Ooo to to ja mam to samo.

Aż się boję o moja przyjaciółkę bo ona tak dzwoni w najgłośniejszych tramwajach bo jej się nudzi a właśnie stara się o dziecko więc będzie gorzej😮

A ja zupelnie nie rozumiem takiego zachowania: gadania pol na pol z dzieciakiem i doroslym. Tak jakby dziecko to byla bezrozumna istota, ktorej nie idzie przetlumaczyc, ze teraz jest czas dla rodzica. Jak dla mnie to jest jakis "urok" naszych czasow, ze dzieciom wolno wszystko. Nie przypominam sobie zeby takowy problem mieli rodzice lat 70-80. I nie mowie tu o tym, ze cisze wymuszano biciem, krzykiem lub, ze w ogole takie zachowanie jest w porządku i normalne - bo nie jest, ale jakos te dzieci jednak wtedy uczono, ze tak to ujme "dyscypliny" Jak moja matka spotkala sie z kolezanka, to mialam zakodowane, ze ona gada z kolezanka a ja sie bawie - koniecz kropka. Tak mieli tez moi rowiesnicy. A dzis? Spotkanie 2 doroslych a dzieciak tanczy, piszczy, drze sie 5 cm nad uchem, bo on musi teraz, on musi zwracac na siebie uwage. Dla mnie mimo wszystko jest to niepojete i nie jest normalne.

No bo gadać bez tego doświadczenia i marudzić to jest łatwo. Potem jest armagedon i ludzie nie dają rady albo odpuszczają. Ale nie mam dziecka, patrzę po koleżankach.

No a kiedy ma rozmawiać? Pomyślałaś że taka matka też chce z kimś pogadać? A że dzieci są zazdrosne to wrzeszczą specjalnie. Te matki takie zachowania też wkurzają.

​@@EntireMEkiedys takie dzieci były bite (wiadomo nie torturowane) I dlatego się słuchały. I nikt mi nie wmówi że jest inaczej. A dzisiaj nie możesz nawet porządnie potrząsnąć tym dzieckiem za ramię bo cie do opieki podadzą. W szkole uczą dzieci dzwonić na policję jak rodzic biję lub krzyczy. Sama bylam wezwana do szkoły bo syn dostał jedynkę i bał się iść do domu choc nigdy na niego ręki nie podniosłam. Szkoła stwierdziala że jak syn jeszcze raz poskarży to wezwą opiekę. Od tamtego czasu nienawidze szkoły macierzyństwa i całej tej otoczki. I jeśli tylko mogę to odradzam kobietom rodzic. Choć lubiłam i lubię macierzyństwo ale co się odpieprza wokół to wariatkowo

Chyba jakaś presją społeczeństwa, strach że później będą chciały a będzie za późno?? Nie wiem 🫤

Nawet jak przed zajściem w ciążę ma się instynkt macierzyński, nie znaczy, że po porodzie ogarniasz te wszystkie zmiany które się dzieją. Instynkt nie jest gwarantem bycia dobrym rodzicem.

@@ladybird525 no oczywiście że tak

Instynkt macierzyński u kobiety bardzo często włącza się dopiero po porodzie. Chodzi o to, że w pewnym momencie człowiekowi brakuje misji w życiu. Zauważa że podróże, praca itp nie wystarczają. To nie jest jeszcze instynkt.

Ja z kolei mam wrażenie, że w tych rozmowach zawsze wyciąga się tylko te źle rzeczy.. ja na przykład nie mam dziecka ale bardzo bym chciała i słucham tych podcastów, żeby "pomarzyć sobie" a ciągle słyszę tu źle, tu nie tak, tu bol, tu brak czasu.. I niemal każdą rozmowa jest o tym samym.. .ze macierzystwo to samo zło i w ogóle zastanów się pięć razy, czy na pewno chcesz... nie wiem.. a może by tak raz dla odmiany pogadać o tych dobrych stronach, plusach, miłych zaskoczeniach, pozytywnych momentach ?

No wlasnie dlatego , że nie masz dziecka ,to odbierasz ,ze matki są rozhisteryzowane 😘

@@halilusia moze byc :)

A ja bym wziela pod uwage, ze co kraj to obyczaj. U nas matki na prawde dostaja odpieluchowego zapalenia mozgu gdy pojawia sie dziecko. W krajach płd wyglada to jednak inaczej, jest wiekszy luz, brak spiny o wszystko. U nas nie do pomyslenia wyjscie o 23 z dzieckiem 1-5 w miasto. Na płd jest to zupełnie normalne, dzieki czemu tez rodzice nie czuja, ze az tak utracili swoje zycie, spoleczenstwo jest przyzwyczajone to widoku i odglosow dzieci w roznych miejscach. Takze byc moze my przechwytujemy zachowania, ktore widzialysmy przez x lat, mimo, ze nas denerwowaly.

Na pewno tak jest, że zachowania tworzymy przez obserwacj. Nawet te denerwujące nieraz chłoniemy. Np. dzieci powtarzają często błędy rodziców.

​@@EntireMEżyłam 10 lat we Włoszech I potwierdzam. Jak syn miał 7 lat zjechałam z nim do Polski. I to był mój najgorszy błąd w życiu. Tam oprócz pracy była zabawa tak bardzo mi potrzebna. Wyjście na miasto do restauracji na którą było cie stać. Wyjazd nad morze. Aaahhh a w Polsce? Same kłody pod nogi.