Сол жатқаннан бесін ауғанша орнынан тұрмаған келініне алаң болған Дариға кемпірдің мазасы кетіп, түскі астан да нәр татпаған Зылиханы шәйға шақырайын деп, жатын бөлмеге кірді. Кіре сала байқағаны - қап-қара шашы қалай болса солай қобырап, ақ сейсепті үстіне қымтана жамылып алған келіні терезеге телміре қарап отыр екен. Зылиханы мынандай қалыпта көргенде, кейуана байғұс шошынып, әбігерленіп қалғаны соншама, келінінің қасына сылқ етіп қалай отыра кеткенін білмей қалды.
- Зықашжан-ау, қалың қалай, жаным? - деді Дариға, келінінің шашын бір қолымен реттеп отырып, - Жүр, жүре ғой. Шәйіңді іш. Дастархан жасап қойдым.
- Жоқ, ішпеймін, апа. Ештеңеге зауқым соқпай, әлсіреп отырмын, - деді Зылиха. - Мәулен қайда?
- Ол түске дейін жер қопарды. Қазір қонақ үйде кітап оқып жатыр ғой деймін.
- Шақырыңызшы. Оңаша әңгімелесейін деп едім.
Дариға шығып кеткен соң, іле-шала мәйкішеңденіп алған Мәулен кірді. Зылиха есік көзінде состиып тұрып қалған күйеуіне қадала қарағанда, оның көздеріндегі жарқ-жұрқ етіп тұрған отты кекесін мен ызалы мүсіркеуге шыдай алмаған Мәулен төсектің аяқ жағына отыра кетті.
- Сонымен... Мәулеш, маған тағы да қандай жаман атақты жапсырмақ ойың бар? - деді Зылиха бәсең болса да ызғарлы дауыспен. - Мен өзімді сен үшін тудым, сен үшін өмір сүрем, қажет болса, сен үшін өлемін деуші едім. Бірақ онымның бәрі бекер екен. Сен мені бір-ақ сәтте жаман атқа қиып, жүрегімді дал-дұл етіп жараладың. Жоқ, жаралаған жоқсың, өзің үшін соғып тұрған жазықсыз жүректі қолқасымен қоса суырып алдың. Мәжиттің түрі Сәкенге ұқсап кеткенін көріп, өзіңнің арзан да арсыз ой толғамыңның жетегіне еріп, менің бетіме қара күйе жағуға дейін бардың. Мен аппақ жүрегімді қолыма ұстап тұрып, алдыңда тізерлеп отырып, адалдығымды айтып ақталар едім. Бірақ оған менің әйелдік, аналық намысын жібермейді. Мен сенің алдыңда не үшін ақталуым керек? Тіпті, ақталу деген сөздің өзінің аты қандай жаман! Қылмыс жасаған адам ғана ақталады. Әлде, сенің бала күннен бірге өскен досыңды жақсы көріп, сыйлағаным үшін, оны тойға шақыр деп кеңес бергенім үшін қараланып қалып па едім? Менің бүкіл ойым да, тіпті, мақсат, мұратым да - тек сенің азаматтық мәртебеңді өсіріп, даңқыңды асыру ғана. Айтшы, мен қай уақытта өзім үшін қам жасап, ұмтылмасқа ұмтылдым? Қашан соңғы сәнмен тігілген киімге құмартып, құлағыңның құртын жедім? Әшекей-үшекейге әуес болып, «алайыншы», «тағайыншы» деп бір рет айтып көрдім бе?..