Mam 33 lata, jestem niezamężna. Kilka lat temu podczas kolędy ksiądz zapytał mnie co u mnie słychać, więc powiedziałam, aa, praca, obowiązki. Usłyszałam słynne "No tak, praca, a rodzina? Najwyższa pora ułożyć sobie życie". Ułożyć sobie życie - to najbardziej krzywdzący tekst. Moje życie JEST UŁOŻONE. Mam pracę, zajmuje się moimi schorowanymi, starszymi rodzicami, dbam o nich, mam cały dom na głowie. Nie poznałam mężczyzny, którego pokochałabym i zaufała mu na tyle żeby zbudować z nim rodzinę. Nie mówię, że nie chciałabym mieć dzieci i męża, ale skoro nie mam, to też chcę być traktowana jako pełnoprawna kobieta, normalna i z "ułożonym życiem".

Moim zdaniem brakuje w Kościele takiego przekazu: Jesteś wystarczająca, wartościowa niezależnie od wszystkiego. Niezależnie od tego czy masz męża, dzieci czy jesteś sama. I to zarówno do kobiet jak i do mężczyzn.

Cześć :) Mam 38 lat, ważę 72kg (tak mam nadwagę :) ), nie jestem w związku, nie mam dzieci, lubię oglądać boks i piłkę nożną na równi z jazdą figurową na lodzie. Pracuję jako księgowa. Jestem z Warszawy zatem mój punkt wiedzenia będzie optyką z dużego miasta i mam świadomość, że w innych rejonach Polski może być inaczej. Bardzo cieszy mnie ta seria, choć ten odcinek był trudny, głównie za sprawą niedowiarstwa Ojca Adama ;) Pani Agato, jest Pani świetna :) Temat, który dziś poruszyliście jest szalenie złożony. Trochę zabrakło mi sięgnięcia do źródła poruszanych problemów. Grzech pierworodny był próbą wytłumaczenia aktualnego stanu rzeczy i ok, ale jak dla mnie nie wyczerpuje to tematu. Wszyscy znają słynne KKK - Kinder, Küche, Kirche i to pokutuje do dziś. Nasze prababki traciły mężów na wojnie i musiały sobie radzić bez mężczyzn, potem czasy PRL-u gdzie wóda lała się strumieniami, też nie wpłynęły korzystnie na życie rodzinne. Myślę, że stosunkowo dużo mówi się o patriarchacie, w kraju gdzie szalenie często króluje nie zawsze zdrowy matriarchat. Kobiety często przejmują role męskie, bo nauczyły się, że mogą liczyć tylko na siebie. Myślę, że dziś trudno jest zarówno kobietom jak i mężczyznom. Zmiany społeczne, kulturowe jakie zaszły w ostatnich latach zmiotły tradycyjne modele funkcjonowania i nie wypracowaliśmy jeszcze czegoś dostatecznie dobrego, by odnaleźć się w tej rzeczywistości. Współczesność wyciągnęła na światło dzienne wiele problemów, które wcześniej zamiatane były pod dywan. Z mojego punktu widzenia tradycyjny model rodziny jest ok, niestety w praktyce nie wygląda to już tak dobrze. Jestem sama ale nie znaczy to, że wpisuję się w kanon wojującej feministki. Bardzo lubię mężczyzn, choć bardziej w relacji przyjacielskiej lub romantycznej. Jak przychodzi do zaufania i powierzenia swojej przyszłości to pojawiają się schody. Jeśli chodzi o dzieci, to często zastanawiam się czy byłabym dobrą matką. Dla mnie macierzyństwo to wielka odpowiedzialność i tu może kogoś zaskoczę ale uważam, że w tę odpowiedzialność wpisuje się również wybranie dziecku dobrego ojca, czyli takiego, z którym stworzę taką relację, która będzie karmiąca dla mnie dla niego i jeszcze dla dzieci. Często zastanawiam się czy jestem dość kobieca i porównuję się z różnymi modelami kobiecości. Im dłużej o tym myślę, tym bardziej wychodzi mi, że nie pasuję do żadnego modelu. W każdym proponowanym jestem za bardzo albo nie dość. Nie żeby mnie to jakoś martwiło :) Wychodzę z założenia, że jeśli będzie mi dany mąż, to super, jeśli dane mi będzie macierzyństwo, to super, a jeśli nie to też super. Ludzie stanu wolnego też są w społeczeństwie bardzo potrzebni. Myślę, że w kościele z traktowaniem kobiet bywa różnie. Mam to szczęście, że mogę wybrać narrację, która mnie nie krzywdzi. Z ciekawostek - byłam kiedyś na pogrzebie terapeutki, która zmarła przy porodzie trzeciego dziecka. Kobieta ta całe swoje zawodowe życie poświęciła pomocy młodzieży i dorosłym z domów dysfunkcyjnych. Ksiądz na mszy podszedł do jej ok. 8-letniej zapłakanej córeczki i przy całym kościele mówił jej, że teraz powinna się zająć tatusiem, pomagać mu (cóż za ironia losu). Co trzeba mieć w głowie, żeby dziecko obarczyć odpowiedzialnością za rodzica?! Spotkałam się również ze stwierdzeniem, że kobieta bez względu na to czy ma dzieci czy nie zawsze jest matką i myślę, że coś w tym jest. Kończąc, uważam że nie warto się tak przejmować tym co mówią inni, lepiej skupić się na rozeznaniu, sprawdzeniu tego co się w sobie nosi i być temu wiernym, a inni jak chcą to niech gadają. Presje społeczne, presje rodziców, presje kościoła były są i będą. Nie dajmy się i dążmy do prawdy :) Pozdrawiam serdecznie :)

O, a jedno mnie denerwuje. Jak ludzie pytają mnie: "A mąż ci pomaga?" No bez sensu! Nie pomaga- on normalnie działa, ogarnia domowo-rodzinne kwestie. Przecież razem tworzymy rodzinę! Dlaczego mąż miałby tylko "pomagać"???? To zaburzona relacja by była!

Problem w tym, że ludzie chcą i uważają, że mają do powiedzenia na temat samotnych kobiet więcej niż Pan Bóg. Jestem sama, ale czuję się częścią planu bożego i mam tego potwierdzenie w swoim życiu, które chociaż w pojedynkę nie jest puste i egoistyczne.

Kobieta i mężczyzna się różnią i jest to fakt. W jednym jednak są równi: w wolnej woli do dokonywania własnych wyborów w życiu.

Ta seria jest bardzo potrzebna Bratu Adamowi. Agata "prostuje jego ścieżki". Dzięki Bogu, że tak dobry człowiek może jeszcze bardziej wzrastać :)

Bardzo potrzebne są takie rozmowy. Księża nie powinni tylko pouczać, ale POWINNI potrafić słuchać co chcą im powiedzieć kobiety. Brakuje dialogu, jest tylko monolog.

Proszę by księża na kolędzie nie wypytywali kiedy ślub i kiedy dzieci...bo to jest mega niekulturalne...zwłaszcza jak kobieta czy mężczyzna są singlami.

Rzadko słuchać w kościele pokrzepienie dla samotnych serc: rodziców bez dzieci, singli, ojców pozostawionych z dziećmi, matek. Często odmawiamy modlitwy za rodziny-wiele intencji, rodzicow nie mogących mieć dzieci, jakoś nie zdarzyło mi się usłyszeć: za matki i ich gromadkę, bez taty - niech Pan da jej siłę, niech Duch Święty czuwa nad nimi!?!?!?

Jeśli chodzi o zawody i fizyczną siłę... Ja jestem pielęgniarką, pracowałam na oddziałach gdzie są sami leżący pacjenci ważący po 100-200kg. Kto ich musi podnosić z łóżka, obracać, itp? No kobiety - pielegniarki bo pielęgniarzy jest bardzo mało. Niby taki zawód kobiecy a tyle siły fizycznej potrzeba często. Tylko w naszym zawodzie też trudno sobie ludziom wyobrazić mężczyzn. Jest ich trochę ale często są uznawani za lekarzy ;) i często było tak że stał pan doktor a dwie pielegniarki podnosiły ciężkiego pacjenta. Więc jakoś się da nie patrzyć na płeć, gdy jest potrzebna siła fizyczna. Jeśli da się w pielęgniarstwie to da się w innych zawodach typu górnik, kowal. Moim zdaniem to tylko przyzwyczajenie, że kobieta czy mężczyzna w jakimś zawodzie nie pasuje.

Musiałam skomentować. Dzień dobry, jestem kobietą. Nie chcę być matką w żadnym znaczeniu. Nie czuję tego, źle się w takiej roli czuję, nie jest to istotą mojego istnienia. Bycie matką NIE jest wbrew istocie kobiecości. Jestem mniej wartościowa, jestem mniej kobieca tylko dlatego, że mam inny charakter, inne potrzeby, inny plan na życie? Kobiece sporty walki są ok. Tak po prostu. Jeśli dana czynność nie wymaga użycia genitaliów to oznacza, że nie ma płci i może być wykonywana zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn. To, że 'my nie potrafimy sobie czegoś wyobrazić', to, że 'nam się to nie podoba' nic nie oznacza. Kobiety nie muszą być delikatne i wrażliwe, nieważne jak bardzo nam się taka wizja podoba, mężczyźni nie muszą być silni i nieczuli.

Ja mam wrażenie, że w kościele wymaga się więcej od kobiet, ciągle słyszymy jakie musimy być i co robić, szczególnie na kazaniach ślubnych. Natomiast nie słyszy się o tym jakie wymagania mają mężczyźni. Mam wrażenie, że dla kościoła wystarczy, że mężczyzna jest.

Nie chciałbym nigdy podpaść takiej kobiecie jak Pani Agata. Kobiecie która z tak niebywałą inteligencją i wdziękiem potrafił "zaginać" Szustaka. 😆

Pani Agata ma zupełną rację - czemu nie podkreśla się roli mężczyzny jako męża i jako ojca i jego roli w rodzinie.

Podziwiam, że jest Pani w stanie słuchać ze spokojem tej parady mizoginistycznych uwag. Stwierdzenia księdza, że nie potrafi sobie wyobrazić kobiety w innej roli lub, że jakieś zachowanie wygląda dla niego śmiesznie, to najlepsze podsumowanie poziomu jego argumentacji.

Moja 40 letnia koleżanka ,singielka usłyszała od księdza podczas spowiedzi „Co jest z Tobą nie tak” Chyba zapomniała się pomodlić o dobrego spowiednika. Przykro mi było kiedy mi się zwierzyła..Wiem jak dobrą i pomocną jest osobą i ile przeszła w życiu.

W końcu ktoś poruszył ten temat. Mam 33lata i nadal jestem sama . Na każdym kroku spotykam się z krytyką i złym patrzeniem na to że jeszcze nie założyłam rodziny i chociaż bardzo bym chciała czasami życie toczy się innym torem.

Ta seria jest bardzo potrzebna. pani Agata jest wspaniała

TATA-to jest podstawa problemu kobiet , nasi ojcowie nie umieją nas przygotować do życia , często uciekamy z domów szukając szczęścia i miłości u mężczyzn .

Witajcie 😊 Odpowiadam na apel Ojca i dzielę się jednym spostrzeżeniem i dwiema refleksjami. 1. Jest jeden zawód („zawód”?) dostępny tylko dla mężczyzn - ksiądz/biskup/papież. Nie mam z tym problemu i nie dyskutuję z tym (ufam Kościołowi), ale szkoda, że bohaterowie o tym nie porozmawiali. 2. Gdy szuka się równowagi czy złotego środka, jest taka tendencja (zwłaszcza na początku), żeby przechodzić ze skrajności w skrajność, np. z patriarchalnego spojrzenia do agresywnego feminizmu. Być może za jakiś czas znajdziemy równowagę w tym temacie. 3. Zbawienia dokonał mężczyzna (i Bóg jednocześnie), Jezus, jednak zrobił to przy udziale kobiety, Maryi. Myślę, że to doskonale podsumowuje ten temat równości i różności kobiet i mężczyzn. Przepraszam, że przydługo wyszło. Pozdrawiam serdecznie 😊

Pani Agata jest genialna 🥰 Takich mądrych kobiet nam potrzeba.

Czy tylko mnie nie bawi ten żart, który ciągnie się nie wiedzieć czemu od trzech odcinków na temat wagi Agaty? Podziwiam Agatę za cierpliwość.

Dla mnie mówienie o kobiecie, że jej jedynym zadaniem w życiu jest zostanie matką, jest uprzedmiotowienie jej. W Kościele zwłaszcza:dlatego w kwestii seksu przedmałżeństkiego mówi się tylko o kobiecie, że będzie nadgryzionym jabłkiem. Bardzo ważny temat i warto o nim mówić.

Bardzo trafna uwaga Pani Agaty o przesyłaniu filmów Ojca Adama o samotności i pojedynczości. Ja tak właśnie trafiłam na langustę! Szukałam treści dla siebie tzn. bezdzietnej singielki z poczuciem, że jest ze mną coś nie tak. Ciągle się uczę (w dużej mierze na filmach Ojca), że być w pojedynkę to nie "grzech". W kościele są duszpasterstwa rodzin, wdów, młodzieży itd. Do żadnego z tych miejsc nie pasuję. Msze dla kawalerów i panien, które są odprawiane np. w czasie rekolekcji adresowane są najczęściej po prostu do studentów. Ja studentem przestałam być 10 lat temu. A w kółku różańcowym w naszej parafii bardzo zaniżyłabym średnią wieku (z całym szacunkiem dla Pań z koła różańcowego). Księdza zapytać też strach! Bo co się 30kilku latka będzie po zakrystii kręcić! (Patrz poprzedni odcinek) Zostaję więc z tym wszystkim sama, z moimi wątpliwościami i pytaniami. Na szczęście jest Langusta. Szacun dla Pani Agaty! (Ja bym nie powiedziała ile ważę :)

A może kobiety grają w piłkę nożną dla własnej przyjemności a nie żeby je się fajnie oglądało? Szkoda że ojciec poszedł w takie skrajne przykłady jak Kowal czy snajper, na codzień jednak kobiety zmagają się trochę z innymi stereotypami jak np czy kobiecym zajęciem jest prasowanie i pranie, czy kobieta będzie gorszym chirurgiem lub kierowcą, czy mężczyzna też może zostać w domu z dziećmi itp...

Jeżeli chłopak ma 25 lat to nikt go nie pyta kiedy założy rodzinę. Chłopak ma czas, ma skończyć studia, znaleźć pracę, potem "wyszumieć się", a dopiero potem ewentualnie pomysleć! o rodzinie. Jak ma 30 to przecież jeszcze "głupi". Ale kiedy kobieta ma 25 lat, to już "stara panna", a "zegar biologiczny tyka". Nie zliczę ile razy w życiu to usłyszałam. 😩

Wspaniała osoba niezwykle mądra Daje światło i otwiera umysł Pozdrawiamy Agata Dzięki za takiego gościa o Adamie

Jako kobieta wiążąca bardzo swoją przyszłość z wojskiem myślę, że szczególny aspekt, który jest najważniejszy to umiejętności, które wykazuje osoba w danym zawodzie i to co ma gdzieś głęboko w serduchu, bo kim my jesteśmy, aby rozstrzygać powołanie innych osób. ;)

Jak sprawdzić, czy zabawka jest odpowiednia dla danej płci: 1) Czy do danej zabawki potrzebne są genitalia? A) Nie - dziecko może się nią bawić. B) Tak - to nie jest zabawka dla dzieci. Mam nadzieję, że pomogłam ;) Dobrze, że ta Agata jest tu gościem, haha:D ♡

Zgadzam się całkowicie z Agatą. Przekaz, że o wartości kobiety stanowi rola żony i matki (w sensie biologicznym) jest wszechobecny. Wybrzmiewa w społeczeństwie, Kościele, rodzinie. Jeśli samotnie żyjąca kobieta wynalazłaby w 100% skuteczny lek na covid, założyła kopalnie na Księżycu, weszła w zimie na K2 bez tlenu, dostała pokojowego Nobla i była przy tym wszystkim po prostu dobrym człowiekiem, to jej charakter i osiągnięcia i tak będą miały znaczenie drugorzędne. Najważniejsza cechą, która zawsze będzie ją określać jest to, że nie ma rodziny. Oczywiście, można się tym nie przejmowac, ale życie z gębą starej panny bywa męczące. Czasem bardziej uciążliwe niż sama "samotność". Zastanawiam się, skąd wzięła się w Kościele ta swoista gloryfikacja rodziny. Moim zdaniem z Pisma Świętego taki przekaz nie wynika. Mamy w nim całe spektrum życiorysów, a żaden styl życia nie jest w Biblii stawiany ponad inne (patrząc całościowo, a nie wyrywajac z kontekstu pasujące nam fragmenty).

Bardzo cieszę się, że powstała taka seria na tym kanale, natomiast trochę brakuje mi wrażliwości w podejściu do tematu ze strony o. Adama... Czy naprawdę drogą do zrozumienia różnic pomiędzy kobietami a mężczyznami jest wytykanie chłopcom czym się bawią, a dziewczynkom czym się interesują? Pani Agata jest w tej kwestii świetna i bardzo dobrze potrafi uzasadnić swoje poglądy jednocześnie odnosząc się do osób, które mogą ich nie podzielać z szacunkiem. Takich osób w kościele szczególnie mi brakuje. Stanowczość własnych poglądów nie powinna przeradzać się w ignorancję. Nie hejtuję ojca Adama - rozumiem jego zdanie i po części je podzielam, natomiast bardzo brakuje mi wyważenia i empatii w jego wypowiedziach.

Pani Agata ma absolutnie racje. Wyrazila moje odczucia w Kosciele! Albo zona i matka albo nic, no chyba ze starcy i osoby samocne na jednym wydechu...

Agato... Jestem szczęśliwa, że Jesteś. Dużo, dużo mądrości w Tobie. Dziękuję, że mogę Cię poznawać i odkrywać dzięki Tobie... ❤ 👍🏻"Bądź Głosem"👍🏻

Mnie jako nastolatkę bardzo boli patrzenie na kobietę wyłącznie jako matkę, żonę. Kiedyś usłyszałam, że jak nie będę umiała gotować to sobie męża nie znajdę... W tym wszystkim nie było ważne to czy nauczę się (w tym wypadku gotować), żebym mogła sobie poradzić, ale to jak ktoś na mnie spojrzy. Czy to że będę miała męża ma być od razu gwarancją szczęścia? No nie, dlatego że związek to ciężka praca i w tym wszystkim musi być obecny Bóg. Związek może być źródłem szczęścia, ale nie musi. Bycie w związku, matką itp. nie sprawi, że nagle będę miała swoją godność. Mam swoją godność, bo jestem człowiekiem, dzieckiem Boga. Przede wszystkim jestem człowiekiem i chcę, żeby ludzie mnie tak postrzegali.

Do niedawna nie mogłam sobie wyobrazić mężczyzny pracującego w żłobku czy przedszkolu. W grupie mojego syna w żłobku jest opiekun. Dzieci go uwielbiają, jak przychodzi do pracy, rzucają się na niego, przytulają. Wspaniałe się zajmuje dzieciakami, wymyśla im zabawy, zabiera na wycieczki, przekonuje niejadków do jedzenia, ma więcej cierpliwości do dzieci ode mnie. Po prostu chłopak się nadaje do tej pracy. Nie dlatego że jest facetem, nie pomimo tego. Po prostu ten konkretny człowiek się do tego nadaje.

Pani Agato, dziękuję za to, co Pani powiedziała. Moja siostra jest najlepszym przykładem na to o czym Pani mówi, działała mocno w Kościele i głównie dla tego że czuła się gorsza z powodu tego, że nie ma męża, w wieku 22 lat wyszła za mąż. Po 2 latach małżeństwo się rozpadło po nieustannych klotniach i problemach. Teraz w końcu cieszy się byciem samemu i nie zwraca już uwagi na zmuszanie, bo to wręcz zmuszanie kobiet w Kościele do zawierania małżeństwa.

Agato, bardzo dziekuję za to, co mówisz

Jak tak Ojca słuchałam, to jeden wniosek mi się nasuwa. Księżom przydałaby się antropologia. Mając świadomość, że nasze postrzeganie świata jest jedynie wytworem naszej kultury, o wiele łatwiej wyobrazić sobie coś, co na pierwszy rzut oka wydaje się egzotyczne.

Ależ ksiądz przegaduje panią Agatę. Kiedy jest sytuacja, w której oboje mówicie jednocześnie, to zawsze ona odpuszcza i pozwala księdzu dalej mówić :))))

Kobiety bez męża i dzieci...to jest dla wielu ludzi problem...

PROSZĘ! Poruszcie temat bezdzietnych małżeństw. Którzy chcą, a nie mogą. Takich par jest mnóstwo. Przez wiele lat nie usłyszałam w kościele ani jednego slowa na ten temat. A jest to ogromny problem. Dziękuję za ten cykl odcinków.

Jestem zamężna, ale nie mam dzieci i dla księży to już kłopot, bo jak tu taką spowiadać? No bądź dobra dla męża i nara :/ Pamiętam też jedno kazanie (święto św. Rodziny) "jeśli Bóg Was kocha( chodziło o małżonków) to DA wam potomstwo" to znaczy wg księdza, że nie mam dzieci= Bóg mnie nie kocha? Chciałam wstać i dać księdzu w zęby za te głupoty... Pozdrawiam wszystkich, którzy "walczą" z zaszufladkowaniem ;)

Ta seria jest zmaterializowanymi wątpliwościami jakie ostatnio mnie dręczą. Dziękuję. Ogólnie jestem kobietą, mam 20 lat, ważę 52 kg (bo widzę że to ogromnie ważna informacja dla niektórych 👀) i studiuję automatykę na politechnice ( brzmi jak ogłoszenie matrymonialne, wiem, ale nie po to to piszę). Od 2 lat czytam Ewangelię, idzie wolno, ale to może i dobrze, właśnie skończyłam Listy św. Pawła i tu właśnie pojawił się problem. Całe życie stawałam w obronie wizerunku kobiety-matki, uważałam że w kobiecie piękna jest jej łagodność i delikatność, a jednocześnie w tym jest jej siła. Jednakże, po ostatnich wydarzeniach, protestach, konfliktach społecznych i lekturze właśnie listów św. Pawła cały mój obraz się zachwiał. Sama ciągle słysze że jak to, dziewczyna na automatyce i że lepiej bym poszła na coś bardziej artystycznego, kobiecego (tu warto wspomnieć, że kocham sztukę, maluję, uwielbiam też modę i w ogóle to przesadzam z self-care). Nie odrzucam mojego poprzedniego poglądu, że kobiety nie powinny wypierać się swojej delikatności, jednakże, czytając fragmenty listów o tym, że kobieta powinna być poddana, posłuszna, cicha, nie ozdabiać się, nie wolno jej nauczać ani wypowiadać się publicznie, jej włosy mają być zakryte i ma rodzić dzieci i być własnością męża nagle nie wiem na czym stoję. Co naprawdę leży w naturze ludzkiej a co we wpajanych od wieków modeli i norm społecznych? W sumie dovrze, że jest jakiś umowny podział ról. Fakt że większość kobiet odnajdzie się lepiej w zawodzie nie wymagającym ciężkiej pracy fizycznej, czy ciągłym rywalizowaniem. Generalizacja jest sprowadzana do szowinizmu i, oczywiście, bywa szkodliwa, ale nie da się zawsze zwracać uwagi na każdy indywidualizm. Opis wszechświata przez fizykòw również zwykle opiera się na pewnych uproszczonych modelach, generalizacji. I oczywiście, jeżeli kobieta ma predyspozycje i chęć bycia kowalem powinna mieć taką możliwość. Ale niestety, może czuć się zraniona za każdym razem gdy na wierzch wychodzi stereotypowy modek kobiety. No i właśnie, czy zaprzestać stereotypów, dzieciom kupować lalki i samochodziki niezależnie od płci i szerzyć retorykę "możesz być kim chcesz"? Zyskają na tym indywidualiści, którzy chcieliby wyłamać się z norm, ale wiele osób wybierze rolę do której nie ma naturalnych predyspozycji, a tylko chęć jej wykonywania. Czy może zostawić stereotypy godząc się na cierpienie i walkę o swoje miejsce ludzi nie umiejących się wpisać w te normy? A może wyłamanie się ze stereotypów wcale nie spowodowałoby chaosu i błędnych wyborów? Nie wiem. Nie widzę zła w inności, sama ostatnio czuję się przez retorykę Kościoła jakby raniona, ale uważam że raniąca jest również retorka "możesz wszystko" bo nie, nie każdy może wszystko, genetycznie ludzie mają różne możliwości, ale również ograniczenia. Tak jak Wy, zostawiam pytanie otwarte, ale ono nadal mnie będzie dręczyć, jak wiele innych pytań o to co jest narzucone przez Boga, a co przez ludzi. Chyba nic nie wniosłam tą wypowiedzią, ale może przynajmniej kogoś zachęcę do rozważań? A może tylko ja sama pisząc go ułożyłam sobie coś w głowie. Btw, bardzo się utożsamkam ze stanowiskiem Agaty i podziwiam, za bycie człowiekiem nauki. Sama marzę by zrobić kiedyś doktorat. Pozdrawiam i przepraszam za ten essey

Zgadzam się z Agatą. Ojcze sorry, ale trochę przeginka. Ja czasem grywam w kosza, zdarzy się, że w siatkę i czasem zagram w ping- ponga. Jako mała dziewczynka też bawiłam się samochodzikami, znam marki samochodów. To już nie jest mój problem, że ojciec tego nie rozumie. Dla mnie dziwny jest ten podział na zawody męskie i żeńskie i na to, że coś jest męskie coś kobiece. To co jak ja będę chciała pójść rąbać drzewo albo coś innego to przestanę być kobieca? No raczej chyba nie. Kobiety nie są tylko od zajmowania się domem i dziećmi. Nie chciałabym być zamknięta w domu i ciągle gotować, sprzątać itd, chcę się rozwijać też zawodowo. Na temat tego jaka kobieta powinna być słyszałam wiele. Jest też taka kwestia, że jak kobieta pali papierosy, pije alkohol i przeklina to jest postrzegana jako taka osiedlowa lalunia i taka co się nie szanuje. Kwestia makijażu : kobieta mocniej pomalowana to zaraz słyszy pogwizdywania i pojawia się o niej opinia jako o takiej "puszczalskiej" ( sorry za dosłowność), jeśli kobieta nie maluję się lub lekko jest podmalowana to ma opinie takiej szarej myszki, schowanej itd. Podobnie w kwestii fryzury czy ubioru. Przepraszam uniosłam się. Skończmy z tymi stereotypami. Takie myślenie stereotypowe do niczego nie prowadzi. Raz jeszcze przepraszam za ten komentarz.

W kościele mówi się o powołaniu do kapłaństwa macierzyństwa i do zycia zakonnego. O kobiecie nizamęznej się nie wspomina, o jej roli w kościele. Sporo jest takich kobiet które nie wyszły za mąż Wg. statystyk przypada więcej niz 1kobieta na 1 mężczyznę wiec pozostają same.Kościół pomija ten fakt. W 100% popieram Panią Agatę w kwestii pomijania kobiet wolnych w kościele Liczą się tylko kobiety zamężne i matki.

Boli mnie strasznie, jak idę do kościoła i słyszę że kobieta powinna być dobrą żoną, matką, córką...A bardzo mało, niemal w ogóle nie słyszę, że mężczyzna powinien być dobrym, wiernym mężem, odpowiedzialnym ojcem, dobrym synem itp. Mam wrażenie, że od wieków w kościele praktykowana jest inkwizycja przeciw kobietom... Ale jak przyglądam się dzisiejszym małżeństwom i rodzinom, to niestety z przykrością stwierdzić muszę, że kobiety, jeśli decydują się na tę rolę, nawet nieświadomie i pod przymusem otoczenia i stereotypów, to mimo wszystko starają się wypełniać ją w miarę uczciwie... Niestety nie mogę powiedzieć tego o mężczyznach. Łatwo mogę znaleźć kobietę, odpowiedzialną matkę, żonę, wzorową córkę, ale bardzo trudno znaleźć mi dobrego męża i ojca. Może to wynika właśnie z przekazu kościoła, że mało jest kazań skierowanych do mężczyzn, takich jak do kobiet. I trudno mi patrzeć, na tą, jak to stwierdził ojciec Adam duchowosc kobiecą w kościele. Bardziej odbieram ja wlasnie jako inkwizycję, a nie jako przewodnictwo duchowe. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że większość nas, kobiet popada w coraz większe przygnębienie także przez Kościół. Bo przecież często, pomimo, że starają się żyć, tak, jak mówi im "ksiądz na kazaniu" , to i tak mąż je zdradza, nie przejmuje się dziećmi, bywa, że bije...że małżeństwo, rodzina, której niejednokrotnie poświęcają całe życie rozpada się, i to nie przez nie. Ale to nie ten mąż, tylko kobieta zazwyczaj słyszy nauki, jaką być powinna. Jestem zawodowym strażakiem, czyli wykonuję, a raczej chciałabym wykonywać zawód powiedzmy typowo męski... Ale często słyszę, że jestem kobietą, że co prawda jestem wytrzymalsza od większości mężczyzn, silniejsza, a tym bardziej odporniejsza na stres (wbrew pozorom w tym zawodzie bardziej liczy się siła psychiczna i wytrzymałość, niż tylko siła fizyczna), to jednak jestem kobietą i mogę co najwyżej zajmować się sprawami administracyjnymi i to też tylko w zakresie kadr lub finansów (prewencja lub operacyjne sprawy w grę już nie wchodzą). Takie podejscie, pomimo że nie jestem feministką, powoduje u mnie odczucie żalu i niesprawiedliwości, poczucie przygnębienia, a przez to jestem właśnie odbierana jako feministka. Nikt nie widzi, że staram się godzić życie rodzinne i zawodowe, tylko to, że jestem kobietą. Z przykroscia muszę też stwierdzić, że jest to wina też samych kobiet. Jesteśmy istotami kierującymi się emocjami, co powinno być plusem, a nie jest. W moim zawodzie, fakt, że jest nas mało, powoduje też wyjątkową zawiść między nami. Ubolewam więc, że zamiast się wspierać i pomagać, sobie same dolewamy dziegciu do tego męskiego garnca....Ale to temat rzeka, co potwierdza zresztą Wasz nowy pomysł na serię langustowych odcinków. Cieszę się bardzo i popieram. Jest to coś, na co od dawna czekam właśnie w kościele. Ściskam Waszą dwójkę i czekam na kolejny odcinek 😘

Uważam że, nie ma nic złego w tym, abym ugotowała obiad i wyprasowała koszulę męża, a mąż naprawił cieknący kran. Ale pod warunkiem, że jest to nasze wspólne ustawienia ról.

Zabrakło mi w tej dyskusji jednego słowa - człowiek. Kobieta to, kobieta tamto, męska, żeńska duchowość... a przecież my kobiety myślimy o sobie jako o ludziach.

Apropos tych ról- a gdyby tak po prostu (poza biologicznymi kwestiami) uznajmy, że wszyscy jesteśmy ludźmi? Tak jak wtedy gdy Pan Jezus nie musiał nic udowadniać kobiecie Samarytance...? 🤔

Po tym filmiku pootwierało mi się pełno szufladek! Przypomniało mi się jak byłam singielką i jak to było trudno.Mama traktowała mnie jakbym była niedokończona ale nie tylko ona.Mimo że miałam super zawòd najlepszy na świecie czułam się spełniona musiałam zmagać się z tą niedokończonośćią.Miałam wrażenie że ludziom dookoła przeszkadza to że atrakcyjna kobieta chodzi sobie po świecie!

Mam 30 lat, 3 dzieci, 1 mąż. Doskonała rozmowa, miód na moje serce rozbite pomiędzy nauczaniem Kościołem z jednej strony, a z drugiej nieco feministycznym spojrzeniem w szczególności na rolę ojców w prowadzeniu gospodarstwa domowego czy wychowywanie dziewcznek "do jakiejś roli". Jednak pozwolę sobie na mały komentarz, a może sugestię. Uważam, że nacisk w rozmowie był trochę źle rozłożony. Dla 99.9% kobiet to nie ma znaczenia, czy ktoś będzie zniesmaczony, gdyby chciała zawodowo uprawiać boks czy zostać snajperem (snajperka to jednak wciąż raczej potoczna nazwa karabinu snajperskiego), bo po prostu nie mają ochoty się tym zajmować => problem jest nikły. Nie jest dużym problemem wg mnie również czysto semantyczna kwestia, czy "to mężczyźni nadają nam prawa", czy mamy je same przez się. Natomiast nie rozwinęliście szerzej wątku, o którym Agata wspomniała, mówiąc o zmywaniu po spotkaniach z księżmi. W naszym pokoleniu jest o niebo lepiej, niż w poprzednim, ale wciąż to oczywiste, że po rodzinnym obiedzie kobiety wymieniają zastawę na deserową, a Panowie bynajmniej w tym czasie nie rąbią mozolnie drewna. Warto nadmienić, że przez resztę dnia w większości przypadków one były tak samo w pracy, jak oni. Albo dlaczego nawet w rodzinach, gdzie kobieta ma duże aspiracje i nieszczególnie dobrze czuje się w domu (kto twierdzi, że to marginalny problem, niech sprawdzi statystyki depresji wśród matek przebywających w domu z dziećmi, zarówno na tle ich pracujących mężów jak i innych pracujących kobiet) wciąż jest tak niepopularne dzielenie się tym czasem z mężem (np. po wprowadzeniu dziecku posiłków innych niż mleko mamy)? Kolejna ważna dla mnie kwestia to ograniczanie i wręcz psucie dziewczynek przez ogłupiające zabawki. Na problem natknęłam się jeszcze zanim miałam dzieci i próbowałam znaleźć dobre prezenty dla mojej chrześnicy. W dziele dla dziewczynek znajdziecie pełno różowego, świcącego chłamu, który... coż... stoi i świeci, a czasem na domiar złego gra (kto ma dzieci wie o czym mówię - polecam zaklejać głośniki powertapem). Czasem mamy tam również przekaz, jaki rozmiar biustu i jak długie nogi powinna mieć dorsła kobieta. Rozwijające, pomysłowe zabawki? Dział dla chłopców. Odkryłam ze smutkiem, że nawet zestawy Lego dla tej samej grupy wiekowej dla dziewczynek są dużo mniej złożone i ciekawe. Da się znaleźć mądre zabawki "uniseks", ale trzeba się troche bardziej postarać. Teraz mam swoją córeczkę, i mimo wyjaśnień, długo zajęło niektórym bliskim zrozumienie, że ona lubi klocki. Mieliśmy jedne Boże Narodzenie, kiedy było mi jej strasznie żal. Po rozpakowaniu proezentów okazało się, że ona dostała pełen zestaw rożowych dziewczyńskich akcesoriów, a brat garaż (Dobry Boże, ona chciała dostać garaż na auta już od 2 lat, widziała taki w przedszkolu!), zdalnie sterowane auto i dinozaura (Mała uwielbia dinozaury). Tak więc najpierw musiała stoczyć bitwę z bratem o JEGO zabawki, a potem dopiero mogła zacząć się bawić. I to nie jest tak, że nie bawi się lalkami. Bardzo podoba mi się, jak wspólnie z bratem prowadzą tę zabawę. On zwykle jest tatą, a ona mamą, mają 5-10 dzieci, on niesie kilkoro na rękach, ona ma w wózku tyle, żeby się nie wysypywały po drodze. I co w tym złego, że on się bawi z nią lalkami? Jest tatą, nosi dzieci na rękach, bo u nas tak jest - dzieci są ciężkie, tata ma więcej siły, więc on nosi dzieci. I wydaje mi się, że to wcale nie ujmuje jego wychowaniu do męskości, wręcz uczy pewnych postaw, które przezcież w Kościele tak cenimy - opiekuńczości, troski, współpracy. Czasem mam wrażenie, że jednak Kościołowi nie przypada do gustu taki model i woli głosić tezy o "odpowiedzialności kobiety za ognisko domowe" czy przytaczając bpa Gądeckiego, który obawia się, że ucząc chłopców sprzątać po sobie, przemyci ideologię gender do głów naszych dzieci? Czy rodzina, w której mama bierze kilka miesięcy macierzyńskiego, potem na kilka miesięcy pałeczkę przejmuje tata, czasem mama gotuje obiad, czasem tata, czasem tata idzie na piwo z kolegami i mama kąpie dzieci, a czasem mama wychodzi na wino z kolażanką i tata kładzie dzieci spać ma jakiś problem z podziałem ról? Czy taka mama nie może być jednocześnie szalenie kobieca, bo po prostu będzie te wszystkie rzeczy robić kobieco? Ciekawe, czy ktoś to przezyta do końca...

Każdy powinien dążyć do życia w zgodzie z odkrywanym powołaniem. Jeżeli czujesz i pragniesz być kobietą snajperem ok. Unikałabym jednak wybierania życiowych dróg dla udowodnienia czegoś sobie i innym. Można się wtedy pogubić. Zatem rób to co kochasz, realizuj się... I dziękuj Bogu, że możesz być kim chcesz ❤️

a ja myślę że tworzą świetny duet Ojciec Adam spotkał równą sobie partnerkę czekam niecierpliwie na kolejne spotkanie ale w międzyczasie zaglądam do "Prawie morały" są kapitalne!!

A ja mam męża i trójkę dzieci i też uważam, że za duży nacisk kładzie się na to macierzyństwo-jakby w ogóle KK nie widział kobiet jako istot, które są inteligentne, mają swoje cele, uwielbiają czytać, mają swoje zdanie i są świadome siebie. Nawet matki, mimo tego, że mają dzieci i kochają je nad życie nie chcą być postrzegane , że ich największą wartością i sukcesem jest mąż i dzieci...... mówiąc o mężczyznach, często opowiadamy o ich sukcesach o tym, jakie mają poglądy na życie, politykę, świat....a kiedy kobieta zaczyna się wypowiadać,to bardzo często jest lekka konsternacja...." Hmmmmm.... O polityce chcesz rozmawiać...?"😂😂😂

Ogólnie to się zgadzam, ale muszę do tego dodać: dlaczego milion razy w Kościele słyszę "święta xxx dziewica i męczennica". Dlaczego bycie dziewicą jest aż taką wartością i dlaczego nigdy nie usłyszałam: "święty yyy prawiczek i męczennik"?

Przykre są komentarze księży w kościele na temat posiadania dzieci - bo nie wszystkie kobiety mogą mieć dzieci

faktem jest że kobieta wolna ma przez całe życie ma poczucie że jest GORSZA podkreślają to przede wszystkim INNE KOBIETY ale tez mężczyźni i kościół tez ( nawet dziś u nas na kazaniu ksiądz powiedział że rolą kobiety jest bycie matka albo być w zakonie i służyć innym - czyli ja nie mam w tym świecie żadnej roli, bo jestem wolna ... SUPER

Miałam chyba 30 lat, mieszkałam z konieczności z Rodzicami (trudna i długa historia), kiedy ksiądz w czasie kolędy doszedł d tematu "a czemu jesteś panną?". Sytuacja stała się kuriozalna, kiedy - pomiędzy zdaniami na inne tematy - zaczął mi opowiadać o odpowiednich kandydatach na męża w parafii! Nawet podał adres jednego. Byłam jednocześnie rozbawiona i wzburzona tym, jak potraktował mnie ksiądz. Nawet nie przyszło mu do głowy zapytać, z jakiego powodu jestem niezamężna. Pomijam fakt, że rozmowa odbywała się przy Rodzicach, którzy - podobnie jak większość Rodziny - "wsiedli" potem na mnie, że ksiądz ma przecież rację. "Czas najwyższy" na zamążpójście - słyszałam wielokrotnie. Wpojonej konieczności posiadania męża i dzieci (nie bycia żoną i matką - dla mnie to znacząca różnica sformułowań) do tej pory nie zrealizowałam, a mam już 37 lat. Jestem w związku, chciałabym wziąć ślub i ustabilizować ten związek, jest to jednak niemożliwe w tym momencie. Matką być nie będę - z powodów zdrowotnych. Ale Pan Bóg obdarzył mnie taką ilością dzieci, jakimi w swoim życiu się opiekowałam (w Rodzinie oraz zawodowo), że moich podopiecznych mogę liczyć w setki. W życiu sama bym nie była w stanie urodzić, ani wychować takiej gromady, ale jestem szczęśliwa ze współudziału w tym, jakimi ludźmi stają się te osoby. Jest we mnie wielki pierwiastek macierzyństwa, który realizuję tak, jak mogę. I już przestało mi być przykro, że czasem słyszę: "Czas najwyższy". Dziękuję za pobudzenie refleksji w tym temacie. Pozdrawiam serdecznie :)

Uważam że Ojciec Adam, mimo że Go uwielbiam, tutaj nie jest przygotowany.. Ciągle się pyta "to naprawdę tak mowią? to tak jest?" ... Ojcze, z choinki się urwałeś? Nie widzisz tego pokłosia klerykalizmu i patroarchatu w naszym kościele? Naprawdę świetnie pokazujesz swoje myślenie, ale jesteś odosobnionym przypadkiem i mało zwracacie uwagę jak jest w kościele generalnie, a jest w cholerę źle.

Jako kobieta samotna i bezdzietna często czuję się w kościele niewidzialna. Nawet podczas składania parafianom życzeń z okazji Świąt ksiądz zwraca się do dzieci, do młodzieży, małżonków, osób starszych i chorych. O osobach samotnych ani słowa. I pewnie nie robi tego w złej wierze, ale trochę to przykre.

Super odcinek 🙂 Agata wielkie dzięki 🙂💙 Ojcze Adamie, jak dobrze, że ojciec znalazł i zaprosił Agatę 🙂💙 Wspaniała mądra kobieta 🙂🌹🌹🌹

Kiedyś nikt nie mógł sobie wyobrazić kobiety za kierownicą a dziś, statystycznie, kobiety jeżdżą bezpieczniej i powodują mniej wypadków na drogach niż mężczyźni. Może gdyby kobiety były snajperkami strzelałyby celniej niż mężczyźni? To, że nie wyobrażamy sobie kobiety w pewnych miejscach, to moim zdaniem tylko nasze głębokie uwarunkowania kulturowe.

Kiedyś usłyszałam od znajomego księdza: "Agatko, nie skupiaj się na pasjach, Twój zegar biologiczny tyka" (mam 28 lat). I w związku z powyższym mam napisać transparent: "paaaaanowie, jestem i szukam mężczyzny, który będzie ojcem dla moich dzieci, bo mój zegar tyka"! Znalezienie odpowiedniego faceta to nie jest bułka z masłem. Gdy patrzę na siebie w lustrze - widzę piękną kobietę (serio tak uważam!) może mężczyźni tego nie widzą? Nie wiem....

Ale ta seria to jest sztos!!! Jest najlepsza z wszystkich super dobrych projektów langusty. Agata mega fantastyczna, ojciec też daje radę 😅

a moze nie chodzi o to czy kobieta powinna byc snajperka czy rzezniczka ale o to zeby nie musiala podejmowac sie zadan tylko dlatego ze mezczyzni nie sa do nich zdolni? Obraz z zycia wziety: kobieta naprawia syfon a on oglada mecz, ona maluje mieszkanie kiedy on siedzi z kolegami :) Moze tez chodzi o to ze zniewiescieli mezczyzni czuja sie gorzej majac przed soba kobiete ktora ma w sobie wiecej odwagi i determinacji niz oni ? Samiec alfa boi sie ze wypracowany biceps i grzywka na zelu nie zrobi wrazenia w konfrontacji w drobna kobieta ktora "ogarnia" to przed czym on wymieka. A jesli tak to przeciez latwiej jest takiemu chlopaczkowi, zamiast samemu sie rozwinac to obgadac kobiete, ze powinna X a nie powinna Y... Ile ja znam dziewczyn, ktore lataja samolotami, sa w sluzbach mundurowych albo zajmuja sie mechanika... takich kobiet przybywa i przybywa mezczyzn, ktorych szczytem ambicji jest zrobienie sylwetki i wrzuceniu foty na insta a ulubionym hobby gra w lola. Nie potrafie sobie wyobrazic takiego malzenstwa, przeciez ona bedzie dla niego w pewnym momencie bardziej matka, niz zona. Moze to my panowie mamy problem a kobiety go tylko przychodza naprawic? Dlaczego Ewa rozmawiala z wezem? dlatego ze chciala czy dlatego, ze Adama nie bylo? Dlaczego to Ewa tlumaczyla sie Bogu ? Gdzie byl Adam?

Każdy człowiek jest powołany do wolności! Pozwólmy dziewczynom aby same zdecydowały czym chcą się zająć!One wybiorą to co jest dla nich najlepsze i staną się ozdobą domu!

Silne kobiety nie są akceptowane. A na kazaniach wręcz się słyszy że one nie są kobiece tylko udają mężczyzn.

"Nie jesteśmy powołani do życia bez innych, ponad innymi czy przeciwko innym, ale do życia z innymi i dla innych..."(Papież Franciszek) Odnaleźć swój dar i powołanie i dzielić go z innymi, dzielić się miłością, nie nienawiścią i dyskryminacją. Można czuć się jednocześnie kochanym i potrzebnym, niezależnie, czy wybrało się drogę w kierunku, by stworzyć rodzinę, czy wieść życie singla. Co do dzieci..Każdy potrzebuje miłości, bliskości. Czasami nasze losy życiowe potoczą się tak, że będzie na nie za późno, by mieć własnie lub będa ważyć o tym inne kwestie. A ile to małych istot czeka na miłość, by czuć się potrzebnym i kochanym i stworzyć im świat od nowa?

Brawo dla p.Agaty👏

Ojcze Adamie - pomysł spotkań z Kobietą odważny. Brawo!. Prosze pozwól sobie i p. Agacie na głębię. Ślizganie się po powierzchni tematu, dygresje typu (waga, kawa) odciągają od tematu i utrudniają zagłębienie się w temat Kobieta w Kościele. Myślę że powodem jest lęk. Księża boją się kobiet. Boją się że kobieca aktywność i energia odbierze im pracę, odbierze kontrolę nad powierzonymi owieczkami parafialnymi. Boją się swoich reakcji na urodę kobiet, talenty i wiedzę- dlatego sprowadzają wszystko do grzechu pierworodnego i jedynej winnej za to Ewy. Chciałabym odnaleźć w Twoich spotkaniach z kobietą autentyczność spotkania, próbę zrozumienia uczuć i odczuć. kobiet. Historia Kościoła wyznacza bardzo poślednia rolę dla Kobiet, przy jednoczesnym korzystaniu z zasobów materialnych, ludzkich i wpływu kobiet na rodziny. Ilu mężczyzn, mężów chodziłoby do Kościoła gdyby nie wierząca żona? Pani Agata bardzo dziękuję i podziwiam wiedzę, zaangażowanie a nade wszystko odwagę w prezentowaniu stanowiska kobiet i podkreślaniu ich roli w Kościele. Pozdrawiam gorąco. Iga

Ojcze Adasiu, Ludmiła Pawliczenko - radziecki strzelec wyborowy. Snajperzy faceci nie mieli z nią szans

Moim zdaniem "problem" ludzi samotnych w kościele nie dotyka tylko i wyłącznie kobiet, ale tak samo mężczyzn.

Dziękuję Agato! Zwerbalizowałaś problem kobiety singielki w Kościele.

Agato, dziękuję za zwrócenie uwagi na wrażliwych mężczyzn. Uświadomiłam sobie, że niestety kieruję się tu nieraz stereotypem.

Nauczyłam się nie pytać o dzieci, o plany ich dotyczące... Długo staraliśmy się o pierwsze dziecko, potem wielką radość, a w piątym miesiącu tragedia... Potem były kolejne straty. Mamy 5 dzieci. Każde z nich ma swojego opiekuna-aniołka. Nie pytam... Bo to może bardzo boleć...

Kobiety w kościele są postrzegane głównie przez pryzmat matki. Jak masz 1dziecko, czemu nie masz dwóch, jak masz 2, czemu nie masz 3 itd. a szkoda. Też mamy swoje potrzeby, pasje, ciekawą pracę. Dobrze by było się zainteresować kobieta jako osobą, co ona myśli czuje itd, a nie wsadzac tylko w jedną rolę. Macierzyństwo jest ważne ale nie jest jedynym co wnosimy.

A bycie niepełnosprawna kobietą w kościele to jest już taka kumulacja że trzeba mieć dużo dobrej woli żeby wytrwać, bez męża, dzieci i cudownego uzdrawiania- fizycznego oczywiście, bo po co mi inne...

Myślę, że chodzi o to żeby nikomu nie podcinac skrzydeł i nie deprecjonowac czyichś marzeń tylko z uwagi na stereotypy i płeć.

Sto procent prawdy w tym co zostało powiedziane przez p. Agatę. Bardzo mądra kobieta. Ksiądz po kolędzie zawsze pierwsze co pyta o ślub i czy juz jest narzeczony. Nie pyta o inne rzeczy. Tak jakby to nas definiowało. Ja jako kobieta nie chciałabym żeby moja wartość była oceniana przez to czy mam męża i dzieci czy nie. Mało która z nas chce być sama, taka jest prawda. Wiec takie oceniane często nas boli. Nie jesteśmy gorsze od kobiety ktora np. wyszła za mąż młodo nie zważając nawet za kogo i urodziła dziecko, często to my singielki sprawdzilybysmy się lepiej w tej roli.

Pracuję w przedszkolu w którym w prawie kazdej grupie pracują mężczyźni jako wychowawcy (i to jest duże przedszkole) 👍i to jest piękne. Pozdrawiam i życzę otwarcia na to co,,inne"...Dzięki za ta rozmowę w atmosferze szacunku, otwarcia i akceptacji paa

Podziwiam panią Agatę za dystans i stalowe nerwy. Ojciec Szustak mógłby przemyśleć parę rzeczy przed rozmową zamiast serwować nam strumień świadomości. Ale fajnie, że jest otwarty na to, co ktoś inny ma mu do powiedzenia. Brawo za wspomnienie o wrażliwych mężczyznach.

Myślę, że to nie kwestia podkreślania roli kobiety jako matki (pięknej roli!), ale brak podkreślania wagi ojcostwa (też w odniesieniu do kapłanów jako ojców duchowych) i obowiązków mężczyzn.

Zastanawiający jest fakt, że kiedy małżeństwo nie może mieć dzieci, albo w rodzinie ktoś zapadnie na nieuleczalną chorobę, to bardzo często słyszymy od osób duchownych, że Bóg tak chciał, że taka wola Boga, i być może ma on dla nas inny plan. Natomiast jeśli kobieta nie jest w związku małżeńskim, to pierwsze pytanie jakie pada to 'A co się stało, że jeszcze sobie życia nie ułożyłaś', albo 'Co z Tobą nie tak', dlaczego wogóle pod uwagę nie jest brany fakt, że być może ta kobieta takiego doboru dokonała z pomocą Boga? Obwinia się kobietę za to, że nie spotkała mężczyzny, który byłby godzien jej miłości. Dlaczego? Bo niby wszyscy mężczyźni są tacy wspaniali? Moim zdaniem to wszystko zaczęło się od tego, że kobieta 'z kości Adam została zbudowana', czyli od samego początku przedstawiona została jako część mężczyzny, coś co pochodzi od niego, a więc jest jego własnością. Kościół od zawsze traktował kobiety w sposób patriarchalny, jako istoty słabe, podrzędne mężczyznom i kuszące ich do złego. I teraz żyjemy w społeczeństwie, gdzie kiedy dochodzi do gwałtu, to pojawiają się pytania typu 'a w co ubrana była dziewczyna', 'a dlaczego sama szwędała się po nocy', 'to jej wina', bo skusiła mężczyznę. Gdyby w Edenie zamiast węża postawić przed Adamem i Ewą nagą kobietę, i nagiego mężczyznę, to jak myślicie kto pierwszy uległby pokusie?

Bravo dla Pani Agaty :) jestem żoną, od niedawna matką, ale bardzo dobrze pamiętam ten czas poszukiwań i bardzoooo się cieszę, że mam go za sobą. Mam również kobiety w otoczeniu, które również zywią nadzieję na założenie rodziny i z serca im kibicuję. Brak dzieci to również jeszcze jeden aspekt- problem z płodnością, który obecnie dotyczy wielu par. A OP Szustaka bardzoooooolubię (dzięki za te konferencje o samotnosci !!), ale tutaj trochę gwiazdorzy :P pozdrawiam !

Pięknie jestem dumna z naszej reprezentantki

"winą Kościoła jest to, że za mało to odkręca" Czekałem na takie stwierdzenie od samego początku. Podobnie widzę to jeśli chodzi o mówienie Kościoła na temat kobiety jako matki i żony. Nie w tym rzecz, że Kościół mówi o tym za dużo, bo uważam, że o tym trzeba mówić. Problem w tym, że o byciu samotną kobietą, samotnym mężczyzną i spełnianiu się w tej samotności Kościół mówi za mało.

Dziękuję za ten filmik! Mieszkam od urodzenia w Berlinie, najbardziej liberalnym mieście na świecie. Mimo tego czuję dokładnie tę presję szczególnie gdy przebywam z ludźmi którzy należą do Koscioła Katolickiego. Znam mnóstwo kobiet katoliczek które wywierają na sobie ogromną presję gdy "strzela im trzydziestka" a tu nic! Dlaczego kobieta uzależnia swoje szczęście od czegoś, na co nie ma i nigdy nie będzie miała wpływu?

Agata Pani jest mega pozytywna !!!!!!!!!! Można się pośmiać z nią :) Dystans jest :)

Dziękuję pani Agato za tę wypowiedź. Myślę, że była Pani głosem wielu kobiet w Kościele. Faktycznie trzeba się nieźle nastarać, żeby uzyskać akceptację w Kościele będąc samą.

Pani Agato jest Pani bardzo mądra kobieta , spokojna i widać dobro od Pani. Dzięki Pani uwierzyłam że ze mną wszystko dobrze. Mam dość gadek czemu jestem sama ze skoro mam 32 lata to powinnam już mieć męża i dzieci. Modlę się o to by wreszcie spotkać ale chyba wolą Pana Boga jest bycie samej. Zresztą nie poznalam godnego mnie i wartego zaufania. Dziękuję za Te inteligentna rozmowę. Jest Pani cudowna.

Jestem matką i żoną. Nie ma we mnie zgody jednak na to, aby patrzeć na mnie przez pryzmat tych ról, jestem przede wszystkim człowiekiem. Chcę, aby traktowano mnie z szacunkiem, dostrzegano moje cechy i umiejętności, które rozwijam i kształtuję od urodzenia. Moja wartość nie wynika z bycia matką. Każdy jest inny, ma inne potrzeby i byłoby wspaniale, abyśmy każdemu pozwolili na definiowanie siebie bez względu na pełnienioną rolę. Tego samego życzę swojej córce.

A może gdyby kobieta otrzymała w domu wystarczająca ilość miłości i akceptacji min. od ojca i znała swoją wartość to nie leciała by na pierwszego lepszego który się nawinie.... A nie opuszczała dom wygłodniała.....

Agata mówi głosem wielu kobiet w kościele! Dzięki!! ☺️

Mnie BARDZO irytuje, kiedy jestem gdzieś wieczorem, choćby w pracy, i ludzie, których spotykam pytają "a gdzie masz dzieci?" Albo jeszcze lepiej " to dzisiaj twoj mąż jest nianią?". Czy kiedykolwiek ktokolwiek zapytal faceta-ojca o cos takiego ? Czy gdy ja zajmuje sie swoimi wlasnymi dziecmi to ktokolwiek nazwie mnie ich nianią ? Jestem wtedy tak bardzo sprowokowana, że aż piana leci 😅

Szczęść Boże Cieszę się, że reprezentuje Nas kobiety w tej rozmowie tak mądra i inteligentna osoba :) Dziękuje Agato ;) Zgadzam się z twierdzeniem, że kobieta bądź dziewczyna singielka jest traktowana jako osoba niepełna, mniej wartościowa w Kościele. Słysząc kazania tak określające singielkę w Kościele przestałam uczestniczyć we Mszy świętej w mojej parafii, gdyż nie czułam się tam dobrze, słysząc od księdza taką presję i tak uwłaczające mojej wartości słowa. Zmieniłam parafie. Myślę, że ogólnie w społeczeństwie, szczególnie w rodzinach istnieje taki stereotyp, presja społeczna na młodą dziewczynę, która jest dla niej bardzo krzywdząca. Szczególnie, że taka postawa Kościoła determinuje myślenie nie tylko kobiet, ale także rodziny takiej kobiety, która słyszy taką naukę Kościoła, co często podwaja presję jaka na niej spoczywa (determinuje to ich myślenie ze staną się wartościowe dopiero w małżeństwie). Zdecydowanie za mało w Kościele uważam jest słów na temat poszukiwania swojej własnej indywidualnej tożsamości jako kobieta, odkrywania swojego wewnętrznego piękna, odkrywania swojego miejsca w świecie. Natomiast zdecydowanie większość słów Kościoła jeśli chodzi o kobietę łączy się z małżeństwem i rodziną (co oczywiście również jest wpisane w życie kobiety), co powoduje, że wiele kobiet, szczególnie młodych może to zniechęcać do Kościoła, jeśli nie mają mocnej relacji z Jezusem. Gdybym nie skoncentrowała się silnie na tym jak Chrystus traktował kobiety, jakim darzył je szacunkiem i jak indywidulanie do nich podchodził pewnie także nie widziałabym dla siebie miejsca w Kościele jako kobieta singielka. Pozdrawiam wszystkie kobiety niezamężne, które wiernie trwają przy Chrystusie i w relacji z nim, pomimo często wielu deprecjonujących lub przykrych słów ze strony Kościoła bądź kapłanów. Dziękuje Ojcze Adamie za serie Kobieta i Ksiądz :) Z Bogiem Ania

Tak - funkcje bardzo " lubią" nas zastępować, my też lubimy się za nie chować lub w nich ukrywać. Jednak z drugiej strony , jeśli nie są nam narzucone, tylko wynikają z naszych wolnych wyborów to też sporo o nas mówią. Pada w tej rozmowie z ust pani Agaty słowo, które jest dla mnie kluczem w myśleniu o tych sprawach a jest nim szacunek. Mam wrażenie, że te wszystkie awantury w nas i wokół nas mają jakieś podłoże braku szacunku. A w głębszym i szerszym tego słowa znaczeniu - afirmacji, docenienia, zauważenia , miłości względem wartości, które w sobie nosimy, a które nie zawsze są takie same dla wszystkich. Kobieta i mężczyzna są kompletnie różni od siebie i jednocześnie bardzo do siebie podobni, jako ludzie po prostu. Mam męża i czasami mam wrażenie, że mieszkam z kosmitą ale wiem, że ten kosmita nosi w sobie te same pragnienia, tylko mówi ( a raczej nie mówi ) o nich zupełnie inaczej. Ten wspólny mianownik ( potrzeba zaufania, dowartosciowania, uczciwości, prawdy, bliskości itp) nas do siebie zbliża i otwiera. Odmienność wrażliwości, temperamentów i płci zmusza do dialogu i poszukiwania własnej tożsamości. No dobrze - to było tak trochę oficjalnie ( choć szczerze) . Osobiście jestem mamą szóstki dzieci ( pięcioro urodziłam sama, jedno mamy przysposobione) i ...uwielbiam tę moją życiową funkcję. Niemniej chciałam w komentarzu do tej rozmowy powiedzieć, że pomimo " wpisania" się w model kościelnego wizerunku kobiety wcale nie zawsze spotkałam się z akceptacją i wsparciem moich wyborów - zostawiłam bowiem wiele rzeczy na boku i na pewno nie zrobiłam żadnej zawodowej kariery. Z ambon padają czasami jedne słowa a życie niesie swoje komentarze. Co więcej - we mnie samej pojawiały się czasem ostre dysonanse - nigdy nie żałowałam , że mamy tak dużo dzieci ale , no cóż - kuchnia, pranie, sprzątanie i opieka nad dziećmi potrafią zagarnąć cały czas i energię a przecież ja tak lubiłam i lubię się uczyć ( wiem - istnieje uniwersytet trzeciego wieku 😉⏰). Macierzyństwo daje mi szczęście, im dłużej żyję tym bardziej doceniam ten dar , bo to jest dar. Wcale nie jestem najlepszą mamą na świecie, ciągle się uczę. Niemniej przez tę właśnie funkcję życiową poznaję lepiej siebie, również swoje słabości i to mi pozwala dojrzewać jako człowiekowi. To są konkrety. Bardzo szanuję samotne osoby, ich pracę, zaangażowanie w różne aktywności społeczne i zawodowe . Jesteśmy sobie bardzo potrzebni i oby Bóg nam dał mądrość we wzajemnym zrozumieniu i dialogu. A co do tych tzw. stereotypów i schematów to myślę, że to jest bardzo ciekawy temat, chyba dla socjologów najbardziej. Te niby role wyrastały i wyrastają z wielu sytuacji - wspomnianej tężyzny fizycznej, wrażliwości ale też z warunków zewnętrznych, choćby z klimatu , czy zautomatyzowania pewnych czynności obecnie. Świat się zmienia , ostatnio bardzo - może dlatego tak się w tym wszystkim pogubiliśmy. Pozdrawiam serdecznie panią Agatę i ojca..🤗🤗 Ps. Dorzucam jeszcze jedną luźną myśl - nie czułam się jakoś specjalnie upokorzona sytuacją, w której mąż pracował, żeby nas utrzymać a ja tylko trochę albo wcale, żeby dom się nie rozpadł i żeby był domem - natomiast upokarzają mnie niesprzatnięte po sobie talerze, rzucone byle gdzie skarpety i rzeczy, które przecież prasowałam skundlone na podlodze...itp😘

Zgadzam się z Panią Agatą,można być kobietą wierzącą,samotną,szczęśliwą i pragnąć służyć Bogu i ludziom.A macierzyństwo duchowe,rodzenie dusz dla Nieba jest równie piękne i bardzo potrzebne.Wystarczy spojrzeć dokoła nas jak wiele osób dziś pragnie miłości której w życiu nie otrzymali,jak wiele pogubienia i zranień.Uważam że Bóg pragnie wylewać swoją miłość właśnie przez kobiety.Polecam zapoznać się z historią Chiary Amirante,świeckiej kobiety przez którą Pan niesamowicie dotyka swoją miłością i daje nowe życie💞

Bardzo mi się podoba podejście P. Agaty byle więcej takich osób w dyskusji ☺️ trochę byłam zdziwiona że O Szustak nie zdawal sobie sprawy jak niektóre tematy są omawiane w kościele

jakże miło jest posłuchać kobiety, która myśli co mówi, a nie tylko mówi co myśli :)