Zauważyłem, że pojawiają się komentarze o niezrozumieniu tematu albo błędnym zrozumieniu tematu. Moją poradą jest to, żeby nie rozpatrywać "Odkupienia" Nazguli jako format religijny (religii katolickiej dokładnie). Ja podchodzę do wszystkich tych narracji analizując tylko materiały źródłowe, które uważam, że mają więcej wspólnego z Baśniami i Mitologią niż z religią katolicką, jak wielu ludzi wskazuje, dlatego staram się przestawiać te tematy bez takich dziwnych terminów jak - odkupienie = raj, dobroć Iluvatara = bóg stwórca itp. Odkupienie Nazguli to nic innego jak po prostu zaznanie spokoju po śmierci, a nie przeniesienie duszy do raju czy gdzieś tam, Tolkien nie ustanowił żadnego raju i piekła u siebie, uznał że największą nagrodą jest po śmieci możliwość udania się tam gdzie kto chce.

@Quel - a może coś o krasnoludach, posiadających pierścienie. W zasadzie wiadomo, kto miał i co się stało z jednym pierścieniem Thraina, ale kompletnie nic niewiadomo o innych. No i co wiadomo o krasnoludach walczących po stronie Saurona (wspomniano o tym w Silmarillionie)?

Podczas moich omówień zła i dobra u Tolkiena, zadałem sobie pytanie, a co gdyby Nazgul mógł zaznać spokoju? Interesujące pytanie jednak ciągle nie wiem czy w pełni na nie odpowiedziałem.

Super przyczynek filozoficzny, z którym trudno się nie zgodzić. Dodatkowe swiatło może nań rzucić i niejako potwierdzić ostatni akt Muzyki Aunurów. Eru po uciszeniu ostatniego tematu mówi, że jakikolwiek motyw, wprowadzony przez Melkora, który Melkorowi mógłby wydawać się jego własny, autorski, ostatecznie i tak okaże się wysnuty z myśli Illuwatara. Czyli w zasadzie dobry, służący zamiarom Jedynego. Akurat nie mam pod ręką Silmarillionu, więc nie mogę dosłownie zacytować, ale mam nadzieję, że oddałem ogólny sens przytoczonego fragmentu

Mam drobne przemyślenie: Czy skoro Nazgule egzystują zarówno w świecie żywych i umarłych, to mogli "zranić", lub chociaż dotkonąć umarłych z Dunharrow? Możliwe że sam Tolkien miał z tym problem, dlatego śmierć Nazgula z ręki Eowiny zanim sam Nazgul miał szansę skonfrontować się z którymkolwiek z upiorów, nie była przypadkowa... Takie rozważania wchodzą już na niejasny grunt funkcjonowania istot duchowych a także zasad panujących w świecie umarłych legendarium Tolkiena, natomiast uważam że może analiza tego zjawiska pozwoli pomóc zrozumieć logikę funkcjonowania magi w tym uniwersum. W związku z powyższym proponuję poruszyć taki temat w filmie tłumaczącym zasady funkcjonowania magi w uniwersum Tolkiena, ponieważ zasady te odbiegają znacząco od przyjętego schematu w innych dziełach z gatunku fantasy.

Prosze, zrob z tej serii podcast na spotify, wydaje mi sie to swietnym rozwiazaniem

Kurcze coraz ciekawsze są twoje materiały, bardzo lubię takie rozkminy, oby tak dalej (!)

A co z duszami Krasnoludów i Entów ? Czy je w ogóle posiadali ? Co się z nimi działo po śmierci?

Bardzo ciekawy materiał i odcinek jak zawsze

Komentarz taktyczny dla zasięgów filmiku + łapa w górę w ciemno. Pozdro :)

świetny odcinek do obiadku

Co tak naprawdę znajdowało się w Barad-Dur? Skoro była to kilkuset metrowa wieża to czy była miejscem dostępnym wyłącznie dla Saurona?

Jeszcze teoche i rok będziemy czekać na film o dagor dagorath haha

Na dobrą sprawę Umarli z Dunharrow są idealnym odzwierciedleniem tego czego nazgule mogly by dokonać gdyby chciały i została im wolna wola.

Dobrze że Talion doznał.

Supi :)

nie licząc nawrócenia trzech rodów ludzkich ( Hadora, Halethy i Beora) to de facto chyba nikt sie nie nawrócił, choć z drugiej strony czy mogli się nawrócić, przynajmniej w części, Easterlingowie i Haradrimowie, to by można było poruszyć w kolejnym filmie.

Znając możliwości Amazonu to nazgul mógłby nawet zostać czarnoskórą transseksualną lesbijką

Ale apokatastazą powiało na końcu ;) Chociaż ja ostatecznie też sądzę, że możliwość odkupienia dla nich pozostała, ze względu na duszę ludzką. Pytanie czy by go chcieli i potrafili przyjąć?

Nazgule nie żałowały swoich win , w końcu zgodzili się służyć Sauronowi. Tak samo Saruman i Sauron nie żałowali swoich decyzji.Obaj stworzyli potężne armie i mieli własne wizje by stworzyć własne imperia, w polityce liczy się siła. Orkowie zaś służyli Sauronowi z przekonania w końcu o nich dbał karmił i zapewnił im bezpieczeństwo. Tak samo ludy wschodu widzieli jego siłę, a co Gondor mógł im dać.

Kurde... Trudne się wylosowało. Ostatnio strasznie ciężkie tematy serwujesz, ale fajnie, że dotykasz tych kwestii.

Polecam

Może ja czegoś nie rozumiem ale z tego vo powiedziałeś to zrozumiałem że ludzka dusza spotyka eru i potem moze wrócić na Arde (bo zawsze rozumiałem to jako coś w stylu że mandos to taki czyściec i potem idą do eru i tam czekają na koniec świata) możliwe że coś źle zrozumiałem ale jakbyś mógł rozwiać moje wątpliwości. A poza tym świetny materiał także miłego dnia/wieczoru

Czy jest szansa na jakiś materiał dla ludzi lubiących liczby na przykład film szacujący liczebności wojsk w najważniejszych bitwach o ile jest to możliwe tak jak przy bitwie o Helmowy Jar lub o Minas Thirit ?

nie nazwał bym go najlepszym i najbardziej spójnym, jak na swoje czasy gdy powstawaly proto fantasy i na lata potem gdy na bazie tolkiena powstawaly już takie normalne fantasy, to tak, ale teraz jest na 100% sporo lepszych , choć by przez to ile tego powstaje rok w rok i przez dopracowanie konwencji, ale fakt nic nie jest bardziej popularne a nie raz dobre opowieści pozostają niezauważane

następny film o Mumakilach

Sugerując się nie kanoniczną grą Cień Wojny, główny bohater gdy zginął jako Nazgul i tak zaznał spokoju po śmierci co dla mnie jest jak najbardziej logiczne skoro każdy nawet po śmierci może zaznać odkupienia to myślę że właśnie to spotkało wszystkie Nazgule

Hej mam pytanie albo nawet pomysł na odcinek. Czy kampanię wojny na północy, bitwa o Śródziemne 1,2 i król nazguli są w jakimś stopniu kanoniczne. No poza tymi gdzie helmowy jar lub erebor upada🐺

Quel, dawaj filmik na temat 5go odcinka pierścieni władzy bo nie wiem co właśnie obejrzałem

A ja myślę że nazgule nie zaznają odkupienia. Bo przecież skoro ich forma była jakby zawieszona w dwóch wymiarach i nadal pod pełną kontrolą Saurona (nawet jeśli prawie że nie istniał lub był bardzo słaby). Myślę że przywiązanie upadłych ludzi do czarnego władcy jest tak silne że chyba dopiero kiedy sam Sauron prosiłby o przebaczenie i odkupienie, dopiero wtedy Czarni jeźdźcy mogli jego zaznać, razem ze swoim panem.

Czy Sauron próbował kontaktować/kontaktował z balrogiem z khazad dum

bo istota kreatywna ma wolna wole , a orki byly totalnie zalezne od swojego zlego Pana- ducha maj ale zlego Pana / a dusza powstaje za pomoca swiadomosci i musisz znac dwie strony , czyli dobro i zlo / my w Jaworze na Zamku dbamy o swiadomosc / radio Zamek Nadaje

Myślę , że kluczowym argumentem jest oferowanie odkupienia Sauronowi . Tak nawiasem mówiąc Nazgul mieli naprawdę przekopane w uścisku Zła . Nawet umrzeć nie mogli , nawet gdyby bardzo chcieli .. Czasami śmierć jest jedynym ratunkiem dla bezkresnego cierpienia .

Temat na odcinek: Czy Sauron zginął po wydarzeniach z Powrotu Króla ? A jeżeli nie, to znaczy, że mógł powrócić w przyszłości ? Jeżeli był taki odcinek to bardzo przepraszam.

To ja mam zagwozdkę- dlaczego napisy na pierścieniu są napisane alfabetem elfickim mimo iż są w czarnej mowie? Czarna mowa nie ma swojego alfabetu? Jeśli tak to dlaczego Sauron nie wymyślił alfabetu? A może to było zamierzone?

Queltharius dlaczego nie powiedziałeś o Śródziemiu™: Cień wojny™? W tej grze był jeden nazgul który zaznał spokoju.

14:30 to bowiem czy powiem xD?

Ja uważam że Nazgule zaznały odkupienia. Nie posiadały one własnej woli czyli cała wina spada na Saurona.

Biedny Nazguś taś taś

dobry pomysl , ciekawa sprawa... chyba jedno z najtrudniejszych zagadnien

Nazgule były innymi bytami niż Sauron czy Saruman więc nie można tworzyć dokładnej paraleli. Ludzie którzy przyjęli pierścienie władzy i korzystali z nich świadomie coraz bardziej oddawali się władzy Jedynego Pierścienia. Dokonali wyboru wg własnej woli, to że później już byli tylko marionetkami nie ma znaczenia. Ostatecznie po śmierci podzielili los Saurona czy Sarumana ale nie byli już w czyjejś władzy. Tu po prostu zwyczajnie chodzi o konsekwencje swoich wyborów - mogli za życia doznać odkupienia odwracając się od Saurona, ale w momencie przejścia na stronę duchową nawet w zawieszeniu pomiędzy, ich wybór stał się permanentny i niezmienialny.

Co to za nuta?

A ja mam takie pytanie, gdyby Sauron stał się dobry to czy nie nakazałby Nazgulom też byc dobrymi? Co wtedy?

dlaczego nazguli było 9 a nie 10, 5, 7 czy 3? bo sauron miał ich pierścienie, a palców 10, na jednym z nich jedyny pierścień, a na pozostałych 9 pierścienie nazguli :)

Dobrze, jak to jest z tą wolną wolą w Śródziemiu kiedy Numenor? Czyżby Valarowie nie wiedzieli o zatopieniu Numenoru? Ma pan dowód? Jeśli Valarowie złamali boski nakaz wolnej woli, to czy nie stali się jak Melkor? Niech ktoś wskaże chociaż cień dowodu na to, że Manwe wiedział o zatopieniu Numenoru.

Co by się stało, gdyby orkowie zdobyli jedyny pierścień? Byliby zmuszeni w jakiś "magiczny" sposób, żeby zwrócić go do Saurona, czy też walczyliby między sobą o prawo do posiadania go i nie mieliby zamiaru go oddawać?

Ludzie zastanawiali się nad tym między innymi przez grę Shadow of War ale była to po prostu niepoprawna interpretacja zakończenia

Czemu upiorami pierścienia stali się wyłącznie ludzie, pomimo, że pierścienie otrzymały także inne rasy? Mógłby mi ktoś wyjaśnić?

12:49 "... sporostawni przez Mandosa"

Przecież gra odpowiada na to pytanie

Nie zgodzę się z Tobą. Ork urodził się orkiem, upiór był człowiekiem, ale podjął decyzję. Jeśli chodzi o odkupienie, to sam zrobiłeś materiał o efach , ludziach i orkach. Kto Twoim zdaniem ma odkupić winy. Wkraczamy na grząski teren, ale żeby odkupić winy (w teorii, oczywiście ) musisz być ich świadom.

Wybitnym znawcą Tolkienowskiego uniwersum nie jestem, ale pokuszę się o kilka spostrzeżeń, które jak mam nadzieję okażą się w kontekście poruszonego tu zagadnienia jakkolwiek cenne (tj. przydatne do dalszych rozważań). Śmiem wątpić, że człowieka o tak szerokich horyzontach myślowych, jakim był Tolkien, zadowalała - spożytkowana na potrzeby tak obszernego fabularnie i konceptualnie dzieła literackiego - koncepcja teistycznego Boga. Figura Eru, która w przelanym wraz z tuszem na papier zamyśle autora znacząco oddalała się od antropocentrycznej perspektywy pojmowania istoty absolutu (skądinąd naturalnej dla umysłu ludzkiego), świadczy o tym cokolwiek przekonująco. Jeśli więc Stwórca, jako ten Jedyny, i posiadający wszelkie przymioty tymże Jedynym go czyniące ("wszech..."), powołuje do istnienia świat postrzegalny zmysłami istot, które (jako również wywodzące się "spod jego ręki") osadza w tym świecie, to gotowiśmy uznać - bacząc na niedeistyczny charakter modelu Stwórcy, i nie popełniając przy tym gwałtu na logice - iż Stwórca ten istnieje zarówno poza swym wytworem, jak i w nim; nie dotyka go ani czas, ani przestrzeń, nie krępują go również okowy materii. A skoro jest on pierwotną przyczyną dla wszystkiego, co było, jest i kiedykolwiek będzie, to sam w sobie stanowi niepodzieloną (tj. pleromiczną) reprezentację nieporuszonego istnienia bez istnienia - to bowiem zaś, co poruszone (a więc i podzielone), jest emanacją Stwórcy, którą Stwórca przenika i poprzez którą (działanie której) się wyraża. To, co dobre, i to, co złe, w nieucieleśnionej i nieurzeczywistnionej Jedni nie podlega zróżnicowaniu - a skoro tak, to w sensie eschatologicznym (co rzecz jasna obejmuje predestynację duszy z owej Jedni się wyradzającej i doń powracającej - zgodnie z przyrodzonym sobie uposażeniem z jednej strony, a naturą Stwórcy jako takiego z drugiej) zarówno kroczący ścieżką światłości Gandalf, jak i obierający szlak mroku Sauron, mają - jako Majarowie - w dziele wszelkiego stworzenia przeznaczenie (w zestawieniu porównawczym) tożsame, w ostatecznym rozrachunku niepodważalne całokształtem swych postępków, poczynionych wczas wiedzionej przez nich ich cielesnych egzystencji. Co zaś w tym względzie tyczy się Nazguli, to czyż istota w woli swej wolna, która tejże wolności woli się wyrzeka, wolną być przestaje, w rezultacie bezwolną się stając? Staje się niewolnikiem żywionych żądz, ale czyż namiętność - w kontekście takim, jak ten powyższy - nie sięga korzeniami swymi tego samego źródła, w którym macza swe członki wstrzemięźliwość? Jeśli świętość współweseli się z prawdą, którą zdolna ujrzeć świadomość znająca ograniczenia wolności swego bytu, to czymże więc jest grzech, jeśli nie nieświadomością (a raczej świadomą odmową uczestnictwa w prawdzie na temat samego siebie)?

jak sie wyspowiadajom to mogom

Pierwszy

odkupienia ?? u tolkiena ludzie,którzy walczyli w dobrej sprawie - z sauronem i morgotem są upiorami uwięzionymi w bagnach ... więc o jakim odkupieni mowa - nie ma żadnego raju nie ma żadnej nagrody - są tylko wygrani lub przegrani - żywi lub martwi

Czy ty na początku materiału powiedziałeś, że śródziemie jest najbardziej spójnym i logicznym światem fantasy? Jeśli już to najbardziej niespójnym i nielogicznym światem fantasy, w którym nawet sam autor się gubił wielokrotnie