Hoi, en welkom! Hoe lang was jouw diagnose traject? In deze video leg ik uit waarom dat van mij 2,5 jaar heeft geduurd. In deze video heb ik het over het syndroom van asperger. Ik wilde even benoemen, dat ik die term nu niet graag meer gebruik en dat ik het liever autisme noem. ❊

Fijn dat het met een paar gesprekken duidelijk is geworden. Rond 1993 tot in 1994 heb ik een jaar lang intern gezeten in De Klokkenberg bij Breda, om gediagnosticeerd te worden. Ik was toen 11/12 jaar. Eerst 3 maanden op de gesloten afdeling waarbij de familie om de 2 weken op zondagmiddag langs mocht komen. Moet je je voorstellen. Als 12-jarige voor je gevoel ver van huis. En dan 3 maanden niet naar huis mogen. Daarna nog een maand of 9-10 op een half-open afdeling. Constant die groepsdynamiek en met de ups en downs van jezelf en de andere ‘groepsleden’. Telkens ook weer andere begeleiding, want die werkten in verschillende diensten. Dus ik moest me constant aanpassen. Na een jaar wisten ze nóg niet wat ik had. Maar zij hadden toch de neiging naar Asperger met mogelijk een vleugje ADHD. Hoogbegaafdheid was uitgesloten middels testen. Maar later heb ik online zo’n test bij de Mensa gedaan en daar kwam een iq van ca. 160 uit. Dus tja, dat zal dan ook wel iets betekenen… 🤔🤷🏼‍♂️ Al met al besef ik wel dat ik anders ben. Maar ja, uiteindelijk is iedereen uniek. Ik vind wel dat veel mensen vaak maar half of niet nadenken. Maar misschien komt dat dan wel omdat mijn brein overuren maakt… 🤣

Wat fijn dat jij zo jong je diagnose hebt gekregen. Ik heb mijn hele leven moeten overleven en ben pas na een ernstige crisis gediagnosticeerd. Dank je voor je video.

geweldig wat jij maakt, zo duidelijk.

Ik heb zelf asperger. Leuk en leerzaam dat je deze video's maakt!

Ik heb mijn diagnose al vanaf mijn 3de. Je hebt het ondanks je het niet goed hebt voorbereid goed uitgelegd!

Ik kom uit 1980. En toen was het nog niet zo bekend , iedergeval verhaal kort , ik heb de diagnose sinds vier jaar nu 🙈🙉🙊

Wat interessant en persoonlijk. Heel prettig om te beluisteren Sanne. Dank je wel voor je openheid. Ga zo door!

Ik heb mijn diagnose afgelopen Woensdag gekregen.Ik ben 34 jaar en voor mij voelt het alsof ik eindelijk thuis ben gekomen.

Ik loop nu een jaar bij een psycholoog en een paar maanden geleden zei ze dat ik mogelijk autisme heb. Toen ik dat hoorde dacht ik: "ik, autisme? Echt niet!" Ze wou me laten testen op autisme en dat vond ik prima want ik was ervan overtuigd dat ik het niet had. Ongeveer een maand later begon mijn psycholoog er weer over. Ik stond ondertussen op een wachtlijst om getest te worden. Ze zei dat ze echt wel veel kenmerken van autisme in mij herkende, en ze noemde er ook een paar. Toen ze dat zei dacht ik: "shit, wat als ik het wel heb? Ik wil helemaal geen autisme hebben. Ik wil gewoon die test doen en dan te horen krijgen dat ik het niet heb zodat we allemaal gewoon weer verder kunnen met ons leven." Mn psycholoog noemde in dat zelfde gesprek ook het boek 'zondagskind' van Judith Visser. Dat boek gaat over een meisje dat opgroeid met asperger zonder dat ze het weet. Dus ik ging dat boek lezen en ik herkende me heel erg in de hoofdpersoon, en vanaf toen wist ik eigenlijk al dat ik autisme had, maar ik wou het nog steeds niet. Ik denk dat ik het niet wou hebben omdat het een soort van bevestiging was dat ik niet 'normaal' was, terwijl ik mn hele leven 'normaal' probeer te zijn, en mezelf heb voorgehouden dat ik normaal was. Door te horen dat ik mogelijk autisme heb viel dat beeld dat ik van mezelf had gecreërd in stukken en was ik mezelf kwijt. Het voelde alsof ik mijn hele leven tegen mezelf had gelogen zonder dat ik het wist. Ik ging meer informatie opzoeken op internet en ik kwam steeds meer kenmerken tegen waar ik mezelf in herkende, en ik kwam ook videos tegen van mensen met autisme die erover praatten, zoals jij. Ze spraken er zo over alsof ze het helemaal hadden geaccepteerd, en bijna alsof het iets positiefs was om te hebben, en dat heeft ervoor gezorgd dat ik me toch heb laten testen. Ik heb vorige week donderdag de test gehad, en ik ben nu nog aan het wachten op de uitslag. Ik heb ondertussen het idee dat ik waarschijnlijk autisme heb geaccepteerd, en ik weet dat een diagnose heel veel duidelijk zal maken over mezelf en hoe ik ben. Ik denk dat ik vanaf dat moment mezelf eindelijk kan gaan accepteren hoe ik ben en dat ik mijn echte zelf in de ogen kan kijken. Dit was mijn verhaal, het is een beetje lang, sorry daarvoor. Bedankt voor het lezen❤

Voor het eerst in 2004 kreeg ik Autisme te horen en viel veel dingen op hun plek🌹❣️maar vele psychiaters na deze psychiater kreeg ik mn oude stempel terug, Borderline. Nou, ze hebben wat afgepraat na 2012😊maar Autisme staat op 1. Maar sinds dit of vorig jaar, zie ik weer trekken van Borderline terug staan😢maar Autisme blijft hoofdmoot 😊daarna komen trekken van Borderline nog meer dingen😢 Maar volgens Pinterest ben ik Vooral: I'm Not Perfect I'm Orginal😅

Ik zit zelf in het proces voor diagnose voor autisme, en kwam zo bij jouw video's terecht. Ik heb zoveel aan jouw video's! Echt waar. Ik herken me in zoveel dingen die jij verteld, het is bijna alsof ik mezelf hoor praten. Heel erg bedankt voor je fijne video's, ik ga ze allemaal bekijken :)

Hi! Ik heb ook Asperger en wil hier ook video's over maken. Ik vind het heel fijn om te zien dat jij eigenlijk bent net zoals ik ben, want ik heb tot nu toe nog geen mensen gezien die autisme hebben, maar aan wie je het niet kan 'zien'. Keep up going! Je doet het heel goed. X

Ik probeer al bijna 2 jaar een diagnoses te krijgen, ze gaan mij eindelijk testen en ik ben zo nerveus. Ik heb het zelfde als jou, autisme lijkt zo veel dingen duidelijk te maken voor mij. Daarom ben ik zo nerveus. Diep van binnen weet ik het zeker maar ik wil die diagnose voor een zeker definitief antwoord. Ik weet niet goed wat je moet met deze informatie maar ik wilde het gewoon even kwijt. Dankjewel voor je video, ookal is hij 5 jaar oud haha

Mooie video! Vooral heel herkenbaar! In mijn huwelijk werd ik meerdere keren beschuldigd van dat ik een autist was en terugkijkend op mijn leven kwam ik erachter dat het een rode lijn was. Ikwas altijd het buitenbeentje had weinig behoefte aan vrienden en dook zoals je zei diep in dingen die me boeiden. Ik heb heel laat de diagnose(ASS) gekregen maar het was wel de bevestiging die ik zo graag wilde een opluchting als het ware. Mijn zoon is trouwens ook ASS maar nog wel met de oude PDD NOS diagnose en herken zoveel in hem van mezelf al heeft hij een temperament die niet van mij is evenals zijn attemtheid die ik erg waardeer vooral omdat ik dat niet van nature heb. Ik heb erg genoten van je woorden en wens je heel veel geluk toe!

Ik ben heel blij dat ik je nu tegen kom hier op KZfaq. Dank je wel voor je persoonlijke verhaal, en voor je oprechtheid. Je hebt fijne energie, om naar te kijken en luisteren. Ik ben 38 jaar en moeder van een peuter. En ik kom er nu door zelfonderzoek achter dat ik in het autisme spectrum pas. Het is een flinke opluchting, en tegelijkertijd ben ik ook verdrietig (omdat ik niet “normaal” ben. En omdat het leven mij zo pittig bevalt). Ik snap nu ook waarom ik iedere paar jaar een crash & burn heb, en uitval uit werk of school. Ik zou het heel fijn vinden om een diagnose te krijgen. Ik vind het zwz al moeilijk om voor mezelf te gaan staan, zeg maar. Dus dit zou gewoon wat rust geven, en minder twijfelen aan mezelf. Ik hoop dat mn perfectionisme er dan ook een beetje vanaf gaat. Ik schrik echt van je lange traject naar een diagnose. Ik vind het krachtig dat je door gezet hebt, en dat je je diagnose uiteindelijk wel gekregen heb. Hoe is je leven veranderd na de diagnose? Heb je begeleiding? Kun je jezelf beter accepteren zoals je bent? Of heb je hele andere antwoorden op deze vraag? Ik ben ook heel nieuwsgierig naar jouw beleving. En ik ga je met veel interesse volgen op KZfaq! Groetjes, Mary

Hoi, ik herken mezelf onwijs in je verhaal. Ook ik heb me altijd anders gevoeld. Maar door een onwijs roerige en onstabiele thuissituatie werd het steeds afgedaan als persoonlijkheidsstoornis. Uiteindelijk toen ik volwassen was, vast liep in mijn leven en werk, ben ik ook voor een diagnose gegaan naar iemand van het GGZ. Ook hier werd mij verteld dat ik niets zou hebben aan een labeltje... Het zijn de "normale" mensen die dit beslissen. Maar zij begrijpen niet waarom we juist wel wat hebben aan dit labeltje. Omdat we onszelf altijd proberen te matchen aan onze "normale" leeftijdsgenoten, is het leven heel zwaar. Dit komt omdat we onszelf nooit goed genoeg voelen. Onze omgeving merkt dit niet, omdat we steeds beter worden in het camoufleren van onze imperfecties. Dat ons leven hiermee ook steeds zwaarder wordt, merken alleen wij. Ik ben inmiddels 39 en zit weer thuis met burnout achtige klachten. Wat me het meest verbaasd id dat de "normale" mensen voor ons bepalen of we wel of niet wat hebben aan een diagnose. Terwijl ik nog nooit een persoon met een ASS verwante diagnose hierover heb horen klagen. Met een diagnose kunnen we eindelijk onszelf accepteren.

Mooi, jij hebt mij zeker geïnspireerd om ook meer onderzoek naar mijn eigen proces te gaan doen. Ga zo door :)

Waaaaauw hoe bijzonder!!! Dit betekent veel meer dan de theorie. Mijn zoon kreeg zijn diagnose asperger op zijn 8ste, hij was zooooooo blij, er viel letterlijk heeeel veeeel van zijn schouders....."Ik kies er zelf voor om apart te staan" Gelukkig werd het sneller herkent dan bij jou en hij stelt zz voor met als persoonlijkheidskenmerk asperger. Hij koestert een boekje: " alle katten hebben asperger" en hij is ook heel enthousiast over zijn diagnose

Thx sanne 🌹❤️✌️💪👍

Hoi Sanne, ik ben Peter nu 56 jaar en mijn diagnose is vastgesteld in voorjaar 2020. Het verhaal: mijn diagnose is vastgesteld na mijn hartoperatie. Operatie geslaagd maar onlogische gebeurtenissen vonden plaats. Cardioloog adviseerde te gaan onderzoeken bij een psycholoog. Bij beoordeling van intake formulier werd het vermoeden ASS duidelijk. Vele testen uitgevoerd, ook IQ, ruimtelijk inzicht ed. Nog meer tests waren nodig. In totaal 8 sessies met verschillende tests kon worden bepaald dat ik milde vorm ASS had. Net zo gecamoufleerd als bij vrouwen. Ik wilde er niet aan maar stond open voor verdere uitleg. Bij de online cursus werd in les vier (van 12) duidelijk. IK HEB ASS. En nu verder zoeken wat het voor mij betekend. Gezien mijn leeftijd bestond eigenlijk ASS niet in mijn jeugd. Ondanks vele psychische onderzoeken in mijn leven was het pas voorjaar 2020 waarom mijn leven zo gelopen heeft, waarom ik problemen heb gehad en dergelijke.

Dankejwel voor je video. Ik ben 36 jaar en pas vorige week gediagnostiseerd op Asperger. M’n hele leven vroeg ik mij af waarom ik zo anders was en ik mij zo intens in bepaalde onderwerpen kon verdiepen. Zo herkenbaar wat je verteld, want als ik me ergens in verdiep dan ga ik ook echt diep. Ik ben al bij verschillende GGZ instellingen geweest in m’n leven(begonnen op m'n 20e) en er werd nooit eerder de diagnose gesteld. Ik heb ook een periode van depressie achter de rug. Maar nu, dat ik te horen heb gekregen dat ik Asperger heb, ben ik ook opgelucht en ben ik blij dat ik weet waar al die trekken van mij vandaan komen. Nochmaals bedankt voor het delen van je ervaring. Ik ga verder informatie hierover opzoeken :D Groetjes, Patrick

Heyy, deze week ga ik naar de dokter om te kijken of ik wellicht asperger heb. Ik ben er ook achtergekomen door op internet op te zoeken. Fijn om iemand te zien die het ook heeft en er open over durft te vertellen. Ik zou het ook fijn vinden als ze zeggen dat ik het heb want dan weet ik waarom ik zo anders ben en kan ik het mensen ook beter uitleggen! Bedankt voor deze fijne video!!!

Hallo jonge dame, Ik heb ook autisme en ik schaam me er eigenlijk voor. Ook met het zeggen schiet ik zelf dicht bij de mensen om te zeggen dat ik autisme heb. Wel vind ik jou leuke video's maken dus ga zo door. Lieve groetjes van Dave van de Laar.

Fijn dat je je ervaring deelt. <a href="#" class="seekto" data-time="245">4:05</a> ik snap zijn standpunt wel. Zeker in jouw geval.

Je bent bijzonder!

Mooi dat je het zo lang hebt volgehouden en de diagnose alsnog hebt gekregen! Na een paar maanden was ik al die gesprekken kotsbeu. Ik hoef geen papiertje om mij te vertellen dat ik Asperger heb :D

Toffe video🔥bedankt. Ik heb pas uitgevonden dat ik in het spectrum pas.. maar ben er niet heel erg enthousiast over als ik eerlijk ben want ik zie het als een last. Ik heb ook veel angst. Maar zo mooi dat jij er chill mee omgaat

Ik heb mijn diagnose nu 2 weken geleden gekregen. Het ging bij mij heel vlug. Bij mijn intakegesprek voor hulpverlening kwam autisme ter sprake, het was dus niet de reden waarom ik hulp zocht. Dit is ongeveer 3 maanden geleden. Nu heb ik 2 weken geleden 1 gesprek gehad met een psychiater en ik heb een vragenlijst in moeten vullen en mijn moeder ook, en hij zei direct aan het einde van het gesprek dat ik voldeed aan de diagnose. Ik kon eigenlijk niet geloven dat hij me dat direct kon zeggen. Maar ik wist het eigenlijk al na mijn intakegesprek, het voelde zo juist, alsof de puzzel in 1 viel... en nu heb ik de bevestiging gekregen en moet ik het een plek gaan geven in mijn leven. De weg naar acceptatie vind ik nog heel moeilijk. Fijn dat je video's maakt over dit onderwerp! 💕

Hoi...heel bijzonder en mooi gedaan. Ik ben net 50 geworden en heb inmiddels (eindelijk) mijn diagnose ass. Ook voor mij een ontzettende opluchting. Toen ik jong was werd er niet naar meisje gekeken of ze evt autisme konden hebben dus mijn hele leven een zoektocht. Dank voor je ontwapende video`s.

Fijn om te horen dat proces ook zo fijn samen met je moeder kan lopen. Bij mij liep het wat lastiger, of tenminste ook buiten mij om en dat voelde wat onprettiger. Ook wel de leeftijd - maar voelde wel erg buiten me om en niet zo fijn. Diagnose ging mij ook erg veel nog met spelletjes en gesprekken met mijn ouders. Had de struggle met mezelf ook nog niet zo - dat is pas later gekomen en kwam ook icm struggle met zorg of bijv speciaal/LWO onderwijs. Was vrij leegierig en werd me toen bijv ontnomen, maar goed veel meer / lange verhalen die ik denk liever niet zo publiek neerzet ^^' Fijn om te zien dat het bij jou heel stuk fijner liep, meer samen, goed om te horen :) RIAGG ben ik volgens mij idd ook geweest - maar is net te lang geleden en net te jonge leeftijd om het allemaal goed te hebben onthouden

Jouw video´s hebben mij de moed gegeven om mij (op mijn 37e) te laten testen op ASS. Heel lang wilde ik het namelijk niet weten, vanwege het stigma dat er op rust. Toen ik jong was, werd autisit in mijn omgeving vaak als scheldwoord gebruikt. Nu ik me wel heb laten testen en weet dat ik een grensgeval ben op het spectrum, voel ik me veel zekerder van mezelf. Ik heb geleerd hoe ik moet omgaan met bepaalde situaties. Wat ik overigens wel stom vind is dat het een stoornis wordt genoemd. Dat suggereert dat er iets mis met je is en dan vind ik niet. Ik ben een beetje anders dan de meeste mensen, maar niet heel erg, net zoals ik met 1.91 m iets langer ben dan de meeste mensen, maar ook niet veel langer. Wat ik nog wel moeilijk vind is de vraag in welke situaties ik het beter wel of niet aan mensen moet uitleggen. Soms weet je niet zeker hoe goed mensen erop gaan reageren, of ze het begrijpen. Ik wil ook niet dat mensen mijn vereenzelvigen met mijn ASS. Ik ben meer dan dat. Maar vooral vind ik dat er belangerijkere dingen zijn in de wereld dan mijn ASS. Hoe los jij dat op? In ieder geval, bedankt voor de behulpzame videos.

Mijn diagnose traject heeft ook dik 2 jaar geduurd. Ik ging naar de huisarts met mijn uitgetypt A4tje. Hier had ik in beschreven waar ik allemaal tegen aan liep en dat ik zo eigenlijk niet meer verder wilde in het leven, alles was zo vermoeiend. Toen heb ik 2 gesprekken met de praktijkondersteuner gehad en die heeft me eigenlijk direct doorverwezen naar de basis GGZ. Helaas was er wel een wachttijd van dik 6 maanden. Gelukkig mocht ik tot die tijd bij de praktijkondersteuner blijven komen wekelijks. Bij de GGZ kreeg ik in eerste instantie na een paar gesprekken de diagnose 'sociale angststoornis' en werd me aanbevolen om 8 weken mindfulness training te gaan doen. Dit heb ik gedaan met gemengde gevoelens want ik was daar zo niet op mijn plek in de groep, de mensen waren ontzettend aardig maar voor mij werkte het gewoon niet. Na die 8 weken heb ik een aantal maanden niks meer gehoord en besloot ik dus zelf weer een mail te sturen dat ik nog steeds met de zelfde dingen rondliep en het nog niet echt beter ging. Toen werd er na 2 gesprekken besloten om een autisme onderzoek te gaan starten. Ik had me natuurlijk al wat ingelezen over wat autisme was en ook mijn ouders zeiden dat het niet als een verrassing zou komen mocht het zo zijn want ik herkende zoveel tijdens het opzoeken en lezen! Na mijn eerste intake gesprek kwam het coronavirus om de hoek kijken.... Mijn afspraak samen met mijn ouders werd een belafspraak en vervolgens kreeg ik te horen dat het helemaal niet door kon gaan... Ontzettend balen! Het bleef dik 2/3 maanden stil voordat er eindelijk gemaild werd voor een belafspraak over hoe het met mij ging, nou niet goed in ieder geval. Uiteindelijk na maanden wachten kon het dan toch weer door gaan, ik blij, krijg ik vervolgens te horen dat diegene wat het diagnose onderzoek zou doen ergens anders ging werken... Kon ik weer helemaal opnieuw beginnen bij een ander persoon. Heel vervelend allemaal. Uiteindelijk een paar gesprekken en testen verder kreeg ik dan op de avond voor kerst 24 dec mijn diagnose ASS. Voor mij viel ook alles in eens op zijn plek. Ik kon zoveel dingen verklaren ineens! Ik heb Psycho-Educatie gedaan en heb nu een coach die wekelijks langs komt om me te ondersteunen waar nodig. Daarnaast ben ik ook nog steeds bij de GGZ in behandeling voor mijn tweede diagnose die ik in mei afgelopen jaar heb gekregen: 'dystyme stoornis'. Door mijn coach ben ik bij jouw kanaal terecht gekomen. Hele fijne filmpjes om naar te kijken. Je hebt een fijne stem en straalt rust uit! Dankjewel!

Leuke, informatieve vlog! Herkenbaar. (Mijn banen stopten bijna allemaal na ongeveer een jaar. Ik liep vast. Omdat ik een opleiding agogisch werk heb gevolgd weet ik iets van autisme. Bij mij kwam dan ook in 2016/2017 het idee dat ik zelf autisme zou kunnen hebben. Een begeleidster op mijn werkervaringsplek én een coach van de gemeente adviseerden om een onderzoek aan te vragen. Dit proces begon in november 2017, en resulteerde in februari 2018 in de diagnose ASS. Toen was ik 42 jaar.) Ik hoop dat het goed gaat met jouw gezondheid! Mooi ook deze vlog. Je oogt lekker ontspannen en mooi vrolijk.

Ik kreeg mijn diagnose Asperger/Autisme in de kleuterklas via de Riagg (Regionale Instelling voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg) en daarna ben ik 2 en half jaar naar het speciaal onderwijs gegaan waarbij er omdat het veel kleinere klassen waren meer individuele aandacht was, en tevens kreeg ik tijdens de lunch en na schooltijd nog dagbehandeling Daarna ging ik weer terug naar het regulier onderwijs. Een aantal jaar geleden heb ik bij het Leo Kannerhuis (centrum voor autisme) een mee gedaan aan een serie gespreksgroepen/training over Autisme & Relaties.

Leuke video. En dat je redelijk jong je diagnose hebt. Het is een ander verhaal als je op 51 jaar je diagnose krijgt na heftige uitval. Je zit zo in een vast patroon van overleven dat omzetten bijna niet meer mogelijk is. Veel succes en sterkte.

Mijn diagnose ging heel snel.. Ik had een paar gesprekjes met een maatschappelijk werkster gehad omdat het niet zo goed met mij ging, maar was daarmee gestopt omdat ik die gesprekjes erg vervelend vond. Diegene had wel nog contact met mijn moeder, toen kwamen ze bij autisme. Ik heb een keer 1 ochtend ergens wat testjes gehad enzo, een kreeg toen al meteen na de lunch pauze de diagnose... In het begin (vlak voor de diagnose en toen ik die net had) had ik erg veel moeite met de diagnose. Ik was een paar dagen ofzo erg uit mijn doen, zat er op school niet bij met mijn hoofd en vond de diagnose accepteren best moeilijk. Maar al vrij snel zorgde die diagnose er wel voor dat ik dingen kon plaatsen, ik wist waarom dingen bij mij anders zijn enzo. En nu vind ik het dus heel fijn de diagnose te hebben. Ik heb wel nog erg veel moeite met mijn autisme, maar ik kan het wel een plek geven en ik kan eraan werken omdat ik weet waar het vandaan komt. Bizar hoelang het bij jouw duurde...

ik vind het super dat je er over vlogt ik heb zelf autisme

Ik heb mijn diagnose autisme nu ongeveer 2 jaar geleden gekregen. Alle puzzelstukjes werden opgelost. Op de middelbare school ben ik overschat en wilde het liefst eerder stoppen met school i.v.m. met de drukte in de klas. Had geen examen gedaan en gaf mij heel veel rust. Ik kon een nieuwe start maken in mijn leven.

Ik heb ook asperger

Is het altijd nodig dat ouders ook deelnemen in het diagnoseproces van een (jong) volwassene?

Ik heb ook Asperger en mijn begaving is dat ik als éen duitser verschillende taalen kan leeren. Ook nederlands. Maar sory voor het slechte srijven! Praten kan ik het beter. Haartelijke grooten vanuit suid duitsland!🇳🇱🇩🇪

Ik denk ook dat autisme hebt en mijn familie ook, ik wil me graag laten testen maar mijn moeder wil dat niet want ze is bang dat ik het excuses voor dingen ga gebruiken, iemand tips?

Mijn zoon nu 12jaar kan er ook om lachen = op zijn 10de zei hij eens : dit w hier een serieus groentesoepken deze nm, er kwam een vriendje met ADHD van zijn broer zwemmen: er zal hier een asperger, een bloemkool en een broccoli in ons zwembad zitten😅

Ik krijg binnenkort onderzoek naar ass add/adhd. Heb ook moeite met contact maken met mensen

Ik kan nu kapot veel grappen makken over ass burgers net als bij south park

Ik moest heulen want ik daagt als ik de eenegen was die dit had #💕❤

Gezondheidsproblemen? Mijn zoon kreeg koorts tot 40graden elke donderdagavond op schooldagen...Uitgeput, overprikkeld op de bank...Kinderarts zei: dit kan niet door vermoeidheid overprikkeling komen...dus testen, nog meer stress, nu weten we dat is psychokoorts

Ik heb ruim een jaar geleden een diagnose Autisme gekregen, via DSM-5 spreekt men nu toch alleen van ASS?

I like you.

ik heb asperger

Waarom wil je zo graag een label? Ik heb denk ik ook Asperger (man, +/- 30jaar). Iedereen voelt zich 'anders' denk ik? Autisme lijkt zelf 'in'? Ben nooit getest en altijd gepushed tot normaal proberen te zijn.

Hoi! Ik wilde eerst even zeggen dat je een zachtaardige aura om je heen hebt en dat het fijn is om naar je verhaal te luisteren. ^.^ Ik vind het inspirerend om te lezen en te horen hoe jij en de meeste mensen hier in de commentsectie juist staan te wachten op en blij worden van een diagnose. Ik zou willen dat ik er zo mee om kon gaan. Afgelopen zomer heb ik contact opgenomen met de huisarts wegens o.a. bipolaire klachten en hier en daar problemen in relaties; splitten. De eerste diagnose die uitkwam bij de psychiater, is een vorm van autisme die verder onderzoek behoeft. Misschien komt het juist koud op je dak vallen als je een dergelijke eerste diagnose niet zo verwacht als je met klachten binnenkomt die (eerder?) op andere stoornissen kunnen wijzen. En ook dat autisme helaas vaak een negatieve lading kan hebben en jammergenoeg soms zelfs als een soort scheldwoord wordt gebruikt, dat vind ik ook zo naar (of ik ervaar dat zo, dat kan natuurlijk ook). Nu sta ik op een wachtlijst voor een onderzoek naar autisme, maar ik zie momenteel het nut van een diagnose (nog) niet echt in. Dat ik bovengemiddelde autistische kenmerken heb zie ik wel in en ik zal er niet gek van opkijken als die diagnose straks uit de bus rolt. Maar voor m'n gevoel is er gewoon meer aan de hand en voelt het alsof men niet naar me wil luisteren en niet verder kijkt dan de neus lang is. Misschien zit ik wel in een soort halve ontkenningsfase en vind ik het geheel gewoon moeilijk te omarmen... Wat verandert er concreet door een diagnose, behalve duidelijkheid voor jezelf? Iedereen heeft het maar over een papiertje... ik neem aan dat het niet duidelijk ergens komt vast te staan, maar dat je het voor je kunt houden/zo klein kunt houden als je zelf wil? Tegen dat onderzoek zie ik best wel op... die intelligentietesten die je noemde, dat lijkt me hartstikke eng. Misschien mede door mijn (faal)angst om nat te gaan want ik kan me zo voorstellen dat het allemaal dingen zijn waar je dan net slecht in bent (in mijn geval dingen met cijfers, ruimtelijk inzicht en navigeren enzo... jakkie). Maar misschien vul ik dat allemaal in. Het hele traject en onderzoek lijkt me in elk geval energieslurpend en ik weet niet hoe ik me er mentaal op kan voorbereiden. Wilde hier even m'n hart luchten (: Blijf vooral doorgaan met videos maken, je helpt er mensen enorm mee en ik hoop dat het je veel voldoening geeft! Edit: je video over wel of geen diagnose heb ik nu bekeken en de meeste vragen zijn beantwoord!