ผู้สร้างสรรค์ผลงาน
1.นางสาวสุวรรณา ศิริพิทักษ์
2.นางสาวสิริมา หวดไธสง
3.นางสาวกรรณิการ์ ชนะรักษ์
4.นางสาวอารียา แก่นไธสง
5.นางสาวธีราภรณ์ สิงหนาท
6.นางสาวนิตยา ตะสอน
7.นางสาวธิดา โคตรสมบัติ
8.นายทนง บึงราษฎร์
9.นายวีระพล มงคลเคหา
10.นายสมพงษ์ สุมงคล
11.นายณัฐภัทร รัตน์ไธสง
12.นายนภกร กิจการธรรม
แนวคิดการแสดง
สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงแท้แน่นอน
มีเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็นธรรมดา
เมื่อเกิดขึ้นย่อมดับไป
ตามอสงไขแห่งกาลเวลา
เมื่อถึงจุดของวัฏสังขารย่อมพบพานซึ่งความสุข
ซึ่งระงับความทุกข์ใดๆทั้งปวง
จากบทความข้างต้น
ผู้สร้างสรรค์ผลงานจึงเกิดแรงบันดาลใจ
ในการสร้างสรรค์ผลงาน
ทางด้านนาฏศิลป์พื้นบ้านอีสานสร้างสรรค์ชุด
"ฟ้อนวัฏสังขาร"
เนื้อเพลง
(เกริ่น)
โอ้ว่าสังขารนั้นมันไม่เที่ยง จะเหลือเพียงเศษผงเถ้าให้เขาเห็น
จะอยู่สูงเทียบฟ้าก็ไม่เว้น จะต้องเป็นดวงวิญญาณเผาผ่านไฟ
แม้นจะรักสุดจะห่วงปานดวงแก้ว ต้องจากแล้วสิ้นลงอสงไขย
เหลือแต่เพียงความดีที่ทำไว้ จำจากไปไม่หวนคืนมาบ้านตน
ละจนปัญญาสิดึงรั้ง บ่มีหยังสิยั้งอยู่ บ่มีไผคู่ฟ้า คืนฟื้นละผู้เดียว ถึงว่างคราวกะได้เลี้ยวแนวว่าความตาย เป็นหมายสั่งลงมา ว่าสิเอาน้อจนได้ วิญญาณเจ้าสิเนาใน นำพื้นดินผืนหญ้า หรืออยู่ตามชายคา คันมาเอิ้นให้โค้งต่าว ไปอยู่ดาวดึงฟ้า เทวดามาเอาเจ้า คือสิเข้า สู่สวรรค์ โอ้ยเด้ น้อ.....ออ.....นอ.....โอ้ย..นอ........เอ่อ.....ละน่า
(ลำ) วิญญาณเจ้าเพิ่นสิเอาไปต่อ แม่นว่าขอเพิ่นไว้ บ่มีได้สู่แนว กรรมเหมิดแล้วใช้อยู่เมืองคนวัฏวนสงสารจั่งได้พานมาพ้อ แขวนคอจ้องคงไปสู่บ่อนนำมาติดอ้อนต้อน เสมอด้ามดั่งกัน แม่นว่านั้นถึงว่างทางเทียวกะบ่เหลียวมาได๋ ให้ส่งสรวงสวรรค์ฟ้า