💭 A jak u ciebie? Jesteś rodzicem hajnida? Jak sobie radzisz ? Potrzebujesz ode mnie wsparcia? Napisz w komentarzu o czym chciałbyś posłuchać w kolejnym materiałach wideo. Chętnie podążę za waszymi potrzebami. Daj znać, czekam na Twój komentarz ❤️

Interesujące. Kiedy Pani słucham, wydaje mi się, że ja sama byłam takim 'hajnidem ' (i wiem niestety, że mojej mamie też nie było łatwo te trzydzieści parę lat temu). Moja córeczka na pewno wykazywała jako niemowlę i maleńkie dziecko parę z wymienionych cech. Obecnie ma prawie 6 lat i nie dostrzegam już ich. Synek był bardziej 'klasycznym ' dzidziusiem :)

Moja teraz 3,5 latka była hajnidem w pierwszym roku życia. Teraz też jest dzikus z mega wymaganiami, ale na normalnym poziomie. To moje 5 dziecko i przy niej poznałam tą różnice między wymagającym dzieckiem, potrzebującym stale mamusi, a hajnidem. Wszystko wkroczyło na hard level. Nie cierpiała jeździć w wózku, nie potrafiła spać i zasypiać, stale na ręce, cały czas płakała. Po raz pierwszy, a przypominam, że to 5 dziecko, poznałam co to znaczy mieć dość, nie wyrabiać już od ciągłego płaczu, jak bardzo obciąża to psychikę. Do uspokojenia niemowlęcia potrzebne są zaspokojone potrzeby. Jest lista rzeczy do zrobienia, sprawdzenia i niemowlę się uspokoi, zaśnie. Córka nie. Robiłam wszystko co być powinno zrobione, sprawdzałam każda możliwość i nie dochodziłam do żadnego wniosku, nadal był płacz. Coś co dziś ją uspokoiło jutro już nie działało. Bardzo dużo płakała. Nie miałyśmy żadnego rytmu dnia. Nie dało rady go wprowadzić. Pediatra nie mogła jej nawet dotknąć, zawsze płacz na wizycie. Od razu widziała, że córka jest mega wymagająca, pytała jak sobie radzę, mówiłam, że gdyby nie fakt, że mam serce i osobowość nastawioną na dzieci i wielodzietność to inaczej bym się chyba załamała. Śmiałysmy się, że takie dziecko to idealny środek antykoncepcyjny. Odechciewa się następnego :) no ale nie u mnie. Mam teraz 7 miesięcznego synka i jaka jest różnica, choć mały też wymagający, ale na normalnym poziomie.

Pani Mariolu chcielibyśmy film nt treningu snu małych dzieci

Wiedziałam że mam dziecko z ogromnymi potrzebami ale nie spodziewałam się że wszystkie przytoczone hasła będę mogła powiązać z moim synem... Odłożenie do łóżeczka to był hardcore a drzemki w ciągu dnia były może z 2 i trwały po 15 minut.... Każdy spacer w wózku kończył się tym że pchałam pusty wózek i szłam z dzieckiem na rękach... Ciągłe bycie obok i zainteresowanie co wymaga poświęcenia coś za coś... Zrobię obiad ale dziecko chodzi marudne bo się z nim nie bawię... Zajmę się nim ale nie odkurze itd... "nie chęć do zmian" też bardzo dobrze rozumiem... Jedziemy do babci-nie chce wyjść z domu, musimy już wracac do domu- chce zostać u babci (wiecznie na nie bo lubi stabilność sytuacji a nie zmiany nawet te najdrobniejsze), włożyć dziecko do fotelika w aucie graniczyło z cudem bo się wyginał w banana i nie było szans na spokojną jazdę a o nauce czystości nawet nie chce pamiętać i mogłabym wymieniać jeszcze długo... Ale na dzień dzisiejszy ma już ponad 3 lata i jest coraz lepiej...z wielu potrzeb już wyszedł i pracujemy nad resztą ale nikt nie mówił że będzie łatwo☺️ pozdrawiam

Moje dzieci raczej nie są "hajnidami", a ja i tak momentami za nimi nie nadążam... Dlatego szczególnie podziwiam Was wszystkich, Drodzy Rodzice Dzieci ze szczególnymi potrzebami. Pozdrawiam serdecznie!❤

przerażające.... Moje dziecko też... 😆😆😆❤️ Nie jestem pewna czy ja też nie byłam hajnidem... 🤔😀

Jestem mamą wcześniaka hajnidka, który najbardziej lubi pajace z welurku, płacze natychmiast po odłożeniu do łóżeczka, jego nastrój często zmienia się w ciągu sekundy - płacze i zaraz się śmieje. Igi urodził się w 28tc i gdy po 1,5 miesiąca hospitalizacji już został wypuszczony do domu budził się zawsze z krzykiem, było to dla mnie traumatyczne przeżycie, teraz, gdy synek jest bardziej rozwinięty jest już znacznie łatwiej. Ciekawostką jest to, że ja jestem osobą wysoko wrażliwą i oprócz tego, że syn bywa bardzo męczący tym, że muszę często wręcz nad nim wisieć i rezygnować ze sporej części swoich zajęć, to jako jedyna z rodziny rozumiem go doskonale.

Mój drugi synek jest chyba typowym high need baby. Jestem w szoku czasami jak bardzo jest nadwrażliwy na przeróżne rzeczy. Możemy chodzić na palcach dookoła a wystarczy że coś pyknie w ścianie, mucha zabzyczy i on się budzi. Ja jak tylko się ruszę to się przebudza, a jak wychodzę do ubikacji to placze jakby go ze skóry obdzierali. Nienawidzi przebierania pampersa. Każde jedno kończy się histeria. Mogę kombinować jak koń pod górę. Za każdym razem jest płacz. Ubranie ubranek podobnie. Koszmar ☺️ Ciągle chce być blisko mnie. Jak gotuję, sprzątam, to pobawi się sam tylko chwilkę i na rączki znów ☺️ Spacer w wózku tylko na krótko i tylko z przekupstwem typu banan albo mus. Podróż w foteliku dłużej niż 20 minut odpada. A nawet ta 20 minutowa jest okupiona płaczem.

Pani Marioli. Moja córka jest zdecydowanie dzieckiem bardziej wymagającym. Ale po wielu lekturach psychologów w poszukiwaniu rozwiązań różnych z tym związanych trudności zrozumiałam najbardziej to, że po prostu trzeba wszystko przyjąć z tak zwanym dobrodziejstwem inwentarza. Proszę o radę jak odzwyczaić 4-latke od przychodzenia do rodziców w nocy spać, bo nauczyła się tego też niestety i młodsza córka i zrobiło się trochę ciasno 😌.

100% materialu pasuje do mojej pierworodnej. Wieczny placz i niezadowolenie, brak spania do 2 r.z. Oraz nadwrażliwośc na faktury w jedzeniu=| ma 5 lat i zupy, warzywa, zapachy to droga przez meke dla nas obu. Akceptuje tylko kremy. Brak samodzielnej spontanicznej zabawy, rozrzucone 10 zabawek i zadna tak naprawdę nie uzyta. Brak preferencji zavawy. Zato w grupie jest idealnym dzieckiem. Dla grupyz robi niemal wszystko

Podpinam się pod wątek co z tym ubieraniem ? Jak to rozgryźć ? Masowanie różnymi fakturami, zagadywanie we dwójkę - a prężenie i wyrywanie trwa 🤯😳

Moja córka ma 2 latka i od samego początku była jakaś niespokojna.Miała co jakiś czas takie nerwowe dni albo w nocy się wybudzała z ogromnym krzykiem. Ciężko było ją utulić do snu. Myślałam z mężem że to przez zęby ale już ma wszystkie a sytuacja się powtarza co jakiś czas.Badania zrobione ogólne, SI, pasożyty wszystkie dobre.

A czy jest powiazanie pomiedzy ciągłym stresem w ciąży bądź traumatycznym zdarzeniem w ciąży, który z pewnością ma wpływ na rozwoj ukladu nerwowego dziecka, a posiadaniem high need baby? Jestem pewna, ze juz sa nawet badania, ktore pokazuja takie powiazanie... Czy wie Pani cos na ten temat? Serdecznie pozdrawiam ❤️

Jak sobie radzić z tym, że hajnidowi nic nie pasuje, nie ta bluzka, wszystko gryzie, nie takie śniadanie, ubieranie godzinę, ogólnie wszystko, co się proponuję nie odpowiada, ja sama jestem dorosłym hajnidem i jestem bardzo emocjonalna i nerwowa, mając dziecko hajnida nie radzę sobie z jego emocjami i moimi na koniec każdego dnia padam na twarz ze zmęczenia 😁

Moja pierwsza córka jest hajnidem. Pierwszy rok jej życia był dla mnie koszmarem. Dała nam taką szkołę życia, że gdy po niej pojawiły się bliźniaczki, to to było nic (choć też mają bardzo wyraziste charakterki). A z ciekawostek, to ja sama byłam hajnidem (czy to jest dziedziczne?). Moi rodzice widząc jak zachowują się nasze dzieci stwierdzili, że oni po prostu poszli ze mną do pediatry, który stwierdził, że mam pewnie jakąś "nerwiczkę", przepisał mi leki na uspokojenie i podobno było o niebo lepiej. Szkoda, że w tamtych czasach nie było takiej wiedzy jak dzisiaj. A z rzeczy, o których chciałabym posłuchać, to jak rozmawiać z małym dzieckiem (2-latkiem, 4-latkiem), kiedy mamy do czynienia z rozbieżnym zdaniem z innym dorosłym (tak, żeby jednocześnie nie nastawiać negatywnie do tych osób). U nas częstym zjawiskiem są odwiedziny babci, która na wszystko pozwala, we wszystkim wyręcza, a żadna rozmowa z nią nie przynosi efektu. Jeżeli proszę o nie dawanie słodyczy, to przytakuje i daje w tajemnicy (choć córki i tak przybiegają pokazać). Gdy idziemy na spacer babcia wyrzuca papierek po lodzie w trawę i mówi, że nikt nie widzi to można. Jak delikatnie przekazać, że ludzie mają różne systemy wartości, że nie zawsze wszyscy mają racje? Że u nas panują inne zasady i że nawet jeżeli są one "mniej przyjemne" to chcę żeby dzieci się ich trzymały. (O ile jeszcze niespełna czterolatce dam radę wytłumaczyć, że jedno ciasteczko i to po obiedzie wystarczy, bo ząbki, zdrowie, brzuszek mógłby boleć itp. Albo, że oglądamy jedną 10 minutową bajkę i to o określonej porze dnia a nie przy obiedzie. To dwulatki nie rozumieją czemu nie chcę dać im całego opakowania żelek i mój zakaz spotyka się z wielkim buntem.) Albo jak reagować na słowa skierowane do dzieci typu "Niedobra mama wam nie daje", "Tata wam nie pozwala, ale ja tak", "Mama nie pozwala, ale babcia i tak wam kupi", "Okropna ta mama, każe wam sprzątać zamiast sama to zrobić, babcia wam posprząta"? Jak to mądrze rozegrać? Jak zminimalizować szkody, jeżeli babci nie da się przekonać? A gdy przyjeżdża dwa dni raz na dwa miesiące, to potem przez 2 tygodnie w domu panuje piekło, bo dzieci nie od początku próbują naginać wszystkie zasady (pod wersję babciową).

Dodam jeszcze, że od początku się napinała w nerwach i wyginała do tyłu w płaczu.Dwie wizyty u neurologa nie potwierdziły napięcia.

Czy ma Pani juz cos w książkach lub w kursach o takich dzieciach czy tez metody w nich zawarte działają również na high needa?

jak radzić sobie z usypianiem takiego dziecka i budzeniem się w nocy, mimo normalnych pór drzemek w ciągu dnia , usypia zawsze bardzo późno i wyrywa się w nocy a ma już skończone 1,5 roku

Czyli moja terrorystka to jednak hajnid :D

Jak radzić sobie z małym nerwusem?

Córka 4 latka jest high needem. Nie potrafię poradzić sobie z jęczeniem i z tym, że ciągle musi mieć zorganizowaną zabawę, bo jak nie to jęczy... To męczące

Jak wspierać takie dziecko w rozwoju, poznawaniu świata? Na stanie bardzo wymagający 3 latek.

Dziendobry, chcialam Pania prosic o rade. Nie wiem co robic. Moj synek spi z NAMI w lozku, a chcialabym any wrocil do swojego.