Postaram się skorzystać z Twojej rady, bo często mam problem z "prowadzeniem wiecznego dialogu ze swoimi myślami" a tak naprawdę do niczego to nie prowadzi. Pozdrawiam

Ok, następnym razem będzie bez. ;)

Jak powiedziałem - praca i regularność.

Paskudna sprawa, a nieleczona może się pogłębić, bo mózg się przyzwyczaja do tego, że powinien się przejmować, nawet tymi drobnymi rzeczami. Oczywiście nie wiem na ile to poważne u Ciebie, ale generalnie najlepsze efekty daje połączenie terapii i leczenia farmakologicznego.

Warto nad tym popracować, bo wbrew pozorom może to mocno utrudnić życie.

35 lat to jest super w porównaniu do mnie gdzie pierwsze siwe włosy pojawiły mi się w wieku 17 lat.

Mówisz o tzw. powrocie do średniej? Jasne, ciekawy temat.

@@ZmianaDoswiadczania nie wiem jak to się fachowo nazywa ale chyba coś takiego (kiedyś wspomniałeś o tym na footrollu)

Niestety lęki często nas paraliżują, ograniczają działanie, a przez to obniżają poczucie własnej wartości. Warto się temu przeciwstawić.

@@ZmianaDoswiadczania Dosłownie z tą samooceną tak jest.A przeciwstawić się nie jest łatwo.

To akurat prawda - niewiedza i niska inteligencja emocjonalna to swego rodzaju "błogosławieństwo"...

@@ZmianaDoswiadczania fakt. Ciekawe jest również to, że ma to przełożenie także na biznes. Często sukces zawodowy osiągają wcale nie ci najmądrzejsi, najinteligentniejsi. Potem "trójkowi uczniowe zatrudniają tych piątkowych". Nie pamiętam już skąd ten cytat, ale nierzadko tak właśnie jest. Przyczynę nietrudno znaleźć. Ci z większą wiedzą i inteligencją mają świadomość tego, co może się nie udać. "US dojedzie mnie podatkami", "politycy zmienią prawo i przez to zbankrutuję", "trafię na nieuczciwych kontrahentów", "nie wytrzymam psychicznie", "pracownicy będą mnie okradać", "szybko się wypalę zawodowo", "jak mi się nie uda, to nasłucham się przykrych słów od rodziny i znajomych", itp. W efekcie tych myśli i obaw, nie zakładają działalności i firm, tylko idą pracować na etacie. Z kolei ci (powiedzmy) mniej skomplikowani nie mają podobnych rozterek. Mózg nie podsuwa im takich ograniczających działanie myśli. Zakładają firmy, uczą się na błędach i na bieżąco korygują to, jak działa ich firma. Owszem, gro z nich się wyłoży, nie podoła i też pójdzie pracować u kogoś. Jednak część sobie poradzi i będzie zatrudniać mądrzejszych od siebie, którzy będą się później zastanawiać, dlaczego tak właśnie jest 😀 Myślę że ciekawy temat. Może go rozwiniesz w jednym ze swoich materiałów? 🙂

Twój komentarz podkreśla uczucia troski i zaangażowania w dobrostan bliskiej osoby. Twoje obawy są w pełni zrozumiałe i naturalne; strach przed utratą kogoś bliskiego jest uniwersalnym doświadczeniem ludzkim. Jednak ważne jest, aby rozpoznać, że choć nasze reakcje i uczucia są ważne, to równie istotne jest znalezienie równowagi pomiędzy troską a naszym własnym zdrowiem psychicznym. Twoje uczucia nie są irracjonalne. Świadczą o głębi twoich więzi i troski o babcię. Medyczne potwierdzenie stanu zdrowia bliskiej osoby może zwiększyć naszą czujność i gotowość do działania, co jest naturalną i pożądaną reakcją. Jednak ciągły stres i niepokój, które opisujesz, mogą być wyczerpujące nie tylko dla ciebie, ale też mogą wpływać na twoją zdolność do bycia w pełni obecnym i wspierającym. Warto zastanowić się nad strategiami radzenia sobie z tymi uczuciami. Akceptacja tego, że śmierć jest częścią życia, nie oznacza rezygnacji czy obojętności, ale może pomóc w zmniejszeniu lęku związanego z przyszłością. Może to również otworzyć przestrzeń na czerpanie z chwil spędzonych razem teraz, zamiast koncentracji wyłącznie na przyszłych stratach.

Boje się zrobić cokolwiek niekonwencjonalnego, boje się wchodzić w pojedynki, boje się oddać strzał

Warto podchodzić do tego jak do typowej literatury filozoficznej. To dla mnie kwestie do przemyślenia, wyłapania czegoś dla siebie itp.

@@ZmianaDoswiadczania A Pan coś konkretnego wyniósł z tej książki? 😉

Ok, będzie bez.