Filosofie gaat over alles: over God, de mens, de kosmos, het leven, schoonheid, waarheid, enz... In onze gesprekken ging het steeds weer over de mens, het meest gecompliceerde wezen op aarde, de grootste belofte, maar ook het grootste gevaar.
In de jaren zeventig verscheen het boek 'Grenzen aan de groei' van de Club van Rome. Het is belangrijk de ecologische bekommernis die toen opkwam ernstig te nemen, maar zijn er grenzen aan de groei? Het hangt er van af wat je met 'groei' bedoelt. Toenemen in aantal? Of het ontwikkelen van talenten - intelligentie, moraliteit, verantwoordelijkheid, vrijheid. Of nog in andere termen: groeien in liefde, spiritualiteit? Moeten we daar grenzen stellen? Uiteraard is het belangrijk bekommerd te zijn om de ecologie - je zaagt toch ook niet de poten van de stoel waarop je zit, af - maar sinds haar ontstaan is het leven altijd gegroeid op aarde. Stuiten we nu op een grens? Bekijk het gesprek.