A wypisują? Bo mnie zdarzyło się, że nawet na taką fizczną chorobę nie chcieli wypisać, bo przesadzam...

@@LillyLillPL mój lekarz wypisuje, zdarzyło mi się z tego skorzystać w gorszych chwilach ❤️ jeśli lekarz rodzinny nie chce, to znaczy, że trzeba znaleźć lepszego 😅

Nie wiedziałam o tym, Dziekuje serdecznie za informacj:)

I realize it is kind of randomly asking but does anybody know a good site to stream new tv shows online ?

@Nicolas Torin Flixportal xD

Masakra

jak sobie Pani z tym poradziła ?

@@katarzyna5161 z pomocą terapeuty 🙂

Tak, to piekna dziewczyna....

👍🏽🤩

Wow, po samym Twoim poście widać ogrom pracy.

@@kasiabunikowska1560 Dziękuje ❤️

Ale co dokładnie stało się przed świętami, że samopoczucie tak mocno się zmieniło ?

Jola jest w ogóle tak fotogeniczna i ma tak piekny głos, że jej filmy to przyjemność!

Przytulam mocno. 54 lata to ciągle młodość. Walcz o siebie!

@@TheAnnisland Dzięki. Próbuje

Wysyłam dużo wsparcia. Ale nie wprowadzajmy w błąd, depresja jest uleczalna, to nie jest coś, co zostanie z nami na zawsze, o ile ją leczymy :)

Dużo siły w walce o siebie, wszystkiego, wszystkiego dobrego

Jesteś moją imienniczką -ogarniam Cię modlitwą kochana❤️🙏

To prawda, też jesten ze Śląska i widzę to samo. Plus śląska gwara ma bardzo dużo negatywnie nacechowanych zwrotów i wyrażeń. Czasem się zastanawiam, czy to nie dokłada cegiełki do tych wszystkich późniejszych zaburzeń.

Idź na terapię albo spytaj się razem z kimś, dlaczego tak jest. Depresja to ukryta agresja i ja po terapii wiem, dlaczego ją mam i wiem, dlaczego miał ją mój ojciec. Opisujesz to, co przeżyłam sama - raz lepiej, potem gorzej, potem długi czas lepiej. Trzymaj się! Zajmij się sobą, na wspieranie innych masz czas, jak sama się wzmocnisz. ścikam też!

​@@djslavinette dziękuję za odpowiedź, aczkolwiek chyba nie do końca mnie zrozumiałaś. Ja nie miałam nigdy zdiagnozowanej depresji, a właściwie już 2,5 roku temu przeszłam załamanie nerwowe z powodu pewnych okoliczności (w tym głównie zdrowotnych), z którymi w tamtym momencie sobie nie poradziłam. Chodziłam zarówno do psychologa w szpitalu (w szpitalu nie-psychiatrycznym, tylko tym, w którym się leczyłam na moją chorobę podstawową), później normalnie do psychiatry i do psychologa poza szpitalem. Wiele mi to pomogło, chociaż najbardziej przepracowanie problemu. Od tego czasu w tym roku minie 3 rok za kilka miesięcy, czuję się w tym kontekście naprawdę świetnie. A to, że nie czuję się super, jak moja choroba (fizyczna, somatyczna?) atakuje, to jest po prostu swoiste dla takich problemów. Właśnie to tak mocno poczułam słuchając filmiku, bo mnie wtedy fizycznie to usuwa z życia. I mam z tym OK, chociaż jest zawsze pewne poczucie winy, tym bardziej, że u mnie gorsze okresy nie są efektem jakichś "błędów" z mojej strony. W okresie dorastania/jak byłam młodą dorosłą było gorzej, szczególnie przed operacją, bo miałam ogromne problemy z jedzeniem, duże bóle, które mnie wycinały na całe tygodnie. Pamiętam leżenie w domu przez 2-3 tygodnie (chociaż max 1-2 razy w roku), potem powolne dochodzenie do siebie. Pamiętam leżenie w szkole na ławce i bezradność w oczach kolegów. Czułam się jak hipochondryczka, heh, pomimo zlewnego potu, wybroczyn na twarzy i trudności w jedzeniu przez wiele dni. To nie może być bez wpływu na psychikę. W tych okresach było mi bardzo ciężko, tym bardziej, że czułam wsparcie tylko w rodzinie i w przyjaciołach, a nie np. w instytucji. Ale to wszystko przeszłam, przetrwałam i jestem o to mądrzejsza. Dzisiaj już tak nie wycina na tak długi okres, maksymalnie to właśnie tydzień. Ból też nie jest taki duży, po prostu jestem bardzo słaba fizycznie i oczywiście no mentalnie bohaterką nie jestem. Natomiast w moim życiu po tym załamaniu zaszły ogromne zmiany. Otworzyłam się ze swoimi problemami na specjalistów, poczułam się zdecydowanie bardziej pewna siebie. Mam OK z wieloma swoimi cechami. Przestałam myśleć jak zawsze, że wszyscy mają gorzej, że przesadzam. Przestałam się bojkotować z tego powodu, że jestem chora, czasem słabsza, że nie zawsze np. mogę zjeść coś na mieście, że nie jestem taka jak wszyscy. Szanuję siebie i troszczę się o siebie. Moje problemy z wagą się unormowały, potrafię sobie doskonale radzić. Zmieniłam pracę na taką, w której jestem usatysfakcjonowana, chociaż na rozmowę poszłam wtedy z gulą w gardle i niemal ze łzami w oczach (i prawie się popłakałam w jej trakcie). Wróciłam do nauki języka, chodzę na kurs prawa jazdy. Ucięłam ciągnące mnie w dół relacje. Nawiązałam relację z fantastycznym człowiekiem, który kocha mnie nie za to, jak bardzo go toleruję i jaka "dla niego jestem", ale za to, jaka ja w ogóle jestem. Ale najbardziej, najbardziej cenne jest dla mnie właśnie to poranne wstawanie i poczucie, że wszystko jest ok i że ze wszystkim dam sobie radę.

@@stworzonabybiec1 Oczywiście masz rację - nie masz zdiagnozowanej depresji. Natomiasz opis pasuje do depresji, do stanów depresyjnych, ale jesteś pod opieką lekarzy. Oczywiście że nie jesteż hipochondyrczką, a szczęście tak o sobie nie myślisz. W ogóle fanie o sobie myślisz, wezmę Cię sobie za wzór. Pozdro

Same😢

Ja mam to samo.. ale na zdanie matury mamy całe życie! Zawsze można zdać w sierpniu, za rok, za dwa. Staram się myśleć pozytywnie

tak!

No i oczywiście psychoterapia, to był też warunek, który mi postawił przed podjęciem prowadzenia duchowego.

A zwłaszcza starać zrozumieć się bliźniego w takim trudnym czasie 🤔

Mieszkam w Uk i kupiłam właśnie tego rodzaju lampę, ponieważ od października do maja zmagam się z depresyjnym nastrojem. Nie wierzyłam, że to działa a jednak! Nie jest to cud - lampa, ale daje kopa energii.

Gdyby tylko to. Przyczyn jest mnóstwo. Moim zdaniem najważniejsza, to formowanie u dziecka osobowości w wieku do 3 lat. Gdy relacja z rodzicami nie jest wystarczająco "dobra", wtedy się kształtują mechanizmy przystosowania do w świata zewnętrznego. Jednym z tych mechanizmów może być depresja. Nie mówimy teraz o depresji endogennej. To jeszcze bardziej zaawansowany przypadek.

Depresja może mieć bardzo zróżnicowaną etiologię - trudno mówić o jednej, jedynej przyczynie tej choroby.

Opisałeś jeden z wielu możliwych powodów. Przy pozostałych na nic zda się ta lampa.

@Ela Kotuła, ja nie próbowałam, ale wiem, że można się dostać na terapię na NFZ - tak piszę, bo może nie wiesz.

Osobistej terapii nic nie zastąpi, ale jak nie ma środków, to warto próbować rzeczy innych a tańszych. Książki, mi psychiatra poleciła kiedyś "Umysł ponad nastrojem". Aplikacje - istnieje już kilka w języku angielskim, ja polecam MindDoc, płatna, ale i tak w miesiącu mniej niż nawet jedna wizyta u terapeuty. I może jest w okolicy jakieś bezpłatne poradnictwo psychologiczne? Nawet raz w miesiącu to więcej niż nic ;)

Podobnie jest z niedoborem żelaza, też człowiek ciągle zmęczony i jeszcze do tego włosy wypadają :) I też można się nie domyślić, że to to

Miałam podobną sytuację. Po ponad dwóch tygodniach leżenia w łóżku i chodzenia tylko do pracy zebrałam się i zapisałam się na pierwszą wizytę u psychoterapeuty. Wstępnie postawiona diagnoza to obniżony nastrój i stany depresyjne. Akurat złożyło się tak, że następnego dnia miałam wizytę u ginekologa, ponieważ miesiączka spóźniała mi się o ponad 2 tygodnie. Moja pani doktor zleciła mi badania i okazało się, że mam niedobory wit. D i żelaza, które mogą być za to odpowiedzialne. Dostałam końską dawkę wit. D (10 000 IU dziennie!) i dwa rodzaje preparatów z żelazem również do przyjmowania codziennie. Po miesiącu z kawałkiem widzę, że jest mi lepiej. Nie przesypiam całych popołudni, mam siłę zrobić cokolwiek w domu. Myślę, że pozytywny wpływ na to miała też przerwa świąteczno-noworoczna, kiedy nie musiałam chodzić do pracy i dzienna rutyna wyglądała zupełnie inaczej :) Póki co nie poszłam na drugą wizytę psychoterapii, bo na razie się obserwuję, biorę leki i staram się więcej ruszać. No i dzień też się wydłuża, co mi bardzo pomaga. Pozdrawiam, trzymaj się zdrowo!

O tak, witamina D, niedobór żelaza, zaburzenia gospodarki węglowodanowej albo zaburzenia pracy tarczycy. Nikt na to nie patrzy, tylko próbują pakować "leki na wyrównanie nastroju". Miałam już o to kłótnie z psychoterapeutą, póki nie trafilam do ogarniętego lekarza

@@nita11able Eh, mieszkam w Niemczech i tu leczę się psychiatrycznie i standardem są badania krwi i EKG co pół roku, żeby wykluczyć możliwe fizyczne podłoże choroby. Co ciekawe są nawet choroby serca, które wywołują depresyjne symptomy - dlatego EKG.

Jeżeli trwa kilka lat, to nie stan depresyjny tylko Depresja. To są 2 różne rzeczy. Stan depresyjny jest objawem innych problemów psychicznych (np zaburzeń osobowości)/ skutkiem wypierania emocji (np złości)/ rezultatem trudnego wydarzenia w życiu (np.porzucenia) itp. Stan depresyjny jest jednak mniej lub bardziej chwilowy (co nie znaczy, że można go bagatelizować) Depresja jest natomiast bardzo poważną chorobą, wieloletnim zaburzeniem nie tylko nastroju, ale również biochemii mózgu. Leczenie Depresji z reguły wymaga nie tylko psychoterapii, ale również środków farmakologicznych w celu ustabilizowania wspomnianej biochemii. Jeżeli podejrzewa Pani, że od lat cierpi Pani na Depresję, radzę jak najszybciej zgłosić się po pomoc do psychiatry celem właściwej diagnozy i ustalenia procesu leczenia.

Oj, skąd to znam... Mając naście lat wydawało mi się, abym nie przesadzała.. A ukradkiem przegapiłam swoje życie.. Bo nie miałam siły uczyć się, a skupienie się na czymś było trudne, czyli jestem "LENIWA", bo nie spełniam standardów społecznych. Tia...

@Annamaria a Ty tak masz?

@@agnieszkaw4757 szczerze współczuję ja akurat totalnie w drugą stronę bo uciekałam w naukę i teraz muszę się uczyć dawać sobie czas na odpoczynek czy relacje międzyludzkie 🙃 myślałaś o pójściu na terapię? Ja wprawdzie nie mam depresji tylko OCD (niezwiazane z nauka, z czym innym) i zawsze uważałam terapię za bzdurę a jednak bardzo mi pomaga tak samo jak i leki przepisane przez psychiatrę, szukaj koniecznie pomocy na pewno jeszcze zdążysz zrobić coś fajnego w życiu nie wszystko stracone

A i wielkie dzięki za ten film ♥️

To myślenie że nie jest wystarczająco źle jest bardzo częstym doświadczeniem w takich stanach. Trochę podpada pod syndrom oszusta. Ja w momencie, w którym myślałam że nie jest wystarczająco źle dostałam leki, diagnozę depresja i skierowanie do szpitala. Także ten... Nasz umysł lubi nas oszukiwać ;)

Jako starsza koleżanka powiem ci, że kilka dni luzu cię nie zbawi, a matura to tylko egzamin, który można poprawić/podejść ponownie w dowolnym momencie życia. Z perspektywy czasu uważam, że matura nie jest aż tak straszna jak próbują ją przedstawiać uczniom nauczyciele. Ja dosłownie płakałam nad matematyką, a pani nauczycielka powtarzająca nam wciąż i wciąż: ,,lepsi od was nie pozdawali!" nie poprawiała sytuacji. Teraz wiem, że były to tylko puste słowa i bezsensowne straszenie. 3maj się :*

Jola nie powiedziała, że to jest na co dzień. Powiedziała że to co innego niż depresja i że nie ma tego "zdrowa", "normalna" osoba. Warto słuchać ze zrozumieniem. A jeśli tak się czujesz to polecam udać się do lekarza, miłego wieczoru 😘

A ty masz pojecie? 😂😂

Stany depresyjne a depresje to nie to samo, u mnie w testach wychodza a depresja nie. Nie ma u mnie powiazania z pms, a gdy mam okres czuje zlosc.

Ale ona mówiła, że miała ostatni raz pół roku temu to po 1.. po drugie że zna przyczyne.. po 3 że chodzi na psychoterapię..

Depresja musi trwać co najmniej 2 tygodnie i są też inne kryteria. Nie mija po 1,5 tygodnia, a już na pewno nie sama. Pozdrawiam serdecznie :)

@@agnieszkaciepa4840 jest różnica między stanami depresyjnymi A depresja

Tak, właśnie o to mi chodziło

To należy powiedzieć to psychiatrze bo nie powinno tak być

@@XYZ-cs4jq wiem, tylko się zastanawiam czy to może być kwestia np zle dobranych leków lub ich proporcji

Mogą niestety

O takiej kwestii warto porozmawiać z lekarzem. Może podnieść dawkę lub zmienić lek w zależności od sytuacji. Ale o ile mi wiadomo leki antydepresyjne jedynie wspierają, podnoszą nastrój na tyle, żeby było się w stanie lepiej funkcjonować i mieć siłę radzić sobie z gorszymi momentami (np. dzięki lekom osoba w silnej depresji może się poczuć na tyle dobrze, że jest się w stanie wstać z łóżka, wziąć prysznic i podjąć decyzję o wyjściu na spacer, co może wpłynąć jeszcze bardziej na poprawę nastroju). Obecnie dostępne leki nie leczą wszystkiego i nie załatwiają problemu bez terapii.