*अति झाले उत्तम वेश्येचे लावण्य। परि ते सुवासीन न म्हणावी !!* उचित अनुचित केले ठाया ठाव। गुणा मोल वाव थोरपण ।। शूरत्वावाचूनि शूरांमाजी ठाव ! नाही आविर्भाव आणिलिया ।। *तुका म्हणे सोंग पोटाचे उपायी । कारण कमाईविण नाही !!* तुकाराम महाराज म्हणतात वेश्येचे सौंदर्य कितीही लावण्य किंवा उत्कृष्ट असले तरीही तिला सुवासिनीची उपमा देऊ नये, तिच्याशी तिची तुलना करू नये, त्याप्रमाणेच दुसरीकडे मनुष्याच्या अंगी शूरत्व नसताना त्याने शूरत्वाचा अंगी कितीही अविर्भाव आणला तरीही त्याची काहीकेल्या शुरांमध्ये गणती होत नाही आणि त्यांच्या पंगतीत त्याला बसता येत नाही. ते म्हणतात कारण प्रत्येकाच्याठायी उचित आणि अनुचिताने ठाव घेतलेला असतोच, म्हणजे प्रत्येका व्यक्तीत चांगले-वाईट गुण हे वस्तीस असतातच आणि त्यांचा अंगी असलेल्या चांगल्या गुणांमुळेच त्यांना खरे मोल प्राप्त होते आणि नुसता थोरपणा व्यर्थ ठरतो. तुकोबाराय शेवटी म्हणतात की परमार्थ मार्गात देखील अगदी तसेच असते, म्हणजे एखाद्याने परमार्थाचे कितीही सोंग घेतले, साधूचा कितीही अविर्भाव आणला तरीही एकवेळ त्याला त्याद्वारे स्वतःच्या पोटाची खळगी भरता येईल, परंतु खऱ्या कमाईचे, खऱ्या हिताचे ते कारण होऊ शकणार नाही. अभंग १११८

हो खरंच स्वतः मोठेपणा सोडून दुसऱ्याला मोठेपणा देणे कौतुक करणे आता च्या परिस्थीत कोणीच करत नाही.जय सुनील महाराज 🙏🙏🙏