Бұл қамшының сабындай қысқа өмірде адам баласының бүкіл болмысын, тыныс тіршілігін, кескін-келбетін ғажайып нұрға бөлейтін, жүрек төрінен мәңгі кетпейтін, көңілдің саясын паналайтын екі асыл жан бар. Оның бірі-аяулы ана болса,
екіншісі-ардақты әке. Біздің қанатымыз қатайғанша, бұғанағымыз бекінгенше аялап, мәпелеген аяулы қос шынардың алдындағы перзенттік борышымызды ешқашан өтей алмайтынымыз анық.
Осы ретте асқар таудай әке, асыл жар, немере-жиендерінің сүйікті атасы Амангелді Қабдырахманұлы туралы ой қозғасақ, өнегеге лайық өмірбаяны бар адал еңбек адамы еді. Ардақты әкеміздің өмірдегі таудай тұлғасын, биік адамгершілік қасиетін,
ұсақ тірліктің әр сынынан азаматтық болмыспен жол тауып шығатын сұғылалығын, парасаттылығын, ірілігін бір сөзбен жеткізу мүмкін емес. Ол мынау жарық дүниедегі маңдайына жазылған өлшеулі ғұмырда сөзі мен ісі үйлесім тапқан ардақты
азаматтың бірі еді. «Әке» деп ауыз толтырып, көкірегіңді керіп, кеудені айқара ашып, ерекше ықыласпен, ізгі ілтипатпен айтуға тұратын өмірдегі ең асыл жанның бескүндік жалған өмірмен қош айтысқанына да бір жылдың жүзі болды. Өмірдің өлшеуіне
салып қарасақ бір жыл не тәйірі дерсіз?!