اختلال روانی چیست و چطور تشخیص داده می‌شود؟
Рет қаралды 7,241
3 жыл бұрынانواع اختلال‌های روانی کدامند؟
تقریباً همه افراد در طول زندگی خودشون، با آسیب‌ها و بیماری‌های جسمانی مختلفی رو‌به‌رو میشن. گاهی وقتا یک زمین خوردن ساده میتونه به دست و پای ما آسیب بزنه. گاهی هم بیماری‌های سخت‌تری میتونه برامون رخ بده و حتی جان ما رو تهدید کنه. در این مواقع، بیشتر افراد برای برطرف شدن سریع مشکل، به پزشک مراجعه میکنن. همینطور که جسم افراد آسیب میبینه، روان ما هم میتونه متحمل آسیب‌ها و مشکلات بسیاری بشه. توی این ویدئو میخوایم راجع به مفهوم اختلال روانی صحبت کنیم.
ممکنه خیلی‌ها فکر کنند که اختلال‌ها یا بیماری‌های روانی اونقدر شدید هستند که بیمار باید در بیمارستان‌های روانپزشکی بستری بشه، شوک دریافت کنه و در اصطلاح عمومی، دیوانه یا عجیب و غریب باشه. اما ابتلا به اختلال های روانی ممکنه با شدت های مختلف برای هر فردی اتفاق بیفته.
در دنیای روانشناسی و روانپزشکی، تعاریف مختلفی از اختلال‌های روانی ارائه شده. یکی از این مراجع مهم و بسیار شناخته‌شده که به تعریف و طبقه‌بندی اختلال‌های روانی پرداخته در کشور ما هم بسیار ازش استفاده میشه، کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی یا به اختصار DSM هست. این کتاب توسط انجمن روانپزشکی آمریکا به چاپ رسیده و هر چندسال یک بار هم ویرایش جدیدی از اون منتشر میشه. طبق تعریف DSM، اختلال‌های روانی دارای مجموعه‌ای از نشانه‌ها هستند. همه افراد در هر جای دنیا ممکنه این نشانه‌ها رو در شرایط و موقعیت‌های مختلفی تجربه کنن. اما آیا میتونیم به این افراد بگیم که به اختلال روانی دچار شدن؟
داشتن این نشانه‌ها به‌تنهایی نشون‌دهنده وجود یک اختلال نیست ، ملاک‌های دیگه‌ای هم برای تشخیص یه اختلال وجود داره. یکی از اون ها مدت زمان تداوم نشانه هاست.
برای مثال یک فرد ممکنه همه نشانه‌های اختلال افسردگی رو داشته باشه اما طبق آن چیزی که در DSM مشخص شده نمی‌توانیم بگوییم که به افسردگی دچار شده چون طبق تعریف، این وضع باید به صورت مداوم حداقل 2 هفته ادامه پیدا کند.
علاوه بر این، یک اختلال همونطور که از اسمش پیداست، باید عملکرد شغلی، اجتماعی، عاطفی یا تحصیلی افراد رو مختل کنه تا بتونیم بهش اختلال روانی بگیم.
برای مثال دانشجویی تا قبل از این، در دانشگاه همیشه نمره‌های خوبی میگرفته و حالا مدتیه دیگه نمیتونه خوب درس بخونه و یک ترم هم مشروط شده. این فرد در عملکرد تحصیلی خودش دچار مشکل شده.
یا مثلا کارمندی که تا قبل از این، همیشه به موقع در محل کار حضور پیدا میکرده اما الان مدتیه که مدام تاخیر میکنه، با همکارانش جر و بحث میکنه و انگیزه شغلیش کمتر شده و بطور کلی بازده شغلیش پایین اومده. این فرد هم در عملکرد شغلی خودش دچار مشکل شده.
مطالعه و کسب آگاهی از اختلال‌های روانی میتونه برای همه افراد خیلی مفید باشه اما یک نشانه میتونه بین چندین اختلال مشترک باشه و ما رو در تشخیص مساله با خطا روبرو کنه پس در شرایط ایجاد مشکل بلافاصله روی خودتون برچسب یک اختلال یا بیماری رو نزدید و این کار رو به متخصص این کار واگذار کنید.
اختلال‌های روانی به دلایل گوناگونی ایجاد میشن و ممکنه در هر سن و در هر جنسی اتفاق بیفتن. البته امروزه میدونیم که برخی از اختلال‌ها ممکنه در خانم‌ها بیشتر باشن، برخی در آقایون، و برخی در سنین پایین ایجاد بشن و برخی هم در سنین بالا. همینطور عواملی مثل ژنتیک، محیط ناسالم، تجربیات ناخوشایند، ابتلا به بیماری‌های جسمانی و خیلی موارد دیگه در ایجاد اختلال‌های روانی نقش دارند.
ازآنجاکه خیلی از اختلال‌های روانی، پیش‌رونده هستن، عدم اقدام به درمان اونها باعث مزمن شدن و شدیدتر شدن این اختلال در طول زمان میشه. مثل اختلال افسردگی که به ظاهر ساده به‌نظر میاد اما اگر درمان نشه و ادامه پیدا کنه، احتمال داره که سالهای بعد، با اختلال های دیگری همراه شود.
درمان اختلال‌های روانی ممکنه ماه‌ها تا سال‌ها طول بکشه، اما مواردی هم میتونه فرایند درمان رو سریع‌تر کنه مثل وجود خانواده و دوستان حمایت‌گر، وضعیت مالی مناسب، انگیزه مراجع برای بهبودی، میزان تحصیلات بیشتر و داشتن موقعیت اجتماعی خوب.
خیلی از افراد فکر میکنن میتونن به تنهایی از پس مشکلاتشون بربیان و از مراجعه به روان‌درمانگر اجتناب میکنن. بنابراین راه های مختلفی رو برای بهتر کردن حال خودشون امتحان میکنن.
ممکنه که کتاب‌های خودیاری، ورزش کردن، مسافرت ، مهمانی های متعدد، مصرف سر خود دارو شرکت در همایش‌های انگیزشی یا گوش دادن به صحبت‌های امیددهنده و خیلی اقدامات دیگه بتونه به بهتر شدن حال ما کمک کنن، اما صرفا جنبه موقتی دارن و مثل یک قرص مسکن عمل میکنن. در صورتی مشکل همچنان حل نشده باقی مونده.
اختلال های روانی برای خود روان درمانگر ها هم ممکنه بوجود بیاد و همونطور که یک چشم پزشک نمیتونه چشم خودش رو جراحی کنه یک روان درمانگر هم نمیتونه اختلال خودش رو درمان کنه و باید از متخصص دیگه ای کمک بگیره.
با همه اینها ممکنه افراد دوست داشته باشند تا پایان عمر با اختلال خودشون زندگی کنند و شاید هیچوقت هم نخواهند اون رو درمان نکنند، انتخاب با خودشونه ولی باید آماده یک زندگی پر از رنج و تنش برای خودشون و اطرافیانشون باشند.
@davoodazad8363 2 жыл бұрын
خیلی خوب وزیبا و پسندیده است
@mohammadhasanzade8240 3 жыл бұрын
خیلی ممنون از ویدئوی خوبتون.
@Saramt82 3 жыл бұрын
واقعا ممنون.
@Sugandparsa 3 жыл бұрын
عالی بود👌
@sajjadrostami9672 2 жыл бұрын
عالی بود ممنون
@nazanin_8729 3 жыл бұрын
عالی👌
@user-dm8uv3hd2d Жыл бұрын
Great👍
@amimxxn7881 3 жыл бұрын
👌💎
@anos3951 3 жыл бұрын
کاملا درست می فرمایید کتاب های خودیاری و کلیپ های انگیزشی فقط موقتی عمل می کنن تقریبا ۳۰ کتاب خودیاری تو قفسه کتاب خونه ام هست ولی متاسفانه کمک گرفتن از روانپزشک هیچ کمکی نکرد به هر روانپزشکی مراجعه کردم یه سری قرص اکثرا پروزاک تجویز می شد بعد چند ماه دوباره که مراجعه می کردم فقط دوزش روبالا می برد دیگه مراجعه نکردم لعنت به این وضعیت زندگیم غرق در تاریکی شده تاریک تاریک هروز بدتر و بدتر دیگه از جنگیدن خسته شدم ولی هنوز کمی امید باقیست.......
@mahan2661 3 жыл бұрын
سلام، من هم سالهاست درگیرم، و چندین بار روانشناس ها و روانپزسک های مطرح شهر رو امتحان کردم اما نتیجه ای نگرفتم، مثل شما هم یه قفسه کتاب دارم ولی بازم تاثیری زیادی نداشت، ولی از یه جایی به بعد فهمیدم بقیه و کتابای انگیزشی و موفقیت و کلیپای چند دقیقه ای نمیتونن کمکی بکنن خودم شروع کردم به خوندن روانشناسی تا خودم بفهمم چه مشکلی دارم سخت هست و زمانبره ولی واسه آدمایی که هر راهی رو امتحان کردن و فایده ای نداشته تنها راه همینه که خودت بشی روانشناسه خودت و آگاهیتو بالا ببری بعد از یکسال الان میتونم تا یه قسمتی از مشکلم رو بفهمم و درکش کنم و حتی درمانش کنم، کاری دکتر و دارو نتونست به شما هم پیشنهاد میکنم به جای کتاب ها و فیلم های آموزشی، از پایه روانشناسی بخونین و علائمتونو پیدا کنین و هر اختلالی که بهش نزدیک بود پی بگیرید. 🙏🙏
@user-yy4lz7uv1g 2 жыл бұрын
امیدتو از دست نده به خدا تکیه کن
@nikiazimi698 Жыл бұрын
براتون آرامش آرزو میکنم🙏🏻
@mortezaalisarayloo6417 3 жыл бұрын
Like👍
@user-sn1mv4bu7i 2 жыл бұрын
ناموسن چی گفتی؟