Świetnie przygotowany materiał i imponująca wiedza historyczna... Widać, że włożono w jego realizacje dużo pracy co przełożyło się na jakość oglądania, a pół godziny zleciało w mgnieniu oka.

Kiedyś z budki dzwoniło się na telefon komórkowy , miałeś numer telefonu z budki. Kolejno dzwoniłeś z komórki na telefon w budce, podnosiłeś słuchawkę i rozłączałeś połączenie z telefonu. Przykładało się głośnik telefonu kom do mikrofonu w słuchawce i wybierało się tonowo numer na który dzwoniłeś. Rekord to 4 godziny do Chicago :)

nigdy nie sądziłem że tyle się dowiem o budkach telefonicznych, dla mnie budka to była tylko budka, a dziś została już tylko w naszych wspomnieniach i ewentualnie w muzeum

Pamiętam, na początku XXI wieku okradano moich rodziców. Ktoś podpinał się do linii telefonicznej (stacjonarnej) i zasilał karty prepaidowe. Kwota zasilania doliczała się do rachunku za telefon stacjonarny. To chyba był już Orange, a nie TPSA. Reklamacji nie uwzględniali - stwierdzili, że podpinanie do linii jest niemożliwe (chociaż kable zwisały luzem na korytarzu).

Piękne czasy! Hakowanie na poziomie hardware'u to było coś. Wojna obu stron, wyścig zbrojeń!

Pójdźmy za ciosem i teraz o zabezpieczeniach GSM!

Genialny film. Nigdy wcześniej nie interesowałem się tą tematyką, a teraz obejrzałem od deski do deski w pełnym skupieniu. Sam nie wiem, dlaczego aż tak się zainteresowałem :)

Kiedyś było ciekawiej z hackingiem niż obecnie - uwielbiam łamanie zabezpieczeń na poziomie sprzętowym

Pamiętam za małolata te srebrne telefony na kartę. Wszystkie dzieciaki po szkole stały pod tą budką. Wybierało się jakiś numer 0800 bez karty, czekało 20 czy 25 pikniec i można było wtedy wklepać normalny numer telefonu. Rozmowa trwała max 1 impuls czyli 3 minuty, ale za darmo 😁

Rewelacja, 25 lat temu ekscytowałem się tymi instrukcjami w plikach txt. Były tez wydawane jakieś ziny w tej tematyce, to były czasy:)

Oj pamiętam złote czasy obrotu kartami do budek telefonicznych. Najlepsze były karty serwisowe zmieniające nuery alarmowe na dowolne 3 cyfry. Wystarczyło po podniesieniu słuchawki wbić te 3 cyfry (najczęściej kierunkowy np. 052, czy też początek ówczesnych nr komórkowych 602, 501 itp, a następnie tonowo to mikrofonu słuchawki poprzez dialer lub telefon komórkowy wbić resztę numeru. kolejki do dwóch automatów umieszczonych w internacie nie miały końca :) Sporo osób się dorobiło niezłej kasy i... wyroków w zawieszeniu :) Chociaż dyrekcja bydgoskiego Elektronika była bardzo dumna ze zdolności uczniów pomimo przestępstwa. Dumna z umiejętności oczywiście, a nie z faktu popełnienia czynu karalnego.

Pamiętam tamte czasy i niektóre ze sposobów tu wymienionych. To było coś gdy samemu bez internetu dochodziło się do wielkich odkryć

Super filmik. Pamietam za dziecka te budki. Nie miałem okazji z nich skorzystać, bo byłem za mały, ale nie wiedziałem, że kryje się za nimi tak wielka historia. Oby więcej takich materiałów. Pozdrawiam

Do wybierania tonowego używało się też komórki Siemens S35. Do automatu wsadzało się kartę na której był np. 1 implus, później przykładając klawiaturę siemensa do mikrofonu słuchawki automatu wybierało się numer na który chcemy zadzwonić. Oczywiście w Siemensie musiały być włączone dźwięki/tony przy naciskaniu klawiszy. Później zaczęto to blokować i trudno było znaleźć automat z którego można było dzwonić.

Nostalgiczny materiał. Przypomniało mi się jak za dzieciaka byłem na koloniach w Mielnie i dzwoniłem do rodziców z budki telefonicznej na kartę magnetyczną. Pamiętam nawet, że używałem takiej na 25 impulsów.

Bardzo dobry materiał. Chciałbym w tym miejscu zostawić jeszcze trochę inną historię związaną z liniami telefonicznymi i wchodzącym na dobre w latach 2000 telefonami komórkowymi. Może pamiętacie rozmowy telefoniczne po 2zł/min bez naliczania sekundowego? Kiedyś to tyle kosztowało a co za tym idzie wymyślona różne sposoby jak tu na lewo doładować kartę SIM. Jeden z nielegalnych (i nie etycznych) sposobów kradzieży pojawił się kiedy jedna z sieci komórkowych (chyba idea)| umożliwiła doładowywanie karty SIM za pomocą telefonu stacjonarnego. Polegało to na wdzwanianiu się z telefonu stacjonarnego na specjalny numer i podaniu numeru telefonu komórkowego wraz z kwotą doładowania. Telefon komórkowy był doładowywany abonent numeru stacjonarnego obciążany kwota doładowania. Ten mechanizm bardzo szybko został wykorzystany przez oszustów, ponieważ wystarczyło dostać się do rozdzielnicy przewodów telefonicznych w jakimś mało widocznym i uczęszczanym miejscu i można było doładowywać do woli. W takiej rozdzielnicy zbiegają się przewody czasami z setkami numerów. Wystarczyło się wpiąć pod jakakolwiek parę przewodów sprawdzić czy jest sygnał w słuchawce i już mamy pierwszą ofiarę. Dzwoniono na numer umożliwiający doładowania i doładowywano dowolny numer. Często zajmowały się tym mniej lub bardziej zorganizowane grupy które zbierały zamówienia na doładowywania np. na giełdach elektronicznych, bazarach, szkołach i powiedzmy za 10zł można był mieć doładowanie za 20zł. więc opcja dość atrakcyjna. Jeśli przestępny nie przeginali z kwota doładowań z jednego numeru stacjonarnego to ofiara nawet się nie zorientowała że coś jest nie tak, po prostu dostawała rachunek większy o 20 zł co przy tamtych cenach połączeń było trudne do zweryfikowania. Przestępcy mieli do dyspozycji setki numerów w jednej rozdzielnicy więc taki proceder był często niezauważalny. Kiedy kradzieże zaczęły wychodzić na jaw sieć komórkowa bardzo ograniczyła kwotę jaką można było doładować telefon w ciągu jednego dnia chyba do 10zł dziennie co mocno utrudniło pracę złodziejom. Jednak proceder dalej był możliwy i wykorzystywany a do tego trudny do udowodnienia. Po jakimś czasie sieć komórkowa wycofała się z tego pomysłu i było po zabawie. Może mój komentarz wyjaśnił komuś dlaczego kiedyś oberwało mu się od rodziców za dzwonienie na jakieś płatne numery i nabicie rachunków, chociaż nic takiego nie zrobił :) P.S. Ja jako dzieciak praktycznie zawsze próbowałem dzwonić z wciśniętą gwiazdką z niebieskich automatów i wielokrotnie się to udawało bez bez pobierania impulsów. Ten materiał wyjaśnił mi dlaczego (kiedyś porostu szła plotka ze tak się da).

Super temat. Miałem sporo kart telefonicznych. Kupowałem w kiosku Ruchu dla pięknych drukowanych zdjęć. Mile wspomnienia.

Pamiętam pamiętam, chociaż już nie tak dokładnie, ale generalnie w tych srebrnych co miały przyciski A B C D chyba przypisane domyślnie do 997, 999, 998 to tam był taki myk że po podniesieniu słuchawki wciskało się szybko (i nie wiem czy nie dwa razy po sobie?) przycisk B po czym trzebabyło ileśtam razy widełki nacisnąć ale też w odpowiednim rytmie tak jakby ( nie za szybko, nie za wolno ) to powodowało że automat wchodził w taki tryb że chyba myślał że dzwoni na to B (darmowe) ale przez to widełkowanie zamiast połączenia włączało nasłuchiwanie tonowe i jako że już wtedy siemens jaki miałem potrafił generować odpowiednie tony dla odpowiedniej cyfry to się go przykładało do mikrofonu, wybierało numer i voila "skąd oni mają tyle piniędzy co nie przechodze to siedzą w tej budce i dzwonią" :)

Pamiętam, że był trzycyfrowy numer, po wybraniu którego odkładało się słuchawkę, a centrala oddzwaniała w ciągu 15 sekund na automat (AWS), z którego się go wybrało. Trollowaliśmy w ten sposób babeczki z kiosków na dworcu kolejowym w moim mieście, które często odbierały połączenia przychodzące na automat - widocznie podały go komuś, kto dzięki temu mógł dzwonić do nich, gdy te były w pracy. Żeby odebrać musiały szybko zamknąć kiosk na klucz i podbiec do budki. I to było dla nas najzabawniejsze, bo często "wykurzaliśmy" je z kiosku kilka razy pod rząd. Teraz wydaje mi się to głupie, ale dla 12-latka to była fajna zabawa :)

Oj, mnóstwo wspomnień. Widelce, zapalarki do gazu, modowanie kart do aparatów i samych aparatów (wystarczyło trochę zmodyfikować czujnik otwarcia 😉), karty serwisowe, podpinki pod linię z zewnątrz... Piękne czasy kombinowania. I nie to, że sam coś takiego robiłem - miałem praktyki zawodowe w TP S.A. 😉🙃

W automatach na żetony wystarczyło się dobrać do kabla wychodzącego z aparatu do sieci, rozciąć delikatnie i dwie pary kabelków połączyć na krzyż. Dzięki temu do rozmów zamiejscowych i zagranicznych wystarczył jeden, najdrobniejszy żeton i były nieograniczone w czasie.

Wpadłem na ten kanał przypadkiem, szukając wiedzy o U2F, a znalazłem oceany ciekawej wiedzy. Zdecydowanie zostanę na dłużej.

Łoo rany, aż się łezka w oku kręci 🙃 Najprostszym sposobem na wrzutomaty na żetony były zwykłe monety 5gr. Moneta 5 gr była bardzo podobna do żetonu A. Jak wrzutomat był już troszkę zdezolowany, to wrzucało się 5gr, waliło w niego pięścią i łykał jak pelikan cegłę (nie mówiąc o tym, że jak był bardzo zdezolowany to wystarczyło po prostu przywalić). Z kartami i piractwem karcianym to była cała epoka 😉 Autor nie wspomniał, że do srebrnych URMET-ów lub końcowych jajek, była podprowadzona linia IDSN a nie analogowa, więc pajęczarstwo odpadało. Do niebieskich, po wielu modyfikacjach, linia analogowa też była odpowiednio zabezpieczana przed pajęczarzam, w ten sposób, że był dołożony moduł w którym tel musiał cyfrowo dogadać się z centralą aby ta wystawiła dialtone na linii. Jak nie pogadały, linia była głucha. Ale największe numery były za czasów central elektromechanicznych. Potem, jak weszły cyfrowe, w zasadzie impreza we phreak powoli się kończyła. Autor całkowicie pominął hakowanie systemu NMT albo mniej znanego - RSŁA lub kolejowy RASZ - tam były numery ale wymagały już użycia drogiego, jak na owe czasy, sprzętu. Więc to była zabawa dla tych, co mieli więcej kwitu w portfelu i mogli go przeznaczyć na różne takie zabawy albo pracowali w warsztatach naprawy sprzętu radiotelefonicznego - mieli wówczas dostęp do sprzętu i wiedzy. Potem zostało hakowanie systemów trunkingowych (np. trunking Motorili mpt-1327/1342) , które były podłączone do publicznej sieci telekomunikacyjnej. I, w zasadzie, na tym się zabawa skończyła bo człowiek wydoroślał i przebiło się do szarych komórek, że, mimo wszystko, to nadal jest kradzież.

Jestem w 3 klasie technikum na profilu teleinformatyk. Wiedza z filmu pokrywa się z tym czego uczę się w szkole, a niekiedy dowiaduję się czegoś nowego. Super materiał

Wspaniały materiał. Pół godziny a przewinęło mi się przed oczami kilkanaście lat pracy Naszej Firmie, bo to była rzeczywiście Nasza Firma. Super ekipa, masa mądrych ludzi, technika. Od linii napowietrznych do początków internetu. Z dużą częścią przedstawionych rzeczy się zetknąłem, była też masa innych ciekawostek.

Kiedyś w necie czytałem bardzo obszerny artykuł na temat właśnie nieautoryzowanego dostępu do budek telefonicznych... Ten film idealnie mi to przypomniał, była tam opisana cała historia, od początku, po sam kres, oszukiwania TPSA...

Do niebieskich urmetów były jeszcze karty jamniki. Do karty z impulsami przyklejało się paski i na końcu umieszczało kartę bezużyteczną. Wkładało się kartę, urnet ją odczytywał, przepychało się na siłę kartę która wychodziła u dołu urmeta i gdy kończyło się rozmowę automat kasował kartę bezużyteczną :) Można było ponownie włożyć taką kartę do innego automatu i działała dalej. I tak w kółko

W moim mieście był jeden kanciak model aws,były to juz z lata 90-te i właśnie ten jeden jedyny aparat przyjmował zamiast żetonu A zwykłą pięcio groszówke 🤣😂😅😁

Z tego video, to najbardziej wzruszyły mnie te dwie zasady swoistego Kodu Etycznego działania Pheaker'a i to szczególnie te dwie właśnie: *1. nie podpinaj się pod kable ludzi biednych, co nawet na chleb nie maja....* *2. za to podpinaj się najczęściej pod bogatych Beduinów, co srają kasa....*

Moje czasy, moich kolegów i moja zabawa. Kto się bawił i miał "urmeta" na karty do rozpracowania? Ręka w górę.

Taak pamiętam te czasy kiedy dzwoniliśmy z komóry do budki na przystanku a ludzie podchodzili i dźwigali słuchawki, super materiał brawo autorowi!

Taaa... sprint przed policją, sprzęt w krzaki i modlenie sie całe popołudnie czy dzielnicowy zapuka do mieszkania. A kto pamięta jeden z zinów i opowiastkę o syrence, c w mur przywaliła ?

Jeden z najlepszych kanałów jakie miałem przyjemność znaleźć w tym roku. Trzymasz się ściśle jednej tematyki, dzięki czemu widać ogromną ilość doświadczenia, i przygotowania w twoich materiałach. Filmy merytoryczne i "do celu", żadnych niepotrzebnych wstawek albo przedłużania. Jako lektor, również sprawdzasz się topowo, ponieważ dzięki twojemu angażującemu dialogowi, nie potrzeba żadnej muzyki w tle (Właściwie łatwo tego nie zauważyć, kiedy na innych kanałach, brak muzyki od razu wywołuje uczucie "niezręczności"). Tematy oryginalne i świeże, pożeram film za filmem, bo tak niewiarygodnie wciągnął mnie temat bezpieczeństwa (Z którym, co warto wspomnieć, nie miałem wcześniej nic wspólnego). Naprawdę doskonała robota, i życzę ci wytrwałości w dostarczaniu materiałów na tak wysokim poziomie, na pewno widownia to doceni. Pozdrawiam!!!

Kacper, powiem Ci jedną rzecz. Ślędze Twój kanał od kilku miesięcy, a tematyką OPSEC/Security interesuję sie już ładne kilka lat, choć nie robię w IT i nie mam wyjątkowych umiejętnościu w temacie komputerów (choć wciąz większe niż przeciętny użytkownik). Twój kanał to złoto. Materiały są szczegółowe i rzetelnie przygotowane, czuć w nich ciężar przepracowanych godzin. To z jednej strony, z drugiej - forma, prezencja, flow prezentacji. Klasa. Jesteś w moim topie ulubionych polskich specjalistów w temacie. Pozdro!

Super odcinek lata młodości się przypominają. Jedna nieścisłość dialery używane w niebieskich urmetach były wytwarzane i dodawana do telefonów z automatyczną sekretarką aby można było odsłuchać wiadomości ze swojej sekretarki nawet nie posiadając telefonu z wybieraniem tonowym.

11:00 - wychodzi na to, że moje osiedle było jedną z wielu zorganizowanych grup przestępczych :D

Przypomniało się dzieciństwo. Dzięki Temu filmowi masz kolejnego subskrybenta. Dobra robota

W jednostkach wojskowych każdy nosił w kieszeni kabelek. Jeden koniec przywiązywało się do kaloryfera a drugi przytykało się do mikrofonu słuchawki w momencie w którym wykręcone "zero" dobiegało do końca obrotu tarczy do stanu początkowego. W ten sposób wychodziło się "na miasto" poza centralą która nie miała prawa łączyć z miastem :P

Był jeszcze ciekawy trik na niebieskie automaty. Trzeba było na taki zadzwonić (wystarczył jeden sygnał), przerwać połączenie i po około sekundzie odebrać słuchawkę automaty. Przez kilka sekund był w niej aktywny mikrofon do którego po usłyszeniu sygnału ciągłego trzeba było wbić z dialera dowolny numer na który chciało się zadzwonić. Ja w tamtych czasach miałem jakąś komórkę motoroli w której miałem dźwięki klawiszy jako tonowe ustawione, więc pierw z komórki puszczałem strzałkę na automat a potem używałem motorolki jako dialera. Niektóre niebieskie automaty były jakoś zabezpieczone przed tego typu zagrywką - ale całkiem sporo z nich działała przez długie lata w ten właśnie sposób.

Świetny odcinek. Mi niestety nie przyszło żyć w tamtych czasach, ale miło jest posłuchać, jak kiedyś ludzie sobie radzili :)

Sam kiedyś tak dzwoniłem :P w automatach na żetony z zapalniczką elektryczną:) a pod koniec epoki automatów wpisywało się 18 lub 24 cyfrowy kod przed wpisaniem numeru telefonu, nie pamiętam dokładnie, ale dzwoniło się do bólu i ograniczeń nawet za granice. świetny odcinek. Pozdrawiam serdecznie

Jestem pod wrażeniem, kreatywności zabezpieczeń ze strony TPSA i drugiej strony przy łamaniu tych zabezpieczeń

Sięgnę pamięcią do jeszcze starszych czasów. Lat 60-70 ub. wieku. Będąc w wojsku udało mi się pozyskać poufne kody za pomocą których z budki dzwoniło się za darmo. Wykręcało się trzy cyfrowy kod po którym był sygnał centrali MSW a następnie dwu cyfrowy kod umożliwiający "wyjście do miasta". Wcale nie byłem żadnym TW. Stąd też było przejście na centralę MON gdzie podobnie można było wybrać nr. miejski lub międzymiastowy. Czasami należało prosić o asystę telefonistki. Mogłem dzwonić z wojska do domu.. hm. tylko że w domu nie miałem telefonu bo mieszkałem na prowincji. Ale do znajomych z Liceum z Warszawy już tak.

Do niebieskich automatów, zginalo się kartę w pół i wciskało do wylotu z kart. Każdy kto dzwonił nie otrzymywał już kart zostawała na karcie która blokowała wylot. Bierkami do gier się wyciągało kartę zgiętą w pół w raz z innymi :D

To mi wróżka mówiła - Jeśli się chciało przejąć kartę magnetyczną w niebieskim automacie to ludzie preparowali kartę magnetyczną - odpowiednią ja zaginęli i cięli wsadzało się ją we wrzutnik - i karta nie lądowała na dół automatu, Ale TPSA się wycwaniło i zastosowało kawałek plastiku przy podajniku karty i już nie dało się zrobić pajączka. Jedna wróżka wykapowała, że pewien automat miał problem, gdy on nawet połknął żeton, ale się nacisnęło na widełki to, jeśli to był odpowiedni czas, to żeton wracał i wróżka mogła dalej dzwonić. Panie Kacprze masz pan racje ze 0700 było zablokowane, ale wróżka dzwoniła na Antyle Francuskie, które były przekierowywane znowu do Polski. Nie wiem kim była ta wróżka.

Na srebnych kwadratach często można było dzwonić wybierając 0800 - czekać 25 sygnałow i szybko wybierając numer telefonu (wtedy jeszcze były 5cio cyfrowe). Umożliwiało to rozmowę trwającą jeden impuls na numery stacjonarne lokalne (czyli 3 lub 6 minut w zależności od taryfy dziennej lub nocnej) oraz 13 sekund rozmowy komórkowej / międzymiastowej.

Uwielbiam tego typu materiały i ciągle szukam takich kanałów na YT. Świetna robota! A co phreakingu - jak z bratem byliśmy młodsi to się troszeczkę tym interesowaliśmy. Raz nawet udało mu się dodzwonić do mnie ze Słowacji, bo... był tam na wycieczce szkolnej w gimnazjum!

Ale świetny prezent na udany poranek z kawą. Dziękuję!

Właśnie się dowiedziałem że należałem do elitarnego grona phreakingerow dzięki waleniu pięścią w automat telefoniczny ;)

O stary, chylę czoła za robotę, genialny film, bawiłem się cudownie, tyle wspomnień

Jak zwykle materiał na ciekawy temat i na wysokim poziomie. Tak trzymaj! :)

Znany temat :) Powiem tylko tyle, że to były piękne czasy które już niestety nigdy nie wrócą!!!

Aparaty strefowe po wrzuceniu monety (1,2 lub 5 zł) wysyłały do centrali impuls o częstotliwości około 16 khz i to odbiór tego impulsu umożliwiał rozmowę przez określony czas.

Ech, stare, dobre czasy :) się phreakowało automaty (dobrze, że to już przedawnione jest :P ), od najgłupszych jak moneta na sznurku, przez dialery i generatory po pośrednictwo w skupie kart :D Wtedy to był a) sposób na darmowe pogadanie, b) pokazanie jakim to jest się "kozakiem" otwierając automat na oczach kolegów :D aż się łezka w oku kręci ;)

Dzięki za przypomnienie starych, dobrych (mimo wszystko) czasów, było zajebiście.

Pamiętam jak byłem w wojsku, wybierało się specjalny nr na klawiaturze + nr na który się chciało dzwonić i pyk cud, rozmowa za darmo :D

"nagrywałem" paski magnetyczne podkręconym magnetofonem szpulowym i generatorem prostokątnym, niewiele z tego działało ale zawsze to była frajda jak się udało :) ;)

Niezły materiał. Dla chcących dużo więcej - polecam lekturę książki "Sygnał czasu" tytana phreakingu - variego.

Dla mnie ten kanał to odkrycie kwartału :) Marzy mi się film o historii łamania konsoli 3ds

Super materiał! Przywołałeś wspomnienia z czasów studenckich, kiedy kombinowaliśmy jak wykiwać tepsę ;)

Świetny materiał od rana! Dziękuję za publikacje😀

Super materiał - pamiętam automaty wrzutowe żółte, i chyba wszystkie na karty. O czymś takim jak phreaking (tj samo istnienie, a nie technikalia) wiedziałam od liceum, czyli ok. 2004r. gdy za inspiracją ze strony kolegi z klasy zaczęłam wgryzać się w anarchizm i wolne oprogramowanie.

Robisz świetną robotę! Obejrzałem każdy Twój materiał od deski do deski.

Świetny, szczegółowy i ciekawy materiał. W latach 90. byłem dzieciakiem, który namiętnie zbierał karty, ale nikomu bym ich nie odsprzedał ;)

1:33 - przed żetonami były budki na monety (funkcjonowały do schyłku PRL). A z budki na żetony bardzo łatwo dzowniło się za free - wystarczyło przywalić pięścią w odpowiednie miejsce (mechanizm rozpoznawania żetonu nie był zbyt odporny na tą sztuczkę).

Ja dzwoniłam za free w ten sposób: wybierałam 0-800 czekałam aż pojawi się sygnał zajętości i liczyłam te sygnały do 25. Po tej operacji wybierałam czyiś nr komórkowy i gadałam ile chciałam. Kiedyś dzwonienie na komórki kosztowało majątek :)

Zajebisty materiał. Dobrze wszystko wytłumaczone i w miarę możliwości zobrazowane. Zaraz zobaczę co jeszcze znajdę o dawnych czasach czego nie wiem o różnych kwestiach

Świetny odcinek jak zawsze. Podziwiam Cie za poświęcony czas i bardzo dziękuję

29:20 Taki laminat można było kupić na giełdzie lecz szybko TPSA zauważyła, że jest on grubszy od karty chipowej. Montowano więc do czytników kart jakieś badziewie, które miało zadanie niszczyć ścieżki zielonki (karty z laminatu). Jeśli ścieżki były pocynowane, to praktycznie nie dało się jej umieścić w czytniku, a bez pocynowania już po dwóch lub trzech umieszczeniach w czytniku przecinało ścieżki prowadzące do złącza. Trzeba było wytrawiać swoją kartę na bardzo cienkim laminacie i omijać "drapichę". xD

Na srebrnych aparatach wybierało się pogotowie, jak na wyświetlaczu wyświetlał się napis "połączenie bezpłatne" do słuchawki wybierało się tonowo nr tel. I tel dzwonił. Pamiętam jak w erze była promocja, dostawało się gratis minuty za połączenie powyżej minuty. Tak się nabijało minutki na taktaka. To były czasy.

Widzę znajome FAQi z tamtych lat ;) W czasach technikum pamiętam kolejki do automatów jak sprzedałem kumplom z internatu patent z dialerem (stary automat, niebieskie, nie pamiętam czy srebrne też). Do czytnika kart z budki też doszliśmy, ale na tym etapie pojawiły się komórki, a my już kończyliśmy szkołę, i wszystko poszło w odstawkę.

Powiem Ci tak drogi autorze tegoż materiału. Ty masz większą wiedze , niż tu pokazujesz. Nie wiem ile masz lat i skad jesteś, i Nie chce wiedziec. A na taki materiał, w jezyku polskim czekalem ponad 20 lat. Szacun dla Ciebie. A ja pamiętam żetony.

Ale dobry odcinek!! Uwielbiam tematykę central telefonicznych i telefonów :)

Heh pamiętam forum dot. łamania Urmet'ów z tamtych czasów, łezka się w oku kręci 😊

Ale się łezka w oku zakręciła. Poszukiwanie "dawcy" zamka abloy aby dorobić kluczyk do skrzynki w wierzowcu, otwieranie automatu, szybka akcja ze zworka aby przy kolejnym otwarciu automat nie dzwonił na centrale że jest otwarty ... Ehhh to były czasy

Świetny materiał z ogromną ilością informacji.

Oooo kurcze jak super ze przygotowałeś taki artykuł, przypomniało mi się wszystko z tych materiałów i bardzo wiele ciekawych sytuacji . Dziękuję

stary, odjebałeś kawał porządnej roboty, szacun i łapka w górę.

Miło było wspomnieć dawne czasy :) ale byli tez tacy którym bardzo przeszkadzało ze "mieszkałem" przy budce :) spędziłem wtedy nockę na dołku. Jednak to był czas gdzie zamiast dialera można było użyć telefonu komórkowego, więc było się czystym o ile było się sprytnym. Obyło się bez kary :)

Jednym słowem zaj...sty materiał. Dziękuję

Moim zdaniem wlasnie o takich sprawach powinno mowic sie w szkolach na historii

Tyle wspomnień :) Ciekawe kto pamięta stronę Hrabiego o phreakingu?

Zainteresowałeś mnie czymś o czym nawet nigdy nie słyszałem, świetny materiał :D

W kanciakach był jeszcze motyw z telefonem komórkowym/ dialerem. wybieramy one numer tonowo. Zasilanie na klawiaturę numeryczną pojawiało się dopiero po wrzuceniu rzetonu, ale mikrofon słuchawki i głośnik były załączone. Wystarczyło przyłożyć dialer do mikrofonu, wybrać na nim tonowo numer połączenia i tony szły na centralę, a rozmowa była możliwa do bólu.

Rany, szacunek za robotę przy odcinku. Poleciał sub.

to już wiem dlaczego kiedyś było tyle ogłoszeń o skup zużytych kart telefonicznych

Materiał potęga Czekam na następne w tej tematyce, tak nostalgiczne na pewno będą się dobrze oglądać a cały kanał zasługuje na duze zasięgi

Ło Panie! Wszystko to prowda! ;) Do dziś mam dialerki do połączeń wdzwanianych i bbs-ów ;)

Dzięki za świetny materiał. Pamiętam te czasy ;) Wpisywało się w wyszukiwarkach "phreaking bbs". Nie wiedziałem, że jak dorosnę to będę pentesterem :D

14:15 - tak ściślej ... sygnału złożonego z dwóch tonów 😊. to się nazywało DTMF - dual tone multi frequency. Kombinacja 2 z ośmiu częstotliwości określała dany znak klawiatury.

he he - już w liceum dzwoniliśmy z budki za "jedną monetę" ... były "widelce", iskrowniki, kupowaliśmy sklonowane karty ... długo można też było zwyczajnie "wpiąć się w linię budki" ... P.S. kupiłem też kilka "zdemontowanych" budek aby pozyskać MECHANIZM odpowiadający za TRANSPORT i odczyt karty - ale polegliśmy

Pamiętam AWS "kanciaka" wisiał taki na budynku poczty w Aleksandrowie Kujawskim. Koledzy z odległych rejonów Polski dzwonili za pierwszą monetę, później stosowano impuls z zapalniczki. Chodziło o to, że ciężko było ucelować w moment pierwszego impulsu.

Super materiał. Pamiętam że kiedyś mocno byłem zajarany takim tematem, szkoda że już ten temat umarł

Pamiętam jak my dzwoniliśmy z kumplami z automatów, czy to w internacie , czy w jakimś zaciszu na mieście, podpinając się pod przewody jak były gdiześ na wierzchu swoim telefonem stacjonarnym XD

łezka w oku się kręci jak sobie przypomniałem jak dzwoniłem za łebka używając pięciogroszówek. gdzieś na początku lat '90. To były czasy...

Dzięki za film :) Porządny materiał. To może jeszcze coś o... zabezpieczeniach telefonii komórkowej pre-GSM (w sumie można by to zrobić razem z zabezpieczeniami standardu GSM). Wgrywanie własnego oprogramowania i zmiana numerów ESN tych pre-GSMowych komórek to naprawdę ciekawy temat. Bodajże też jakoś dało się sklonować telefon i odbierać cudze rozmowy... Albo o metodach włamań wykorzystujących modemy dial-up i o war dialingu. O podłączaniu się do systemu przez modem dial up i o tym, jak to często te modemy pozwalały obejść firewall. A najlepiej o wszystkim razem :)

Był też sposób na pozyskiwanie kart innych ludzi. Jedynie w automatach gdzie się wykręcało kartę po dzwonieniu za pomocą pokrętła. Składało się kartę i wciskało w otwór wyjściowy karty. Przychodziło się po kilku dniach z żyletką i rozcinało się kartę i wykręcało wszystkie co były uzbierane przez dany czas.

Telekompromitacja Polski... Moja firma mieści się w budynku na którym jest napisane "własność Telekomunikacji Polskiej". To się niby "Orange" nazywa (francuska firma "orange" po francusku "pomarańcza", wymawiaj "oranż") ale toto dalej siedzi w głębokiej komunie. Chcieliśmy od nich światłowód. Ciągle była odmowa: "brak możliwości technicznych". Mimo, że technicy tam pracujący mówili: "wystarczy tylko kabel przez ścianę przerzucić, ale musimy mieć zlecenie". Finalnie światłowód mamy od... resellera Netii, bo straciliśmy cierpliwość na to coś.

Przypadkiem wpadłem na ten film, czysta melancholia. Strasznie ciekawy materiał - sub poleciał i chętnie zobaczę co tam jeszcze masz na kanale :)

Pamiętam te czasy... również czytałem Phreakerskie FAQi ale nigdy tej wiedzy nie sprawdziłem w praktyce.