Жеңісгүл Тұрсынбаеваның «Ананың адасуы» әңгімесі өмірде болған оқиғаның негізінде жазылған.
Автордың түйін сөзін ұсынамыз:
«Міне, оқырмандарым, ауыр болса да осы бір тағдырды жаздым, жуас жігітті алдап тиіп алып, тисе де жарытып жар бола алмаған Ырысалды тағдыры.
Сонша баланы оп-оңай тастап кетіп, сосын ұялмай қайта келіп, келсе де балаларына қарамай ішімдікке салынып, мүгедек баланы өткізіп жіберіп (ол бала ұзаққа бармай екі жасында шетінепті) ақыры не болғаны белгісіз. Өз жалқаулығымен соншалық төмен түсіп, адам болудан қалды.
Ал есесіне екі адам бақытты. Олар - Шалқар мен Лаура. Олармен бірге алты бала да бақытты. Адам тым жуас болмау керек пе, әсіресе ер азамат. Бірақ Шалқарды қатты жуас деп те айта алмаймын. Сол бір Ырысалдымен бас қосқан кезде, ол өзін жоғалтып алды ма деймін. Өмірге жаңа қадам басқанда алданды, опық жеді, ойламаған басқа өмір бастап кетті. Сол кездегі Шалқардың жай-күйін мен адамның «сынуы» деп айтар едім. Сына тұрып, опырылып үзілмей салбырап тұрды. Оны Лаура келіп таңып, емдеп алды. Көгертті, өзі бірге жайқалды. Сондай жақсы адамды Ырысалдыдай әйелден жаратқан өзі алыстатты ма? Ырысалды түзелмес еді, ол бала-шағасына дұрыс тәрбие де бермес еді. Әр нәрсенің ақыры бар деген осы ма? Адам ақ адал болса Аллам жөнге салары хақ екен. Шалқар да, Лаура да адал еңбекқор ақ жандар, олар бақытқа лайық.
Ырысалды аман болсаңыз жекеме шығып жазыңыз. (Ол өзі оқи қоймас, танитын жан бар болса хабар жеткізерсіздер) Балаларыңыз күтіп жүр. Маған айтып отырған әйелді мен танымаймын, желіден қосылыпты, тек телефон номерін білемін. Маған аудио жазбамен айтып жіберді, мен тек көркемдеп жаздым. Кім болса да шын жүрегімен жаны ашитын жан, Аллам разы болсын ол кісіге.
Өсіп келе жатқан ұрпағымыз аман болсын, адаспай өз орындарын тапсын. Құдай әйелдің бұзылып, адасқанынан сақтасын. Адаспаңдар аналар!»