Wat een verhaal. Mijn opa had ook PTSD en heeft kort na zijn pensionering zichzelf van het leven beroofd. Zijn werk heeft het spook van het verleden altijd goed weten te onderdrukken als het gaat om levenskracht. Hij heeft ook, als ik mijn moeder moet geloven, zijn vrouw (mijn oma) geslagen. Achteraf begrijp ik nu ook de demonen waar hij mee moet hebben geworsteld. Wel was hij naar de kleinkinderen toe altijd een echte opa. Wandelen, spelen, grapjes uithalen. Het is zo treurig dat de vele mannen en vrouwen toen niet geholpen werden of konden worden.