Yüzyıllar önce Avrupa'da kadın algısı günümüzden çok farklıydı. Kadınlar tüm günahların sebebi olarak görülüyor, lanetlendiklerine ve şeytanla iş birliği yaptıklarına inanılıyordu. Özellikle erkekler bir hata yapıyorsa, bunun kadın kaynaklı olduğu, kadınların erkekleri cehenneme gönderecek kadar tehlikeli oldukları vurgulanıyordu. Veba, kıtlık veya doğal afetlerin ruhunu şeytana satmış kadınlar yüzünden yaşandığı fikri oldukça yaygındı. O dönemde erkek egemen bir toplum yapısı vardı ve kadınlar yüksek gelirli, itibarlı mesleklerden özellikle uzun tutuluyorlardı. Her ne kadar zayıf ve aciz varlıklar olduklarına inanılsa da, kadınların öfkelendiklerinde neler yapabileceklerinden de son derece endişe duyuluyordu. Çocuk doğurmak da bir 'kirlilik' durumuydu. Doğumdan sonra arınma ritüeline dek anneye ve çocuğa dokunulmazdı. Günlük hayata dair tuhaf inançlar da vardı. Örneğin dört yapraklı yonca yiyen bir kadının karşısına ilk çıkan erkekle evleneceği söylenirdi. Düğün töreninde gelinin şeytan tarafından ele geçirilmesinden korkulurdu. Nedimelerin görevi gelini şeytandan korumaktı. Batıl inançlar tarihin her döneminde karşımıza çıksa da, Orta Çağ Avrupası'nda çoğunun kadınları itibarsızlaştırmaya yönelik olduğu görülüyor.