ผม เกิด 2513 ตอนเด็กๆตอนเช้าเดินไปโรงเรียน อากาศดี บริสุทธิ์ มากๆ เดินไปตามคันนา ทุ่งนา นาข้าวเขียวขจี วิวสวยมาก จะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ต้นไม้กับทุ่งนาข้าว สีเขียวไปหมด เอาตังค์ไปกินโรงเรียนวันละ1บาทมีเหลือกลับบ้านด้วยนะ ส่วนมากจะเอาข้าวใส่ปิ่นโตไปกินที่โรงเรียนกัน ไข่เจียวใส่หอมแดงผักชีกต้นหอมนี่อาหารหลักเลย แล้วก็มีปลาเค็ม 1 ตัวสมัยก่อนใครเอาปลาเค็มากินนี่ถือว่าสุดยอดแล้ว พอตอนเที่ยงก็นั่งล้อมวงกินกัน คุณครูก็จะเดินมาดูแล้วแกก็อมยิ้ม น้ำไม่ต้องพกไปมีแทงค์น้ำให้กินใช้มือรองแล้วก็กินเย็นสดชื่นมากเข้าคิวกินกันเป็นแถวเลย สมัยเมื่อ 40 กว่าปีที่แล้ว อากาศดี มาก หน้า ร้อนนี่ ไม่รู้สึกว่าร้อนเลย เอาเป็นว่าตั้งวงนั่งกินข้าวกลางแดดได้เลย ลมพัด เย็นสบายตลอดลมนี่พัดตั้งแต่บ่ายถึง 03:00 น 04:00 เลยนะ พัดแรงมากๆสมัยก่อนกางมุ้งนอนบนชั้น 2 ของบ้านๆจะมีระเบียง ต้องเอาไม้หน้าสาม2-3 อันทับข้างมุ้งเลยถ้าไม่ใช้ไม้ทับลมตีชายมุ้งเปิดหมดเมื่อก่อนฤดูกาลตรงเป๊ะเลย ไม่เหมือนสมัยนี้ฤดูกาลมั่วไปหมด นิสัย คนสมัยนี้ กับ สมัยก่อนต่างกันลิบลับเลย

สมัยก่อนอยากได้ความเจริญ..สมัยนีอยากได้.ธรรมชาติ

คิดถึง เกิดปี 2522 สมัยที่รู้สึกว่ากรุงเทพ น่าอยู่มากกกก คิดถึงบางซื่อสมัยนั้นจริงๆ นนทบุรียังเป็นชานเมือง และบ้านสวน ไปหาย่าบ่อยๆ

ผมเกิด 2505 คนกรุงเทพฯ หลายภาพคุ้นตามาก 💐

เห็นภาพเก่ารู้สึกดีมากๆ.....ทำให้หวนคิดถึงบรรยากาศเก่า อยากย้อนรอยอดีตจริงๆ....มันเป็นภาพที่มีความสุขมากๆ...มันสงบ เรียบง่าย....ไม่ใช่วุ่นวายแบบปัจุบันนี้....พูดไปก็น้ำตาซึมเลยครับ...ขอบคุณที่นำมาให้ชมครับ...

หนูเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณตาชอบเล่าเรื่องราวสมัยยังเป็นหนุ่มให้ฟัง​ น่าอิจฉาช่วงเวลานั้นของคุณตาจัง​ ดูมีความสุขแบบสงบ​ ไม่วุ่นวาย​

อยากกลับไปอยู่กรุงเทพสมัยอดีต ทำให้สภาพจิตใจเราสงบมากๆ ค่ะ

เห็นแล้วอยากร้องไห้ อยากย้อนเวลากลับไปสมัยก่อน อยากได้วิถีชีวิตสมัยยุคนั้น

สมัยเป็นเด็กวัยรุ่นพากันเตะบอล บ้านอยู่แถวหลังรามคำแหง สมัยนั้นรถเมย์สานสีสมคันเล็กๆและสองแถววิ่งผ่าน ถนนยังเป็นดินแดงอยู่ รถวิ่งที ฝุ่นแดงๆปลิวว่อนเลย ป่าหญ่าไม่ขึ้นริมทางเป็นฝุ่นดินแดง และเสื้อผ้าก็จะเปื้อนฝุ่นจากรถ บวกกับกลิ่นควันรถสมัยก่อนเนี้ยดำสุดๆ หลังเตะบอลเสร็จ แม่ต้องปวดหัวกับผ้ากีฬาที่เตะบอลทุกครั้งเลย แต่เป็นความสุขและความทรงจำที่ไม่สามารถหาได้เลยสมัยนี้ อยากกลับไปเหมือนเดิม

ช่วงปลายๆปี พ.ศ.2534 เข้า กทม ครั่งแรกไปหัดทำช่างทอง แถวๆถนนถนนราชปรารภ เงินเดือน600บาท กับข้าวถุงละ7บาทเขาหุงข้าวให้ จ่ายเงินค่ากับข้าว1วัน2มื่อ14บาทอยู่กัน8คนก้อรวมกันไปซื้อ ทำงาน10.00นเลิก00.00น มื่อดึกคนที่เงินเดือนเยอะแล้วจ้างเราไปซื้ออาหารตามสั่งใด้ค่าจ้าง1ห่อ (อาหารตามสั่ง20บาท) ค่ารถโดยสารจากบ้านต่างจังหวัดไป หมอชิต38บาท ผ่านมา30ปี กทม เราเจริญขึ้นมากมาย

หลายที่ยังเหมือนเดิม ผ่านไป30 กว่าปี แต่ค่าครองชีพแพงขึ้นกว่าความเจริญ

ชอบสุดคือ ยุค โทรศัพท์ปุ่มกด nokia ยุคนั้นเทคโนโลยีมันไม่ได้แย่ แต่ไม่ได้เยอะ ไม่ได้มีเน็ตมือถือแต่ก็มีสื่อที่พอจะสื่อสารกันได้ เช่น msn hifive ยุคเทคโนโลยีเยอะจนรู้สึกว่า สังคมให้ค่าการถ่ายคลิปลงสื่อ จนไม่รู้อันไหนจริง เท็จทำร้ายกัน ทางสื่อ

ย้อนเวลาได้ไปอยู่สมัยก่อนดีกว่าสมัยนี้คนไม่ตอแหลดราม่าทุกเรื่องเหมือนคนสมัยนี้..ไม่ต้องรีบทำอะไรทุกเรื่อง..ของก็ไม่แพงเหมือนสมัยนี้...คิดถึงร้านอาหารไทยกูบคำติดโรงหนังสกาลาแกงส้มปลาผักรวมคือสุดยอดของแกงส้มที่เคยกินในชีวิตนี้...

ช่วงยุค70 80 90 เป็นยุคแห่งความสุข

ผ่านไปแล้วไม่สามารถหวนกลับไปได้อีก แม้แต่ชีวิตยังคงเดินทางไปเป็นขึ้เถ้า ได้แต่คิดถึงอยากกลับไปเป็นเด็ก

ขนาด 30-40 ปีที่แล้ว กรุงเทพก็ยังดูเจริญนะเอาจริง ไม่ธรรมดาเลยประเทศไทยของเรา

เรามากรุงเทพฯครั้งแรก2527 มาอยู่แถวสะพานสาธรบางรัก แล้วก็ย้ายไปอยู่ห้วยขวางถนนรัชดาฯ ปัจจุบันไม่เหลือเค้าโครงเก่าๆให้จดจำเลย

ยุค ก่อนปี 2000 รู้สึกว่าชอบน่าอยู่กว่า ยุคที่โลกโซเชี่ยลกลายเป็นดาบสองคม ในทุกวันนี้

หาได้น้อยที่อ่านมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ว่า กะ-เสด-ตระ-สาด ซึ่งอ่านถูกต้อง ดีมากครับผม

ดูสมัยก่อนแล้วมีความสุข ชื่นใจ มีความ วุ่นวาย แต่ไม่มา คนสมัยก่อน วันหยุดจะไปวัดมากกว่าเดินห้าง

การโหยหาอดีต ไม่ได้ประโยชใดๆ เหมือนดั่ง การอยากไห้สายน้ำและเวลาไหลย้อนกลับ ย่อมทำไม่ได้ ดังนั้น การอยุ่กับปัจจุบัน เพื่อ ไปสุ่ อนาคตที่งดงาม จะดีที่สุด คนเรา เกิดมาหลายแสนหลายล้านชาติแล้ว เร่งภาวนาเถิด เพราะอนาคตจะมีภัยต่างๆมากมาย ถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว มีแต่บุญกับบาปเท่านั้นที่พึ่งได้ ทั้งโลกนี้และโลกหน้า เอวัง ก็มีด้วย ประการฉะนี้ อายุวันโน สุขัง พะลัง

มีทั้งภาพก่อนเกิดและหลังเกิด ช่วงเป็นเด็กและช่วงวัยรุ่น บางภาพนึกถึงตอนเด็กไปเที่ยวเขาดิน มันทั้งสนุกและมีความสุขไปยื่นดูสัตว์

บางภาพยังไม่เกิด แต่ดีใจที่ได้เห็น เพราะตอนเด็กจำได้ว่า มีความสุขมาก ผู้คนในเมืองหลวงตอนนั้นยังเอื้อเฟื้อกันดีอยู่นะ รักใคร่กันดีมาก ไปเล่นบ้านไหนก็มีขนมมีข้าวน้ำให้กิน แถมตอนจะกลับมีของฝากมาให้ที่บ้านด้วย เดือดร้อนตอนไปเล่นอีกอาทิตย์ถูกใช้ให้เอาจานพร้อมของกินไปส่งคืน 55555 แต่ก็มีความสุขดี ผู้คนพูดจาไพเราะ คนแก่ พวกผู้ใหญ่มีเมตตากับเด็กมาก คนบ้านไหนเด็กบ้านไหน ลูกใครซอยไหนรู้จักกันหมด ตกปลาร่องน้ำคูน้ำ ดูนกจับแมลง สนุกสุดละ กทม สมัยนั้น (ตอนเด็ก) ปี2531 ได้ไปเดินข้ามสะพานพระราม9 ตอนเปิดสะพานถึงจะร้อนแต่ก็มีความสุขสนุกมาก เดินไม่รู้จักเหนื่อย เดี๋ยวนี้ที่ๆเคยเล่นกลายเป็นหมู่บ้านจัดสรร กลายเป็นบ้านใครไม่รู้ไปหมดแล้ว คิดถึงวันเก่าๆเมื่อตอนเด็กจัง

เห็นภัตตาคารสุกี้เรือนเพชรด้วยค่ะ คิดถึงวัยเด็กเลยพ่อกับแม่ชอบพาไปทานสุกี้ที่ร้านนี้อาหารอร่อยมากค่ะ

คนสมัยนี้ รู้มากยากนาน คนโบราณกล่าวไว้ มันจึงวุ่นวายไม่รู้จบ รู้แต่เรื่องนอกตัว แต่ไม่รู้จักตัวเอง

ผมชอบชีวิตสมัยก่อนมาก...ไม่วุ้นวายดูสบายตาสบายใจมาก...

ผมเกิด2500 คิดถึงความสุข. วัยกำลังสนุกในยุคนั้น

สมัยเด็กราคาก๋วยเตี๋ยวชามละ5บาท โค้กแก้วละ1บาท ผมเกิดที่ดินแดง (ปัจจุบันอายุ47) สมัยนั้นถนนบางส่วนยังถมด้วยดินแดงๆ จริง บรรยากาศสงบน่าอยู่ สมัยนี้กลายเป็นที่ก่อจลาจลสร้างความวุ่นวาย รู้สึกอยากกลับไปเป็นวัยรุ่นทำระเบิดขวดระบิดปิงปองปาใส่หัวพวกมันจัง

มีหลายภาพ หลาย พ.ศ ที่เคยอยู่ในความทรงจำ .

ราคาก๋วยเตี๋ยวและอาหารจานเดียวแต่ละยุคแต่ละสมัย ช่วง พ.ศ.2510-2520 ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ15-20บาท ช่วงพ.ศ.2521-2530 ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ20-30บาท ช่วงพ.ศ.2531-2540 ก๋วยเตี๋ยวหมู.ข้าวหมูแดง จานละ25-35บาท ช่วงพ.ศ.2541-ปัจจุบัน ก๋วยเตี๋ยว.ข้าวหมูแดง จานละ40ขึ้นไป ตามกำลังของค่าแรงงานและสภาพเศรษฐกิจ ปี2525มาฝึกงานที่ เซ็นทรัล สาขา ลาดพร้าว ได้ค่าแรงวันละ65บาท

ปี 2508 ยายอายุ 13 ตามญาติๆไปแอ่วกรุงเทพฯเมืองศิวิลัย ยายมีโอกาศได้ไปดูอู่เก็บเรือซ่อมเรือพระที่นั่งที่ใช้ในพิธีเสด็จทางชลมารค จากนั้นไปเที่ยวเขาดินวนาที่ร่มรื่น สนามหลวง สวนลุมพินี นัำพุวงเวียน 22 กรกฏา สนามกีฬาหัวหมาก (ใช่สนามกิจติขจรหรือเปล่ายายจำไม่ได้) ไปเล่นโบว์ลิ่งกับคุณอาซึ่งเป็นพยาบาลอยู โรงพยาบาลวชิระ จากนั้นไปแอ่วบางแสน สมัยนั้นหาดทรายสวยคนไม่พลุกพล่าน น้ำทะเลก็สวย มีโอกาศได้ขึ้นไปถ่ายรูปบนเรือใบลำเล็กๆที่เจ้าของใจดีอนุญาตให้ขึ้นไปถ่ายรูปฟรีๆเป็นนัำใจของคนในยุคนั้นยังซึ้งใจไม่หายสำหรับคนบ้านนอกๆอย่างยาย กรุงเทพฯพ.ศ.นั้นไม่มีถนนหนทางบนอวกาศเป็นพื้นราบทั่วทั้งกรุงเทพฯไม่มีทางด่วนที่วุ่นวายไม่มีรถไฟวิ่งบนหัวเรา ลาจากกรุงเทพฯเมืองฟ้าอมรกลับภาคเหนือบ้านเฮาอย่างมีความสุขได้ไปแอ่วกรุงเทพฯตามที่วาดฝันไว้เก็บเป็นความทรงจำที่สวยงามไม่รู้ลืม

ยิ่งโลกหมุนเร็วด้วยเทคโนโลยีทันสมัยมากแค่ไหน..โลกก้ด้อยจริยธรรมไปเร็วไม่ต่างจากก้อนกลมๆที่ร่วงลงหลุมมืดไปยากที่ขึ้นมา

ผมอยากให้สิ่งนี้ยังอยุ่ ถึงผมจะไม่ได้แก่ แต่ผมชอบ สมัยเด็กของกินอร่อย ราคาถูกผู้คนมีน้ำใจ รอยยิ้มมีบนหน้าเยอะกว่าทุกวันนี้ ผมอิจฉา​รุ่นตายายรุ่นแม่ผมมาก

สาธุถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขอให้ข้าพเจ้าโชคดี และให่โสกสงบสุขสาธุค่ะ

ม.เกษตร​ ฝั่งถนนงาม​วงศ์วาน​ บรรยากาศ​แบบชานเมือง​มากๆ

ขอบคุณครับ ดีจังมีบอกสถานที่และปีของภาพด้วย

เข้ากทม.ครั้งแรกปี2515อยู่ป.7..ปี2519อยู่เรียนกวดวิชาช่วงปิดเทอม มศ.3...ความคิดตอนนั้นก็ยังคิดว่ากทม.คนเยอะรถติดดูวุ่นว่ายกว่าตจว...

วันเวลาที่ผ่านไป..ผู้คนก็ล้มหายตายจากไปกับกาลเวลาที่ไม่อาจหวนคืนมาอีกเลย......

ผมว่าความสุขที่แท้จริงมันอยู่ในตัวเรานะ อยู่ในความพึงพอใจในสิ่งที่เรามี

จากบ้านนอกมาเรียนในเมืองกรุงปีพศ.2526ไปไหนไม่เคยหลง,ณ.ปัจจุบันอยู่กรุงเทพบางทียังหลงเส้นทาง,ไม่ก็เลยจุดหมาย,แสดงว่า,,แก่แล้วล่ะ55555จึงได้ฉายาว่า,ท่านหลง,ขอบคุณนะครับที่บรรยายอดีตให้ฟัง

เชื่อหรือไม่เห็นมาหมดแล้ว คิดถึงเมืองไทยขอบคุณที่ sharing ยังมีภาพเก่าเก็บไว้เมื่อครั้งอยู่เมืองไทยเมื่อสี่สิบปีที่แล้วเมื่อก่อนมีธรรมชาติสวยงามเคยไปยืนถ่ายรูปที่ภัตตาคารกลางนำ้ กินรี ที่สวนลุมพินี 😊ก่อนที่ไฟจะไหม้ ขณะนี้อายุ เจ็ดสิบห้าแล้วค่ะ

หาดูได้ยากมาก ๆ สุดยอดครับ 👍 ขอบคุณครับ 🙏🏻

ปี 2521 บ้านอยู่แถวเสนานิคม 1 (พหลโยธิน 32 ) ยังเป็นทุ่งนาอยู่เลยครับ นั่งรถสองแถวจากบ้านไปอนุสาวรีย์ชัย 2 บาท😁😁😁

สวัสดีค่ะ ขอบคุณค่ะที่แชร์ เรื่องราวเก่าๆใน กทม จ้า

เชื่อดิ ตอนนี้ อีก สามสิบ สี่สิบปีข้างหน้า เดี๋ยวก็ เป็นยุคเก่าแล้ว เปปเดียว นั้นแหละ สิบปีผ่านไป เหมือน กระพริบตา เหมือนแค่หนึ่งตื่น ใช้เวลากับคน ที่อยู่ข้างๆเรา ให้มากๆ เวลามันผ่านไปพริบตาแหละ ระวังจะเสียใจเอา ถ้ารู้ตัวเมื่อสายไปแล้ว มันย้อนกลับไม่ได้ คิด ดูแล้วมันก็ เศร้า คนเรามันยังไงก็ต้องตาย มีวันพบก็มีวันจาก อย่าลืมน่ะเวลามันผ่านไปไว เสมอ บางทีรู้ตัวอีกทีคน เราอาจจะอายุ 60-70แล้ว ก็ได้ พ่อแม่ก็ไม่อยู่แล้ว

ตามยุคตามสมัยคนเราก็ย่อมเปลี่ยนแปลงไปด้วย มันก็มากน้อย มันก็อยู่ที่บางคน

เมื่อก่อนก๋วยเตี๋ยวชามหละ5บาท. เดี่ยวนี้ชามหละ50บาท คิดดูประชาชนจะอยู่ยังไง?

เกิดมาก็เห็นความวุ่นวาย ตอนนี้โคตรวุ่นวาย ไร้ระเบียบมากขึ้น มาเฟียเพียบ

เห็นถนนแล้วรู้สึกได้เลยว่ามันสร้างมาเพื่อยุคนั้น แต่ก็ยังใช้จนถึงยุคนี้ แม่งห่วยมากทำไมไม่พัฒนาให้เข้ากับยุคสมัยว่ะปล่อยให้รถเยอะจนติดได้ขนาดนี้ ถ้าเทียบกันแล้ว ไม่เข้ากันเลย ผังเมืองสมัยนั้นดีมาก

ชอบดูแบบนี้..ถ้ามีภาพปัจจุบันเปรียบเทียบด้วย จะดีมากเลยครับ

ถนนหนทางดูสะอาดกว่าสมัยนี้อีกงงใจ

ย่านพระราม4 เห็นตึก IBM แล้วก้อนึกถึง ตึกอื้อจอเหลียงเคยเดินผ่านบ่อยเพราะต้องขึ้น รถเมล์ รสพ สีฟ้าขาว สาย4 ท่าเรือ-ภาษีเจริญ ชั้นล่างเป็นโชว์รูมกางเกงยีนส์ ยี่ห้อดัง ลีวายส์ อยากได้มากแต่ไม่มีตังค์

เอเชี่ยนเกมส์ครั้งแรกก็เกิดไม่ทัน.

ประเทศไทยอยู่กันแบบสงบ คนไทยรักกันเหนียวแน่น เดี๋ยวนี้เป็นไงล่ะ!!!! ใครแมร่งงทำ

เข้ากทมครั้งแรกในชีวิตปี2530 อายุเพิ่งสิบสองสิบสามเป้นสาวโรงงานแถวยานนาวาทำเกี่ยวกับเครื่องประดับเงินเดือน500บาทกินอยู่ในโรงงานพร้อมชีวิตโคตรมีความสุขเลยหยุดอาทิตย์ไปลานโลกดนตรี สยามมาบุญครองสวนจตุจักรสวนลุมพินีประตูน้ำกลางคืนก็ไปเที่ยวผับดังแถวธนบุรีค่าเฟสุดๆสนุกสุดเวี่ยงกลางวันก้ไปไหว้พระที่วัดใหม่พิเรนหยุดสงการนั้งรถไฟหัวลำโพงกลับต่างจังหวัดชีวิตสาวโรงงานสมัยนั่นสนุกและคุ้มมากใช้ชีวิตในวัยรุ่นสุดเวี่ยงเหมือนกันอยุจนถึงปี2541ถึงลาออกจากงานคิดถึงเพือนๆมากๆเลยจากใจคนอีสาน

คิดถึงเมืองไทยสมัยก่อนค่ะ ไม่วุ่นวายมากเหมือนสมัยนี้

สวัสดีค่ะ ขอมารับชม บรรยากาศสมัยก่อนด้วยคนนะคะ🙏❤

สยามเซ็นเตอร์พอยต์สมัยก่อนเป็นที่สิงสถิตของพวก โน๊ต อุดม ตั้ก บริบูรณ์ เลยไปเมื่อไหร่ก็เห็นพวกนี้นั่งอยู่หน้าทางเข้าห้างตลอด

เข้า กทม.ครั้งแรกปี 25 มาทำงานซ่อมของเก่าเช่นโต๊ะเก้าอี้ประดับมุกที่ถอดเป็นชิ้นส่งมาจากเวียดนามแล้วมาประกอบขึ้นใหม่ มาทำแถวร้านฮงวัตถุโบราณหน้าโรงแรมทรอคคาเดโรแถวบางรัก บางครั้งก็ไปรับงานแถวเวิ้งนครเกษมและเยาวราชบ้าง คิดหวนคำนึงถึงอดีตสี่สิบปีก่อน😮🎉

เกิดปี2531 ถึงแม้จะไม่ใช่คนกรุงเทพ และไม่เคยไปที่นั่นตอนเด็กๆ แต่มีความทรงจำที่ดีที่เกี่ยวกับกรุงเทพจากรายการทีวีและละคร เมื่อก่อนจำได้ดี ตอนป.5ป.6ดูรายการจิ๋วแจ๋วเจาะโลก จิ๋วแจ๋วอินโนเวชั่น พิธีกรชื่อกุ๊กไก่ ท้ายรายการพิธีกรจะพูดว่า ให้เขียนจดหมายเข้ามาติชมรายการแล้วจะมีของที่ระลึกให้กับผู้ที่ได้รับคัดเลือกมาอ่านออกอากาศ แล้วทางรายการก็ส่งรองเท้าส้นสูงเด็กผู้หญิงมีกระดิ่งตรงส้นด้วยสวยน่ารักมาก ดีใจสุดๆ ตอนนั้นประมาณปี42/43นี่แหละ ยังจำหน้าพิธีกรได้อยู่เลย

คลาสสิกมากครับยุคนั้นเหมือนอยู่เมกามากครับ อยากอยู่ยุค 90

คิดแล้วใจหายเราเกิด จว ธนบุรีแต่ไปฝั่งพระนครบ่อยมากเช่นปากคลองตลาดแถวบูรพาไปห้างแถวๆนั้นโรงหนังและที่อื่นๆอยากย้อนเวลากลับไปหาอดีตคนเก่าๆเพื่อนเก่าน้ำใจที่หาไม่ได้กับคนสมัยนี้

ชอบดูภาพเก่า มากๆ เกิด 2527

ภาพก็ชัดอยู่นะ แถมมีสีสันด้วย บางภาพก็มีขาวดำ

เป็นช่วงเวลาชีวิต ที่ไม่มีอะรัย ..แต่เป็นช่วงที่คนไทยมีความสุขที่สุด

สมัยก่อน-เป็นเด็ก-เรียนหนังสือ"แบมือขอตังค์แม่กินขนม-กับมาจากโรงเรียนก็คิดกับเพื่อนว่าจะเล่นอะไรดี-โตมาต้องมีความรับผิดชอบหาค่าใช้จ่ายเอง

หลายภาพยังทันได้เห็น..ผมเกิด.พ.ศ.2506👨😎

เราเกิด1983/ก็ยังยุในยุค80-90นึกถึงตอนมา กทม ครั้งแรกกับพ่อแม่ตื่นเต้นมากตอนนั้นยังเด็ก6-7ขวบยุเลยคะ รถ ถนน ไม่ติดเลย

ผมคนอ่างทองแต่ตอนนี้มาทำงานอยู่กรุงเทพเขตราชเทวี มีแต่ความวุ่นวายรถบาวิ่งกันว่อน อยากกลับบ้านไปพักผ่อนห่ความเงียบสงบธรรมชาติดีที่สุด

สมัยก่อนมีความสุขมากไม่มีเด็กแว้นสงบร่มเย็นด้วยพระบารมี

ยุคนั้นบ้านเมืองเราก็เจริญอยู่นะ เจริญกว่าหลายประเทศในเอเชียและอาเซี่ยนอยู่

ติดตามคับ ดูแล้ว มีความรู้มากๆๆๆ ชอบๆๆๆ

เสีย​ดายสวนสัตว์​ดุสิต​เหลือเกินที่สำหรับให้ประชาชนได้ไปถเที่ยวพักผ่อน​ในวันหยุด.ทุกอย่าง​ย่อมมีวันเปลี่ยนไป

ตอนนี้คือเราความรู้สึกเรา ไม่อยากคอยอะไร หรือ ทรัพย์ ออกโควิด ก็ไป อีกที่ทันทีเลย 00:40 พรุ่งนี้ วันไหน เวลาไหน ต้องมาลุ้น มันมา ไม่มากระทำ ทำลำบากใจกันเปล่า ๆ ไม่ใช่คำถาม คำบอก ไม้ยมก แต่ละวัน เราเซิ่นต้องมาลุ้นมาเคลียร์ ให้อยู่ได้ ในแต่ละวัน คิดดูสิ หรือ เน็ต เรื่องเน็ต จ่าย เท่านี้ อยู่ได้ ต่อ ไป เดือน วนเวียนไม่หลุดพ้นสักที

เกิดปี 2503 หลายภาพยังคุ้นตาไม่ลืม😊

คิดถึงอดีตจัง

สมัยมากรุงเทพครั้งแรกลงรถตรงหมอชิตเก่าตรงข้ามสวนจุตุจักรเห็นเขาจัดคอนเสิตร์โลกดนตรีพอดี บ้านนอกเข้ากรุง

เคยดูหนังเรื่องอินทรีทองถ่ายทำปี 2513 มีการพูดถึงสยามแสควร์ด้วย แต่ในคลิปนี้ได้บรรยายถึงรูปสยามสแควร์ขณะกำลังก่อสร้างว่าเป็นปี 2515 ถ้าเป็นปี 2515 แปลว่า สยามสแควร์ที่ในเรื่องอินทรีทองพูดถึงและใช้เป็นที่นัดเจอต้องเป็นเพียงไซต์ก่อสร้าง

นาทีที่1.04 ที่ว่า..ภาพในปี 2504 ในภาพคนกรุงวันหยุดนิยมไปวัด ภาพในปี 2504 ทุกวันนี้นิยมเที่ยวห้าง ภาพสีอย่างสวยเลย น่าจะเป็น 2524 มากกว่าเพราะปี 2504 กล้องถ่ายขาวดำยังเป็นกล้องบ๊อกซ์สะท้อนเลนซ์คู่ส่วนใหญ่ แล้วเครื่องอัดรูปในปี 2504 ยังอัดทีละภาพ ด้วยมือครับ เครื่องอัตโนมัติแบบโกดัก ยังไม่มีเลยครับ ผมเรียนเพาะช่างปี 2511 ฟิล์มสีม้วนละ 60 บาท 24 รูป ค่าล้าง 20 บาท ค่าอัด รูปละ 11 บาทผมเป็นตากล้องฝ่ายนักศึกษา ครับ ไม่ใช่ภาพในปี 2504 แน่แน่ครับ...

ดูภาพแล้วคิดถึงสังคมแต่ก่อนเนาะ

ถ้าในวันนี้เราอยู่ในโลกปัจจุบันวันนี้ แต่สมมุติว่าพรุ่งนี้เราตื่นแล้วดันย้อนยุคไปเก่าๆนี้ เพื่อนๆชาวเน็ตคิดว่าจะอยู่กันได้ไหม หรือว่าอยู่ได้กี่วัน สำหรับเราบอกตามตรงเลยนะ ว่าถึงจะชอบบรรยากาศเก่าๆ เห็นแล้วคิดถึง แต่ถ้าให้กลับอยู่ เอาเข้าจริงๆ คงได้ไม่เกินเดือนนึงแน่ 😅

นั่งร้านไม้ไผ่นะครับ ทุกวันนี้ตึกไม่สูงมากก็ยังใช้าำหรับบางผู้รับเหมา แต่ที่ฮ่องกงตึกสูงมากๆก็ยังใช้ไม้ไผ่

7:21 ถนนสาทรใต้ครับ 😢 มีหลักฐานและจุดสังเกตครบถ้วน....

สมัยอดีตดูทุกอย่างมีความสุขมากๆๆ ถึงจะไม่ได้เจริญแบบสุดๆๆแต่ความสุขรอยยิ้มอยู่ทุกที่จริงๆๆธรรมชาติยังคงสวยงาม ขอบคุณครับภาพสมัยอดีตสวยๆครับ

คลาสสิคมากครับ...ได้ทันเดินสยามตอน2534

สมัยยุค-90-แม่ให้เงินเที่ยวห้าง200-ตอนเรียนมัทยมต้นเหลือกับบ้าน-ตอนนี้มีลูกให้1พันเที่ยวห้าง-กับมาบอกว่าตั้งค์เกือบไม่พอ

สวยดีเหนาะภาพเก่า

ขอบคุณมากครับ👍👍

ข้าวแกงถุงละ10บาทยังทันอยู่นะ และสะพานข้ามคลองที่เอกมัยเมื่อก่อนน่าเบื่อมากมันแคบรถติดเยอะและนาน

ขอโทษครับเสียงรีวิว ปีพ.ศ. อ่านออกเสียงยากขนาดนั้นเลยหรือครับ

นอกจากความเจริญแล้วสิ่งหนึ่งที่ต่างจากสมัยนี้คือสมัยก่อนจะมีบรรยากาศความเป็นกันเองมลพิษไม่ค่อยมีมีความสุขความเมตตาที่คนไทยเรามีให้กันคนไทยเราถึงได้ชื่อว่าเป็นสยามเมืองยิ้ม ที่เจริญขึ้นคือวัตถุเสื่อมลงคือจิตใจคน

อดีตชาติยังอยู่หาให้เจอเองสิ 👲🏻👲🏿🏮🎐 ฉกาจ ประกาศิต ชาตรีปรีชา ร่มเย็นเป็นสุข 00:38 6 กันยายน 64 จันทร์

ดูแล้วอยากย้อนเวลากลับไป แล้วไปซื้อหุ้น ซื้อทอง ซื้อที่ดิน

อยากเห็นกรุงเทพยุค 50s

สมัยเป็นเด็ก อยากโตเร็วๆ พอโตแล้ว ก็อยากกลับไปเป็นเด็ก 😅

ถ้าถือแบงค์ 1000 ไปยุคนั้น กินข้าวได้หลายชาม

สมัยก่อนดีจริงๆ กรุงเทพฯมีรถราง คืออยากนั่งนะ แต่...คง...ไม่ได้นั่งแล้ว! 😩💭

ตอนนั้นไปทำงานที่กรุงเทพมีเพื่อนทำงานก่อสร้างเขากำลังก่อสร้างห้างบางกะปิได้เข้าไปเดินเล่นไม่คิดว่าจะมานมาแล้วเหมื่อนกัน

ทำงานกทม.ปี2529 เป็นfcอยู่ทุกห้างในกทม.เสื้อผ้าขายดีอาหารอร่อย ทุเรียนถูกมากชนี12฿หมอนทอง15฿

พ.ศ. 2525 เดินเล่นบนสะพานพระราม 9 ตอนหัวค่ำ คนเดินบนสะพานพระราม 9 เป็นพันคน