Marek Aureliusz był jednym z najmądrzejszych cesarzów rzymskich. Wolne chwile poświęcał na naukach i zagłębianiu się w filozofię. Jest uznawanych za jednego z ostatnich wybitnych cesarzy w Cesarstwie Rzymskim.
Marek Aureliusz był cesarzem Rzymu, który rządził od 161 do 180 roku i cieszył się poparciem za ochronę imperium przed okrucieństwem Niemców i Partów. Jednak Marcus jest najbardziej znany ze swoich filozoficznych poszukiwań i sprawności intelektualnej. Należy do najbardziej szanowanych i wpływowych cesarzy w historii Rzymu.
Marek Aureliusz urodził się 26 kwietnia 121 w Rzymie. Należał do rodziny zamożnej i powiązanej politycznie. Marcus był błyskotliwym uczniem i bardzo wcześnie zaczął uczyć się greki i łaciny. Jego zainteresowania szybko rozbudziła filozofia, a zamiłowanie do czytania uczyniło z niego wielkiego intelektualnego zwolennika stoicyzmu, co skłoniło go do ukształtowania swojej ideologii opartej na logice, losie i samokontroli.
Jego poświęcenie i filozoficzne zaangażowanie nie pozostały niezauważone, a wkrótce cesarz Hadrian obdarzył go swoją łaską. Hadrian polecił swojemu adoptowanemu synowi Antoninusowi adoptować Marcusa jako swojego syna. Stąd w wieku 17 lat Marek został synem Antonina, a także przyszłym następcą tronu rzymskiego. Jego ojciec zaczął instruować go w sprawach rządowych i publicznych. W 140 r. Marek został mianowany konsulem senatu, jego zadaniem było kierowanie senatem, a z czasem nadawano mu coraz większe obowiązki i władzę, którą sprawował z rozwagą i rozsądkiem. Marek poświęcił swój wolny czas na naukę filozoficzną, a także zaczął interesować się prawem. W 145 roku ożenił się z córką cesarza Faustyną, a para miała kilkoro dzieci, z których znane są syn Kommodus i córka Lucilla.
W 161 roku, po śmierci jego przybranego ojca, wszyscy spoglądali na Marka Aureliusza, który objął ogromną władzę w swojej szybkiej sukcesji w rządzie, a zatem był najbardziej idealnym kandydatem na monarchę. Jednak w 161 roku Aureliusz przyjął rolę cesarza, tworząc wspólne rządy ze swoim bratem Werusem. Okazało się to niezwykle owocnym przedsięwzięciem, jednak ich wspólne rządy naznaczone były konfliktami i rozlewem krwi. Okres lat 160. to nieustanna walka i walka w obronie Cesarstwa Rzymskiego przed atakiem Partów w walce o przejęcie kontroli nad ziemiami na Wschodzie. Werus dowodził bitwą, podczas gdy Marek pozostał w Rzymie. Zwycięstwo nad siłami Partów w dużej mierze przypisuje się odważnym generałom pod dowództwem Werusa, najlepiej znanym być może generałem Awidiuszem Kasjuszem.
Koniec wojny Partów spowodował konflikt Cesarstwa Rzymskiego z plemionami niemieckimi, które celowo przekroczyły Dunaj i zaatakowały i splądrowały rzymskie miasto. Marcus i Verus podnieśli swoje wojska i przygotowali się do bitwy, obaj wyruszyli razem, by odeprzeć i pokonać siły niemieckie. Verus poważnie zachorował i zmarł, Marcus kontynuował walkę i ostatecznie zdołał przepędzić siły niemieckie. W 177 roku Marek Aureliusz ustanowił swego syna Kommodusa współwładcą i wspólnie walczyli z wrogami Cesarstwa Rzymskiego. Marek Aureliusz zmarł 17 marca 180 roku.
Życie Marka Aureliusza nie jest pamiętane ze względu na jego chwalebne rządy czy odwagę na polu bitwy, ale raczej ze względu na jego filozoficzne dążenia i jego teorie kontemplacyjne, które przyczyniły się do rozwoju stoicyzmu. Zbiór jego prac został opublikowany w książce „Medytacje”, zawierającej jego osobiste notatki z życia. Książka zawiera dogłębną analizę filozoficzną i racjonalną dyskusję na temat osobistych i znaczących szczegółów jego życia. Książka omawia dyscyplinę i racjonalność, a także proponuje trzy zasady sformułowane przez Aureliusza: zadowalanie się losem, sprawiedliwe zachowanie wobec innych oraz używanie percepcji przy podejmowaniu decyzji. Książka jest podkreślona samokrytycznymi i samodoradczymi frazami, które Marcus wydaje się kierować do siebie, „takich jak wymazywanie wrażenia; sprawdź impuls; ugasić pragnienie; nie rób nic losowo; ci, którzy teraz grzebią, wkrótce zostaną pochowani”.
#cytatyaureliusz #cytatycesarza #marekaureliusz
3 ponadczasowe cytaty Marka Aureliusza
"Zawsze masz możność żyć szczęśliwie, jeśli pójdziesz dobrą drogą i zechcesz dobrze myśleć i czynić."
"Możesz zacząć życie nowe. Jeszcze raz przyjrzyj się sprawom tak, jak zwykłeś to czynić. Na tym bowiem polega odrodzenie życia."
"Myśl o tym, w jakim stanie ciała i duszy powinna cię zabrać ze sobą śmierć i jak krótkie jest życie, jak przepastna wieczność, przeszłość i przyszłość, jak krucha wszelka materia!"