Ik heb veel gehad aan de filmpjes van Wijnand van Dam, ook hier op KZfaq. ❤

Ik vind het fijn dat je dit zo open en eerlijk deelt. Ik mis mensen in mijn omgeving die het herkennen. Ik volg je al een tijdje en telkens als ik weer op KZfaq inlog kijk ik hoe het met je gaat. Ben nu maanden niet ingelogd geweest hier, vandaar mijn late reactie. Ik herken alles van wat jij vertelt. Je spreekt het allemaal uit en ik denk dat het daardoor net weer iets anders overkomt dan hoe je het meemaakt, al verwoord je het erg goed. Ik heb wel eens lichte paniekaanvalletjes die ik onder controle heb als ik buiten ga wandelen met een collega. Dan voel ik me wiebelig en zweverig en daardoor raar en beetje angstig, maar ik zet door en blijf gewoon lopen. De ander merkt niets, maar soms ben ik daardoor wel wat afweziger of lijkt het alsof ik even uit evenwicht ben. Ik denk dat het komt doordat je na intens werk ineens buiten bent en dan de razende auto's en al het beton buiten en het moeten praten en focussen en niet weg kunnen lopen. Als ik alleen een rondje loop door het bosje een eind verderop heb ik nergens last van, dus het zit 100% in mijn hoofd. Dat stelt dan wel weer gerust. Maar uitleggen aan mijn collega's kan en wil ik nog niet, het klinkt zodra je het wilt verwoorden alsof je een enge aandoening hebt waar bijna niet mee te leven valt. Maar dat is het niet! Het is alleen heel onaangenaam van binnen en heel angstig. Eigenlijk valt het nauwelijks uit te leggen. Gelukkig heb ik tijdens het werk helemaal nergens last van. Vrijwel alleen in situaties waarbij ik sociaal gezien niet zomaar weg kan lopen, al gaat dit niet altijd op.

Beste Hans, ik heb een aantal van je filmpjes veelvuldig gezien , en ook wel eerder beantwoord zoals je weet. Dit filmpje is herkenbaar voor mij, maar jij weet ook dat we dit soort momenten gewoonweg beleven en moeten trotseren , hoe enorm klote ook. Wat ik mij mezelf afvraag is hoe jij toch je werk kunt doen, en zelfs ook nog eigen ondernemer bent. Ik ben momenteel even niet in staat te werken in dit proces wat jij hier heel treffend uit. Wat maakt dat je toch door kan zetten in dat wat je doet?! Ik vind dat echt heel erg knap. Wat ik ook mijzelf afvroeg is hoe jouw thuis situatie op jouw klachten reageert?!! Ik weet uit ervaring dat het héél belastend kan zijn voor een partner. De zaken die jij hier benoemd zijn serieus, en kan ook heel ontwrichtend werken in je relatie. Respect voor je openheid Hans...

ff er doorheen ook al is het kut, komt goed 👊🏻

Herkenbaar dat je vertelde over het filmpje maken voor je begrafenis. Ik heb wel eens meegemaakt dat ik plots overvallen werd door paniek en dacht “moet nu snel douchen en aankleden, want dan vinden ze mij schoon en fris als ik straks neerplof...gevolg trillend onder de douche en enorm rotgevoel en nog meer gedachten in je kop....moet kinderen nog gedag zeggen, mijn vrouw bedanken, muziek voor uitvaart uitzoeken”. Bizar dat in een split second je hoofd vol zit met dit soort idiote gedachten.

Heel herkenbaar! Het is een soort oneindige cirkel van denken. Ik accepteer het dan maar gewoon we weten ondertussen dat het ook weer beter gaat. Hou je haaks maat

Niet teveel over piekeren want dat maakt het alleen maar erger, naar buiten gaan want een wandeling kan wonderen doen, heel goed voor je mind 👍👍

Afleiding zoeken en dingen doen die ik leuk vind. Dat is wat ik doe. Maar soms gaat dat ook niet omdat mensen die op mij rekenen en me lief hebben aandacht vragen. En op dat moment sla ik dicht. DILEMMA! Denk ik aan mezelf en stel lieve mensen teleur of ga ik doen wat ik wil?

Wel eens je schildklier laten testen? (Te traag of te snel) Die geven namelijk ook deze klachten en gevoelens. Kan met een simpele bloedtest. Sterkte

Waarom een filmpje achter laten voor als je dood bent... Zit iemand daar op te wachten...denk ik dan. Je maakt de nabestaanden alleen maar verdrietig daarmee. Maar je angst en het kak gevoel herken ik natúúrlijk ook. Net als zovelen. Je bent hierin niet alleen. *Life is shit and then you die* Het is niet iets waar je blij van wordt. Wat mij op de been houdt is dit: Stel je gaat naar een super leuk feest, of een concert of iets waar je plezier aan beleeft. Zeg je dan ook...ik ga geen lol maken, want ik moet toch zo weer naar huis...? Vast niet. Zie het leven ook een beetje zo. Heb t leuk. Dan ben je leuker voor jezelf en ook voor een ander. Makkelijk gezegd. Ik weet t. Sterkte.

Grote paniek, nog geen filmpje 🤣 aangezien je weinig puf hebt om deze te maken, kun je misschien steeds een klein stukje doen en daarna editen 😉 wel in het eerste filmpje al uitleggen wat jouw vrouw moet doen als je er niet meer bent 😉😬 Iedereen heeft wel eens dat kakgevoel, alleen komt het bij een hypochonder of iemand met angstgevoelens harder binnen, gelukkig zijn het moment opnames!! Mij heeft mindfulness toch wel een beetje geholpen om niet direct in de paniek te schieten en pas ik het nog regelmatig toe. Dus die knop gaat bij mij ook vaak aan en weer uit en soms staat het ook wat langer aan en hypochonder ik ook een eind weg, zit niet voor niets nog aan de betablokkers, heb ik helemaal niet meer nodig, lichamelijk, maar geestelijk des te meer 🤷🏼‍♀️