Przetestuj BookBeat przez 30 dni za darmo z kodem: NIEWIEM I Piszcie jaką następną popularną postać chciałbyś poddać krytyce (:

"Wyobraź sobie, że przychodzi do Ciebie wielki menel" Skisłem xD

W piątej części kiedy inni uczniowie wymieniali jego osiągnięcia sam przyznaje że w większości przypadków ratowało go szczęście. Akurat tego nigdy nie ukrywał.

Trzeba brać pod uwagę, że Dumbledor sam kierował wieloma wydarzeniami i robił z Harrego marionetkę.

9:30 Harry Potter postrzelił groźnym czarem draco malfoya w hogwarcie i nie poniósł żadnych konsekwencji

Ktokolwiek kto czytał książki wie, że Harry jest totalnie przeciętnym chłopakiem. I o to w tym wszystkim chodzi. HP pokazuje dorastanie zwykłego chłopca w niezwykłym świecie. Trochę bicie chochoła w tym materiale, szczególnie że sam Harry mówił w piątej części że zazwyczaj po prostu miał szczęście. Przecież to cały czas inni ludzie z magicznego świata wywyższali go do rangi największego czarodzieja, a on sam zawsze temu przeczył. Jego szczerość traktowano jako skromność. Rozumiem że materiał jest krytyką ale trochę na siłę jest krytykowanie tego, że Harry nie był idealny - bo kto powiedział że był? Właśnie cały sens historii tkwi w tym, że Harry ma w sobie cząstkę Voldemorta i cały czas kusi go do złego - jak w przypadku rzucena sectum sempra na Malfoya czy cruciatus na Belatrix. Harry ma w sobie wewnętrzny konflikt, który napędza całą historię - próbując zwalczyć Voldemorta, jednocześnie cały czas walczy ze sobą, żeby nie stać się taki jak on. Uf, rozpisałem się. Swoją drogą, jeżeli chcecie zobaczyć świat Harry’ego Pottera w Minecrafcie to zapraszam na mój kanał!

Harry jako protagonista do bólu przeciętny to celowy zabieg. Nie ma zbyt wiele cech szczególnych, dobrych i złych. Dzięki temu prawie każdy może się z nim utożsamiać.

Następny odcinek : Czy rodzina w życiu jest najważniejsza? Analiza serii filmowej Szybcy i Wściekli.

Można krytykować nieudolność Harry'ego, ale o to chodzi w niemalże każdej podróży bohatera - jest on wadliwy, niedoskonały i dzięki pomocy przyjaciół zmienia się i zwycięża.

5:40 A ja myślałem że Wesleyowie byli przez większość ludzi postrzegani jak przegrywy.

1:20 Prawda, to zmarnowana okazja. Ale tylko Dursleyowie i ludzie z Little Hangleton byli ukazanie negatywnie, inni mugole w sposób raczej neutralny. Chyba że mówimy o Franku Bryce, który moim zdaniem odznaczył się wielkim bohaterstwem. 2:49 No niby fakt, ale myślę, że głównym powodem dla których traktowali tak Harry'ego była Petunia Dursley. Nie chodziło o samą odmienność magii i strach przed nią, a raczej o urazę - Najpierw Petunii magia zabrała siostrę, a potem ją zabiła. Zginęła dla Harry'ego, kogoś, kogo Petunia znienawidziła jeszcze bardziej. Niby jej zazdrościła, ale w głębi serca prawda była inna. Świadczy o tym scena pożegnania Dyrsleyów w 7 cz. 3:52 No tak, wierzy mu bo widzi magię i sam miał z nią do czynienia. Poza tym Hagrid to nie menel, Ok? Jest bardzo prostoduszny, a więc wzbudza zaufanie i sympatię Harry'ego. 4:09 Czy na pewno? Podążyłby za ideą, która doprowadziła do śmierci jego rodziców i nieszczęśliwego dzieciństwa? 4:39 To na pewno tak nie wyglądało. Może sugerujesz się tutaj przypadkiem Toma Riddle, który nie chciał pomocy z przygotowaniem do Hogwartu? 4:52 No tak, bezbronny dzieciak na którego mogą polować rządni zemsty czarnoksiężnicy chyba wymaga dodatkowej ochrony, czy nie? 5:57 Ona nie była złą osobą. Po prostu bardzo mu współczuła tego, że on - w przeciwieństwie do Rona - nie zaznał ciepłego ogniska domowego - i tak odnosiło się do niego całkiem sporo czarodziejów. 6:15 Z tego co wiadomo w książkach, Harry również byłby w stanie poświecić życie za swoich przyjaciół, aby im włos z głowy nie spadł. 6:37 Tak, to jest całe clue. Voldemort chciał dokonać wszystkiego sam i odrzucał innych ludzi, u Harry'ego jest odwrotnie. Przyjmował wsparcie innych ludzi i na pewno nie był w stosunku do nich egoistą. 8:11 Potężnym? Harry byl zupełnie normalny i książki dobrze o tym wiedzą. O to wlasnie chodzi - normalny dzieciak pod wielka presja oczekiwań, że niby pokona Voldka itp. a nawet nie jest najlepszym uczniem na roku. 9:14 Warto pamiętać, że Harry to zwykły dorastajacy dzieciak. Oznacza to, że nie raz odnacza się głupotą, impulsywnością, zazdrością, vywa wścibski itp. To czy jest wzorem do naśladowania, mozna ująć tak - Każdy z nas ma wady, więc łatwo się z nim utożsamić. Czy ksiązki mowią, ze wady Harry'ego są złe? Zazwyczaj tak, jego głupota zwykle kończy się jakąś karą. Ale to że ma wady, jednocześnie podkreśla jego pozytywne cechy - odwagę, honorność, prawość itp. Myślę, że każdy autorytet ma wady i to dlatego że potrafi je pokonywać może być godzien naśladowania. 9:34 Poniósł. Było to wstrętne uczucie żalu, jakie odczuwał - wyrzuty sumienia. Nie wszystkie kary musza być cielesne lub narzucone przez panią nauczycielkę. 10:17 Nienawiść Slytherinu do reszty szkoły a w szczególności Gryffindoru moim zdaniem jest mocno przerysowana, ale tak, tak właśnie działały szkolne plotki - slytherin to istny zakon - demon w tej książce, a więc pod tym pretekstem mogli starać się pognębić Harry'ego, bo tak go widzieli z zewnątrz. 10:28 Tak, to prawda. Ale czy to źle? To znaczy, że co - stałby się poplecznikiem Voldemorta? Nie, raczej od razu by go Voldek rozczłonkował na asfalcie. Byłby przeciętny i był przeciętny, z ludźmi dookoła czy bez. Nieprzeciętny byl tylko jego wizerunek w oczach świata czarodziejów i to zmusiło go w końcu do wybijania się ponad normę na ile potrafił, przy pomocy innych ludzi (np. Pokonanie Voldka x4 Patronus w młodym wieku, Turniej trójmagiczny, niszczenie horcruxów, zabicie Voldka itp) ale koniec końców nawet to nie czyniło go szczególnie wybitną jednostką, bo nie o to chodziło w tych książkach.

Ale Harry przecież był w pełni świadomy tego, że inni mu pomagali. W filmie o podtytule "Zakon Feniksa" mówi na posiedzeniu tajnej grupy Dumbledore'a, że nie udałoby mu się dokonać wielu rzeczy bez pomocy przyjaciół itd. Nigdy nie pragnął sławy, ale w innych budził skrajne emocje, takie jak zachwyt czy nienawiść. Krytyka w stronę Harry'ego podyktowana przekonaniem, że nie był wcale taki wyjątkowy, dobry i wgl jest bezcelowa, bo to nigdy nie było ukryte przed odbiorcą serii. Nie jest to żadnym odkryciem. Wydaje mi się, że materiał na siłę, by zrobić reklamę BookBeat

Jest taki fragment Chyba pod sam koniec 7 tomu, w który Harry wyraźnie daje do zrozumienia, że ma już bardzo dosyć tych przygód. Nawet jest wcześniej bo chyba już w 5 części moment, gdy rozważa jakby wyglądało jego życie gdyby Voldemort jednak wybrał Neville'a. Chyba w tym momencie jasno zdaje sobie sprawę, że nieustanne bycie na świeczniku ma swoją wysoką cenę. Pewnie większość bardzo młodych osób zafascynowanych głównym bohaterem nie zwróciło na to uwagi, ale to są ważne fragmenty tej serii. Bycie gwiazdą lub celebrytą to nie są tylko same przyjemności. Zresztą historia G. Lockhada.

Fakt, aczkolwiek w 5 części szkolił gwardię Dumbledore'a, a w 7 części skutecznie chronił Hermionę i Rona przed czarcią pożogą, co nie było wcale łatwe.

W książce wielokrotnie było zaznaczane, że Harry nie jest nikim wybitnym, był całkiem zwykłym chłopcem. Popełniał błędy, okazywał swoje słabości, ale ogółem był pełen dobrych chęci i troskliwy to względem Jedyne co czyniło go niezwykłym było poświęcenie jego matki które gwarantowało mu ochronę i naznaczyło jako osobę która ma dopełnić przepowiednię. Sam Harry mówił o tym, że jego zasługi są mu przypisywane niesprawiedliwie, bo większość to zwykle szczęście i interwencja innych. Tak w ogóle to słaba analiza.

Harry był zły ponieważ odrzucił Draco jak mu powiedział "Pragnę Cię" ;/

Według Twoich argumentów jedynym chyba dobrym fikcyjnym bohaterem byłaby Captain Marvel, która jest perfekcyjna do porzygu... Zresztą twórcy Supermena też się złapali w pułapkę "perfekcyjnego" bohatera. A sam Harry nie był totalną miernotą. Potrafił na 3 roku wytworzyć w pełni uformowanego patronusa, co było nie lada osiągnięciem. A sama seria HP nie jest filmem o superbohaterach, żeby główny protagonista miał być uber mega chadem... Jego łatwowierności też się trudno dziwić. Dzieciak, któremu od śmierci rodziców nikt nie powiedział dobrego słowa, wszędzie traktowany jak wyrzutek - faktycznie dziwne, że poleciał za pierwszym, kto potraktował go jak człowieka, a nie szmatę do podłogi.

Był zły bo mu ktoś znaczek Opla odcisnął na łbie. Też bym był.

Argument nr.1: Harry kąpał się z Krzyczącą Martą

Analiza światopoglądu Voldemorta jako pomysł na odc?

Zawsze mnie zastanawiało że w wielkim świecie magi gdzie każdy uczy się zaklęć i innych magicznych duperli niema żadnej magicznej policji czy wojska a najpotężniejsi magowie i alchemicy uczą w "liceum".

Po pierwsze do mugolaków są wysłani z reguły nauczyciele, więc chary nie jest tu niezwykły. Z biegiem historii jest mniej ufny. Sam przyznał że ma szczęście. Z doborem zaklęć to przesadasz przecież to on nauczał na piątym roku jak i został autorem Harry może nie był wybitnym apel dziki pracy coś osiągnął nie powinno się tego tak deprecjonować

Cały film robiony pod tezę. Jest to ciekawa perspektywa i warta uwagi, acz nieprawdziwa.

Nawet Dominic Toretto Ci powie, że najważniejsza jest rodzina.

Nie zapominajmy, że główny zły z wielką armią nie był w stanie podbić jednego liceum...

Z biegiem czasu widzę, że ta seria była nieco dziecinna, ale twoje argumenty są wciśnięte na siłę. Poza tym seria była dedykowana dzieciom i młodzieży. "Czynniki sprzyjające" to rozwiązania znane od lat, nawet w tragediach greckich. Dopóki nie ma błędów logicznych, to moim zdaniem nie ma się czego czepiać.

Wiesz, miło jest od czasu do czasu usłyszeć historię, w której ktoś sobie radzi mimo tego, że sam nie ma na tyle siły. Jest to po prostu budujące, napawa nadzieją i ciepłem. Dlatego tak miło mi ogląda się jak i czyta Harrego Pottera. Jeżeli chcesz dzieciaka w roli głównej, który ogarnia i nie jest faworyzowany, to polecam Grę Endera. Będziesz zachwycony.

8:02 to chyba idealne podsumowanie tego nędznego wywodu. Harry potrzebował pomocy z zewnątrz, bo każda przeciwność której stawiał czoło była zdecydowanie ponad jego siły. Normalny uczeń w jego wieku nigdy nie zostałby dopuszczony do turnieju trójmagiczengo, Harry musiał. Kiedy zjawa w lesie na niego ruszyła, Malfoy uciekł, bo to na Harrym skupiła swoje spojrzenie (wzrok Saurona?). Albus i Snape się nim opiekowali, bo żaden inny uczeń nie był bezpośrednim celem najniebezpieczniejszego czarodzieja (nawet jeśli na początku nie był w pełni sił). Warto przypomnieć sytuację, kiedy Fredrik trafił razem z nim na cmentarz. Dużo starszy uczeń, zginął w kilka sekund. To jest poziom zagrożenia z którym musi mierzyć się Harry. Określenie rodziny Wesleyów jako pełnej powodzenia brzmi jak żart, biorąc pod uwagę, że zostali w książkach przedstawieni jako skrajni biedacy (film nie kładzie na to takiego nacisku). PONOWNIE, Hagrid nie był menelem. W książce, mamy wyraźnie powiedziane, że magia jest prawdziwa i Wesleyowie dobrze o tym wiedzieli. Harry wiedział więc, że krewni którzy przez tyle lat go dręczyli, dodatkowo go okłamywali. To raczej oczywiste, że młody człowiek (a raczej dziecko) w takiej sytuacji będzie chciało uciekać. A kto jak kto, ale Hagrid nie ma negatywnej aury, jak Lucjusz czy nawet Malfoy. Jasne, mogło się to skończyć gorzej, ale wcale nie musiało. 9:38 kolejna kompletna bzdura, która jeszcze bardziej pokazuje, że autor chyba nie czytał żadnej z książek. Harry dostawał różne kary wielokrotnie. Po rzuceniu sectum sempra (o którym nie miał pojęcia jak działa) Snape nałożył mu szlaban, który dodatkowo uniemożliwił mu wzięcie udziału w meczu, będąc kapitanem (film to oczywiście pominął). Nie mówiąc już o regularnych sesjach kiedy Umbitch zmuszała go do wyrycia pewnego zdania na swojej ręce (z czego bliznę miał nawet w siódmym tomie).

Nie zgadzam się z większością rzeczy w tym filmie. Mam wrażenie że powstał żeby powstać. Zacznę od tego że mam wrażenie że od początku wymagasz żeby Harry posiadał niewiadomo jakie umiejętności zapominając o tym że wychował się tak jak się wychował i to nie jego wina że został wybrańcem, to nadal był zwykły chłopak, tylko z nieco inną od reszty historią. Co do łatwowierności, pragnę przypomnieć że Harry miał jedynie 11 lat kiedy spotkał Hagrida. Nie wiadomo nawet czy kiedykolwiek ktoś (no chyba że w szkole) powiedział że nie można ufać obcym, a nawet jeśli to nie trudno się dziwić że Hagrid zyskał zaufanie samotnego, niekochanego chłopca skoro był jedną z pierwszych osób które nie traktowały go wrogo, a dodatkowo opowiedział mu historię jego rodziców która została potwierdzona przez Petunię. Najłatwiej w ten sposób zyskać zaufanie takiej osoby jaką był wtedy Harry, nie ważne czy faktycznie byłoby się dobrym czy nie. W kwestii światopoglądu uważam że sprawa wygląda podobnie, czy to takie dziwne że Harry (nadal 11 letni chłopiec) uważa Slytherin za zło skoro utożsamia ten dom z mordercą swoich rodziców, a Gryffindor postrzega jako coś super jako że rodzice których kochał i za którymi tęsknił w nim byli? Co do pomocy Hagrida, to tak jak ktoś już chyba tu napisał, do rodzin mugolskich najprawdopodobniej wysyłani byli nauczyciele, w końcu po Toma przyszedł Dumbledore (chyba jeszcze jako nauczyciel) i proponował pomoc w zakupach na Pokątnej. Kolejna sprawa czyli opieka nad Harry'm. Nic chyba w tym dziwnego że Dumbledore opiekował się nim skoro znał przepowiednie. Chodziło przecież o opiekę nad chłopcem który uratował świat czarodziejów przed zagładą i najprawdopodobniej będzie to musiał zrobić drugi raz. Myślę że nie ma co tu dużo pisać bo po prostu zarzut jest bez sensu. A Snape nie opiekował się Harry'm bo tak, tylko dlatego że przez to że przekazał część przepowiedni Voldemortowi zginęła jego ukochana i było mu głupio i dodatkowo Dumbledore mu kazał bo miał u niego dług. Wspomnę jeszcze, że Harry nie był potężnym czarodziejem i dlatego przeżył atak, tylko dlatego że jego matka oddała za niego życie. PS. tak, Harry na zwykłej miotle pewnie nadal byłby świetnym szukającym, ponieważ znikąd się w drużynie nie znalazł.

Harry ogólnie miał ciągotki do tych starszych panów, najpierw Duży Menel, a potem Starszy Dziadzia, który (jak się dowiadujemy na koniec) hodował go tylko po to żeby został zgładzony przez innego znowu starszego pana - Toma Riddla Nigdy nie sądziłem że o gościu, który w dzieciństwie miał zderzenie z Oplem można napisać aż 7 książek i się na tym wybić. Szacun

Czekam na analizę Severusa Snape. Był chyba najbardziej krytykowaną i wyzywaną postacią w całym uniwersum zarówno przez postacie z książki/filmów jak i przez fanów. Stracił swoją przyjaciółkę i miłość dla gościa, który go dręczył w szkole, traktował po prostu okropnie. To samo zresztą robił Dumbledore, wykorzystywał go jak marionetkę. Mimo to Severus był chyba najszlachetniejszą postacią pełną dobra i gotowości do poświęceń. Można powiedzieć, że to było niezdrowe zachowanie. Nie zgodzę się w tym momencie. Było to całkowite poświęcenie się dla drugiej osoby, poświęcenie dosłownie życia, nie oddanie go, tylko poświęcenie całego swojego życia dla kogoś innego, czyli najwyższy akt miłości. To najwłaściwsze możliwe zachowanie w tym świecie.

Dursleyowie byli okropni dla Harry'ego, chociaż był tylko niewinnym dzieckiem...

Powinieneś poprawić tytuł na "Krytyka HaRRRy'ego Pottera" xD. A odcinek wydaje się niemal trollerski (jeśli jest takie słowo), bo oczywiście częściowo masz rację, ale prezentujesz postawę całkowitego uprzedzenia wobec bohatera.

"Przygody małego kleryka, do którego seminarium zakrada się Szatan" - Ale miałem bekę xD

Ja tam bym z chęcią posłuchał krytyki Wokulskiego, bo był mega simpem :P

'' - _Co się dzieje?_ - _Te schody się rúchają!_ ''

Hmm... to ma wiele sensu... pod warunkiem, że nie czytało się uważnie książek lub jest się wyjątkowo wybiórczym xD

Pozdrawiam Imaginarium :)

Zgadzam się z NieWiem, już w trakcie czytania i oglądania filmów można było zauważyć przeciętność postaci Harrego, sam świat był jednak na tyle niezwykły, że nie dało się od tej serii oderwać ;)

Świat potrzebuje złych ludzi, żeby bronić ich przed tymi gorszymi.

Harry miał szansę dołączyć do Ślizgonów. Pierwszego dnia szkoły Malfoy zaproponował mu że go "wprowadzi", przy okazji pokazując swój charakter, wyśmiewając Rona i jego biedę. Gdyby Harrego wychowywała jakaś rodzina czarodziejów i wyrósł by ze świadomością swojego pochodzenia i swojej rzekomej potęgi to bardzo możliwe, że bliżej było by mu do Malfoya, niż do Rona. Z tym drugim mógł się utożsamiać bo przecież przez 11 lat nie miał niczego poza podstawowym utrzymaniem. Czy był przeciętny? W sumie tak, prowadzony za rączkę przez większych od niego. Chyba jedyne czym mógł się poszczycić to odwaga, dzięki niej przy pomocy mądrzejszych (Hermiona) czy zorientowanych w świecie czarodziejów (Ron) mógł osiągnąć to co osiągał. O Dumbledorze nie wspominam bo ten to rozgrywał Harrym jak pionkiem planując na wiele lat do przodu ;) Osobiście całą serię o Harrym odbieram bardziej jak opowieść o lojalności, przyjaźni, poświęceniu... Naprawdę wielu bohaterów dołożyło swoją cegiełkę, by na końcu Harry mógł dokończyć sprawę. Chociażby jak na samym samym końcu Neville, ten który mógł być wybrańcem, w sytuacji wydawało by się bez wyjścia odcina głowę Naginii i umożliwia tym samym pokonanie Voldemorta. No i Snape bez którego determinacji nic się nie udało, a przecież tak nie cierpiał bliznowatego.

Kto po odblokowaniu komentarzy?

"wygląda na to że jakaś nadprzyrodzona siła czuwa nad jego losem" tak, J. K. Rowling.

Tak jak tu już inni wspominają, Harry nigdy nie uważał się za kogoś wyjątkowego. Nie zapominajmy o tym, że od dziecka nosił w sobie cząstkę najgroźniejszego czarodzieja tamtych czasów, stracił obojga rodziców i wychowywał się w rodzinie, która wcześniej nie akceptowała jego rodziców. Moim zdaniem żaden strach, a jedynie niechęć do magii i Potterów kierowała zachowaniami Dursleyów. Nie oddali go tylko dlatego, że 'Ludzie by gadali'. Petunia sama mówiła o swojej siostrze DZIWADŁO. Jamesa też nie lubiła. Kto ze strachu pali listy do dziecka na jego oczach z szyderczym uśmiechem? To zwykłe znęcanie się. Harry był zawsze skromny, często zagubiony, ale kto na jego miejscu by nie był? ODWAGA to coś, co było jego naprawdę mocną cechą. I to tak naprawdę była jego bohaterskość.

W Zakonie Feniksa, gdy było tajne zebranie w starej chacie by utworzyć gwardię Dumbledora i inni uczniowie byli zachwyceni osiągnieciami Harrego, sam powiedział, że fajnie to wygląda jak się o tym opowiada ale w większości przypadków miał farta, nie wiedział co zrobić i liczył że ktoś mu pomoże i twardo przy tym stał, nigdy nie uważał sie za niewiadomo kogo. Robił co mógł i na ile potrafił.

Tytuł przesadzony, Harry Potter nie był zły. Był zwykłym chłopakiem, jak na świat czarodzieji. To ludzie uczynili z niego legendę. Nie wiedzac jak naprawdę udało mu się przeżyć, przypisali mu wielką moc. Harry przeżył dzięki poświęceniu matki, a później dzięki wielu innym osobom. Sam to przyznaje, nie wykorzystuje swojej sławy. Nie jest zły tylko zagubiony w sytuacji w jakiej się znalazł.

Wiele razy myślałem o podobnych rzeczach. Fajnie, że ktoś wrzuca coś takiego na YT.

Już się bałem, że będzie to krytyka serii książek i/lub filmów, a nie samej postaci

Akurat Hagrid i Ron byli pierwszymi ludźmi, którzy w życiu okazali mu sympatię, więc nie ma mu co się dziwić. I tak swoją drogą czarodziejów nie nazywałbym rasą, ponieważ rasę się dziedziczy, a przecież byli mugolaki i charłaki. I w tym przypadku czarodzieje półkrwi byliby czymś pośrednim między czarodziejem i mugolem, tak jak mulat jest czymś między białym, a murzynem. Tymczasem większość najpotezniejszych czarodziejów była półkrwi.

3:46 Harry poszedł z Hagridem do Hogwartu ponieważ tam się czuł lepiej. Przez dursleyów był traktowany jak śmieć, a w Hogwarcie Harry znalazł dom.

Przez chwilę myślałem, że coś mnie ominęło co do moralności Harrego, ale na szczęście to nie to OOF. Przemyślałem trochę tą sprawę i doszedłem do wniosku że to jest ten sam zabieg co robi Saga Zmierz czy 50 Twarzy Greya - bierze przeciętnego bohatera i w pewnym momencie zmienia świat/sytuację tak że już nie jest przeciętny, ale nie za sprawą przemiany bohatera, a bardziej przez traktowanie przez postaci dookoła niego. Na pozytyw w przeciwieństwie do przytoczonych tytułów można powiedzieć, że przynajmniej seria HP stara się przekazać jakieś pozytywne wartości XD

Postać: * ratuje świat * NWASD: MOŻE SKUPMY SIĘ NA JEGO WADACH, OKEJ?

I to jest dobry materiał w tym temacie! Gratuluję twórcom i lektorowi!

4.10 nie. W książce jest moment gdy Harry rozmawia z Draco w Szatach na wszystkie okazje Madame Malkin. Draco nie wie, że to Harry, a Harry widzi Draco pierwszy raz. Do Harry'ego totalnie nie przemawia to co mówi Draco. I nie chodzi tylko o to, co Malfoy mówił o Hagridzie, ale sam jego styl bycia, więc wątpię, żeby miał inne poglądy gdyby w świat czarodziejów wprowadził go Lucjusz.

Wydaje mi się że autor specjalnie krytykuje głównego bohatera by sprowokować dyskusje. Nikt przy zdrowych zmysłach nie odebrałby harrego za zła osobę. Jak część komentujących tutaj słusznie zauważa jak sam o sobie mówił: większość swoich sukcesów zawdzięcza szczęściu. Wg mnie, zwłaszcza ten książkowy był bardzo charyzmatyczny. Wierzył w swoje ideały i wpływał na swoje otoczenie. Jak dobry polityk który prowadzi swoją kampanie wyborczą. Jego droga przede wszystkim pokazuje że nie musisz być mistrzem świata by stawić czoła przeciwnościom losu i jeśli brakuję ci predyspozycji umiejętności bądź doświadczenia to twoja silna wola przyciągnie ludzi którzy pomogą ci zrealizować swój cel zwłaszcza tak szlachetny jakim bez wątpienia był Pottera.

Zawsze mnie dziwiła ta fascynacja Harym, był oczywiście kreowany na postać pozytywną ale wystarczy przyjrzeć się jego zachowaniu, lekkomyślny, opryskliwy, chamski - zwykle w stosunku do postaci negatywnych, ale jednak to świadczy o charakterze. Wszyscy pozytywni bohaterowie go lubią i traktują jak oczko w głowie i bohatera, zupełnie bez powodu, on nie jest nawet sympatyczny. Jeśli przyjrzeć się tylko jego zachowaniom, to jest osobą z którą nawet nie chcieliśmy się przyjaźnić.

Poza tym Harry był horkryksem. A pamiętacie, jak Ronemu obiło, gdy chwilę ponosił horkruksa. A Harry żył z wujostwem latami.

Przydałaby sie krytyka Gandalfa z Hobbita i Władcy pierścieni.

Zgadzam się z tym gdyby nie ciągnięciem za rączkę harry by się potknął o swoje nogi dla mnie główny bohater taki bez charakteru,bardziej taki randomowy dzieciak wrzucony został na szeroką wodę i zadanie go przerastało mimo że wszyscy uważali ze on tylko on może dać radę lol Cholibka wielki menel ha ha ha xD

To wszytsko w dużym skrócie nazywa się ''plot armor''. I chyba tylko G.RR Martin jej nie używa w swoich dziełach :D

Do 4 części Harry miał plot armor z powodu przepowiednii bo było w niej zawarte to że może zginąć tylko z rąk Voldemorta.

Świetny odcinek, uwielbiam materiały typu "drugi punkt widzenia". Może jakaś psychoanaliza z Naruto? (z dragon balla już była, więc może?) jest tam tyle rozterek jak i patrzenie na świat z innego punktu widzenia że starczyło by na całą serię :D Moim zdaniem najgodniejsza uwagi jest koło nienawiści według Paina.

Wielki menel wygrywa wszystko ❤️ a tak serio widze ze nie tylko mi przeszkadzala ta prostolinijność w harrym poterze ;)a sam harry potter zawsze mnie irytował.

Co do Pucharu Domów: Dumbledore faworyzował nie samego Harrego, ale cały dom Gryffindoru

Generalnie to prawda, że Harry nie jest tak niezwykły jak wielu może się wydawać, ale to nie dotyczy samego Harrego tylko powszechnej tendencji do gloryfikowania tych szczególnych ludzi, którzy tworzyli historię i niedoceniania pozostałych. Na tym polega właśnie przeznaczenie - Hitler nie był przyczyną nazizmu, a Lenin nie ZSRR. Te wydarzenia były bardziej wynikiem punktu, w którym była ludzkość, a niżeli osobowości tych ludzi. Gdyby nie oni to ktoś inny, może trochę inaczej, ale znowu nie tak bardzo.Po prostu na nich padło, że odegrają dziejową rolę. Tak samo padło na Harrego. Harry był zwykłą osobą, toteż polegał na przyjaciołach - pierwsza rzecz, najbardziej podstawowy morał płynący z serii. Nie ma takich ludzi, którzy SAMI by coś znaczącego osiągnęli. Dlatego też Harry musiał być niedoskonały i współpracować, bo takie jest życie również tych bardziej zapamiętanych przez historię. Nie sądze też, żeby Harry miał jakoś szczególnie łatwo. Wymieniłeś całą masę korzyści, ale przemilczałeś to, że popularność również przysporzyła mu wiele problemów. Co do moralności, to już zależy od systemu wartości. Generalnie wydaje mi się, że podział na mugoli i czarodziejów odzwierciedla bardzo rzeczywisty podział ludzi o różnym tle cywilizacyjnym/kulturowym. Mugole symbolizują nowoczesnych, przywiązanych do zasad, lekko odklejonych ludzi, którzy istnieją prawie wyłącznie w społecznej rzeczywistości, nie doświadczają rzeczywistego świata. Czarodzieje zaś symbolizują ludzi, dla których znacznie większą wartość ma przyjaźń, osobista wolność i doświadczanie życia (nie zaś substytutów proponowanych przez społeczeństwo). Ci ludzie na ogół doświadczają życia jako zjawisko magiczne, pełne dziwnych zbiegów okoliczności, mają też tendencję do lekceważenia zasad, na które nigdy się nie zgadzali. W takim kontekście kulturowym, Harry BYŁ bohaterem, bo był wierny przyjaciołom, ciekawy świata i uparty i dociekliwy. Ale oczywiście mugole tego nie doceniają. ;)

1) Co do opiekunów, to nie zgodzę: byli po prostu perfidnymi ludźmi, traktowali go jak rzecz i więźnia, więc nie zasługiwali na żadną empatię 2) Oczywiście, że Harry był łatwowierny, bo był dzieckiem, do tego izolowanym przez toksyczną rodzinę, więc siłą rzeczy prędzej zaufa obcemu i sympatycznemu facetowi czy zaufałby ojcu Malfoya 3) Tak, dużo osób się opiekowało Harrym, bo znali jego wartość, naturalny talent, przepowiednie itp. Nie ma w tym nic upokarzającego innych, zwykłych uczniów. 4) Tak, inni poświęcali dla niego życie, to samo było z Frodem i jego misją zniszczenia Pierścienia, a także dziesiątkami innych bohaterów z różnych dzieł literackich czy filmowych, w których inni zdawali sobie sprawę z wagi danej osoby i jej misji 5) Nawet jeśli Harry był po prostu marnym czarodziejem, to nie był nigdy egoistą, bardziej przerażonym dzieciakiem, ale dzięki wspólnym staraniom, udało się ostatecznie osiągnąć sukces 6) Bawił się czarami z książki - tak, ale z jednej strony narzekanie, że nie był wzorem do naśladowania, a jak nie jest wzorem, to też źle 7) Oczywiście, że Gryffindor był faworyzowany, bo jego wybitni bądź co bądź uczniowie, parę razy ratowali szkołę i ludzkie życia z narażeniem swoich

_Tak jak Lucjusz Malfoy niszcz mugolski stan, niech powróci magia, która będzie trwać!_

Ogółem argument, że Harry to potężny czarodziej, który jako jedyny przeżył atak sami wiecie kogo jest słaby, bo to nie była jego zasługa, ale jego rodziców, którzy użyli obronnego zaklęcia (w tym niby siły miłości) itd. Więc od samego początku Harry ma mega farta w tym jednym wielkim nieszczęściu (strata rodziców i napiętnowanie) lub jak to widzą w tej zajebistej magicznej opowieści :) Historia Harrego pokazuje, że czasami trzeba łamać zasady w imię większego dobra. Cała trójka to zdecydowanie nieposłuszne dzieciaki, ale kiedy trzeba stanąć na wysokości zadania, to nawet łamiąc zasady udaje im się. Warto posłuchać interpretacji Jordana Petersona na temat Harrego Pottera

Jako, że jest to film o jednej z moich ulubionych serii książek, pozwolę sobie odnieść się do krytyki w punktach. 1. Rasizm w stosunku do mugoli - może się mylę, jednak dobrze poznaliśmy tylko 4 przedstawicieli mugoli (rodzinka Harrego), a w stosunku do innych negatywne nastawienie mają raczej skrajne ideologicznie ugrupowania czarodziejów. 2. Nic nie tłumaczy tego, jak Dursleyowie traktowali chłopca. Dumbledore, moim zdaniem, powinien zostawić im środki na jego utrzymanie, jednak być może koncepcja okazywania tak rażącej niechęci względem własnego siostrzeńca przerosła jego oczekiwania. 3. Jeśli ktoś jest zagrożony, może starać się zrozumieć chociaż w części to zagrożenie. Dursleyowie okopali się w swoim świecie, zresztą początek 7. tomu wyraźnie wskazuje, że nigdy nie byli świadomi niebezpieczeństwa. 4.Problem z poświęcaniem się dla Harrego to punkt, którego nie rozumiem. Przecież to chyba w miarę normalne, że rodzina czy przyjaciele, w obliczu niebezpieczeństwa, mogą zachować się właśnie w ten sposób. To właśnie czyni nas ludźmi. 5. Przykładowo młody Tom Riddle nie był pozostawiony samemu sobie, Dumbledore zaoferował mu pomoc. Myślę, że z innymi sierotami czy też zagubionymi działo się podobnie. 6. Co do tego, że Harry miał szczęście, pomoc i sam niewiele dokonał, wypowiadało się już kilka osób. Tak, ale co to zmienia? Czy człowiek Twoim zdaniem musi wszystko robić sam i najlepiej w najgorszych warunkach, aby zasłużyć na pozytywną ocenę postawy? 7. Stwierdzenie, że Harry jest bierny, jest płytkie. To właśnie głównie jego decyzję, podyktowane pewnymi cechami charakteru, najczęściej kreują bieg zdarzeń. Pierwszy lepszy przykład - oszczędzenie Syriusza i Glizdogona w 3. tomie. 8. Harry ma wady, jak każdy człowiek. Gdyby ich nie miał, nie mógłby być moim zdaniem stawiany jako wzór, bo perfekcji i tak nie da się osiągnąć. 9.Faworyzowanie Harrego to akurat prawda, jednak to powinno się chyba pojawić w krytyce innych poszczególnych bohaterów. 10. Harry jako ktoś, kogo warto naśladować - Twoim zdaniem nie. Muszę się jednak z tym nie zgodzić. Przez całą serię przebijają się wyraźnie zalety głównego bohatera, tak pożądane w ówczesnym człowieku - odwaga, gotowość do poświęcenia, chęć do roztaczania opieki, ograniczona do minimum (wbrew poglądom Snape'a) pycha. Pamiętam, że gdy 1. raz czytałem całą serię, byłem ogłuszony - jednak nie światem magicznym, który moim skromnym zdaniem jest tylko dodatkiem, lecz charakterem bohatera, tak różnym (niestety na moją niekorzyść) od własnego. Pozdrawiam wszystkich, którzy dotrwali do końca.

Nie powiedziałabym, że był zupełnie przeciętny. Ostatnio podczas oglądania całej serii byłam pod wrażeniem tego, jak na pewno nieprzeciętną odwagę posiadał oraz to poczucie troski wobec innych (chodzi o to, że chciał ratować osoby za wszelką cenę, nawet te które na to "nie zasługiwały". Nie wiem jak określić tę cechę). Połączenie tych dwóch cech w obliczu zagrożenia czy jakiejś zagadki było właśnie inicjatorem większości sytuacji, które się wydarzyły. No, ale można stwierdzić też, że był po prostu głupi, bo tylko głupcy nie czują strachu. :P

Oczywiście że jest zły bo walczy z czarnym

Fajny zbieg okoliczności. Akurat od jakiegoś czasu słucham wszystkich części Harry'ego Leppera :)

Harry Poterze się nie podoba mi się to że Hary z początku był sławny bo miał blizne i tyle. Nic nie zrobił a już jest szum wokół niego. Również zrozumiała była reakcja Rona w momencie gdy czara ognia wylosowała Harrego. Ron strasznie się wkurzyłem i mu nie uwierzyl bo myślał że mu slawa tylko w głowie i nie liczył się z zakazami.

Dobry materiał. 10 punktów dla Gryfindoru!

,, Pijesz? Nie Polisz? Nie Narkotyki? Nie A może Harry Potter? Tak, przeczytalem go calego. "

Jezu tyle czekałam na taki odcinek

DZIĘKI, ZEPSUŁEŚ MI ZABAWE!

Dokładnie tak. Super analiza. Kiedy mija WOW, widać lepiej prawdziwą historię.

Chwileczkę, pierwszym rówieśnikiem ze świata czarodziejów, którego poznał Harry był Draco. Jeśli dobrze pamiętam, wrażenia z tego spotkania miał niespecjalnie pozytywne. Draco nie przypadł mu do gustu. Harry raczej nie miał wtedy żadego obrazu świata czarodziejów. Gdyby tak ślepo zawierzał każdej nowopoznanej osobie, to po rozmowie z Draconem istnieje szansa zafascynowaniem Slytherinem, o którym Draco wciąż nawijał. Harry nie miał powodu być uprzedzonym do Malfoya. To w toku rozmowy z nim uznał, że nie mają za wiele wspólnego. Więc sądzę, że gdyby to Lucjusz Malfoy, a nie Hagrid pojawił się w dniu 11 urodzin Harrego, chłopak może i poszedłby z nim, ale raczej bardzo szybko poszukałby sposobu na ucieczkę. Może nawet zraziłby się do magii.

7:43 Może to tylko mój punk widzenia, ale ożywienie Voldemorta brzmi jak porażka, a nie zwycięstwo Harrego.

Znaczy ogólnie się zgodzę. Ale xd Pierwsze Harry nigdy nie powiedział, że jest geniuszem i sam twierdził, że w większości sytuacji miał szczęście a w każdym razie tak mi się wydaje. Druga sprawa Harry mimo wszystko przez większość serii, jest dzieckiem, które ledwo ogarnia o co chodzi i czemu wszyscy tak latają wokół niego. Prawdą jest, że jest mocno lekkomyślny ale nie jest tak, że nie popełnia błędów i tu najlepszym przykładem, jest Zakon Feniksa. Sam uważał i pewnie będzie uważać do końca życia, że popełnił karygodny błąd w sprawie z Syriuszem. Trzecie przykład z Quidithem jest bardzo nie trafiony i tak, będę to wytykać bo skoro został wyrzucony a nie jest prawdziwy to trzeba sprostować. W pierwszej części rzeczywiście dostaje lepszą miotłę i do pewnego stopnia na pewno przyczyniła się do jego zwycięstwa. Ale gdyby nie miał w ogóle żadnych umiejętności to by na niej nie umiał nic konkretnego zrobić. A robił. I tutaj najlepsze dowody to druga część, gdzie cały przeciwny zespół dostaje same najlepsze miotły (lepsze również od Harrego), po czym dostaje dodatkowo cholernie mocne utrudnienie w postaci udupliwego tłuczka xd wygrał? Wygrał no to sry ale Quidith nie jest tutaj dobrym przykładem. Dużo lepiej można było się przyczepić do braku kontroli własnych emocji. Skoro wychował się w takich a nie innych warunkach to powinien umieć trzymać język za zębami. A tak to odpyskiwał nauczycielom, tak że dostawał kary, szlabany cokolwiek. Zachowywał się jak rozkapryszone dziecko. Nie wszystkie te szlabany były sprawiedliwe. Ale tutaj przykład z Zakonu Feniksa na lekcji Umbrige bardzo pyskował. I kara którą dostał była zasłużona (oczywiście nie w tej postaci, tutaj mam na myśli, że sam szlaban był zasłużony a nie to w jakiej postaci się odbywał). Można byłoby się uprzeć, że działało tutaj Fatum Edypa ale na odwrót XD

Krytyka na siłę. 1. Najbardziej rozbawił mnie zarzut rasizmu. Harry był dzieckiem i zapewne w ogóle nie widział jeszcze, co to takiego. Rodzina traktowała go fatalnie, a on nie mógł jeszcze zrozumieć dlaczego. Nie doszukiwał bym się tutaj większej filozofii. 2. Ponownie: Harry nie był wielkim czarodziejem, tylko d z i e c k i e m. A dzieci są z natury ufne. Tak, gdyby zamiast Nagroda przyszedł do niego Voldemort i udawał przekonująco, że jest miły, to Harry też by mu zaufał. Ale winić w tej sytuacji możnaby nie dziecko, a Voldemorta, który by je wykorzystał. 3. Harry został wybrańcem wbrew własnej woli, dzięki poświęceniu jego matki. Ludzie wokół już ułożyli mu scenariusz na całe życie i nieświadomie cały czas był marionetką w rękach "dobrotliwego" Dumbledora. N i e miał żadnego obowiązku być wybitnym. Nie prosił nikogo, żeby ryzykował dla niego życie i była to świadoma decyzja jego przyjaciół. 4. Harry nie znał wszystkich zaklęć i używał ich źle? No cóż, był tylko dobrym, a nie wybitnym uczniem, a musiał walczyć z jednym z dwóch największych i najpotężniejszych żyjących czarodziejów. To tak jakby kazać człowiekowi o lekko powyżej przeciętnych zdolności graczy w szachy z Kasparowem, bo ktoś sobie jeszcze przed jego urodzeniem umyślił, że człowiek ma ogromy talent. 5. Tak, Harry był uprzywilejowany i rzadko ponosił konsekwencje swoich wybryków, ale znowu: to nie jest zarzut do dziecka, tylko do nauczycieli, którzy nie uczyli go potrzebnej pokory i dyscypliny. 6. Harry miał tyłu przyjaciół nie tylko dlatego, że został okrzyknięty wybrańcem. Przyjaciele cenili autentycznie jego, a nie jego splendor, a także jego rodzice byli szanowani i wielu czuło wobec nich dług wdzięczności, pomagając sierocie, w czym nie ma nic złego. 7. Główny bohater mógł po prostu to wszystko olać i się załamać. Mimo to podjął się misji, która przerastała jego możliwości. Trudno się więc zgodzić, że nie było w tym jego zasługi. Szczęście często sprzyja odważnym. 8. Nie jestem przekonany, czy te wszystkie cudowne ratunki dla Harrego były dziełem przypadku. Żeby przeżył zależało wielu potężnym ludziom. W tym zarówno Dumbledorrowi, jak i (do czasu) Voldemortowi. Różni ludzie trzymali nad nim mniej lub bardziej dyskretną kuratelę, bo był im potrzebny. Podsumowując, Harry był zwykłym gościem, który chciał po prostu normalnie żyć, mieć przyjaciół i rodzinę, realizować swoje talenty. Miał też swoje wady, grzechy i problemy rodzinne jak każdy. A wybrańcem został, bo musiał. Taką rolę wyznaczyli mu inni i miał do wyboru wybrać albo zginąć lub wiele stracić. Mimo, że nie zgadzam się z argumentami, świetny film. Pozdrawiam serdecznie.

Co do quidditcha to wprawdzie dostał miotłe ale jednak miał też talent odziedziczony po ojcu wiec jego zasługa w dużej mierze (chyba że jednak zasługa ojca w końcu jego geny)

W końcu ktoś to powiedział na głos, w dodatku ktoś bardzo inteligentny. Dziękuję

8:43 teora o planie Dambyldora? (nie wiem jak się pisze to nazwisko)

Bardzo dobrze wytłumaczona druga strona medalu głównej postaci, która sprawiła, że miałem niemałego mindfucka. Dzięki kumplu 😎

Harry Potter czyli seria w której największy złol całego uniwersum napadł na szkołę i został pobity przez uczniów.

Prawda, że w książkach HP JK Rowling nie pozostawiaja miejsca na myślenie, że rzeczywisty świat też jest piękny i ciekawy ( gdzie technologia samoloty, broń nuklearna, Sztuka, przeróżny światy fauny i flory, Medycyna, podróże kosmiczne, system społeczny.) Osobiście uważam, że Mugole wygrały by wojnę z czarodziejami:) Książka ma jedno, niezkłe niebezpieczeństwo- opisuje świat opisany jako bardzo "Poważny", ponieważ mówi się od razu o rzeczach bardzo poważnych jak śmierć i przemoc dając poczucie, że dotyka się jakiejś poważnej sprawy, tak jakby tylko ten świat dawał tą możliwość poznania wyższych wartości, bo mugolowy świat jest nudny tam nie ma nic..(a historia przecież jest pełna bohaterów w każdej dziedzinie życia) HP to bajka kierowana do dzieci, wciągająca ich w bardzo poważne tematy dając poczucie powagi. Jak palenie papierosów i picie piwa przez nastolatków, każdy się czuje wtedy taki dojrzały. Ja czytałem książki i też miałem z nich radość, jednak wiele rzeczy jest przesadą i należy mieć do nich dystans. Pytanie czy dzieci mają zdolność by mieć dystans do bajki by ostatecznie porzucić książkę i poszukiwać piękna i "magii" w prawdziwym świecie. Bo jeżeli nie będzie takiej zdrowej reakcji na książkę, przystosowujemy dzieci do Okultyzmu i poszukiwania prawdy w nierzeczywistym świecie. P.s. a w ogóle same Filmy HP to są mroczne i przerażające... Także jakieś (16+) jak dla mnie.

Mocno naciągane. Zaczynasz że historia jest z oczy Harrego, nie zupełnie ale niech będzie potem że wszyscy mu pomagali, ale nigdzie w książce nie jest powiedziane że te same osoby nie pomagały innym uczniom. To wszystko co mówiłeś nie klei się.

Harry prawdopodobnie nie zasługiwał w stu procentach na wszystko co osiągnął, a inni uczniowie mieli ciężej. I wielu słusznie zauważyło, że Harry samemu czasem zauważał, że ma więcej szczęścia niż zdolności. Jednak nie dziwi mnie zachowanie Dumbledore'a, Snape'a i innych nauczycieli. Zadaniem było wychować kogoś kto będzie przeszkodą dla Voldemorta, a na końcu go pokona. Nie traktowali go na równi z innymi uczniami ale nie mogli pozwolić by osiągnął przeciętny wynik lub zginął po drodze. Taktyka Dumbledore'a jest w tym sensie usprawiedliwiona. Poświęcił merytokratyczne wychowanie aby upewnić się, że Voldemort upadnie. Bardzo ciekawy materiał i perspektywa na tą historię 👍

Harry miał szczęście, ale był tego świadom. Na miotle umiał jeździć, bo juz jak miał roczek to umiał na niej latać, a jak po latach znowu na niej usiadł to bez większych problemów umiał jeździć i to wystarczająco, by łapać przedmioty w powietrzu. Miał wielki talent, bo już w 3 klasie po zaledwie paru próbach był w stanie nauczyć się Expecto Patronum, którego niewielu dorosłych było w stanie użyć, a 2 lata później mógł masowo uczyć innych. Ogólnie rzecz ujmując, Harry miał szczęście, był faworyzowany, ale takim zupełnie nikim nie był

1:50 Tutaj przypomniał bym jak wyglądał kontakt z magią z perspektywy Dudleyów, i to jakom osobą był ojciec Harrego, raczej gdyby to ich syn trafił do Potterów miałby równie źle co Harry.

Rodzina Dursley była chroniona zaklęciem Fideliusa (ich domu nie dało się zobaczyć, wejść ani wykryć jeśli Harry uważał go za swój własny )

Supcio 😀

Patronus w trzeciej klasie, Wybitny na sumach, skromność, odwaga i poświęcenie. Faktycznie przeciętny.

Troche smiesznie akcentujesz to "rr" w imieniu Harrego 🤣 pozdrawiam ciepluto ;)

Pomimo tego, że uwielbiam tę serię i darzę ją przeogromną sympatią i nostalgią - tak Harry mnie wkurwiał od zawsze. Kiedyś może się tak na to nie patrzyło w ten sposób, więc się przymykało oko na pewne rzeczy, ale w dzisiejszych czasach, kiedy scenopisarstwo osiągnęło naprawdę wybitny poziom w kreowaniu postaci z głęboko ukorzenionymi problemami, rozterkami oraz skomplikowanym charakterem - to Harry blednie ogromnie (i wkurwia). Ze względów dobrze wyszczególnionych w samym filmie (choć osobiście dodam jeszcze od siebie akceptowanie i wykorzystywanie przez Harrego niekrytykowania go w żaden sposób i pobłażliwego traktowania przez jego otoczenie) Fajnie by było jakby: 1. porzucili skrajnie nieudane Fantastyczne Zwierzęta 2. Zrobili serial bądź film (lepiej serial, bo więcej czasu się odda na rozwijanie relacji, ale patrząc na obecną tendencję robienia filmów ze starych marek, to się nie zdziwie jakby to był film) o ojcostwie Harrego. Dokładnie jakby wzięli ten wątek z najnowszej powieści "Harry Potter i Przeklęte Dziecko", gdzie jest ukazane jak bardzo Harry jest nieporadnym i złym ojcem i rozwinęli to w lepszy sposób niż było w książce. 3. I w tym serialu/filmie dobrze napisać odkupienie Harrego w postaci zmuszenia go do rozwiązania problemów tylko i wyłącznie samemu. Gdzie po drodze oczywiście mnóstwo rzeczy poszło by nie po jego drodze, a sam Harry przez to musiałby zrewaulować swoje podejście i obniżyć ego, tak by móc stać się tym prawdziwym, wybitnym i autentycznym autorytetem dla całego świata magii które było mu przeznaczone Myślę, że nie tylko byłby udany powrót do serii, ale również zrobienie czegoś naprawdę dobrego dla tej postaci.

Miłego dnia życzę

Fandom HP dorósł i zaczyna dostrzegać wiele paradoksów i absurdów rządzących światem i szkołą magii ;)

Harry to po prostu Gary Stu, tak jak większość "wybrańców"