Tez uwazam ze można sobie w taki sposob zrobić kuku.

Wiemy, że mamy stres pozytywny (eustress) oraz negatywny (distress). Brak lub bardzo niski poziom obu może prowadzić do marazmu, czy wręcz depresji. Druga sprawa " na zawołanie cały czas" to przesada - ćwiczenie wykonujesz właśnie po to by organizm przestał reagować wysokimi poziomami stresu na bodźce, a nie by cały czas doznawać wysokich poziomów stresu. A że stress to reakcja organizmu na bodziec, to zgadywałbym, że poziom kortyzolu opadałby wraz z praktyką tych metod - o stoikach mówiono, że sprawiają wrażenie spokojnych, opanowanych, jakby nie przejmowali się niemal niczym. Takiego wrażenia, takiej mowy ciała nie utrzymasz mając poziom kortyzolu pod sufitem.

Polecam książkę "Człowiek w poszukiwaniu sensu" Wiktora Frankla. Pokazuje jak dużą różnicę może zrobić postawa i sposób myślenia dokładnie w tak skrajnych warunkach, jak bycie więźniem obozu.

Generalnie zawsze używałem pojemnościowego do nagrywania głosu kiedy nie było mnie widać na ekranie (podkładałem głos pod animację). Uważasz, że zysk jakości na położeniu krawatowego przeważa nad tym co daje pojemnościówka położona nieco dalej, tak by nie była widoczna w kadrze?

@@RozwojowiecYT Ja bym zostawił pojemnościowy ale dał go bliżej twarzy. Co z tego że będzie w kadrze? To nie wygląda źle i wielu youtuberów tak robi, a dźwięk jest dużo lepszy (przykład - Na Gałęzi). A jak nie, to faktycznie krawatowy - różnica będzie spora.

Właśnie problem z tym, że jest zbyt daleko, a pomieszczenie jest zbyt duże lub słabo wygłuszone. Tak jak pisze @Geralt z Riwiery na początek można spróbować z umieszczeniem mikrofonu w kadrze, żeby nie generować kosztów. Musisz tylko wziąć pod uwagę swoją gestykulację, co by go nie strącić ;) Co jeszcze mi się przyszło na myśl, to widok fragmentu stołu - gdyby pokazać go trochę więcej i dopasować w postprodukcji jasność stołu do koloru tła na youtube, wyglądałoby jakbyś wychodził dłońmi z ekranu - taki mały trik, ale myślę, że mógłby dodatkowo przyciągać uwagę :)

Mam parę pytań w tym temacie, można do Ciebie prosić jakiś kontakt?

@@RozwojowiecYT A ja z innej beczki. Damian, jaki zegarek nosisz? xD

potwierdzam, działa

O ciekawe... ale to przypadkowa zbieżność :)

Zawsze mile widziany :)

Może, pod warunkiem, że horrory nie są zbyt abstrakcyjne, i zagrożenia, źródła lęków w nich występujące, możesz odnieść do lęków, które Cię dotykają w prawdziwym życiu. Jeśli obejrzysz np. The Quiet Place, to wiesz... trudno odnieść realia, w których demony zabijają każdego, kto się odezwie, do rzeczywistości. Przynajmniej odnieść bezpośrednio.

A dziękuję :)

W jaki sposób? :) chciałbyś rozwinąć myśl?

U mnie to działa, więc chyba coś w tym jest. To raczej chodzi o akceptację najgorszego możliwego rezultatu i faktycznie to domena stoików. Jak ktoś wypracował sobie stoicką postawę to nie musi niczego wizualizować bo z mety akceptuje każdy scenariusz, to esencja stoicyzmu. Autor filmu nie podkreślił najważniejszej rzeczy, że celem jest spokojna akceptacja wszelkich możliwych scenariuszy a nie sama negatywna wizualizacja.

Najgorzej jak zdasz sobie sprawę po fakcie że było zaledwie krok od tragedii 😅 sam świadomy lęk nie jest taki straszny, wręcz "pomaga być czujnym" w wielu sytuacjach ;)

Hej, Maciek z Rozwojowca tutaj :) To nie był losowy przykład. Chcieliśmy dać Wam pewien przedsmak tego ciężaru, więc dobraliśmy przykład jednocześnie skrajny jak i taki, którego nie dało się nie odnieść do siebie chociaż trochę, w czasie oglądania. Żebyście później nie próbowali stosować metody "na lajcie" i nie odbili się od niej zaskoczeni, że za ciężka. :) Tak, jest ciężka, ale zdecydowanie gra jest warta świeczki.

@@Marecki1397 "...świadomy lęk... pomaga być czujnym..." To chyba o to właśnie chodzi super podsumowanie można by rzec👌

Każdy ma swoje demony we wnętrzu, ale nie każdy potrafi je nazwać, ale też unikamy tych znanych. Skoro już wiesz, że lęk przed śmiercią jest tym, co jest dla ciebie najgorsze. To już jesteś na super pozycji do pracy nad nim. Najgorsze lęki to te, które czesto zatruwają nas stopniowo, bez naszej wiedzy nawet tego czym wlasciwie są, a są też takie. Nienazwane nieublaganie prowadzą do totalnej ale powolnej destrukcji duszy i bolesnego paraliżu wewnętrznego. Dzień po dniu pogrążamy się coraz glebiej i glebiej, a nawet tego niezauwazajac w codziennym życiu. Gdy przychodzi z zaskoczeniem refleksja czym jest ten obciążający lęk po czasie to jest już za późno, by jakkolwiek zmienić obraną drogę na samo dno. Pozostajemy niestety już swiadomi jedynej czekającej przyszłości i nieustannego wegetowania w tym stanie bezsilności i cierpienia. Naprawdę prawdziwe piekło można sobie stworzyć za życia. Jakby to dziwnie nie brzmiało, to śmierć jest czasem ukojeniem o którym fantazujemy. Ja mam dla odmiany lek przed życiem. Jak nad tym pracować przez wizualizację?

No to masz gotową technikę - najgorszy możliwy scenariusz i zobaczysz czy nadal będziesz się bać.

Rozwiniesz co masz na myśli? :)

Czy możesz doprecyzować o co chodzi z tymi dynamikami społecznymi?

Auto destruktywne trendy? A co w przypadku pojawienia sie np atakow podczas ekspozycji?

Znacie prawo Murphy'ego? Wiecie o porzekadle mówiącym o tym że życie nie znosi próżni? Niektóre zaburzenia psychiczne w których wiodącym motywem jest strach, stres lub obawy są powiązane właśnie z tym. Brak sprytu i biegłej zręczności podczas okoliczności życiowych w jakich możemy po prostu natrafić na podłych i przebiegłych ludzi którzy mają o wiele lepsze rozeznanie w sytuacji i którzy wiedzą jak nas wykołować w pole gdzieś na manowce. To czego zawsze się obawiamy to jest właśnie konfrontacja ze złymi ludźmi którzy mają możliwości i dość umiejętności w tym żeby ośmieszyć nas w oczach innych, stwarzając nam sytuacje z którymi nie będziemy sobie w stanie poradzić

Hej, tu Maciek z Rozwojowca. Moja długoletnia teza brzmi: dla powtarzalności wyników ;) Mam na myśli to, że systemy społeczne i polityczne wolą mieć do rządzenia pokolenia ludzi odlanych z jednej formy, o których potem wiedzą, że taki a taki procent pójdzie do szkół zawodowych, taki a taki na studia, absolutna większość pozostanie pracownikami do emerytury etc. niż gdyby te same pokolenia ludzi wiedziały co chcą, myślały za siebie i w sumie nie wiadomo z góry co zrobią, kim zostaną i czy przypadkiem nie wpłyną na świat za bardzo.

Ze względu na bardzo duży udział we wczesnych latach przedsiębiorstwa, Musk nazywany jest oficjalnie współzałożycielem Tesli. Razem z nim Eberhard, Tarpenning (dwóch oryginalnych inicjatorów), Wright, i Straubel. Nastąpiło to po ugodzie sądowej z 2009 roku, ale tak - zgadzam się, że "Musk założył Teslę" było nadmiernym skrótem myślowym, który mógłby wprowadzać w błąd. Dziękuję za czujność :)

Znasz film "Dzikie historie"? Cały film warto obejrzeć, w sensie wszystkie epizody, ale wystarczyłoby jeżeli obejrzysz pierwszy epizod. Czy nie byłoby Ci łatwiej gdybyś najpierw należycie "podziękował" tym, którzy Cię pchają do samobójstwa?

@@biglightball Nie pcha mnie nikt, sam na to zasłużyłem i tyle. Przegrałem i nie mogę się podnieść. Nie zawsze wina leży w kogoś innego zachowaniu. Ja jestem chory na głowę mam pewne problemy przez które nie mogę normalnie żyć. Nie mogę znaleźć a jak znajdę to utrzymać pracy, a bez tego żyć można na ulicy tylko. Lekarstwa nie ma. Co do filmu to postaram się zobaczyć.

@@adamadamo6879 Skoro tak, to może mogę Ci pomóc zmniejszyć strach na tyle, abyś mógł w miarę spokojnie podjąć ostateczną decyzję. W tę lub tamtą stronę. Kwestia jest taka co powoduje Twój strach przed śmiercią. A także co oprócz strachu Cię powstrzymuje. No i dla porządku czy samobój to rzeczywiście jedyne sensowne wyjście. Dużo niewiadomych. Ostatnio myślałem jak by to było gdybym miał znaleźć się w sytuacji gdy wiedziałbym, że umrę lada chwila, góra kilka miesięcy. Odkryłem trochę zaskoczony, że nie boję się w ogóle śmierci. Ale mam po co żyć i dlatego nie chcę umierać, a nie dlatego że boję się śmierci samej w sobie. Jednak ja mam bardzo specyficzne i skonkretyzowane poglądy na wiele ostatecznych tematów.

@@biglightballWłaśnie, że nie boję się śmierci tylko życia, ale też samobójstwo popełnić. Nie umrę na chorobę fizyczną tylko jestem chory psychicznie. Samobójstwo o tyle mnie przeraża, że to jest grzech ciężki i boję się konsekwencji. Tak samo jak nie chce rodzinie tego zrobić, ale żyć dalej nie mogę. Nie ma dla mnie szans na normalne życie a złego nie chce życia. To jest niedoprzejścia...

@@adamadamo6879 Hmm, mnie można by chyba określić jako betonowy mix agnostyka z ateistą, więc mam inną perspektywę na śmierć i co dzieje się po niej, ale rozumiem Twój strach, bo kultura chrześcijańska to też moja kultura. Tego strachu nikt raczej Ci nie zmniejszy, bo to kwestia wiary czyli bardzo indywidualne i osobiste poglądy. Z tego co piszesz to masz wpływ na to co będzie z Twoimi bliskimi. Zamiast ich konfrontować z Twoim samobójstwem, to możesz ich skonfrontować z dużo łatwiejszym do strawienia wyjazdem na stałe z zerwaniem kontaktów. Za granicą pozbywasz się wszystkich dokumentów i rzeczy pozwalających ustalić tożsamość i jeśli nadal chcesz to kończysz z sobą. W sumie możesz też zrzucić z siebie brzemię grzechu i zginąć w wypadku podejmując jakąś bardzo niebezpieczną pracę. Narażanie się na śmierć aby zarobić na utrzymanie nie jest grzechem. No i tyle póki co z moich przyziemnych refleksji. Ciekawi mnie naturalnie na czym polega Twój problem z psychiką, ale tutaj ani nie jest miejsce na opowiadanie o tym, ani w sumie nie chciałbym o tym czytać w krótkim komentarzu bo to jest raczej temat na długą rozmowę i wysłuchanie, skoro to Cię aż pcha do myśli samobójczych i zapewne dużo cierpienia Ci przysporzyło. Coś bym Ci napisał podtrzymującego na duchu, ale chyba nie ma za bardzo co napisać. Samobójstwo to też jest jakieś wyjście ze złej sytuacji, i nie jest wcale tak złe jak brzmi. Choćby nawet dlatego, że można się pożegnać po ludzku z najbliższymi. Z drugiej strony życie jest chujowe z założenia. Lekkie, łatwe i przyjemne życie nie istnieje. Zawsze trzeba zapłacić cenę za sam przywilej że się żyje. Każda większa radość w życiu dużo kosztuje, każdego człowieka. Tyle że cierpienie to temat tabu i każdy jest w swoim własnym cierpieniu bardzo samotny, a otoczenie o tym nie wie.

Daniel? Chyba Damian :)

Damian xD

Co ja pierdolę? Aż mi wstyd - oczywiście, że Damian

XD

Po wykonaniu tego lekkiego ćwiczonka DAMIAN 😄 pewnie chciał(by) aby było inaczej 🤭

Rozwiniesz? A co ataków lękowych / ataków paniki, to faktycznie sytuacja jest na tyle poważna, że stosowanie metody z filmu za ostro i bez przygotowania, może wywołać wręcz jeden z ataków. W takim przypadku polecamy to, co w tym temacie opracował Adam z naszego zespołu, który zajął się atakami paniki bardzo kompleksowo tworząc 3 wyczerpujące artykuły do naszej Bazy Wiedzy. Bardzo polecam, bo to prawdopodobnie najlepszy materiał w tym temacie, w całej polskiej sieci, a Adam genialnie połączył tam teorię z praktyką i własnymi doświadczeniami. rozwojowiec.pl/baza-wiedzy/inne/atak-paniki-czym-jest-jak-rozpoznac-jak-sobie-poradzic/ rozwojowiec.pl/baza-wiedzy/inne/atak-paniki-pierwsza-pomoc-jak-rozpoznac-i-pomoc/ rozwojowiec.pl/baza-wiedzy/inne/co-zrobic-by-pozbyc-sie-atakow-paniki-na-dobre/

No i przede wszystkim - jeśli doświadczasz zaburzeń lękowych przez ponad połowę swojego życia, to ZDECYDOWANIE skorzystaj z pomocy psychoterapeuty. Od tego są. Jeśli już korzystasz i nie pomógł - to bym go po prostu zmienił. Pamiętaj, że psychoterapeuci uczą się w różnych nurtach i jedne nurty są skuteczniejsze na dane dolegliwości niż inne.

@@RozwojowiecYT to dla kogo zrobiliście ten materiał? Dla tych którzy "lękają się trochę mniej"?

Alez totalna prawda! Też mam zaburzenia lękowe i agorafobie i m.in. właśnie ekspozycja na lęk jest najlepszym sposobem żeby się go "pozbyć". To ciągłe unikanie sytuacji których się boimy sprawia, że nasza podświadomość przyzwyczaja się do takiej postawy.

@@Kroks Nie, dla zdecydowanej większości osób, które mają problem z lękiem. Ataki paniki charakteryzują mniejszość przypadków problemów z lękiem, a nie większość.