Yorgunsun.. Savaşmaktan. Düşmekten. Tekrar tekrar ayağa kalkmaktan. Ayağa kaldırdığın tarafından itilmekten, yorgunsun. El yordamıyla çıkmaya çalıştığın, zorla itildiğin karanlıkta ışıklarını söndürmeye çalışanlara kızgınsın, umutsuzsun... Görüyorum.. İçinde bir sen bırakmayan, kıymet bilmeyen aşklarından, yanında baston olurken yürümeye başladıklarında ilk kenara itilen olduğun dostlarından, herkesin ayağının altındaki taşı kaldırmaya çabalarken, arkandan kuyunu kazanlardan bıktın usandın. Biliyorum...
Eyyy dost, ben geldim.. Tek başına savaşmak zorunda değilsin artık. Herkesi koruyan kurtaran olmak zorunda değilsin, başını omzuma yasla diye geldim. Tek başına dev bir ordusun zaten, o muharebede yanında ölmeye geldim. Karanlıktaysan, ışık olmaya geldim. Düştüysen, elini uzatan olmaya geldim. Arkandan kuyunu kazanlara, hendek olmaya geldim.
Eyy dost, ben geldim. Arkandan konuşanlar, her daim bir adım gerimizde kalsınlar diye geldim. Biz ulaşırken gün ışığına, onlar ardımızda boğuşurken kendi karanlığında, sana neden geride olduklarını izletmeye geldim..
Seni çırılçıplak tüm şeffaflığınla görüyorum. Tüm iyi niyetlerine, daha fazla sebep eklemeye geldim. Sana geldim dost, yalnız değilsin..