Sokrates ( ur.469 p.n.e w Atenach, zm 399 p.n.e ) -
Jest uważany przez wielu za ojca założyciela zachodniej filozofii, a także za jedną z najbardziej zagadkowych postaci starożytnej historii. Sam nic nie napisał, więc cała wiedza greckiego filozofa została przekazana przez pisma jego współczesnych i jego uczniów, przede wszystkim jego wybitnego ucznia, Platona. Sokrates obok Platona oraz Arystotelesa jest uznawanych, że jednego z największych filozofów starożytności.
Bardzo niewiele jest wzmianek o życiu Sokratesa. Ojciec Sokratesa trudnił się kamieniarstwem, matka natomiast była akuszerką. Okrył się sławą w związku z faktem, że wdawał się w rozprawy z ludźmi przypadkowymi, najczęściej przechodniami. Wykrywał na przykład sprzeczności w słowach wypowiedzianych przez jego rozmówców lub zręcznie naprowadzał współrozmówców na tok rozumowania jaki chciał podjąć. Sokrates był autorem słynnej maksymy: „Wiem, że nic nie wiem”. Wierzył tymczasem w cnotę i dobro, a dobro utożsamiał w prostej linii ze stanem wiedzy. Filozof zgromadził wokół siebie zastępy zwolenników, z których wielu zostało jego uczniami, m.in. słynny później Platon, czy też Alcybiades, Krycjasz i Ksenofont.
Prawo ateńskie wymagało, aby wszyscy sprawni fizycznie mężczyźni służyli jako żołnierze-obywatele na wezwanie, powołując do służby w wieku od 18 do 60 lat. Według Platona Sokrates służył w opancerzonej piechocie - znanej jako hoplici - z tarczą, długą włócznią i maską na twarz.
Sokrates był znany z hartu ducha w bitwie i nieustraszoności, czyli z cech, które manifestował przez całe życie. W swej „Uczcie Platona” przedstawia najlepsze szczegóły wyglądu fizycznego Sokratesa. Nie był ideałem ateńskiej męskości. Niski i krępy, z zadartym nosem i wyłupiastymi oczami.
Jednak Platon wskazał jednakowoż, że w oczach swoich studentów Sokrates posiadał inny rodzaj atrakcyjności, nie oparty na ideale fizycznym, ale na błyskotliwych debatach i przenikliwości spostrzeżeń.
Sokrates uważał, że filozofia powinna przynosić społeczny dobrobyt. Próbował ustanowić system etyczny oparty na ludzkim rozumie, a nie doktrynie teologicznej.
Sokrates wskazał, że wybór człowieka jest motywowany pragnieniem szczęścia. Ostateczna mądrość pochodzi z poznania siebie. Im więcej człowiek wie, tym większa jest jego zdolność rozumowania i dokonywania wyborów, które przyniosą prawdziwe szczęście.
Sokrates uważał, że przekłada się to na politykę, a najlepszą formą rządu nie jest ani tyrania, ani demokracja. Zamiast tego, kraj winien być rządzony przez osoby, które miały największe umiejętności, wiedzę i cnotę oraz posiadające pełne zrozumienie siebie.
Za życia Sokratesa Ateny przechodziły dramatyczną przemianę, przechodziły bowiem z okresu hegemonii w Grecji do okresu z wyraźnymi oznakami systemowego kryzysu. Ateńczycy weszli tym samym w okres niestabilności i wątpliwości co do swojej tożsamości i miejsca na świecie.
Podczas gdy wielu Ateńczyków podziwiało za to Sokratesa, zwłaszcza wobec faktu, iż czynił swe przytyki w sposób pomysłowy i humorystyczny, jednak pojawiły się z czasem zbyt poważne głosy mówiące o rzekomym godzeniu przez niego w dobro publiczne, życie w Grecji oraz w przyszłości kraju. Wreszcie w 399 roku p.n.e. Sokrates został oskarżony o zepsucie młodzieży w Atenach oraz o bezbożność i herezję. Zdecydował się bronić w sądzie.
Zamiast przedstawiać się jako niesłusznie oskarżony, Sokrates oświadczył, że pełni ważną rolę jako ten, który nieustannie kwestionując status quo zmusza do refleksji na jego temat. W związku z tym został skazany. Możliwe, że wyzywający ton jego obrony przyczynił się do werdyktu i pogorszył sytuację podczas obrad dotyczących kary.
Prawo ateńskie zezwoliło skazanemu obywatelowi na zaproponowanie kary innej niż ta, do której wzywała prokuratura. Zamiast zaproponować wygnanie, Sokrates zasugerował, że miasto winno uhonorować go za jego wkład w działalność oświeceniową i nakłaniał, by zapłacono mu za jego usługi. Sąd jednak nie był rozbawiony i skazał go na śmierć, poprzez wypicie cykuty.
Przed egzekucją Sokratesa przyjaciele zaproponowali przekupienie strażników i uratowanie go, aby mógł uciekać z kraju. Odmówił, twierdząc, że nie boi się śmierci, powiedział do tego, że nadal jest lojalnym obywatelem Aten, gotowym przestrzegać jego praw, nawet tych, które skazały go na śmierć.
Zachęcam do obejrzenia filmu z cytatami chińskiego filozofa Konfucjusza:
• Konfucjusz: Cytaty i m...
#cytatysokratesa #sokrates #cytatyfilozofa
3 cytaty Sokratesa które wpłynęły na moje życie :
„Nie nauczą mnie niczego kwiatki, czy drzewa, lecz tylko drugi człowiek.”
„Najmądrzejszy jest, który wie, czego nie wie.“
„Tam, gdzie chodzi o to, co sprawiedliwe, piękne i dobre, nie powinniśmy troszczyć się o opinie ogółu."