Хайуан

Аумин айтканын кнлсин

Өмірі туркістан кылмыс

Біздін ауылда такси жоқ. Пенсионерлер қырып баратыр Таксистер бірер кісімен шықпайды олар қайтпайтын болса...мммүлдем.

Бишимбаевты маған берсінші өтініш қолын қол бұтын бұтқып итіме берейін

Қазақстан сендер ойлағандай қауіпті мемлекет емес, Қазақ атам жүз рет, естігеннен гөрі бір рет көрген артық дейді.Сондықтан ойланбай ақ көшіп келе бер.

,

Кейбір қазақ өз тілінде таза сөйлемесе , енді қашан құтыламыз деп ,не пайда ..Жаңа сөздерді жаттап алу керек ,бірақ оны ешкім түсінбейді ..

1984-Ж.жолдан.жаңа туылған нəрестеге жолығып,жүн орамалға оралған, кішкене қағазға қазақшалап:"- Мен тағдырдан адастым, өз жанымды, қанымды тастап барамын,кім болсада қараса, бақса сурауым жоқ.Өмір жасы узақ болсын,Бақыт тілеймін?"- жазу, білімді оқыған жанның жазуы анық ,əдемі жазылған болып шықты,аты жөні жазылмаған екен? Кішкентай шырылдап жылағасын, ұйге алып келдім.Əиелім сəбиін емізетін,шомылтырып, емізіп қарасақ кыз екен.Үйде 1- айша қарадық,біз.де үйрендік, құжатты қалай алар екенбіз деп ойлап жүргенімізде, айды етекпен жауып болмас екен, ауылдағыларға жайылып, аудан ішкі істер бөліміне жетіпті,Уйге 4- милицинер келіп, зорлықпен кішкентайымызды алып кетті.Маған ат басындай айып тағып, тексеру-тергеуге түстім.Құдай тіршілікке көнігер екен, арадан 25- жыл уақыт өтіп, кафеде кофе ішіп отырсам, қолында.сəбийі бар келін қасыма руқсат сурап отырды, Олар да тамақ, кофе алдырып тамақтанғанда сəбийі шырылдап, ентігіп жылады, дауыс маған таныстай есітілді.Мен кешірім сурап, кішкентайдың есімін сурадым.Анасы Эсмиральдо(сол кезде,аттас киносериал көрсетер еді) , қыз сəби бір.айлық,иенің жүрегім лупілдеп,шығып кететіндей болып соғады.-Қызым, сіз тамақтаныңыз, мен жубатып турайын?- сурадым, анасына мақул келіп, кішкентайды қолыма алып,көтеріп олай- былай жүрдім.Сол кезде жүзіне қарасам, ойпырмай мен тапқан нəрестенің өзі.Енді менде есім қалмады, анасы тамақтанып болғасын, маған қарады, мен өзіме келе алмай, -Қызым, сенің жүгің, ауырлау көрінеді, шығарып салайын,- қызғанамын, бергім.келмейді.Анасыда көне кетті, біз Жаңабазар автостанциясына қарай жолға шықтық.Екі көзім мəбиде, анасына қараймын, Жаратқанға шек жоқ, анасының дəл өзі. Сөздіқалай бастарымды білмеймін ептеп анасының атын сұрадым есімі Умида екен( қазаша Үмітай) шаңырақтың жалғыз қызы болып шықты,Əкесі Анвар ака Жумабазарда механизатор ,екен 22- жыл перзент күткен,кейін мені тауыпты, үміті ақталып"-Умида"- атапты.Умида бой жетіп ТашГу университетінің ағылшын филологиясын бітіріп, Шыршық қаласында компанияда тілші екен.Бірге оқыған Табақсайлық, ұлы жүз Бақа қаңлы жігітімен , отау турғызып, бақытты жасар екен. Енді менің шыдамым таусылып, мен тапқан қыз екеніне күмəн жоқ еді.Қалай айтуды білмей,(өзім сөзге сараңмын) турғанда, өзі сөз бастап қалды:-Ата мен сізді танимын, біздер кездескен болуымыз керек, сізді көргенде таныдым- десе болама?Енді менде жан қалмады? Далбасалап турғанда, -Сізді көп іздедім, көзімді жумсам, сіз көрінер едіңіз, неше мың рет көргенімді білмейсіз?Мен енді шыдамым жетпей, жол ортасында еңреп,Умиданы құшақтап, ортамызда нəресте,ушеулеп боздап жылаймыз.Өзі неге жылап турмыз,Жаңабазар базарында, адамдар бізге қарап айналып өтеді.Біз қанша уақыт турдық, Умида өзіне келіп, қызын емізетінін айтты,ықтиярсыз қолымдағы кішкентайды бердім. Бəрібір жылап турмыз, өзі неге жылаймыз, өзіміз де білмейміз? Сол арада Умида жылап тұрып, қызын емізеді, көріп турмын ерні кемсеңдеп, қос жанарынан тоқтаусыз көз жасытамшылайды. Қасымыздан өтіп бара жатқан шал, кемпір бізге келіп, хал жағдай сурады,- біз жайша деп жауап береміз.Неге жылаймыз деп өзімнен сураймын,түйсікке жауап жоқ, неге,неге?Адамзат ғумыры жумбақ деп, шалдар айтар еді? Біз сол өзіміз білмеген жұмбаққа жылаймыз, айтуға сөз жоқ, неге не үшін, шынымен жұмбақ!Адамзатты түсінү қиын, қарасам Умида қызын емізіп, бірін бірі аймалап екеуі де ойнап күлүде, мəссаған тағдыр, мен мең-зең болып базарлық қылуға келгенімді еске алдым, құры қол барсам үйдегі жылан, жалмауыз кемпір шашымды жулатынын (басым тақыр бас болып, мойнымда миллирдтан бір, екі, бардан жоқ шаш қалған) сол кезде кемпірімнің айқайы құлағыма есітілді,анық менің ертеден кешке дейін өсек айтып, шаршамайтыны, мен шаршап уйқтап қалатын, оған көніккен, əдет болып қомсап та турамвн, көп жасағыр.жалмауыз, 80- жасқа келгеде, бойдақ шалдар кемпірсіз қор болады деп əкем айтар еді? Бул əңгіме өте узақ, телефон құаты қашты, бул трилогик əңгіме, басымнан өткенді қоспай жаздым,. зерікенде жəне жазып қалармын.Умидаға келсек ол менің қызым болды,Əкесі шешесі де өтті, мен өз қолыммен қойдым.Қыз балаға төркін, туыс өтө- өте керек екен,мен екеуіне де сүйеніш болдым, əңгіме ұзақ?Жалғасын жазамын, мен қазақша жазу сөйлеуге қиналар едім Умидадан үйрендім,80- жасымда қазақшаны?!