатро нигоҳ дор ва дар ғафлат намон, то аз азоби Ӯ дар амон бимонӣ. Ва Тавфиқу роҳнамоии мо аз ҷониби Аллоҳи мутаъол аст. @Aslhoi_din 👇👇
@oghoiboroni5586 Жыл бұрын
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат 2⃣ #Таърифи_Тавҳид Тавҳид дар луғат: «Масдари ваҳҳада юваҳҳиду ваҳҳид, тавҳийдун», мебошад. Яъне чизеро якто қарор додан, ё якто кардан аст. Мисол, вақте гӯйи: «Аз маҷлис ягон нафар нахезад, магар танҳо Холид». Ту Холидро дар хестани аз маҷлис танҳо қарор додӣ. Тавҳид дар шариат: Аллоҳ Таъолоро дар: а- Рубубият (Парвардигорӣ). б- Улуҳият (ягона кардан дар ибодатҳо) в- Асмо (номҳо) ва Сифоташ ягона эътиқод карда, ибодат кардан мебошад. Тавҳид ба се қисм тақсим мешавад: 1-#Тавҳиди_рубубият. 2-#Тавҳиди_улуҳият. 3-#Тавҳиди_асмо_ва_сифот (номҳо ва сифатҳо). Ин қисмҳои сегонаи Тавҳид сахт боҳам вобастаанд, ҳар як навъи он аз дигараш ҷудо намешавад, пас нафаре ба навъе аз он имон орад ва ба навъи дигараш имон наорад, муваҳҳид (яктопараст) намебошад. Бояд донист, ки кофироне, ки бо онҳо Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҷангиданд, ба тавҳиди рубубият (Парвардигорӣ) иқрор доштанд. Пас онҳо эътироф доштанд, ки Аллоҳ ҳамон Офаридгор, Рӯзидиҳанда, Зинда гардонанда, Миронанда, Нафъовару Зарардиҳанда аст, ки ҳамаи умурро идора мекунад ва ин эътирофашон онҳоро дар Ислом дохил накард. Ва далел фармудаи Ӯ таъолост: قُلۡ مَن یَرۡزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَاۤءِ وَٱلۡأَرۡضِ أَمَّن یَمۡلِكُ ٱلسَّمۡعَ وَٱلۡأَبۡصَـٰرَ وَمَن یُخۡرِجُ ٱلۡحَیَّ مِنَ ٱلۡمَیِّتِ وَیُخۡرِجُ ٱلۡمَیِّتَ مِنَ ٱلۡحَیِّ وَمَن یُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَۚ فَسَیَقُولُونَ ٱللَّهُۚ فَقُلۡ أَفَلَا تَتَّقُونَ Бигӯ: «Чӣ касе шуморо аз Осмон ва Замин рӯзӣ медиҳад? Кист, ки молики шунавоӣ ва биноиҳост? Ва чӣ касе зиндаро аз мурда берун меоварад ва мурдаро аз зинда берун меоварад? Ва чӣ касе кори (ҷаҳон)-ро тадбир мекунад? Пас бедаранг хоҳанд, гуфт: «Аллоҳ». Пас бигӯ: «Оё (аз Ӯ) наметарсед!?» [Юнус/31] وَلَىِٕن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَـٰوَ ٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ یُؤۡفَكُونَ Агар аз онҳо бипурсӣ: «Чӣ Касе замину Осмонҳоро офаридааст ва Офтобу моҳро мусаххар гардондааст, бедаранг хоҳанд гуфт: «Аллоҳ». Пас чӣ гуна (аз роҳи Тавҳид) гардонида мешаванд? [Анкабут/61] وَلَىِٕن سَأَلۡتَهُم مَّن نَّزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَاۤءِ مَاۤءࣰ فَأَحۡیَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِ مَوۡتِهَا لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا یَعۡقِلُونَ Агар аз онҳо бипурсӣ: «Чӣ Касе аз осмон обро фурӯ овард, ва ба сабаби он заминро баъд аз мурданаш зинда сохт?». Албатта гӯянд: «Аллоҳ». Бигӯ: «Ҳамд Аллоҳрост». Балки бештари онҳо ба ақл дарнамеёбанд». [Анкабут/63] Акнун таърифи ҳар қисми он бо баёни далелаш. Навъи тавҳид: #Тавҳиди_Рубубият. Таърифи он: «Аллоҳ Таъолоро дар Офариниш ва Мулк ва идора кардан ягона эътиқод намудан аст. Ё мегӯем: Аллоҳ азза ва ҷалларо дар корҳою феълҳояш ягона эътиқод кардан аст. Мисолҳо бар феълҳояш: Офаридан, Ризқ додан, Зинда гардонидан, Миронидан, Шариъатсоз ё Шариъатгузор (яъне қонунбарор, ҳарому ҳалол кунанда), Фурӯ овардани борон, Рӯйёнидани дарахт...ва ғайра. Далоили инҳо фармудаи Аллоҳ аст: أَلَا لَهُ ٱلۡخَلۡقُ وَٱلۡأَمۡرُۗ تَبَارَكَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ «Огоҳ бошед, ки Офариниш ва Фармонравоӣ аз они Ӯст, Муборак аст Аллоҳ Робби ҷаҳониён». [Аъроф/54] وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَـٰوَ ٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ «Ва Фармонравоии осмонҳо ва замин аз они Аллоҳ аст». [Оли Имрон/189] Навъи тавҳид: #Тавҳиди_Улуҳият (ягона қарор додани банда Аллоҳро бо феълҳои худ ва хос намудани ҳама намуди ибодатҳо танҳо барои Ӯ таъоло). @Aslhoi_din 👇👇
@oghoiboroni5586 Жыл бұрын
#Омӯзишу_таҳқиқи_Тавҳид_роҳест_ба_сӯйи_Ҷаннат Таърифи он: «Ягона қарор додани Аллоҳ Таъоло дар тамоми ибодатҳо мебошад». Ба монанди ибодатҳои нусукӣ, аз қабили: «Намоз, рӯза, ҳаҷ, закот, қурбонӣ, таваккул, назр, тарс, умед, муҳаббат ва ғайри. Банда дар ибодатҳои худ бо феълҳояш Аллоҳро ягона қарор додан аст. Далелҳо аз Қуръон ва Суннат: Аллоҳ таъоло мефармояд: وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ «Ман ҷинну инсро наёфаридаам, магар барои ин ки Маро ибодат кунанд». [Зариёт/56] وَٱعۡبُدُوا۟ ٱللَّهَ وَلَا تُشۡرِكُوا۟ بِهِۦ شَیۡـࣰٔاۖ «Аллоҳро бипарастед ва чизеро ба Ӯ шарик қарор надиҳед». [Нисо/36] Набӣ ﷺ ба Муъоз фармуданд: أ تَدْرِي ما حقُّ اللّٰهِ على العِبَادِ؟ «Эй Муъоз! Оё медонӣ ҳаққи Аллоҳ болои бандагонаш чист?». Гуфтам: «Аллоҳ ва Росулаш беҳтар медонанд». أن يَعْبُدُوهُ ولَا يُشرِكُوا بِهِ شَيئًا Ӯ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) фармуданд: «Ҳаққи Аллоҳ болои бандагонаш ҳамин ки онҳо Ӯ Таъолоро ягона ибодат намоянд ва чизеро шарики Ӯ қарор надиҳанд». أتَدْري ما حقُّ العِبَادِ على اللّٰه إذا فَعلُوا ذلك؟ أن لَا يُعذبَهم «Ва оё медони ҳаққи бандагон болои Аллоҳ чист? Росулуллоҳ ﷺ фармуданд: Агар онҳо (ширк анҷом надода бошанд), пас Аллоҳ онҳоро азоб накунад». Ман гуфтам, эй Расулаллоҳ, оё инро ба мардум хабар надиҳам? Фармуданд: «На, хабар надеҳ, вагарна хотирҷамъ шаванд, (яъне ба ҳамин чиз такя карда мемонанд» Ривояти Бухорӣ ва Муслим وَمَاۤ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِیۤ إِلَیۡهِ أَنَّهُۥ لَاۤ إِلَـٰهَ إِلَّاۤ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ «Мо пеш аз ту ҳеҷ паёмбареро нафиристодем, магар он ки ба ӯ ваҳй кардем, ки маъбуди (ҳаққе) ҷуз Ман нест, пас танҳо Маро ибодат кунед». (Анбиё:25) فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَٱنۡحَرۡ «Пас хос барои Парвардигорат намоз гузор ва барои Ӯ қурбонӣ кун».(Кавсар:2) . قُلۡ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُكِی وَمَحۡیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَـٰلَمِینَ لَا شَرِیكَ لَهُۥۖ Бигӯ: «Ҳаройина намози ману қурбонии ман ва зиндагии ману марги ман барои Аллоҳ - он Парвардигори оламиён аст. Ӯро шарике нест». (Анъом:162-163) قال عَبدُ اللّٰهِ بن مَسعُودٍ رَضِي اللّٰهُ عَنهُ :لَا يَبلُغُ عَبدُ الكُفْرَ ولإشرَاكَ حَتَّى يذبح لِغَيرِ اللّٰهِ أو يُصَلِّيَ لِغَيرِ اللّٰهِ أو يَدعُو غَيرَ اللّٰهِ Абдуллоҳ ибн Масъуд родияллоҳу анҳу гуфт: «Банда кофир ва мушрик намешавад (яъне ба дараҷаи куфр ва ширк намерасад) то замоне, ки ба ғайри Аллоҳ ба дигаре қурбонӣ накунад ё ба ғайри Аллоҳ намоз нагузорад ё ба ғайри Ӯ ба дигаре дуо накунад». [Ривояти Яҳё ибн Саллам дар тафсири худ] Аз Алӣ родияллоҳу анҳу ривоят аст, ки ӯ гуфт: «Расулаллоҳ ﷺ маро ба чор калима сухан кард: Аллоҳ лаънат кард касеро, ки барои ғайри Аллоҳ мол мекушад, Аллоҳ лаънат кард касеро, ки падару модарашро лаънат мекунад, Аллоҳ лаънат кард касеро, ки бидъаткореро ҷой медиҳад, Аллоҳ лаънат кард касеро, ки аломатҳои заминро тағйир медиҳад». (Ривояти Муслим) Аз Ториқ ибн Шиҳоб родияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Расулаллаҳ ﷺ фармуданд: «Марде ба хотири пашшае дохили Ҷаннат гардид ва марди дигаре ба хотири пашшае дохили Дӯзах гардид. Асҳоб гуфтанд: Эй Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ин чӣ гуна аст? Фармуд: «Ду мард ба назди қавме гузаштанд, ки онон буте доштанд. Касе аз назди он қавм намегузашт, то барои он бут чизе қурбонӣ кунад. Пас ба якеашон гуфтанд: Қурбонӣ кун! Гуфт: Ман чизе надорам, ки қурбонӣ кунам. Барояш гуфтанд: «Агарчи пашшае ҳам бошад, қурбонӣ кун! Пас пашшае қурбонӣ кард, пас ӯро раҳо карданд, пас дохили оташи Дӯзах шуд. Ва барои дигарияш гуфтанд: «Қурбонӣ кун! Гуфт: Ман барои ягон чиз ба ҷуз Аллоҳ қурбонӣ накардаам, пас гарданашро заданд, пас дохили Ҷаннат шуд. (Ривояти имом Аҳмад)
@Abdurahmonovha9 жыл бұрын
Чаноби оли шумоба гап нест дуои хазратро гиред иншааллох Точикистон аз ин хам гул гул мешукуфад
@user-hz9eh2sv3d4 жыл бұрын
@@ansaransar2791 Аввал Чаноб баъд хазрати Мавлави бгоят, придурок. Э не, ин хел не, Чаноб дар даханут, Мавлави да кунут бгоян. Ана баъд Чаноб зантаву Мавлави очата бгоян. Ана кайф када гаштан гир. Агар кунут хорид , бо ягон чиз бнавис
@user-hz9eh2sv3d4 жыл бұрын
@@ansaransar2791 Да янгам чонум, ачаб хушру мета. Хари харом дашномой худут да назарт наметова
О мардум бедорше. И мулотувам друғгуҳай. ТАГЪУТ Арабское слово “Тагъут” произошло от слов “Тагъа” или “Тагъян”. Его прямым значением является «превысить надлежащие границы или пределы». Вообще, слово Тагут имеет много значений. С точки зрения Шариата Тагутом является тот, кто приписывает себе любое из прав Аллаха, например: создание, всезнание, законодательство и утверждение, что человек сотоварищ с Аллахом, а также ложное лжебожество. Тагутом может быть: шайтан, джин, идол, камни, солнце, звезды, ангелы, или даже люди. А также святые, могилы, правители и лидеры, другим правящим системам помимо Ислама можно также ложно поклоняться и они могут стать Тагутом. Ибн Касир сказал: "Тагьутом является то, чему поклоняются или тот, кому поклоняются помимо Аллаха, то есть это может быть шайтан, джины, идолы, камни, солнце, звезды, ангелы, люди - кому ложно поклоняются и обожествляют такие как (устазы) праведные люди, они тоже являются Тагьутами, могилы, правители, и лидеры, которым ложно поклоняются и за которыми в слепую следуют. Также Тагут означает «ложный судья», который выносит ложные решения, то есть, не ссылаясь на Коран и Сунну". Ибн аль-Кайим сказал: "Тагутом является что-либо, что выходит за свои границы перед Аллахом, что-то чему служат, повинуется или следуют против закона Аллаха. Тагут также значит, тот, кто управляет не посредством того, что ниспослал Аллах и не руководствуется Сунной пророка, да благословит его Аллах, и приветствует, в этом, или кто-то кому поклоняются помимо Аллаха или вместе с ним". Сура Ал Бақара( Корова) аят 25 Нет принуждения в религии. Прямой путь уже отличился от заблуждения. Кто не верует в тагута, а верует в Аллаха, тот ухватился за самую надежную рукоять, которая никогда не сломается. Аллах - Слышащий, Знающий.
@blogfors15795 жыл бұрын
Бе Шо дафша апата гом ватанфуруш и домулои чахонияй
@muratrahmatov74024 жыл бұрын
Э кунти ахмак и мардум сачда накардан ва наменан дар пеши и олим чи шайтунгари дори паати хук ту вахоби асти
@user-ln5ui9xc6n7 жыл бұрын
Вокеанхам шарм намедоред аз Алох бтарсед эй Хикматуло Рахмонов як кофир аст шумо уламахои салатин хастен хак ро пинхон кардед