Brak mi słów, żeby wyrazić swój zachwyt. Brawurowo o wyzwoleniu kobiety. Nie tylko brawurowo, ale inteligentnie, z humorem i dramatyzmem w odpowiedniej dawce, cudownie aktorsko, oszałamiająco wizualnie. Wspaniale przedstawiony proces, gdy kobieta dostrzega wreszcie swoją wartość i staje się niezależną, wyzwoloną spod męskiej kontroli osobą. Przepiękny film drogi do samej siebie. Emma Stone w roli życia. Zresztą wszyscy aktorzy dali popis nawet w niewielkich rolach. Ewolucja w wypowiedziach Belli, ich złożoności jest jeszcze jednym elementem, który niesamowicie trafnie współgra z jej budowaniem swojej tożsamości. Historia kina? W żadnym wypadku nie wpadłabym na taką interpretację. Kolory moim zdaniem pokazują fazy rozwoju Belli. Nie wiem, ale można zaryzykować, że praca seksualna też może przynosić przyjemność. Całkowite zaprzeczanie temu jest chyba nieuprawnione. To tak jakby każde nasze działania za pieniądze nie mogły przynosić przyjemności. Niektórzy naprawdę cieszą się swoją pracą i bardzo ją lubią. Na przykład ja, chociaż zdecydowanie nie jest to praca seksualna. Bardzo się buntuję przeciwko porównywaniu tego filmu do Barbie. Dla mnie to płaski film, a Biedne istoty to coś o wiele, wiele więcej.

Dla mnie to jednak przede wszystkim film o rozwoju człowieka. Natomiast fakt jak bardzo różnie można interpretować to dzieło i jak dużo kontekstów można wyszukać świadczy o jego sile. Moim problemem była trudność do silniejszego zaangażowania się emocjonalnego w losy Belli. Ciężko mi było znaleźć coś mocno osobiście dotykającego, nie przeżyłem tego co się dzieje na ekranie w intensywny sposób. Dlatego nie oceniam "Biednych istot" jako filmu całkowicie udanego. Pozostałe elementy były na najwyższym poziomie. Niesamowite kostiumy i scenografia, cała wizja świata przedstawionego - wizualnie ten film jest świetny. Muzyka bardzo charakterystyczna, niepokojąca - moim zdaniem idealnie w punkt. Jestem w szoku, że w Waszej recenzji nie ma odniesienia do aktorstwa Emmy Stone. Jednak ten film jest niesiony na jej barkach. Dla mnie jest to wybitna rola, bardzo wymagająca. Zagranie Belli w taki sposób wymagało nie tylko olbrzymiego talentu, kreatywności, biegłości w stosowaniu środków wyrazu aktorskiego, ale też olbrzymiego poświęcenia. Można oczywiście zarzucić, że to typowa efektowna rola obliczona na zdobycie Oscara, ale dla mnie jest w tym dużo więcej. Swoją drogą rywalizacja o Oscara między Stone a Gladstone jest pasjonująca - zderzenie całkowicie odmiennych stylów i kreacji, które bardzo ciężko wartościować. Sam nie wiem której z nich statuetka należy się bardziej, wiem tylko, że obie role wybitne. Zgadzam się, że postać zagrana przez Dafoe jest najbardziej wiarygodna emocjonalnie i spójna. Jednak w konwencji surrealistycznej Lanthimosa potrzebni są tacy odklejeni bohaterowie jak Bella i zagrany przez Ruffalo Duncan. Co do stwierdzenia Marty, że emancypacja Belli kończy się na paryskim burdelu, to zdaje się, że ten element pochodzi z oryginalnej powieści na której jest oparty film. Oczywiście można było to pominąć, albo sprawić, żeby wydźwięk tego epizodu był inny. Jednak dla mnie historia emancypacji głównej bohaterki idzie dalej - potrafi sobie poradzić z byłym mężem i do tego na końcu zdaje na medycynę.

[Spoiler] A to nie chodzi raczej o to by pokazać drogę Belli, to jak podejmuje decyzje nieobarczona konwenansami i społecznymi normami?! Nie miała nigdy kontaktu z domem publicznym (właściwie dopiero od niedawna ma kontakt ze światem), nie wie, że prostytucja w "ogólnym" spojrzeniu na nią jest widziana w społeczeństwie jako coś negatywnego (uogólnienie), i jest raczej pruderyjnie deprecjonowana, choć chetnych mężczyzn nie brakuje... Bella ma w Paryżu problem, nie mają w pewnym momnecie pieniędzy,, chce znaleźć hotel dla niej i Duncana i spotyka szefową burdelu. Jest zadanie, może je spełnić, działa. Wraca z zarobkiem i jedzeniem do Duncana i co się dzieje? Zostaje zbesztana przez niego za to co zrobiła, pieniądze na czarną godzinę wszyte w sukienkę zostają przez niego ukradzione. Zostaje sama i zna tylko jeden sposób zarobku... W domu publicznym nie czuje się szczęśliwa. Mi osobiście było za dużo tych scen paryskich, ale widzę, że miało to swój cel, pokazać jak świat jest zakłamany i brudny a ludzie wykorzystywani, daje jednak nadzieję, że można z tego wyjść, zminić drogę życia. Pozdrawiam :)

Bardzo interesująca dyskusja.

Czekałam na Waszą recencję.

Pani Prowadząca jak ja się z Panią zgadzam. Rewolucja z etapem pracy w burdelu (patrz. uprzedmiotowienie siebie) to mógł wymyślić tylko facet. Ale nie każdy facet dodam! W dodatku taki, któremu podoba się, że kobieta w wieku dziecka nie tylko sypia z mężczyznami, ale otrzymuje za to wynagrodzenie. I który musi to pokazać na ekranie w proporcji czasowej, która dla mnie jest co najmniej niezrozumiała i nie wiem czemu miała to służyć. Większość ludzie wie czym jest dom publiczny. Nie odbieram zmysłu artystycznego reżyserowi, ale wg mnie tym razem przeszarżował w środkach i formie, i ostatecznie przegadał sprawę. Za dużo falban i filozofii, a za mało emocji.

Dziekuje za recenzję, szeroko przedstawiacie rozne wymiary filmu-wizualne, psychoogiczne , spoleczne. Mam problem z tym filmem, a raczej z główną bohaterką, brakuje mi glebszej uczuciowosci w Belli. Ale cóż, do jakiego wieku doszla? Zaczyna studia, to chyba ok 20 lat?Nadrabia Gordon Baxter, najciekawsza, wielowymiarowa postać i świetna rola Defoe.

New Weird to gatunek jakim bym opisałbym film (odnoga steampunku, Jeff VanderMeer i Ian R. MacLeod pisali w tej konwencji).

W ten weekend wszyscy oglądają „Chłopca i czaplę” albo „Biedne istoty”. Nie żeby mnie te filmy w ogóle nie intrygowały (no dobra, czytałam literacki pierwowzór „Poor things”, a trochę studzi mój zapał), ale zdecydowałam się na „Przesilenie zimowe” oraz na „Anatomię upadku”, i są to naprawdę świetne rzeczy. Pierwszy tytuł zapewnia seans ciepły i wzruszający, choć obywa się bez żerowania na emocjalności widza; film niespieszny, bardzo vintage. Idealna proporcja słodyczy z goryczką. Nawet zwiastun jest taki retro; to dodatkowy smaczek. „Anatomia…” z kolei wydaje się chłodna, wykalkulowana, po zegarmistrzowsku precyzyjna, ale pod powierzchnią aż gotuje się od emocji i wzajemnych pretensji. Zupełnie inne filmy, oba godne uwagi. Mam tylko nadzieję, że nie rozczaruje mnie „La Chimera”, na którą wybieram się w tym tygodniu

Ciekawie się Was słucha zestawiając Waszą recenzję do filmu Powodzenia Leo Grande ;)

Jak zwykle, świetne omówienie filmu! Co do wrażeń i opinii, to zdecydowanie bliżej jest mi do Marty.

to ja tylko pragnę zauważyć i zwrócić uwagę Waszą na fakt, że emancypacja Belli nie zakończyła się na burdelu paryskim tylko pójściem na medycynę :) i to jest prawdziwa różnica między nią a Barbie - Barbie poszła do ginekologa a Bella na medycynę :)

Ja odebrałam film jako krytykę wypaczonej wizji prostytucji jako wyzwolenia kobiet, bella sama mówi, że dawało jej to chwilę przyjemności a przez większość czasu czuła się źle(?), ale może faktycznie za słabo to wybrzmialo

Zacny jest to kanał

Dla mnie jednak priorytet to anatomia upadku i przesilenie. Ten reżyser jest ambitny ale się nie nie do końca, choć doceniam jego kino. Dziś wylądowałam z siostrzenica na seansie Pies i Robot-bardzo dobre kino. Wzrusz był wielokrotny , przyjemny mocno chwilami seans. Choć siostrzenica nastolatka zakończeniem rozczarowana mocno;)

Byłam, zobaczyłam, 🎉🎉🎉 Emma petarda- trwam w zachwycie; do tej pory nie była moją ulubioną aktorką, teraz Oskar gwarantowany (mam nadzieję)

Największy problem z tym filmem mam ze względu na jego zakończenie i tu [SPOILER] nie podobało mi się, że głównej bohaterce wszystko się udało i nie poniosła żadnych konsekwencji swoich decyzji. Może to dawać mylne wrażenie, że największym problemem kobiet są mężczyźni a nie ich własne decyzje i gdyby kobiety zaczęły myśleć "samodzielnie" i podejmować suwerenne decyzje, bez oglądania się na innych (a zwłaszcza na mężczyzn), to wszystko im się w życiu uda. To jest śmieszne, że pomimo rozwiązłego stylu życia, jaki film prezentuje, nie mamy w filmie motywu niechcianej ciąży, samotności w kwestii wychowywania dzieci, chorób psychicznych, na które cierpią prostytutki, a choroby weneryczne są jedynie wspomniane w dwóch zdaniach. Film przyciąga wizualnie i doskonałym aktorstwem ale totalnie nie radzi sobie w kwestiach fabularnych. Lubię Lantimosa, ale tutaj zrobił film zbyt prosty i banalny, sprytnie pomijając bardzo istotne kwestie o których młode, wchodzące w dorosłość kobiety, zwyczajnie nie mają pojęcia.

Zgadzam się w całej rozciągłości z Wami!

Dla mnie 9/10. genialny! Nie zgadzam się z Martą. Jakby z zasady kazda feministka musiala krytykować prostytucję. A to nie o to tu chodzi. Mowi to feministka. Ale ja juz stara jestem i moze mlodych nie rozumiem.

Rozumiem oburzenie Marty na wątek paryski, z drugiej strony jednak Bella tylko na początku ma takie podejście, że tego typu praca to w jej przypadku optymalne rozwiązanie, jak mówi Mateusz "połączenie przyjemnego z pożytecznym". Potem, w miarę upływu czasu, okazuje się, że to jednak wcale tak nie wygląda. Pod koniec tego wątku Bella stwierdza, że przyjemność z tych wszystkich zbliżeń była chwilowa, potem zaś ona czuła się źle, a teraz już prawie nic nie czuje. Ten wątek uczuć też jest bardzo ciekawy: w zasadzie o mówieniu o emocjach nikt Belli nie uczył. Mam taką refleksję, że przy całym rozbuchaniu seksualnym filmu, w zasadzie to tych swoich emocji i uczuć męscy bohaterowie wstydzili się najbardziej (zwłaszcza Duncan i Godwin). Mój mąż miał z kolei bardzo niewygodną refleksję, że gdzieś tam na dnie, pod tymi wszystkimi pięknymi obrazkami i kolejnymi warstwami, tę historię można odczytać jako opowieść dziewczynki molestowanej seksualnie od dzieciństwa. Bo w końcu ile ona miała mentalnie lat, kiedy uciekła z kochankiem? Może też stąd brał się jej specyficzny stosunek do seksu? Traktowała go przedmiotowo jako źródło przyjemności, ale w miarę jej psychicznego rozwoju coraz bardziej przeszkadzało jej zachowanie Duncana - mówiła Marcie, że jednocześnie chciałaby iść z Duncanem do łóżka i wyrzucić jego martwe ciało za burtę. To się w niej rodziło stopniowo i było widać, że ona sama do końca nie pojmuje jak może czuć naraz dwa tak różne stany.

Mi tu zabrakło zniuansowania, choć ogólnie film mi się dość podobał. Czy to dziecko, czy emancypująca się kobieta, nie składa się wyłącznie z instynktu (głód, agresja, przyjemność seksualna), potrzeby jego rozładowania. Gdzieś zniknęła jakaś inna strona, uczuć, połączenia z czymś wyższym od nas, co prowadzi dialog z instynktami, wiedzie do konfliktów, cierpień, ale jest też źródłem szczęścia - widzimy przebłysk tego w pięknej scenie słuchania fado - nie ma jednak dalszego ciągu. Bella wydaje się uczuciowo pusta

Jedna uwaga do Marty i tego niesmaku ze bohaterka laduje w burdelu - to byl jej wybor, to bylo jej kolejne odkrywanie, a co do braku przyjemnosci to genialna byla scena gdy opowiadala dowcipy klientowi i go wachala a potem mowi ok pieprzmy sie - ten fragment wyraznie ukazuje ze ona w tej grze stworzyla wlasne zasady.

Praca w burdelu na sens w przypadku tej postaci. Bella została wychowana przez chirurga. Dorastała bawiąc się w prosektorium. Ludzkie ciało nie jest dla niej żadnym taboo. Kiedy przyjeżdża do Paryża chce pomóc ludziom i potrzebuje pracy, która zostawia dużo wolnego czasu, aby rozmyślać o tym jak ulepszyć świat. W wolnych chwilach chodzi na zajęcia z anatomii.

Zgadzam się w 100% z Martą. Film do etapu burdelu jest ciekawym, wielowymiarowym obrazem (historii kina - poczynając od Frankensteina, emancypacji kobiety, emocjonalno-psychicznego osobniczego rozwoju człowieka), a potem zamiana się w dość toporne propagowanie erotycznego libertarianizmu, który udaje wolność i samostanowienie. Gratuluję niezależności opinii, bo patrząc po ocenach krytyków na Filmweb trochę jestem załamany.

A ja się odniosę do samej recenzji. Bardzo lubię Wasz kanał, szanuję Waszą pracę, wiedzę i wnikliwość. Ale po raz kolejny zastanawia mnie, i trochę rozprasza w przyswajaniu treści, dynamika pomiędzy Wami przed kamerą, w której Mateusz reaguje na wypowiedzi Marty minami, przewracaniem oczami albo protekcjonalnymi komentarzami, a czasem kompletną obojętnością i brakiem reakcji. Bez względu na to, jakie są Wasze osobiste relacje, z perspektywy widza odbiera to dużo Waszym filmom. A przecież oboje macie dużo ciekawych rzeczy do powiedzenia i kiedy obserwuje się rozmowę dwóch osób, to tym większą jej wartością jest kiedy widzi się, że obydwie mają do siebie szacunek i słuchają się z zainteresowaniem. Piszę to, jeszcze raz podkreślę, z sympatią do Was i Waszego profilu.

"Im bardziej konserwatywny tym bardziej szuka ujścia i bardziej kipi"...No, totalna bzdura. Taki umysł wcale nie jest konserwatywny, tylko ma narzucone takie wartości, a nie przemyślane i świadomie wybrane. To różnica.

Pełna niezgoda co do tego że seks sam w sobie nie może być przyjemny. Nawet z kimś obcym. Oj tak, może❤

Kiedyś oglądaliśmy gówno o mężczyznach , teraz piękno o kobietach. Sprawiedliwość dziejów.

4/6 ....? Czyli ocena identyczna jak Wasza ocena Napoleona ? Serio?

Ależ podróż Belli nie kończy się na paryskim bur...u. To tylko etap. Niezbędne doświadczenie. Dlaczego tak świetny film puentować dyskusją o prostytucji? Bella zostawiła ten etap bez żalu 🔆 Końcówka też mi się najmniej podobała. A mężczyżni w tym filmie to idioci, tło lub (nie)mężczyźni...

Chciałem iść na "Chłopxa i czaplę","La Chimerę", "Psa i robota" lub "Biedne istoty". Niestety nie miałem siły wyjść dzisiaj z domu i zrezygnowałem,leżę i płaczę. Będę walczyć o swoją obecność w Cannes, na Berlinale i na EFA, moi znajomi byli.

Podzielam oburzenie Marty, ale z nieco innych powodów. Jeśli chodzi o samo to, że Bella pracuje w burdelu, to odbieram to jako drogę dziecka, którego nikt nawet nie próbował nauczyć moralności i które dopiero musi sobie wyrobić pewne zasady metodą prób i błędów, co nie idzie mu najlepiej. Niestety, film to zupełnie porzuca, wygłasza ustami Maxa wielką przemową o tym, że w kurestwie nie ma niczego niemoralnego i w ogóle co to narzeczonego Belli obchodzi, że ona pracowała w burdelu, bo to przecież jej ciało. A potem jeszcze wprowadza niemal jedyną postać, która mówi otwarcie, że taka rozwiązłość jest czymś złym, jako brutalnego control freaka. Także ostatnie pół godziny zupełnie zrujnowało mi ten seans...

Czemu tak silnie trzymamy się przekonania że praca seksualna to coś złego, destrukcyjnego? Po sluchaniu kilku materiałow Dwie Dupy o Dupie podcast inaczej patrzę na tę kwestię i daleki jestem od jednoznacznego osądu. Tak zastanawiając się głebiej, jeśli jako sex workerka ta praca jest dla ciebie akceptowalna a dla części jest to gdzie tkwi problem? w naszych postchrzescijanskich normach jednynie, w jakims z dupy tabu. z checia poslucham argumentow

XD taka sama ocena jak Kleks, pora sie pozeganac i więcej nie wracać

Cesarz jest nagi! Film dla mnie zdecydowanie przereklamowany.