Śledztwo w Wyzimie w pierwszej części Wiedźmina w drugim akcie to chyba moja ulubiona część tej gry. Taka forma śledztwa jest dobra, bo można w nim niebywałą ilość rzeczy spierdolić, w dodatku to słynne "Wierzę" i "Nie wierzę Ci". Możemy mieć wszystkie dowody jakich potrzebujemy a i tak wszystko zepsuć czynnikiem ludzkim, w tym przypadku naszymi uprzedzeniami. Możliwość popełnienia błędu to element nauki, więc nigdy, ale to przenigdy nie powinno się go usuwać z gier, co niestety obecnie się dzieje. Złudzenie wolności, a w rzeczywistości zero udziału własnego w wydarzeniach świata. A jeszcze jedna rzecz, jak ktoś wspomniał w innym komentarzu pod tym filmem, losowość to coś cudownego, całe życie jest losowe, cały kosmos jest mocno losowy w wielu aspektach, czemu by chcieć to zabić. Z tego co mi wiadomo, RPG-i raczej nie idą w kierunku gier competetive, gdzie czynnik losowy jest zbrodnią, bo liczą się tam umiejętności i liczenie, wówczas zaburzenie tego fundamentu ma katastrofalne skutki. Ale gry fabularne? Boże broń! Jaka opowieść książkowa czy życiowa nie ma w sobie czegoś niezaplanowanego z góry? No żadna, a przynajmniej te dobre :) Pozdrawiam.

"Press F to pay respects" - No jakbym się nie domyślił, cholerny Activison! Mhmmm, Soundtrack z terenów Khorinis, Gothic 2

Muzyka z Gothic 2 i informacja o zbyt małym poziomie do używania broni i juz wspomnienia powróciły aż przejdę serię jeszcze raz, a bym zapomniał powiedzieć wam w podzięce Niech Adanos ma was w swojej opiece :)

Co do Wiedźmina to Geralt nie zawsze wyciąga poprawne wnioski i dzięki przeprowadzeniu własnych poszukiwań możemy odkryć ukryte części kilku zadań

Moim zdaniem tryb detektywa z Wiedźmina 3 nie jest niczym złym a jedyne co robi to dodaje klimatu kiedy Geralt poznaje jakąś mroczną historie. Swoją drogą jest on wiedźminem i ma wyostrzone zmysły przecież nie dostajemy ciamajdy tylko zawodowca.

za kilka lat będzie mniej więcej tak: instalujesz grę, uruchamiasz ją, naciskasz jeden przycisk i patrzysz jak gra się przechodzi.

Czy oni w tym filmiku właśnie powiedzieli, że coś w Wiedźminie im się nie podoba?! :O szok.

8:50 muzyka z gothica :).

Nie wysilamy szarych komórek, gdy Geralt sam wyciąga wnioski podczas tropienia itp.? No to brawo dla tych co mają wiedźmińską wiedzę w małym palcu, bestiariusz znają na pamięć i sami mogą ocenić do jakiego potwora należą ślady.

Ale zmysły Geralta były całkiem niezłe i nie odczułem, żeby mi to przeszkadzało czy psuło klimat

Zgadzam się szczególnie jeżeli chodzi o znaczniki w grach z otwartym światem. Nie ma w nich nic złego jeżeli informacje na temat jakiegoś konkretnego miejsca zdobędziemy lub wykupimy (np. schowki w serii STALKER) i zaznacza się ono na mapie, ale przykładowo w Wiedźminie 3 wystarczy zerwać jedną kartkę z tablicy by pół mapy obrosło nam w znaki zapytania - wtedy eksploracja i doznania z własnego poznawania świata sprowadza się jedynie do czyszczenia mapy ze znaczników co niewątpliwie wybija z klimatu. Chyba lepiej jest znaleźć ruiny twierdzy bo popchnęła nas do tego własna ciekawość niż miałby to być kolejny pytajnik do odhaczenia.

Zastanawiam się co by było gdyby dzisiaj ktoś wypuścił grę tak niemiłosiernie trudną i bez ułatwień ze doprowadzała by do bladej ku...rzenia. Jak ktoś pamięta i grał w Project I.G.I z 2000 roku to pamięta też pewnie ile urw i ujów leciało kiedy po przejściu całej morderczej misji na samym końcu dostawaliśmy łomot i... cała runda od nowa bo nie było mechanizmu zapisu w trakcie gry.

System w takim Gothicu był świetny. Jak idziesz pod maga, to logiczne że nie będziesz w stanie utrzymać topora, bo zamiast siły levelowałeś manę i kręgi runiczne. I odwrotnie - ciężkozbrojny łowca smoków nie może użyć run, ponieważ nie umie czarować. Z W3 jest taki problem, że dostajemy przygotowaną i doświadczoną postać. To całe levelowanie Geralta jest na bardzo niskim poziomie i CDPR dodali to tylko po to, żeby zachować zasady RPG. Poziom potrzebny do dzierżenia miecza jest złym pomysłem, ale nie wiem co lepszego można było wykminić. Mam nadzieję, że CDPR wyciągnie wnioski. W sumie to teraz będzie wyglądało lepiej, bo w Cyberpunku podobno dostępne będzie tworzenie postaci.

Olaboga Wiedzmina obrażajo :(

Wiecie że w Wiedźminie to wszystko można wyłączyć? nie wiem czy w przypadku trybu detektywa ale co tam.. wspomagaczy masę można wyłączyć.

W pierwszym Fable było fajnie to zrobione. Jak miałeś za mało siły na jakąś broń to i tak mogłeś jej użyć, tyle że bohater ciągnął ją po ziemi i bardzo wolno atakował.

Mysle ze wszystkie te uproszczenia nie wkurzaja mnie dlatego ze sa, tylko dlatego ze wynikaja z lenistwa i robienia na od...dol reszty gry nie chce im sie robic swiata w ktorym mamy ten "flow" eksploracji to dowalaja limity, nie chce im sie robic przemyslanych zadan ktore fajnie pasuja w dany klimat i pozwalaja sie wczuc, to walnijmy "zabij 5 dzikow" i znacznik na mapie, zadanie da sie rozwiazac cwanie albo oszukac mechanike gry? walnijmy limit z... nie powiem czego... a nie znam nikogo kto narzekal na fallouta 2 za to ze mozna isc na starcie do navarro i dostac koncowy sprzet a to wlasnie opisy w stylu skrec w lewo za mostem, potem na polnoc za gorka... z morrowinda sprawialy ze czulismy przygode twórcom sie nie chce, lepiej wpakowac miliardy w grafike i zabezpieczenia przed piratami, konczy sie to tym ze pillary przeszedlem w sumie bez zagladania do solucji a niektore nowe gry ze strzalkami potrafia mnie zlamac czasami, bo strzalka pokaze jedno, tam tego nie ma, dziennik milczy albo nie istnieje, a po 2h dowiaduje sie ze jest bug i strzalka pokazuje zly etap zadania...

Jak zawsze profesjonalnie przygotowany materiał , aż fajnie się ogląda

Pamiętam jak mój brat grał w Skyrima a później spróbował Morrowinda.. W Morrowind nie ma znacznika u góry ekranu który wszystko robi za nas. Tam żeby choćby znaleźć daną osobę trzeba pochodzić i popytać ludzi. Skyrim to świetna gra ale nigdy nie mogę się wyzbyć uczucia że Bethesda ciągnie mnie za nosek żebym czasem się nie zgubił.

Kręciliście w mojej byłej podstawówce... Aż się łezka w oku kręci ;')

odnośnie tego auto-skalowania się przeciwników w grach z serii TES to w sumie nie wiem czy te rozwiązanie jest gorsze od sztucznych blokad, jak dla mnie pozwala ono właśnie na takie podjęcie się piekielnie trudnego wzywania i dostania tej dość dobrej nagrody, kwestia że staje się upierdliwe jak ma się mocno rozwiniętą postać, ale to idzie przeboleć.

Niemal całkowicie sie zgadzam. Tryb detektywistyczny zaiste jest nieprzyjemny chyba ze ma takie troche wyjasnienie, zaiste nie przepadam za hit markerami psuje to efekt niepewnosci i poczucie bezpieczenstwa. Bo widziałem i sam byłem celem takich rzeczy jak ktos strzelał granatnikiem ciagle ktorego pociski odbijały sie o 3 sciany i mnie trafiały. Ale najwazniejsze sa "wymogi" statystyk. Sam dzis pamietam czasy jak wolałem własnie owe wymogi były wyjasnione. Rozumiałem ze nie moge uzyc tej zbroji na swoim paladynie gdyz owa zbroja była dla tzn. Czarnego Straznika ktory był przesiagniety złem... do tego ilekroc patrzyłem na potezny miecz, pierscien, szate lub inny item czułem dume bo wiedziałem ze mimo piekielnej trudnosci zdobyłem ten przedmiot choc uwazałem że teraz jest to niemozliwe z poziomem ktory posiadam. Co z tego ze juz na poczatku gry mam szate arcymaga? Zasługuje na nia bo owego czarodzieja cudem udało mi sie pokonac moja nedzna druzyna choc pochłoneło to duzo moich zapasow mikstur, czasu itd. To jeden z powodow dlaczego ciagle wracam do Wrot Baldura, Doliny Lodowego Wichru czy Miasta Neverwinter... albo Sigil zwane Miastem Drzwi.

Minimapa/auto lokalizacja na mapie jest czymś czego ja osobiście nienawidzę. Cały czas pamiętam błąkanie po Khorinis szukając czegoś tam którego lokalizacja została opisana przez zleceniodawce. Np w Gothicu 2 zanim dostałem mapę w swoje ręce znalem już wyspę na pamięć. Uczycie nadchodzącej nocy na nieznanej ziemi, lek ze się zgubie i nie znajdę drogi z powrotem do miasta jest czymś czego od dawna nie czułem. Khorinis było bardzo malutka wyspa ale brak mapy w wczesnych etapach gry sprawiał iż ta lokacja wydawało się o wiele większą.

I dzieki tobie znowu zaczynam przygode z bezimiennym w khorinis... Zrobcie jakis odcinek o soundtrackach z gier bo ta muzyka z khorinis odrazu przywoluje miliony wspomnien z dziecinstwa.

1. stare gry były miniaturowe, eksplor pojedynczej lokacji w baldurach zajmował kilka minut, współczesne gigantyczne sandboxy stałyby sie niegrywalnymi koszmarami bez "wspomagaczy" eksploracji z dołującym miotaniem się po mapie i już zupełnie nie miałaby nic wspólnego z rzeczywistością, no chyba że taki Geralt miałby być symulatorem dziecka we mgle 2. mogę się zgodzić, wielki krzyżyk na środku ekranu czy dziesiątki magazynków w kieszeni by móc przeładowywać po każdym pojedynczym wystrzale również mają niewiele wspólnego z rzeczywistością, a ponieważ zrobienie symulatora działań wojennych jest niewykonalne (no może wykonalne ale byłaby to niesamowicie nudna gra bo ludzie lubią "na Rambo") wszystkie strzelanki to mniej lub bardziej zręcznościówki ze swoimi uproszczeniami 3. zgoda, bariery w użyciu ekwipunku zależne od levelu są słabe, osobiście uważam że system skalowania broni ze statystykami bohatera znany z "soulsów" jest najlepszy

co prawda nie RPGi ale jesli gra ma mape, to kiedys trzeba bylo troche zapamietac gdzie sie bylo, gdzie nie, znalezc sekret czy przelacznik. Dzis mamy piekny przycisk pokaz droge. Kurcze ile to zabiera z wczucia sie zamiast poswiecic chwile na to ktoredy gdzies dosc, po prostu mamy podpowiedzi non stop. Tak w wiekszosci gier jest to opcjonalne, ale czesto gra i tak zacheca abysmy z tego korzystali. I tak zamiast kszatac sie po mapie jesli gdzies cos zle poszlismy idziemy jak po sznurku co czesto daje poczucie ze misje to jeszcze wieksze fedexowanie.

Myślę, że widzenie przez ściany to ułatwienie, które nie powinno być stosowane, gdyż jest bardzo nierealistyczne.

Bardzo fajny filmik pozdrawiam

Całkowicie się zgadzam z filmem. Denerwujące są jeszcze uproszczenia ekonomii. Zwłaszcza w grach RPG. Pieniądze są po prostu w pewnym momencie niepotrzebne, a żeby zdobyć ilość wymaganą do np. kupna domu - wystarczy obrabować jedne podziemia. Nasz bohater wychodzi z nich z dziesięcioma mieczami i trzema zbrojami. W Skyrimie są to jeszcze talerze, świeczniki i wazony. Ponadto cała ekonomia jest dopasowana do naszego bohatera. Kowal będzie miał lepsze miecze dopiero wtedy, kiedy my wbijemy jakiś poziom... Wkurza mnie też fakt, że (na przykład w Wiedźminach 2 i 3) miecz, który dostajemy na początku zadaje 50 obrażeń, a ten na końcu 800. JAK TO MOŻLIWE? Miecz to miecz! Kwestia wyważenia, ostrości i masy powinny oscylować wokół 50 - 60% skuteczności broni. I to maksymalnie. To umiejętności grającego powinny być najważniejsze, a nie fikcyjne statystyki.

Faktycznie, jakby zniknęło trochę tych uproszczeń gdy grałem na najtrudniejszym poziomie w Wieśka, to pewnie o wiele lepiej bym go wspominał. A wracając do tematu, nie wiem czy nazwać to uproszczeniem, czy utrudnieniem, ale w nie których grach istnieje system który nie pozwoli ci zagrać na dajmy na to poziomie "zero opierdalania" do czasu aż nie przejdziesz gry na poziomie "trudnym".

super filmik ;)

Osobiście jestem fanem rozwiązania z Wiedźmina pierwszego, gdzie oręż i pancerz zmieniało się na tyle rzadko, iż dawało to znacznie więcej satysfakcji. W W3 ogromnie ubolewam również nad systemem eliksirów. Nie ma w nim absolutnie żadnej "immersji". Świetnie było to rozwiązanie w i tak już bardzo "zachodnim" Wiedźminie drugim, gdzie przed walką w trybie medytacji Geralt przygotowywał się do starcia poprzez wypicie odpowiedniego napoju. Miało sens np. czytanie książek o potworach i ogólne rozeznanie w temacie. Oczywiście Wiedźmina trzeciego uwielbiam że względu na wspaniałą fabułę i świetny świat. No i nie ukrywajmy, że dialogi są po prostu wspaniałe.

Szybka podróż była by moim zdaniem przyjemniejsza, gdyby przykładem starych gier z Forgotten Realms postać mogłaby zostać po drodze napadnięta/zaatakowana, ewentualnie mogłaby natrafić na questa.

QTE - zamiast np. uciekać przed czymś w danej chwili, to wszystko sprowadza się do naciskania jednego przycisku.

Mnie zawsze denerwowało pokazywanie dokładnej lokacji danego obiektu do zebrania w zadaniach. Zamiast tego mogłoby być pole, w którym ten obiekt, przedmiot się znajduje. Oczywiście czasami mogłoby być pokazane dokładne miejsce, ale nie bez przerwy, jak to ma miejsce w niektórych grach.

Muzyka z Gothic 2 pasuje idealnie do tematu sztucznego blokowania broni, a do tego jest zajebista. Świetny wybór;)

Qiuck Timie Event'y, Asysta celowania, regeneracja zdrowia, wytrzymałości pojazdów w bf bez palnika, minimapa, szybka podróż, wszechobecne znaczniki, skalowanie poziomów w rpg, linki wspinaczkowe-nowa plaga, mapa która pokazuje WSZYTSKO (naszą pozycje wszystkie miasta,jaskinie,poboczne aktywności, dungeony, rzemieślników) nie to żebym się do wszystkiego jakoś czepiał i nie mógł grać jak któraś gra ma te elementy. Rozumiem że w cod są hitmarkery czy autoregeneracja albo w far cry'u jest szybka podróż i wszechwiedząca mapa w tego typu grach muszą być jakies ułatwienia np nie wyobrażam sobie takiego skyrima albo assasin's creed bez fast Travel ale taki gothic 1,2 robił to wszystko lepiej nawet szybka podróż była uzasadniona i pasowała do gry runy teleportacyjne , brak znaczników czy mapa która jest zwykłym cyfrowym kawałkiem kartki bez zaznaczonego każdego elementu który można zebrać. Podsumowując uproszczenia są często durne, niepotrzebne i nieuzasadnione ale należy pamiętać ,że powstały aby gry były przystępne do jak największej ilości graczy

Jeżeli już mówimy o denerwujących uproszczeniach, to warto też wspomnieć o mini mapach.

Dziwne, że nie wspomniałeś o szybkiej podróży

Tryb detektywa pojawił się już w baldur's gate 2 (pod tabem zdaje się) - możliwe, że był już w planescape torment, w pillars of ethernity też jest, podświetla wszystkie interaktywne przedmioty i przeciwników, chociaż nikt tego trybem detektywa wtedy nie nazywał.

Akurat w Falloucie jest uzasadnione wg mnie, bo i tak jest VATS i wzkaźnik życia oponenta więc.. ;) Piękna historia tego kija, łagodny nowotwór, dzie dzięki :D

Propsy za muzykę z Nocy Kruka. :) A tak a propos tematu to faktycznie niektóre gry przesadzają z pomocą.

Wole gry gdzie sam muszę odnaleźć drogę do miejsca albo jakiś przedmiot. W ten sposób gracz poznaje świat gry i nawet przypadkiem może coś ciekawego znaleźć. Pamiętam jak w Red Faction Gurella można było włączyć podpowiedź i szliśmy lub jechaliśmy w wskazane miejsce na mapie jak po sznurku. Może takie podpowiedzi są dobre dla kogoś kto gra sporadycznie ale dla mnie to tylko ułatwienia. Wyobraźcie sobie, że ktoś mówi wam że na północno zachodnim krańcu mapy jest ukryta kopalnia i teraz gracz ma sam tą kopalnie odnaleźć mając tylko tak mało informacji. Dodajmy do tego, że na mapie nie ma zaznaczonej lokalizacji a gracz musi zwiedzić teren o powierzchni 20 km kwadratowych lub 50 km kwadratowych. Gry mogły by też pytać czy chcemy podpowiedzi przed rozpoczęciem rozgrywki. Choć niektóre gry z wyższym stopniem trudności usuwają pewne podpowiedzi. Więc czy warto mieć podpowiedzi w grach? To zależy od gracza.

Ło muzyka z gothica w tle ale mnie nostalgia wzięła ;\ łezka się w oku kręci!

Batman z serii Arkham uwielbiam :D. Wszystkie znajdzki odkryte i zebrane :3

wielkie dzięki za motyw wędrówki z gothica 2

Sama prawda... Gry w czasach np. Baldura były może i bardziej skomplikowane, ale właśnie to było jedną z ich największych zalet

W grze ,,Fable" jest fajna mechanika siły w stosunku do broni białej. Chodzi o to że jak ma się za mało siły to postać zamiast trzymać broń w górę, ciągnie ją po ziemi oraz ma kilku krotnie zmniejszoną prędkość ataku tą bronią ale obrażenia zadawane przez nią nie zmieniają się . :)

w Wiedźminie 2 też jest ten detektyw. tylko, że trochę inaczej. po dotknięciu amuletu wiedźminskiego, jest złoty rozbłysk a wszystkie elementy interaktywne w promieniu kilku metrów się podświetlają, a po wypiciu mikstury kot, widzimy wrogów przez ściany. Natomiast co do tych wszystkich strzelanek, to zajebisty jest Far Cry2. żadnych znaczników, żadnych celowników. musimy przyłożyć oko do broni żeby móc celować. nie maa tu oznaczeń trafień, ale na ogół widać drobne rozpryski krwi, i słychać wroga, który oberwał. brakuje tu paru innych rzeczy, no ale cóż.

Jeżeli chodzi o "sztuczne wymogi" to podoba mi się pomysł w grze Torchlight 2 gdzie są oczywiście ograniczenia związane z poziomem czy klasą, ale jest jedno ale. Powiedzmy, że gramy klasą Embermage czyli mag, mamy 10 poziom i znaleźliśmy różdżkę na poziom 15. Można albo poczekać na wbicie tego poziomu, albo zdać się na punkty postaci, które dzielą się na: - Siła - Zręczność - Moc - Żywotność Jeżeli gramy magiem to oczywiście będziemy kierować nasze punkty głównie w Moc, dzięki której zwiększymy sobie obrażenia magiczne, punkty many, a także coś innego związanego z magią. Dla przykładu mamy ten 10 poziom, różdżka ma 15, ale mamy około 50pkt w Mocy, a różdżka wymaga ich tylko 35. Dzięki temu możemy spokojnie ją założyć, nawet jeżeli nie posiadamy wymaganego poziomu.

Fajną zmianą w wiedźmińskim trybie detektywa byłoby wprowadzenie czegoś takiego: kiedy zobaczymy jakąś poszlakę to musimy wybrać jedną z kilku opcji, odnośnie tego co to może oznaczać. Zaś nagrodą za rozpoznanie większości poprawnie mogłaby być nieznana wcześniej informacja o jakimś charakterystycznym potworze, która pomogłaby nam w walce z nim. Co prawda nie byłoby łatwo tego wprowadzić, ale na pewno zwiększyłoby to satysfakcję płynącą z gry.

Z 3 problemem poradził sobie świetnie Lords of the Fallen gdzie statystyki broni miały określony próg danego atrybutu. Jeżeli postać dzierżąca oręż który wymaga więcej punktów atrybutu niż postać posiada zadawała zmniejszone obrażenia. Jeżeli zaś broń, którą posiadamy wymaga mniej punktów otrzymujemy stosowne premie do obrażeń. Dla przykładu mam miecz, który wymaga ode mnie 15 siły, a ja mam 10 to mogę jej używać jednak będę zadawał ułamek obrażeń (czyli podstawowe obrażenia-osłabienie wynikające z różnicy siły). Jeżeli zaś mam maczugę, która wymaga 10 krzepy a ja mam 15 to zadaję dodatkowe obrażenia (czyli tak jak powyżej podstawowe+różnica atrybutu). Mam nadzieję, że komentarz jest zrozumiały :)

Słysząc soundtrack z Gothica, aż musiałem zatrzymać odtwarzanie i powspominać tą wspaniałą serię :D Pora pobierać ze Steam :D

I znowu odwołam sie to army - w zwykłej grze opieramy sie na wzroku - widzimy rozprysk krwi i chłop leży twarzą w błoto - znaczy, że nie żyje, ale po usprawnieniu rozgrywki modem VTN (Veteran Mod) albo ACE 3 (Advanced Combat Envoirment 3) już takiej pewności nie mamy - postać po oberwaniu przewala się na plecy i leży, czasami pada na brzuch i leży jak martwa odzyskując co chwilę przytomność i oddając parę strzałów, po czym znowu ją traci. Taka mechanika znacznie lepiej odwzorowuje wojenne realia i dodaje opcję przywrócenia komuś zdrowia, o ile jest w pobliżu ktoś z medykamentami i wie czego użyć. Dziś w casualowych, komercyjnych produkcjach gila się "respawn" i hula się jak nowy. Martwi mnie to zaniżanie poziomu trudności, kiedyś gry wymagały myslenia, starania, przez co starczały na dłużej i była większa frajda z rozgrywki, dziś właczam np. takiego MoH i idę jak po sznurku, Nie da się zabłądzić, nie da się zgubić, nie da się zrobić tego, czego nie oczekują od nas twórcy. Dzisiejsze gry po prostu odmóżdżają. Nie da się tego nazwać inaczej. Myślicie sobie że to nawet i dobrze bo gra ma luzować gracza, ale to tak naprawde wpływa na to, jak szybko ta gra się wam znudzi i jak szybko ją usuniecie z dysku, a wiadomo, że za darmo legalnie jej nie nabędziecie, i tak napędzamy koniunkturę. Hidden & Dangerous 2, Mafia, Army, Operation Flashpointy, i za pewne wiele innych tytułów z dawnych lat, które nie zagrałem były wymagające i dawały satysfakcję z wykonanego zadania. Nigdy nie zapomnę misji z OFP w której trzeba było zniszczyć SCUD'a... oj była zabawa.

ahhhhhhhhhhhhh... ta muzyka z gothica :) po prostu wspaniała :)

Muzyka z Gothic 2 :)

Soundtrack z Gothica 2

Ta muzyka z Gothic'a w tle

Kiedy grałem w wiedźmina 3, podążałem za tropami bez bez używania wiedźmińskich zmysłów. Dobra - to było jeszcze możliwe. Ale niektóre rzeczy dało się znaleźć tylko i wyłącznie przy użyciu "zmysłów", bo w innym razie nawet nie można było ich użyć.

W Diablo II teoretycznie nie było znaczników aż tak jasnych, choć mapa się sama rysowała i oznaczała pewne punkty, które jednak musieliśmy sami znaleźć, ale i tak większość graczy, aby przyspieszyć sobie singlowe doświadczenie korzystała z maphacków, rysujących te znaczniki i cała mapę od razu.

Zróbcie Filmik o Squad, ostatnio dodali nawet pojazdy

Czasami te ułatwienia by się jednak przydały, a ich nie ma. Jako przykład podam, że miałem wielkie trudności z przejściem Pokemon: Alpha Sapphire, gdyż raz na jakiś czas utykałem w jednym miejscu na wiele godzin, kompletnie nie wiedząc gdzie pójść. Miałem do wyboru pełno npc-ów, przejścia z miast do miast, za to dalszą drogę blokowały zwykle npc-e mówiące "droga jest teraz zamknięta", a ja biegałem tam i z powrotem szukając opcji dialogowej albo miejsca, które popchnie fabułę do przodu. Przy okazji te poszukiwania utrudniały co chwilę wyskakujące Pokemony, które okropnie irytowały i wybijały z tropu.. A jeszcze gorzej było, gdy przez przypadek skipnęło się dialog, nie czytając jego treści, wtedy znalezienie na chybił trafił dalszej drogi było potwornie czasochłonne i odbierało przyjemność z rozgrywki.

Motyw z Gothic'a na koniec bardzo szanuję!

Ten podkład z Gothica II, awesome!

"Dziś nie wyobrażamy sobie w grach RPG własnoręcznie rysować mapy podziemi" Ekhem... seria Etrian Odyssey (na handhelda a nie PC, ale jednak)... ;) Wydaje mi się, że pomimo obniżania się poziomu skomplikowania gier mainstreamowych, wynikającego ze zwiększania zasięgu ich odbiorców (casuali zawsze będzie więcej, a kasa, panie, kasa się musi zgadzać przecież) wciąż można znaleźć dużo produkcji składających hołd "starej szkole" wśród bardziej niszowych produkcji i indyków - i chwała im za to :D

regeneracja zdrowia w grach. Ponieważ to takie oczywiste, że w BFa nie grasz człowiekiem tylko cholernym wolverinem i po otrzymaniu kulki między oczy zwyczajnie zrasta ci się twarz.

Muzyka z Gothica w tle zawsze najlepsza

Skoro wszyscy jak i ja zauważyli soundtrack z tak bardzo ukochanego przez wszystkich Gothica, to zróbcie o nim jakiś materiał :D A co do materiału, z punktem drugim spotkałem się tylko raz, nie gram zbyt wiele w strzelanki w trybie multi. Dlatego po ogromnej presji jaką wywierało na mnie niewiadome położenie przeciwnika w CS:GO, możliwość zlokalizowania celu w innej produkcji po przez rzut granatem uznałem za niesamowite uproszczenie, jak i coś co niszczy stan skupienia oraz większą szansę nagłej śmierci, przed którą za wszelką cenę staraliśmy się uchronić aby wygrać mecz ;)

Pamiętam jak w grach LEGO trzeba było niszczyć wszystko dookoła, żeby znaleźć materiały do zbudowania czegoś, co pozwoli nam przejść dalej. Jednak twórcy trochę uprościli to zadanie gdyż spośród np. 10 skrzynek z LEGO, tylko 3 były podświetlone co oznaczało że właśnie w tych skrzynkach, znajdują się części do budowy np. Samochodu.

Ten soundtrack z Gothica 2 w tle

Wspinacza m.in w Assasynie, która została tak ulatwiona, że nie biorę przyjemności ze wspinaczki

Do dziś pamiętam jak 3 dni siedzialem by otworzyć maszynę Szalonego Luma w Tonie Bhala... i w koncu spojrzalem na mape i zobaczyłem 6 miejsc na postacie..

Mnie w grach RPG denerwuje najbardziej coraz mniejsze odczucie rozwoju postaci, tzn skalowanie siły przeciwników pod głównego bohatera. Najbardziej to odczułem w Dragon Age 2, gdzie przez całą grę jest ciężko z zabijaniem bo ilekroć zdobędziemy lepszą umiejętność albo broń to napotkani bandyci w Mrokowisku będą odpowiednio silniejsi i nawet nie odczujemy zwiększonej mocy, ja przez całą grę czułem że Wielki Bohater Hawke jest słabszy od pijaka z karczmy. Z kolej w pierwszym Wiedźminie, tak jak w Akcie 2 zabicie utopca zajmowało sporo czasu ponieważ nie mieliśmy ani dobrego miecza ani rozwiniętego drzewka, to już w Akcie 5 chmara utopców zlatywała na jedno Igni i było czuć że rozwinęlismy tą postać i jest naprawdę silna.

Ciekawe rozwiązanie było w "Fable - zapomniane opowieści". Gdy broń była zbyt ciężka, po prostu ledwo co nią zadawaliśmy ciosy.

I ten niepozornie wchodzacy soundtrack z Gothica...

1. Czasem jest to dobre, czasem nie, zależy od gry np. w SoM jest wytłumaczenie fabularne (tzn. nie jest ono na siłę), pozatym jest tam to po prostu przyjemne. Gorzej jest w przypadku Wiedźmina (nie grałem, ale po gameplayeach widać, że niezbyt to pasuje). 2. Dobre rozwiązanie do multiplayer, do singla niezbyt. Teoretycznie rozwiązanie z BFa, czyli serwery hardcore, są najbliższe ideałowi (a przynajmniej wilk syty i owca cała). W singlu powinien być wybór, czy się chce, czy nie i po problemie. 3. Tutaj i tak źle, i tak niedobrze. Owszem, logicznym jest, że np. postać która dopiero wychodzi z lochu nie może podnieść miniguna, czy ciężkiego młota, z drugiej strony bez sensu jest to, że np. biega gościu z siekierą, pokonał setki wrogów, a nie może podnieść dużej siekiery bo brakuje mu 1 punktu siły.

W wieśku też tak te pytajniki łatwo znaleźć nie było. Często były to jakieś jaskinie z ukrytym wejściem, alb ogólnie trzeba było w całkiem dużej odległości od znacznika szukać wejścia do jaskini.

Pod koniec filmu soundtrack z Gothica.

hitmarkery i outline po nakierowaniu psuje wrażenie z gier realistycznych choć w War Thunder można można w zręcznościowym trybie wyłączyć outline i pare wspomagaczy a i w innych trybach można wyłączyć kamerę trafienia a na symulacyjnych bitwach kamuflaże i chaszcze na czołgu faktycznie kamuflują go więc trzeba być arcy ostrożnym...pamiętam raz na trybie realistycznym zginąłem bo wróg miał za plecami słońce i nie mogłem go trafić

Pamiętam jak w Gothicu II nie było żadnych markerów, a mapa była, tyle że taka byle sobie na nią popatrzeć i samemu wywnioskować gdzie szukać. Nie zapomnę ile się niektórych miejsc tam naszukałem...

Proponowane rozwiązania: 1. Przede wszystkim trzeba mądrze projektować zadania i świat gry, aby gracz mógł sam się dobrze przyjrzeć przedmiotom i poszlakom bez potrzeby systemu detektywistycznego. Podoba mi się też pomysł z tym, by takie tryby po prostu umożliwiały alternatywne rozwiązania zadań. Dodałbym też czynniki w jakimś stopniu zakłócające działanie takich trybów, np. na skutek oszołomienia, zatrucia, choroby, złudzenia czy innej sztuczki, przez co gracze nieustannie polegający na takich instynktowych mechanikach wpadali by w tarapaty. 2. O ile jest to zrozumiałe w grach multiplayer, w singlu oznaczenia zabitych wrogów tylko zakłócają klimat. Nie wystarczy, że trafienie skutkuje odgłosem np. plaśnięcia lub krzyku wroga? 3. Z jednej strony sztuczne ograniczenia tylko denerwują, z drugiej jednak trudno oczekiwać, że postać zupełnie nieobyta w danym typie broni będzie potrafiła się nią posługiwać, albo że słabeusz udźwignie gigantyczny młot bojowy. Jak dla mnie znakomicie to rozwiązano w grach "Fable", w których użycie broni przez bohatera o zbyt niskim poziomie budowy ciała skutkowało jedynie zmniejszeniem prędkości i siły ataku. Teoretycznie mechanika w "Gothicu" z siłą miała sens, w praktyce jednak ten system tylko irytował sztucznością (nie możesz w ogóle używać tylko trochę większego miecza, bo brakuje 1 punktu siły...) - lepszym rozwiązaniem byłoby np. zmniejszenie obrażeń i szybkości ataku o liczbę zależną (niekoniecznie równą) od różnicy między siłą Bezimiennego a tą wymaganą do danej broni. Jak dla mnie skuteczność w posługiwaniu się danym przedmiotem powinna zależeć od atrybutów i umiejętności postaci - słabeusz nieobyty w danym typie broni będzie się posługiwał niezgrabnie nawet najbardziej wyważonym i śmiercionośnym orężem, zaś mocarny mistrz miecza będzie wykonywał niesamowite numery nawet najsłabszym ostrzem (choć i tak lepiej dla niego wziąć jak najlepszą broń). Niemniej irytującą mechaniką jest wymagany poziom samej postaci, co bardzo sprytnie rozwiązano w "Darkest Dungeon" - bohater odnosił różne obrażenia od stresu w zależności od poziomu swojego i wymaganego do wyprawy, ponadto bohaterowie nie chcieli dołączać do wypraw o zbyt wysokim lub zbyt niskim poziomie trudności (to pierwsze ze strachu, to drugie z chęci wyzwań).

To może teraz gry, które nie chciały prowadzić nas za rączkę?

Jako gracz gier rpg i pokrewnych, dodałbym jeszcze: zaznaczone cele misji na mapie oraz przewrotka jako unik podczas walki (zwłaszcza w pełnopłytowej zbroi i z wielkim toporem).

Denerwuje mnie mechanika trudności w wiedźminie 3. Geralt, doświadczony wiedźmin, pogromca najgorszych potworów zostaje zabity przez utopca bo ma wyższy poziom...absurd. "Nie możesz użyć tego miecza. brakuje ci jeszcze 2 lvli". Nie ważne, że wyciąłeś masę potworów i ludzi, wciąż jesteś ograniczony przez statystykę. Wyciąłeś w pień szeregi upiornych jeźdźców, upiorów którymi straszy się dzieci i podobno nikt nie zranił żadnego z nich. A tu * bang * nie możesz użyć miecza, bo tak.

Za to lubię Skyrim. Pół gry biegam sobie magiem i bez ograniczeń mogę zacząć ciąć dwuręcznym toporem w falmerskiej zbroi. Inna sprawa, że będzie strasznie trudno, ale nic mi nie zabrania. Wyobraźcie sobie mechanikę z Gothica w TES V. Tworzymy przypakowaną postać ale idziemy w magię i nie możemy wymachiwać dwuręcznym mieczem, ponieważ brakuje nam 100 pkt. siły. O a taki Geralt. Lata spędza na treningu, zabija wszelakie stwory, ale nie może użyć miecza, gdyż ma za niski poziom. Idzie na pole, zabija zgnilca, dostaje poziom i nagle może mieć lepszy miecz. Co za absurd. Albo nie może nosić innych portek, idzie do Handlarza i mówi mu: mam twoje kartofle. Dostaje poziom i... może założyć inne spodnie. A wcześniej co? Były zawąskie, zamałe, a może magicznie zapieczętowane? That logic!

Wszystkie te uproszczenia wynikają z tego że nie żyjemy w czasach gdzie konsole czy pc posiada mały procent ludzi, tylko praktycznie każdy, nie zastosowanie takich ułatwień zmniejszyło by grono odbiorców. Można się czepiać że nie dają opcji żeby takie ułatwienia wyłączyć, ale po prostu mało kto by to zrobił a to dodatkowy nakład pracy. Ludzie którym to przeszkadza to akurat starzy gracze którzy się udzielają na forach itp. dlatego ich głosy niezadowolenia z uproszczenia gier tak słychać.

Muzyka z gothica jest tu z jakiegoś konkretnego powodu czy tylko ze względów estetycznych 😊

Ja to pamiętam jak się człowiek zapuścił do lasu w gothic 2 i wyskakiwał potwór który zabijał nas na hita mimio takiej trudności trzeba było kombinować i to dawało grze klimatu .

Tryb detektywa, jak to ładnie określono, jest efektem coraz większego poziomu szczegółów współczesnych gier. Drzewiej nie było problemu z odróżnieniem znajdźki, czy power-upa. Teraz, kiedy przedmiotów w grze rozmieszczonych są setki w każdej lokacji, gracz może mieć problem z odróżnieniem tego, co jest mu potrzebne od tego co jest tylko ozdobnikiem. Dlatego mamy tryby które podświetlają przedmioty interaktywne, lub np loot-glint na takowych, strzałki je wskazujące itp.

W końcu ktoś poruszył ten temat! :D Jezu, jak mnie te wszystkie znaczniki, tony statystyk, systemy sprowadzające elementy (a już zwłaszcza te dotyczące relacji) do jednej cyferki wkurwiają. Nie ma nic gorszego, niż zobaczyć na koniec wyczerpującego questa w którym ratujemy jakąś postać "+15 do relacji"; nic gorszego oprócz także wspomnianego trybu detektywa i zaznaczania wszystkiego na mapie, co jest bolączką wielu dzisiejszch RPG. Śmieszna sprawa, bo grając w stareńkie już TLOZ: Majora's Mask eksploracja znacznie mniejszego terenu niż w Wiedźminie 3 sprawiała mi więcej radości; trzeba było szukać informacji na własną rękę, kombinować nad rozwiązaniami różnych problemów, skąd wziąć jakieś przedmioty, kojarzyć fakty i szukać lokacji bez znaczników na mapie. Współczesne RPG zdają się bardziej celować w rozbudowaną fabułę, co jest na prawdę fajnym aspektem, szkoda tylko, że tak jak na przykład w Wiedźminie 3 nieraz chcą nas poprowadzić przez nią za rączkę :

Akurat wczoraj pocztą przyszło do mnie pierwsze Call of Duty i przechodziłem tę misję

Jak dla mnie idealnym systemem pokazywania czy się trafia jest w Red Orchestra, Squad czy Project Reality - czyli ich brak.

W Wiedźminie 3 jest jeden poboczy quest w którym trzeba coś samemu wykminić! Na Skellige, w czasie Wściekłych Pięści przychodzimy na jedną z "aren" (chyba na Spikeroog) na której jest duch areny. I trzeba samemu wykminić jak odesłać go na dobre w zaświaty;) Rozwiązanie jest banalne ale jednak;D

z jednym sie zgadzam w grach typu planetside2 gdzie wszędzie leci dym i ktoś biega hitmarkery i napisy w rogu ekranu kto kogo zabił są naprawde przydatne

Kurde no nostalgia mnie wzięła usłyszałem tylko nute soundtracka gothica

W wiedźminie jest to dobrze wytłumaczone, jako wykorzystywanie wyczulonych zmysłów i zdolnościach wiedźmina

Za soundtrack z Gothica masz like a ja instaluje tego starego pięknego RPG'a :D

U mnie było z Gothicem, kiedy byliśmy pod koniec gry jesteśmy zbyt potężniejsi oraz poziom trudności, który był za łatwy i również krótkie czasy gry (chodzi o Gothica 1).Natomiast w Baldur's Gate 2 (jedynki nie grałem) to miałem problem z stworzeniem postaci. Dlaczego? Ponieważ nie wiedziałem który z kilka klas postaci miałem wybrać. I to było na tyle.

Bardzo fajny utwór w tle czy nie była to przypadkiem muzyka z serii Gothick?

ahhh ta muzyka z G2 :D