Idealnie to ujęłaś 👍🏻🤗

@@pinklady6597 dziękuje, ściskam Cię ciepło 🤗 dobrej nocy!

Można pięknie ująć, można 😅

Też tak uważam 😂

On jest mój !

dziękuję

Dla mnie sprzatanie po szufladkach, szafkach, sluchanie w lesie- lasku spiewu ptakow, siedze gdzies np na pienku, oczy zamkniete i...to najpiekniejsza medytacja.

Ale nadal niektórzy go wielbia💁‍♀️

To zdanie jest piękne♥️

Tak, to było super. Mam wrażenie, rzadka cecha. 🙂

Przegladarka Opera i po klopocie

Co zrobisz dziewczyno gdy ludzie przestaną lubić Twój podcast? Taniec, muzyka, sztuka daje inny wymiar emocji i pozwala je kontrolować i kiedyś byłw częscią życia społecznego, bo śpiewano przy pracy, obudzanki, kołysanki albi jak sąsiad ukradł 2 krowę to ten siadał na skraju drogi i o tym śpiewał. Chlopcy pisali piosenki miłosne dla dziewczyn, wiersze, malowali je. Muzyka słuchana u muzyków nie angażuje tylu obszarów mózgu co grana, wtedy rozpalają się różne obszary. I wg.mnie można miłość odczuwać na co najmniej 2 sposoby: ten prymitywny, gdy zależy komuś na kontroli 2 osoby i koncentruje się na tym, aby nie uciekł i miał jak najlepsze o nim zdanie, przy czym może kłamać, manipulować i skupiać się na własnej przyjemności a manipulowanie lub sprawianie bólu może mu sprawiać przyjemność, i tylko tak czuje się bezpiecznie, gdy kontroluje, bo nie potrafi zaufać innym, ani sobie, bo wie, że zawala i trudno mu/jej uwierzyć w to, że może być kochany, a więc wierzy, że osoba, ktora go kocha jest wybrakowana, bo kocha tak wybrakowaną osobę i traci do niej szacunek, a jest perfekcjonistą, co daje mu podstawę do manipulowania tą osobą, bo przecież jest głupia i sama tego chce. Zazwyczaj takie osoby lubią teorie selekcji i dzielą innych na plebs i lepszych ale same mają pewne braki np brak studiów, których nie potrafią sobie wybaczyć, bo np oczekiwania rodziców były zbyt wysokie, bo np nie ogarniali rodzicielstwa, bo tata pił i uciekał w imprezki i kobiety, zakupy, to mama wymagała od syna, że wypełni rolę ojca i wylewała na niego żale, i zamiast się bawić musiał robić zakupy, więc unika obowiązków, prokrastynuje, przez co nie skończył studiów ale wymaga od siebie zbyt wiele i nie może tego wyłaczyć, więc buduje swoją wartość na zdobywaniu kobiet po studiach jak trofea i udaje, że jest częścią jej towarzystwa i życia ale obawia się, że tam nie pasuje do końca, nie umie utrzymać relacji, więc po czasie znajduje powód np krzywy palec, który mu przeszkadza w momencie, gdy już weźmie to czego chce albo ofiara zaczyna się orientować, że jest kontrolowana, bo np odcina ją od swoich znajomych aby nie dowiedziała się,że ma inne opcje na wypadek, gdyby zorientowała się,że jest nic nie wart i go porzuciła. Osoba taka jest przepełniona lękiem przed porzuceniem, który czasem ciągnie się przez pokolenia np ojciec był w Domu dziecka i osoby te szczególnie mężczyzn charakteryzuje zazdrość, chęć kontroli, lękliwość, nerwowość, niepewność przeplatana brawurą, czyli permanentny stres, który wyłącza emocje wyższe. Brak zaufania do siebie, przekonanie, że nie zasługuję na coś lub nie umiem jak inni sprawia, że tworzy się pewien spryt, ja to osiągnę ale po swojemu, wyciągnę to siłą lub kontrolą jeśli nie chcecie mi dać dobrowolnie, bo nie umiem w te klocki. To tak jakby przestępca bardzo chciał być bogaty i szanowany ale urodził się biedny i nie może zaakceptować swojej roli, więc szuka szybkich sposobów na wzbogacenie się aby potwierdzić swoją wartość, dostać to co uważa, że powinien i wchodzi na drogę przestępczą. Czy on ma zaufanie do siebie, że da radę wszystko czy raczej jego brak, iż nie idzie drogą małych kroczków i ciężkiej pracy? A może występuje pewien dualizm zaufania, który miota go od ekstremum do ekstremum, a ludzie zrównoważeni mają bardziej constans? Czy cechuje go brak miłości do siebie i brak pewności siebie wymagającej potwierdzeń z zewnątrz czy zbytnia pewność siebie? Moim zdaniem dualizm, z przewagą braku miłości, która sprawia, że traktuje ludzi jak rzeczy, zabawki do zaspokajania swoich potrzeb, gdyż miłość to dawanie wolności ale też nie za bardzo, bo gdy ludzie mają jej za dużo to głupieją i nie potrafią z niej korzystać, dlatego wyznaczamy granice tolerancji, które inni nam je nieco przesuwają. A ten 2 rodzaj miłości to chęć aby osoba wrastała i rozwijała się ale nie dla twoich korzyści tylko dla jej przyjemności. To umiejętność empatycznego odczuwania przyjemności, gdy odczuwa ją ktoś inny ale to nie wszystko, bo to psychopaci też potrafią ale nie potrafią się kajać, lub upokorzyć dla kogoś, ofiarować siebie i znaleźć balansu w dawaniu i braniu. Tam gdzie kontrola tam miłość wychodzi. Nadmiernie poświęcanie się też jest formą kontroli, bo oczekujesz czegoś w zamian, a nie masz prawa, bo to odbiera decyzyjność. Miłość jest tam, gdzie jest zrozumienie, że jesteśmy 2 odrębnymi istotami, a nie 2 połówkami jednego jabłka, bo mamy inne potrzeby w różnym czasie i trzeba się dogadać. A nie wtedy ja wymagam i chcę, bo ja się poświęciłem i ugotowałem Ci obiad a ty nie zjadłaś, bo masz okres i boli cię brzuch i poszłaś bez słowa do pokoju-jednostki zaburzone będą mieć pretensje odczuwać odrzucenie, jednostki zdrowe dadzą odpocząć ew.spytają czy czegoś potrzebujesz. Zaburzeni potrzebują ciągłych potwierdzeń np kochas mnie, nie widzą, że jak ktoś jest obok, nie ucieka, ofiarowuje swój czas, finanse to coś znaczy, bo są tak wylęknione, że im mało, brakuje fajerwerków i dużych emocji w sensie amplitudy, bo np w domu ciągle krzyczeli. I stereotypy, że cisza to przed burzą albo gdy byli karani milczeniem i potrzebują z kazdą minutą zapewnień, ze jest ok inaczej podejmują plan B, plan zemsty np przez zdradę. Są osoby, które nie potrafią się zorientować czy są kochane czy karane I tu możemy wrócić do optymizmu, bo w takich sytuacjach niepewnych on jest potrzebny na zapas, na wyrost, w emo sytuacjach, gdy komuś ufamy ale nie w czasie kryzysu ekologicznego czy huraganu tu potrzeba przewidywania jak najgorszych scenariuszy. A więc tu jest inne podejście, a większość osób na codzień nie żyje w warunkach ekstremum jak np żolnierz, strażak, policjant, ratownik i nie jest szkolonych do tego, co już sprawia, że zaufanie do siebie spada, bo łatwo przecenić swoje możliwości np dawno nie pływałem i myślę, że dalej plywam jak młodzik i wypływam na środek jeziora i się topię albo ratuję kogoś i topimy się oboje. Żyjemy w bezpiecznym środowisku,które często wymaga tylko przeczekania np burzy w domu, podstawienia autobusu, naprawienia rur czy prądu przez służby miejskie np ludzie mieszkający na wsi, w domach nieco bardziej muszą być kreatywni. Która grupa będzie bardziej optymistyczna i czy turaj optymizm znaczy zaufanie do siebie? Rolnik wie, że gdy np wpadnie w śnieg to sąsiad ma traktor, a żeby skosić zboże musi mieć kombajn, który pożycza. A więc ta pewność siebie jest budowana na jakościach relacji jakie posiadamy. 1 protestujący to wariat ale 100 czy 1000 czyni lidera bohaterem bez względu na temat. Ale co gdy jesteśmy my i katastrofa np sztorm, lawina lub gubimy się w lesie. Wszystko zależy od tego, czego się nauczyłeś wcześniej np nie umiesz pływać nie przetrwasz sztormu, panikujesz- udusisz się w lawinie lub pod wodą. Umiesz określić północ lub pamiętasz szlak-wyjdziesz. Są 2 gatunki ludzi, jak jedzie na nich auto to stają i czekają aż ich walnie i tacy, ktorzy reagują i potrafią uskoczyć. Czy to jest zależne od optymizmu i pewności siebie? Nie, lecz od tego czego się nauczyłeś, a co może Ci dać pewność siebie ale nie musi, gdyż wiedzą użyteczna nie zawsze jest pożądania w społeczeństwie. Forma optymizmu to też przyzwyczajenie do iluzorycznego szczęścia, może nawet samookłamywanie się takie samo jak to, że wcale nie jestem gruba tylko mam grube kości albo to genetyczne, a ja robię co mogę. Tak jak pijak nie ma problemu. Ludzie krytyczni, artyści często chorują na depresję, ale większość nie odróżnia marudzenia i czarnowidztwo od zdrowej krytyki, której unika, bo kojarzy im się z obrażaniem i wyzwiskami, gdyż taki wzór dają nam politycy i rodzice. Optymizm to także pewien rodzaj umownego konformizmu, skrywamy swoje uczucia i popędy, pragnienia udając, że wszystko jest ok np w pracy, a laski by se chętnie wydrapały oczy albo partnerki duszą w sobie zdradę, o której wiedzą dla dobra rodziny, gdyż ufają, że muszą przeczekać kryzys i wszystko będzie dobrze. Optymizm może uczynić nas biernymi i ogłupić. Improwizacja i ludzie już nie wiedzą jak się zachować np mówić publicznie lub grać bez nut. Dowalamy sobie bo inni nam dowalają i w to wierzysz.