Zgadzam się, to świetne filmy!

@@magdalenaleszkosam jestem takim narcyzem i każdy dzień to ciężka praca. świadomość, notatki i zmiany. Wiele przegranych bitew, ale mam wrażenie, że idę w dobrym kierunku małymi kroczkami. Najtrudniej jest zabić poczucie pustki w środku, ale pracuje nad tym ;) Bardzo dziękuję za Pani filmy

Jaki jest oryginalny tytuł po angielsku Czy ktoś wie.?.

Często osoby z tym zaburzeniem osobowości nie widzą problemu i nie chcą podejmować leczenia. Natomiast jeśli ktoś ma duży wgląd (m.in., widzi jakie konsekwencje ma jego zachowanie) i uczęszcza na terapię, jest w nią zaangażowany, to jakość jego życia i relacji może ulec znacznej poprawie i będzie mógł budować autentyczne relacje. Wiele osób bez zaburzenia osobowości ma automatyczne „narcystyczne” myśli. Ważniejsze jest jednak, co z nimi robimy i jak się zachowujemy.

@@magdalenaleszko Bardzo dziękuję za odpowiedź ❤️ czyli jeśli ktoś się postara to to nie będzie codziennie cierpienie "tylko, że mniejsze niż było" i codzienna walka ze sobą? Tylko te nowe wypracowane schematy myślenia wejdą automatycznie i zastąpią te patologiczne? Najbardziej chodzi mi o ten aspekt codziennego cierpienia tutaj. O to, że narcyz chce wejść w relacje, być autentycznie zainteresowany innymi, tylko skupia się na sobie, żeby być dostatecznie dobrym bo się gdzieś w środku boi że jest bezwartościowy, i to ciągłe skupianie się na sobie odciąga go od innych, co narcyz widzi i czego nie chce. Czy będzie można to zmienić i przez to nie cierpieć z powodu "odseparowania od innych"? 🥺

@@alenapawlak6853 zaczęłabym przede wszystkim od pracy nad poczuciem bycia bezwartościowym. A z czasem trwania terapii i burzenia starych schematów oraz zmiany szkodliwych przekonań, zmniejszy się cierpienie.

@@magdalenaleszko Rozumiem ☺️ I przepraszam, że może męczę ale z tym cierpieniem to wszyscy piszą enigmatycznie, że poziom życia się podniesie a cierpienie zmniejszy. Ale czy to oznacza w praktyce, że jednak ktoś taki dzień w dzień będzie i tak cierpiał (ale mniej)? Bo nie jest to zbyt optymistyczna perspektywa, wiedzieć że cokolwiek się by nie zrobiło, to cierpieć się będzie każdego dnia z powodu tego zaburzenia

@@alenapawlak6853 ma Pani rację- takie wyrażenia rzeczywiście enigmatycznie brzmią. Z drugiej strony trudno coś innego napisać, bo to klient z terapeutą ustala cele terapii i buduje wizję preferowanej przyszłości. Dlatego zachęcam do tego, żeby z pcthcologiem psychoterapeutą porozmawiać na temat tego po czym poznałaby Pani, że zniknęło cierpienie.

Tak, ale może być to trudne. Dużo zależy od stopnia nasilenia cech, naszych oczekiwań i chęci pracy nad relacją.

pro trick : you can watch series at Flixzone. Me and my gf have been using them for watching loads of movies during the lockdown.

@Miles Brycen yup, have been watching on Flixzone for since november myself :)

@Miles Brycen Yea, I've been using flixzone for months myself :)

@Miles Brycen definitely, been using Flixzone for since december myself :)

Nie

Może, te kryteria ktore nalisalas są bardzo ogolne i lepiej byłoby zgłębić ten temat

A co to zmieni, mózgu nie zmienisz przecież. Ja jestem w tej samej sytuacji.

​@@1tropical1island1Nigdy nie mów nigdy😉 poczytaj o psylocybinie leczy w depresji, schixofremi to może i w tym. Mózg jest czymś niesamowitym, zrozumieć czym własną myśl jest i jaką ma moc kluczowe jest. 🖐

Dzięki psychoterapii taka osoba może lepiej radzić sobie z problemami, które pojawiają się w jego lub jej życiu w konsekwencji zachowań związanych z tym zaburzeniem osobowości.

Zmagałem się z tym zaburzeniem. Dowiedziałem się o tym na pierwszym wypisie ze szpitala psychiatrycznego. Z początku uważałem to za głupotę, że mnie to nie dotyczy... Jednak z każdym kolejnym pobytem w szpitalu zacząłem coraz bardziej myśleć na ten temat, analizować i obserwować zachowania swoje i innych. Każda kolejna rozmowa z lekarzem czy psychologiem otwierała mi oczy na rzeczy, których nie widziałem. Nauczyłem się na nowo czym jest empatia. Przebywanie z innymi chorymi osobami czy też niepełnosprawnymi uświadomiło mi że to też ludzie, tak jak ja i że nie są w niczym gorsi. A nawet w niektórych przypadkach są lepsi. Tak, z narcyzmu można wyjść. Jest do tego potrzebne jednak ogromne samozaparcie, chęć zmiany, trafienie na odpowiednią osobę (psychologa, lekarza) i w niektórych przypadkach leki. Mnie pomogły uspokajacze łykane w dużych dawkach. To plus terapia może naprawdę wiele dać, jednak najważniejszy jest "wkład własny" 🙂

@@magdalenaleszko Nie mają empatii bo same mają problem z własnym odczuwaniem emocji, uczuć, to jak pracować na terapii z czymś czego nie ma? Narc chyba rzadko trafia na terapię

@@renatam7536 Ma Pani rację. Taka osoba rzadko trafia na terapię z powodu refleksji nad swoim zachowaniem, ale trafia, bo na przykład przechodzi kryzys związany z rozpadem małżeństwa, utratą pracy czy zbliżającą się śmiercią. Terapia takich osób zajmuje wiele czasu i wymaga wysiłku, ale mit o tym, że nie można z nimi pracować czy znacznie obniżyć objawów jest moim zdaniem krzywdzący dla takich osób.

@@magdalenaleszko Idą na psychoterapię np.z nakazu sądu - ale tylko po to aby terapeuta zatwierdził ich wersję- czyli on jest idealny a problem jest w otoczeniu- bo oni tak uważają i tyle. Ofiara sama sobie jest winna lub na to zasluguje bo on tak uważa Tak jak obwiniają partnera latami,wyzywają się na dzieciach, małżonku dręcząc psychicznie

Pani Anito, bardzo przepraszam - będę aktualizować ten materiał i zadbam o większą ilosć polskich materiałów. Bardzo ważna dla mnie jest rzetelność polecanych artykulów, a niestey większość bardzo dobrze napisanych artykułów jest w języku angielskim. Te 3 lata temu naprawdę nie było z czego wybierać, ale to się powoli zmienia. Pozdrawiam :)

Jakim prawem piszesz że są zniszczeni i że należy od nich uciekać? Czy winni są tego ci ludzie? A co jak ktoś ma zaburzenia lękowe albo jakieś inne, też chcesz uciekać czy jesteś w stanie zbudować relację? Myślę, że terapia i samoświadomość jest w stanie im pomóc zwłaszcza jeśli podjęta zostaje wcześnie. A za to co napisałeś mam ochotę napisać jedno: pierdol się.