1 Een lied Hammaaloth. Ik hef mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal.
2 Mijn hulp is van den HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.
3 Hij zal uw voet niet laten wankelen; uw Bewaarder zal niet sluimeren.
4 Ziet, de Bewaarder Israëls zal niet sluimeren, noch slapen.
5 De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw Schaduw, aan uw rechterhand.
6 De zon zal u des daags niet steken, noch de maan des nachts.
7 De HEERE zal u bewaren van alle kwaad; uw ziel zal Hij bewaren.
8 De HEERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren, van nu aan tot in der eeuwigheid.
𝐏𝐬𝐚𝐥𝐦 𝟏𝟐𝟏
'𝐤 𝐒𝐥𝐚 𝐝' 𝐨𝐠𝐞𝐧 𝐧𝐚𝐚𝐫 '𝐭 𝐠𝐞𝐛𝐞𝐫𝐠𝐭𝐞 𝐡𝐞𝐞𝐧,
𝐕𝐚𝐧𝐰𝐚𝐚𝐫 𝐢𝐤 𝐝𝐚𝐠 𝐞𝐧 𝐧𝐚𝐜𝐡𝐭
𝐃𝐞𝐬 𝐇𝐨𝐨𝐠𝐬𝐭𝐞𝐧 𝐛𝐢𝐣𝐬𝐭𝐚𝐧𝐝 𝐰𝐚𝐜𝐡𝐭.
𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐡𝐮𝐥𝐩 𝐢𝐬 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞𝐧 𝐇𝐄𝐄𝐑𝐄 𝐚𝐥𝐥𝐞𝐞𝐧,
𝐃𝐢𝐞 𝐡𝐞𝐦𝐞𝐥, 𝐳𝐞𝐞 𝐞𝐧 𝐚𝐚𝐫𝐝𝐞
𝐄𝐞𝐫𝐬𝐭 𝐬𝐜𝐡𝐢𝐞𝐩, 𝐞𝐧 𝐬𝐢𝐧𝐝𝐬 𝐛𝐞𝐰𝐚𝐚𝐫𝐝𝐞.
𝐕𝐞𝐫𝐬 𝟐
𝐇𝐢𝐣 𝐢𝐬, 𝐚𝐥 𝐭𝐫𝐞𝐟𝐭 𝐮 '𝐭 𝐟𝐞𝐥𝐬𝐭 𝐯𝐞𝐫𝐝𝐫𝐢𝐞𝐭,
𝐔𝐰 𝐰𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞𝐫, 𝐝𝐢𝐞 𝐮𝐰 𝐯𝐨𝐞𝐭
𝐕𝐨𝐨𝐫 𝐰𝐚𝐧𝐤𝐞𝐥𝐞𝐧 𝐛𝐞𝐡𝐨𝐞𝐝𝐭;
𝐇𝐢𝐣, 𝐈𝐬𝐫𝐞𝐥𝐬 𝐖𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞𝐫, 𝐬𝐥𝐮𝐢𝐦𝐞𝐫𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭;
𝐆𝐞𝐞𝐧 𝐤𝐰𝐚𝐚𝐝 𝐳𝐚𝐥 𝐮 𝐠𝐞𝐧𝐚𝐤𝐞𝐧;
𝐃𝐞 𝐇𝐄𝐄𝐑𝐄 𝐳𝐚𝐥 𝐮 𝐛𝐞𝐰𝐚𝐤𝐞𝐧.
𝐕𝐞𝐫𝐬 𝟑
𝐙𝐢𝐣𝐧 𝐰𝐚𝐜𝐡𝐭, 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐨𝐩 𝐦𝐞𝐧 𝐡𝐨𝐩𝐞𝐧 𝐦𝐚𝐠,
𝐙𝐚𝐥, 𝐝𝐚𝐚𝐫 𝐳𝐢𝐣 𝐮 𝐛𝐞𝐝𝐞𝐤𝐭,
𝐄𝐧 𝐮 𝐭𝐞𝐫 𝐬𝐜𝐡𝐚𝐝𝐮𝐰 𝐬𝐭𝐫𝐞𝐤𝐭,
𝐃𝐞 𝐦𝐚𝐚𝐧 𝐛𝐢𝐣 𝐧𝐚𝐜𝐡𝐭, 𝐝𝐞 𝐳𝐨𝐧 𝐛𝐢𝐣 𝐝𝐚𝐠,
𝐈𝐧 𝐤𝐨𝐮𝐝' 𝐞𝐧 𝐠𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐯𝐞𝐫𝐦𝐢𝐧𝐝'𝐫𝐞𝐧,
𝐎𝐩𝐝𝐚𝐭 𝐳𝐢𝐣 𝐮 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐡𝐢𝐧𝐝'𝐫𝐞𝐧.
𝐕𝐞𝐫𝐬 𝟒
𝐃𝐞 𝐇𝐄𝐄𝐑𝐄 𝐳𝐚𝐥 𝐮 𝐬𝐭𝐞𝐞𝐝𝐬 𝐠𝐚𝐝𝐞𝐬𝐥𝐚𝐚𝐧,
𝐎𝐩𝐝𝐚𝐭 𝐇𝐢𝐣 𝐢𝐧 𝐠𝐞𝐯𝐚𝐚𝐫,
𝐔𝐰 𝐳𝐢𝐞𝐥 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐫𝐚𝐦𝐩 𝐛𝐞𝐰𝐚𝐚𝐫';
𝐃𝐞 𝐇𝐄𝐄𝐑, '𝐭 𝐳𝐢𝐣 𝐠' 𝐢𝐧 𝐨𝐟 𝐮𝐢𝐭 𝐦𝐨𝐨𝐠𝐭 𝐠𝐚𝐚𝐧,
𝐄𝐧 𝐰𝐚𝐚𝐫 𝐠' 𝐮 𝐡𝐞𝐞𝐧 𝐦𝐨𝐨𝐠𝐭 𝐬𝐩𝐨𝐞𝐝𝐞𝐧,
𝐙𝐚𝐥 𝐞𝐞𝐮𝐰𝐢𝐠 𝐮 𝐛𝐞𝐡𝐨𝐞𝐝𝐞𝐧.