Co w tym dziwnego? Takie pytanie może być normalnym elementem badania psychiatrycznego.

Z mojego doświadczenia wynika, że osoby w każdej fazie anoreksji, bulimii, BED itd mogą się opamiętać, czyli zacząć słuchać swojego wewnętrzengo głosu. Pięknie opowiada o tym Ania, która trafiła do mnie ważąc trzydzieści parę kg przy 175 cm wzrostu. Po prostu zrozumiała nagle, że chce żyć. Bardzo polecam: kzfaq.info/get/bejne/abVlqpV9krCnfnk.html

@@WilczoGodna Dokładnie. Właściwą drogę dla tych osób często zaburza natomiast niewłaściwe "leczenie", powodujące bunt i zagubienie w sytuacji. Dla osób z zaburzeniami odżywiania bardzo liczą się liczby (w bulimii tylko te na wadze, w anoreksji tez kalorie, makro itd), a ta matematyka jest zbędna, natomiast lekarze gloryfikują ją jeszcze bardziej na idiotycznej zasadzie: przytyjesz 10 kg-jesteś zdrowa/zdrowy. Nie prawda. Liczy się psychika. Można ważyć trochę za mało lub trochę za dużo i być zdrowym lub nie. Tu nie chodzi o mieszczenie się w tabeli a to, co dzieje się w głowie człowieka i to, co dzieje się z jego zdrowiem fizycznym (niedowaga i nadwaga same w sobie nie są chorobami), wskazanym przez wyniki badań laboratoryjnych, ewentualnie innych, diagnostycznych.