Najlepszy system moralność i popularności wymyśliła Betheesda. Zabijesz smoka, obronisz Białą Grań przed wampirami i staniesz się przywódcą Towarzyszy - No tak, tak, fajnie. Ukradniesz słodką bułkę - Stój w imieniu prawa! Aresztuję Cię!

Szkoda, że Undertale zostało tylko wspomniane.To świetny przykład gry, która z ukrycia ocenia nasze wybory.

pan Grzegorz to najlepszy prowadzący na kanale, jeden z nielicznych którego się przyjemnie słucha i fajnie opowiada o temacie. Potem są fangotteny i inne człowieki ale pan grzesiu to klasa, wiecej prosimy tego pana

Była japońska gra, był Jordan w napisach

Kiedy recenzja krzeseł z Wiedźmina 3 ? Wszyscy czekają ...

Jordan zrobiłby materiał o samych Japonskich decyzjach

Mass efect miało najgorszy możliwy sytem reputacji. Jeszcza pokazywało głupiemu graczowi która opcja jest dobra a która zła i nie można było robić jak się uważa bo pózniej mieliśmy za mało punktów reputacji...

Tylko buk może mnie sądzić

W tym garniaku wyglądasz jak polityk.

*CLEMENTINE WILL REMEMBER THAT*

*A Simsy?* Tyle możliwości ocenienia moralności gracza! Czy usunie tę *drabinkę* z basenu, czy nie?

pamiętam pierwsze in famous. z reguły starałem być się dobrym. przy wyborze jedzenia na początku gry już wybrałem zła opcje bo dla bliskich zgarnąłem. ( zwykli ludzie miasta nie uratuja) a dopiero przy wyborze tej kuli z mocą ( nie pamiętam jak to było) wziąłem moc dla siebie by być potezniejszym i stałem się już na maksa złym i nielubianym. Ale za to faktycznie było czuć ta moc (w porównaniu do ścieżki bohatera)

Na koniec zdałem sobie sprawę, jak świetnie dobrałeś tło - minimalistyczne i przemawiające od razu za dobrą i złą stroną

Ja tam nie lubię takiego podziału ponieważ kiedy gram w jakąś grę z decyzjami moralnymi staram się postępować tak jak myślę że sam bym postąpił. Często raz "paragon" raz "renegat" a niestety jest to najmniej korzystna ścieżka. Zazwyczaj w grach kiedy obiorę ścieżkę pacyfisty to po prostu nie opłaca się robić czegoś "złego" mimo iż sam się z tą decyzją zgadzam.

nie dziwie się ze the walking dead nie ma w tym zestawieniu, choc niby pasuje idealnie. Poza kilkoma dialogami czy informacją "[imię NPC] to zapamięta" nasze decyzje nie mają wielkiego znaczenia

przecież RPG jest to rosyjska basuka

Mi się podobało to jak to zrobiono w Neverwinter nights, gdzie jeśli dobrze pamiętam, było 9 podstawowych charakterów i poszczególne działania pchały nas w kierunku jakiegoś, a jeśli był to inny niż wybraliśmy to jakieś tam słabsze premie były. A wybory wcale nie polegały na A/B w rozmowach tylko np na tym czy pomożemy jakiemuś cywilowi albo czy złoczyńce potraktujemy niczym policjant albo rzeźnik czy też atakowanie wojska. I to było fajne, gdyż nie było to 0/1, można było mieć postać np niepraworządną ale dobrą.. albo praworządną złą i inne wariacje tych dwóch kwestii.

miło wrócić po latach do czasów gdzie Grzegorz Bobrek był Grzeobem

To mi sie podoba garniaczek i przygotowanie do materiału,elegancko jak w telewizji.Chcemy żeby gry i graczy traktowano poważnie a jak ogladam chociażby "developer diary" to sie wypowiadają takie szoguny wygladające jakby pierwszy raz od tygodnia wyszły ze swojej gamingowej jaskini.

Chyba nie wspomniałeś o Fable, gdzie podjęte decyzje moralne podczas gry miały wpływ na wygląd głównego bohatera, ale za dużo jest tych wszystkich przykładów, żeby zmieścić w jednym filmie :) to naprawdę świetne, że od naszych niepozornych decyzji zależeć może nasz własny wygląd, przebieg misji, nastawienie innych postaci do nas czy poszerzenie spektrum możliwości. Jest to ciekawe zwłaszcza wtedy, kiedy nie wiemy tak naprawdę czy podjęta przez nas decyzja może zaowocować, a jeśli wiemy, to często nie zdajemy sobie sprawy, w jaki sposób się to odbędzie. I ta nieprzewidywalność w grach jest właśnie genialna!

W sumie Undertale to srogo strolował graczy jeżeli chodzi o moralność, ale zrobił coś czego inne gry do tej pory nie robiły, dał nam wyraźnie do zrozumienia że nasze decyzje będą miały konsekwencje, nawet jak się wczytamy i zrobimy wszystko jeszcze raz inaczej, gra pamięta :P

Moralność w grach jest grząskim gruntem. Jestem graczem, jestem przyzwyczajony, że jeżeli mam dostęp do jakiejś opcji, to powinienem ją użyć. Karanie za wykorzystanie jakiejś broni, dobicie gracza, pójście w miejsce gdzie nie powinienem, jest głupie. Gro, dajesz mi taką opcję, to czemu mam jej nie użyć?! W imię wirtualnej moralności? Chcę zobaczyć co developerzy dla mnie przygotowali. Za to jasne decyzje w jednym momencie - zrób opcją A lub zrób opcję B, nawet nie znając ich konsekwencji, jest lepsze. Nie muszę się zastanawiać, czy opcja jest bo mam jej użyć, czego oczekuje ode mnie gra, czy to tylko podstęp, żeby pokazać jaki to jestem zły/dobry.

Co do zasady moim zdaniem najważniejsza nie jest forma a waga systemu reputacji... Jeżeli efektem jego wprowadzenia ma być jedynie niechęć strażników i wyższe ceny w sklepach jak w DD nie ma to znaczenia czy punkty reputacji są widoczne czy nie -to jest zwyczajnie mało ważne. Istotą jest, żeby świadome kształtowanie wyborów miało faktyczne odzwierciedlenie w grze - już pomijając zachowanie postaci ale może np. inne misje dla dobrych a inne dla złych? Myślę, że pole do popisu jest tutaj przed twórcami ogromne i pytanie brzmi tylko kto będzie gotów poświecić czas i pieniądze na budowę treści, której połowa graczy nigdy nie odkryje...

O, nagrania z Metro, jak zwykle świetnie zoptymalizowane

Autor powiedział o wizualizacji wyborów moralnych w MGS V a jak na kogoś o bardzo dużej wiedzy o grach nie dodał ważnej informacji. Otóż system ten pojawił się dużo wcześniej, w roku 2004. Polecam zajebistą grę The Suffering, gdzie główny bohater wraz ze złymi decyzjami staje się szpetny, voraz bardziej podobny do demonów, z którymi walczy. W drugiej części też jest ten system. poza tym początek drugiej części gry zależy od tego, jak zakończyliśmy cześć pierwsza.

Brakuje mi tu serii black and white, mimo jasnego toru wyborów bardzo mocno pokazywało nam jaką stroną zmierzamy (tak, wiem był pasek dobro/zło) i to czy woleliśmy zniszczyć wioskę czy ją przejąć splendorem itp, a to nie zbyt mocno wpływało na jakość rozgrywki to nasze budynki tak mocno zmieniały swój wygląd, że automatycznie czuliśmy stronę, którą obecnie podążaliśmy, a nawet sama ręka boga zmieniała swój wygląd, czy reakcje wyznawców na nas.

Nie wiedziałem, że w Metrze w ogóle był taki system.

Szkoda że Tyranny zostało jedynie wspomniane. Tam, mimo oczywistości systemu (który można było uczynić o wiele mniej oczywistym, po paru zmianach w opcjach), zdobywania punktów reputacji, same wyniki posiadania tych punktów wcale nie były tak oczywiste. Nie mówiąc o tym, że gra nie karała ani nie nagradzała za konkretne podejście - bycie złym miało tyle samo zalet i wad, co bycie dobrym. No i ten sąd pod koniec. Też to był niezły przykład ukrytego oceniania.

Takie coś zauważyłem też w Vampire : The Masquarade Bloodlines, gdzie "pracując" dla danych stron i podejmując pewne decyzje mogliśmy odblokować/zablokować dostęp do konkretnego zakończenia.

Ja bardzo doceniam grę polskiego studia "This war of mine", gdzie nasze akcje przekładają się na zachowanie bohaterów. Może i nie jest to świetny system, ale biorąc pod uwagę fakt, że jest to gra skierowana w stronę telefonów, a nie komputerów (chodź gram na kompie :D ) to lepszego na telefony nie znam, o ile jest jakikolwiek. Ponad to chwycił mnie za serce klimat i koniec gry, który to podsumowywał nasze wybory.

mi się tam bardzo podobał system z life is strange. Gdy zrobiło się coś co będzie miało konsekwencje wyświetlał się o tym komunikat, jednakże nigdy nie wiadomo kiedy te konsekwencje nastąpią, czy będą złe, pozytywne i czy będą powiązane pośrednio czy bezpośrednio z naszymi czynami. To było coś.

Prawdziwy Gambri zrobiłby film o samych 2 wojennych tytułach :/

żadnych wojennych strzelanek ? coś się stało gambri ?

Miałem nadzieje, że pojawi się gra ze mną, ale nie myślałem, że to będzie jeden wyraz. :(

W undertale fajnie to zostało rozwiązane

Moim zdaniem najfajniej jest gdy gra nie zarysowuje nam, które odpowiedzi prowadzą w tą lub w w drugą stronę, tak jak ma to miejsce np. w Wiedźminie . Wtedy mogę się w całości skupić na moich własnych decyzjach odnośnie dialogów, zdarzeń, zachowań itp. Gdy na koniec gry (nawiązując do Wilka) dowiaduję się że zamieszkałem w przytulnej chatce z Yennefer i dzień rozpoczynam od obejrzenia Teleexpressu, nie wiedząc którymi czynami i słowami do tego doprowadziłem, wtedy sprawia mi to najwięcej frajdy.

Gdy zobaczyłem tutaj japońską grę, wiedziałem, że Jordan maczał w tym palce. Nie myliłem się.

Uwielbiam Cię! TVGry róbcie więcej takich materiałów, szczególnie z Panem który w nich występuje :)

Nie rozumiem jak w tym materiale mogło zabraknąć Silent Hill 2, to chyba pierwszy raz kiedy takie coś zastosowano.

W wieśku 3 duże znaczenie miał wybór dotyczący tego czy duch zaklęty w drzewo ma być uwolniony czy nie. Gdy go uwolniliśmy, dzieci uciekły od wiedźm a Anna zmieniła się w potwora i umarła, bo czar przemiany w potwora był do niej przypisany na zawsze i bez niego nie mogła przeżyć, a Baron popełnił samobójstwo. Jeśli go zabiliśmy, Anna wpadała tylko w obłęd, a Baron próbował ją leczyć.

Mnie się wydaje, że najlepszy system moralności jest systemem odkrytym. W końcu jest to element mechaniki gry, a ta powinna być jak najbardziej przejrzysta. Ciekawa była by natomiast gra, gdzie "dobre" decyzje czy okazazywanie litości w niewłaściwych momentach prowadziłyby do najgorszego zakończenia, np. smierci bohatera.

Warhammer 40000: Chaos Rising. Tam wyborami moralnymi były stosowne wyzwania. Tzn. za zrobienie czegoś dostaniemy pkt. splugawienia, a za co innego - odkupienia. Swoją drogą, splugawienie daje stosunkowo mocne buffy, ale nie pozwala na dobre zakończenie.

Pierwszy raz spotkałem się z tym systemem w Neverwinter Nights.Stare dobre czasy

Hmm... Liczyłem na ocenianie nie tylko moralności, ale też skilla gracza. Na przykład w modzie Long War 2 sztuczna inteligencja potrafi dostrzec co chce grać osiągnąć i na przykład przerzucić znaczną część jednostek w dany rejon by pokrzyżować plany gracza. A co do moralności: w TWOM nie mieliśmy żadnych słupków, statystyk itd. a gra potrafiła nadwyrężyć kręgosłup moralny graczy. Bo kto czuł się dobrze okradając staruszków nie dlatego, że chciał ale... musiał, by przetrwać.

Ten pan ma najlepsze filmiki, polecam

Mi w grach nie podoba się to, że twórcy z zabójców robią idiotów. Przykładowo; w metro 2033 od początku nie chciałem niszczyć cieni, uważałem że można się z nimi dogadać, mimo to Artem ich wysadził. Tylko dlatego że zabiłem swoich wrogów.

Przyznam szczerze, że odpadalając ten filmik, miałam właśnie nadzieję że mocno wspomną i opiszą Undertale. Wybory są dosyć proste, jednakże patrząc jak mocno zmienia się świat na ścieżce Genocide, jak gra daje nam znać, że robimy coś nie właściewego, jak idziemy prosto do bad endu, a bossy dają nam szansę na przerwanie tej ścieżki jest geinalne. Z drugiej strony ścieżka pacyfisty daje nam bardzo dużo rzeczy, których nie ma w neutralu - dowiadujemy się bardzo dużo o innych postaciach, możemy wejść do innych miejsc itp. Gra wyra xbue nagradza gracza, za podjęcie się tej ścieżki, a karze za ludobójczą, jednakże wiele wyborów nie jest aż tak oczywistych. Do tego jeszcze dochodzi fakt, że gra jak i postacie PAMIĘTAJĄ, co zrobiliśmy w poprzedniej grze, Sans liczy ile razy już zginęliśmy w walce, pod koniec ludbójczej ścieżki, są inne dialogi jeśli gra się jeszcze raz bez True Reset, który mimo wszystko nie usuwa efektów podjęcia ścieżki Genocide'a, czego bez jakiś programów, czy ponownego zainstalowania gry nie da się kompletnie usunąć. Jak dla mnie, Undertale zdecydowanie zasługuje na specjalne, nie dwusekundowe, wspomienie w tym filmiku. Przyznam to z bólem, ale, pierwszy raz, się nieco zawiodłam na was.

To mnie cholernie bolało w Mass Effect, że nie mogłem grać jak chcę bo żeby rozwiązać pewne sytuacje i konflikty musiałem mieć full paragon/renegat.

Uważam, że gry wciąż są niedopracowane pod względem wyborów moralnych i przeważa w nich tylko dobry/zły. I właśnie dlatego wielu graczy, w tym ja, woli jasne statystyki niż absurdalne naliczenia, o których dowiadujemy się zbyt późno.

Fallout New Vegas co z tego że jesteś wrogiem publicznym Wielkich Chanów, i tak możesz iść do Kanionu się przywitać bez konsekwencji(tylko jedna jest - nie dostaniesz od nich misji)

UnderTale tylko wspomniane? Zawsze coś lepsze niż nic.

Jeśli chodzi o Dishonored, nie chodzi tu o okrucieństwo wyborów. Chaos nie jest mechaniką dobra i zła, w chaosie chodzi o ilość szczurów wychodowanych na zwłokach naszych ofiar. Możemy potraktować je bardziej okrutnie niż śmierć, ale nie zmieni to faktu, że szczury ich nie zjedzą

No świetnie! Dopiero teraz dowiedziałem się dlaczego snake tak dziwnie zaczął wyglądać "bez powodu" ;) Tak zabijałem wszystko co się dało i nie żałuję:D Zresztą w Dishonored tak samo postępowałem bo po prostu nie lubię skradanek, więc nawet wysoki chaos niezbyt mi przeszkadzał.

Ja zawsze staram się podejmować takie decyzje, jakie sam bym podjął będąc owym bohaterem. Także w Wiedźminie np. udało mi się mieć dobre zakończenie za pierwszym razem. Myślę, że ukryta wersja jest najlepsza. Pozwala nam to, podejmować decyzje nie mając świadomości kar i nagród. Więc te decyzje są podejmowane nieco intuicyjnie, a czasem wręcz odwrotnie. Wszystko wydaje się bardziej odzwierciedlać uczucia gracza.

Patrząc na miniaturkę myślałem, że to Dawid Myśliwiec.

Jak dla mnie super że taki system istnieje. Pozwala graczom bardziej wczuć się w grę

w tyranii akurat bardzo fajne naliczanie favour/wrath w osobnych słupkach, pierwszy raz takie widziałem. zazwyczaj sympatia i nienawiść są w jednym, jak coś zrobisz dobrze, to dodatnie punkty, jak spieprzysz, to ujemne.

Szczerze w grach z takimi wyborami zawsze starałem się być tym złym ! No bo każdy kto ogrywa i pokazuje ją np: na Yt będzie chciał mieć 100% dobre zakończenie. Pamiętam nawet takiego jednego , który wczytywał zapis żeby dialog poprowadzić dobrze

Tvgry jestem dumny z tego gdzie idziecie z tematyką materiałów, tak dalej a może będzie polskie game studies.

KIEDY TE JEBANE KRZESŁA Z WIEDŹMINA, LICZE CZAS NA STOPERZE I NADAL CZEKAM

Gambrinus zawsze prezentuje zdecydowanie najciekawsze materiały.

Co do Metro Last Light to dobre zachowanie jest całkowicie czymś innym co zobaczyliśmy w Metro 2035.

MGS 5- nikt Ci nie zabraniał zabijać a tu nagle niespodzianka..

Lubię tego gościa, fajnie gada i nie wygląda jak piwniczak

Mnie bardzo w Tyranny wkurzył wykres - Wierność/Wrogość. Po to wybrałem tryb eksperta, aby nie otrzymywać takich powiadomień, a tam po każdej opcji dialogowej - "zdobyłeś to i tamto" :(

Zróbcie materiał o tym, jak w RPG często większy poziom trudności = lepszy drop przedmiotów/punkty doświadczenia

Naprawdę nie było pewności wśród fanów Wiedźmina 3 które decyzje miały wpływ na charakter zakończenia? W pre-renderowanej cutscence (tej z retrospekcjami, bezpośrednio przed epilogiem) pojawiają się dość jasno nacechowane pozytywnie lub negatywnie decyzje. Poza tym podział głównych zakończeń na dobre, złe i neutralne naprawdę do Dzikiego Gonu nie pasuje. Dwa są dobre (wesołe i smutne), a jedno złe (tragicznie smutne).

Mnie najbardziej zawsze boli właśnie ta biegunowość w większości gier. Nie jestem sobie w stanie przypomnieć gry, w której można było pomóc komuś z egoistycznych pobudek. Najbardziej brakowało mi możliwości bycia przebiegłym złym w KoTORach, gdzie Ciemna Strona polegała po prostu na bezsensownym zabijaniu ludzi. Choć poza tym grę bardzo lubię :P

Problem polega na tym, że w grze musi zostać określone co jest dobre, a co złe, brakuje perspektyw.

Bardzo mnie irytował czarno biały system moralności do czasu aż przestałem o niego dbać. Gram tak jak czuję, a to że zawsze jestem harcerzykiem pomagającym jak może wszystkim to kwestia moich predyspozycji.

Dlaczego tak mało gier RPG (albo żadna) stosuje w systemie reputacji możliwości porozmawiania z NPC by się dowiedzieć czy nas lubi? pytanie się towarzysza "Hej, a ty mnie lubisz?" jest jak dla mnie lepszym rozwiązaniem niż głupie paski, cyferki i kolorowe znaczniki.

Ja chciałbym grę z reputacją, którą mogę określić w każdym momencie tylko, żeby ta reputacja autentycznie na coś wpływała.

No dobra, podam dość głupi przykład, ale... Słodki flirt. Nie nazwałabym tego systemem moralności, poza tym od razu widzimy, jaki wpływ na NPCów miała nasza opcja dialogowa, jednak nie zawsze wiadomo, co tak naprawdę powiedzieć, żeby uzyskać porządany efekt. Mniej idiotycznym przykładem jest Layers of fear, gdzie zależnie od stylu grania, dostępne są trzy zakończenia.

Pytanie. Czemu nie opowiedziałeś o systemie w The Walking Dead. W pierwszej częśći odniosłem wrażenie że zawsze trzeba było stać po stronie Kenni'ego żeby pomógł ratować Clementime (jeśli źle napisałem imie to przepraszam). A nasze wybory były jedynie podkreślone słowami ,,zapamięta to".

Kiedy po kilku latach dowiadujesz się że w Metro były różne zakończenia...

Szkoda że gry sprowadzają się do prostej mechaniki karania za zło i nagradzania za dobro . System moralności powinien wyglądać tak że gracz nie ma jasno wytłumaczone czy jest jeszcze tym dobrym czy już tym złym i aby każda decyzja dawała nowe możliwości , a nie tak jak to ma większość gier , że zmuszam się do bycia tym dobrym , bo wiem iz w przeciwnym razie gorzej na tym wyjde

Mnie trochę denerwuje to jak wysoce niewskazane jest zabijanie w Hitmanie, Dishonored i MGS5. Ja wiem, że chodzi o zmobilizowanie gracza do przechodzenia gry w stylu ducha, ale często mam ochotę np. przydybać cel w Hitmanie gdy będzie tylko z ochroniarzem i zastrzelić oboje z pistoletu z tłumikiem zanim zdążą zareagować. Albo zostawić ze 2 trupy na drodze do właściwej ofiary. Wiem, że można tak robić grając w daną misję już po pierwszym przejściu gry, ale rzadko mi się chce tak wracać do wszystkiego ;-)

The Talos Principle -jeden wielki wybór

A ani słowa o Fable W którym było widać po bohaterze w jaką stronę dobra czy zła się kieruje . Prosty system ale przyjemny dla oka :)

A tak oczywisty i słuszny przykład jak gry z serii Silent Hill? Gdzie taka ocena gracza była właściwie totalną nowością w świecie gier? Albo Shattered Memories, gdy w zależności od poczynań gracza (nawet patrzenie na kobiety czy alkohol miało znaczenie) i wyników testów psychologicznych które przechodził gracz, zmieniał się ,,koszmar" i wygląd potworów?

Podajcie mi wymierny licznik empatii i moralności, a pójdę na to.

Tactics Ogre- let us cling together Final Fantasy Tactics- War of the Lions Wg mnie najlepsze systemy oceny moralności. Juz pomijam genialną fabułę

Świetnie dobraliście kolory w tym materliale

Piszesz durny komentarz o Japonii. Jordan zapamięta to.

Podobny motyw byl w INFAMOUS na ps3, tam mielismy KARME ktora mozna bylo przechylic w strone dobra lub zla, o ile na poczatku gry ludzie i media nas nie nawidzily, tak potem mozna bylo zdecydowac czy chcemy byc dobrzy czy zli, by byc dobrym trzeba bylo wykonywac dobre uczynki, lapac zlodziei, pomagac potrzebujacym reanimowac rannych , chronic dane osoby, co mialo przelozenie na cale miasto ludzie pomalu sie przekonywali do nas mowili o nas na ulicach, robili zdjecia i bylismy slawni w tv, a jako zly charakter tez mialo swoja konsekwencje ludzie sie nas bali i uciekali , lub rzucali w nas kamieniami lub mowiono obelgi pod naszym adresem, dodatkowo pojawialy sie misje odpowiednie dla zlego lub dobrego i tylko majac odpowiednia karme mozna bylo je dostac

9:52 +1 do moralności. Oglądam TVGRYpl, jestem dobrym człowiekiem :)

A gdzie planescape: Torment? Halo, przecież to klasyka klasyki, a zmiany charakteru postaci bez żadnych słupków i wykresów są mocno skomplikowane, tak samo charakter Bezimiennego wpływa na wszystko dookoła, a chaos, czy praworządność zostały jeszcze podzielone na dobro i zło, taki dualny system wartości, dobra moralnego i dobra prawnego, że tak powiem jest chyba unikalny i nigdzie indziej go nie znajdziemy. Liczyłem, że Udręka tu zagości, a szkoda :/

W wieśku 1 mieliśmy dosyć brutalną nauczkę moralną. Za zabicie strażnika czekała nas pewna śmierć chyba że mieliśmy przy sobie znaczną sumę pieniędzy.

Zabrakło mi tutaj jakiegoś dłuższego wywodu na temat Undertale, moim zdaniem jest ciekawą odskocznią i powiewem świeżości jesli chodzi o ocenianie naszych wyborów, oraz ścieżki jaką obraliśmy w grze

A jak myślicie jakbyście oceniali grę, która ocenia każde wasze zachowanie? Myślicie że gra w której charaktery i nastawienie do nas byłoby generowane bardzo dynamiczne była by atrakcyjna? Rozważmy następujący scenariusz. Mamy średniowiecze, miasto. Napotykamy kupca, oferuje nam cos, ale jesteśmy w stanie wyśmiać jego ceny. No i teraz ten kupiec jest w stanie opowiedzieć swoim kolegom o nas, ale nie od razu, tylko po upływie np. paru godzin, bo opowie o nas w karczmie. Możemy go zabić w jakimś cichym miejscu i np. może się nagle okazać że jeżeli wszystko będzie ok(czysto się go pozbędziemy) to możemy znaleźć zlecenie na poszukiwanie tego kupca. Co chce tutaj przedstawić. Czy zbyt realna gra nie ograniczałaby nas za bardzo?

The suffering 2 fajnie to robiło dyskretnie ale zmiany były widoczne gdzie koło połowy gry jak zmieniały sie moce i wygląd protagonisty :)

Mnie zawsze denerwowało to nakierowywanie mechaniczne na jakąś stronę np. W wymienionym baldur's Gate albo w fable choć w fable aż tak to nie przeszkadzało w rozgrywce.

nie wymieniliście np.: Star Wars: Knights of the Old Republic. Choć tam zmiany były też raczej tylko kosmetyczne...

+TVGRYpl Mam mylne wrażenie, czy na koniec muzyka z KOTOR'a? Chyba 2go :)

przez ten film muszę jeszcze raz przejść metro

fajny motyw z tłem za tobą ;) Niestety w większości gier z wyborami świat dzielimy na kolory czarny i biały.

Jordan dałby same japońskie RPGi!

Był jeszcze raport psychologa na koniec GTA 5

Wreszcie na youtubie można zostawiać wiadomości głosowe :D ▶ 🔘──────── 00:06

Dobrze wiedzieć z tym Dishonored... Ja zawsze zabijałem wszystko co się rusza, nawet jak udało mi się kogoś zneutralizować to potem dobijałem go z miecza. xD