Θέρτσον, άι, δεματίασον Θ’ έρχουμαι θεμωνιάζω ’Κι ξέρω απόθεν θα δι͜αβαίντς Τα στράτας ισ’ να ωρι͜άζω Ακόμαν μεσημέρτς έν’ Με τίναν ελημέρτσεν; Τη σ̌κύλ’ ο υιόν τσακπίντς έτον Το καμίσ’ν άτ’ς ετσέρτσεν! Οσήμερον θα ωρι͜άζ’ ατό Θα τερώ που κέσ’ πάει Και με τ’ ατόν που πάει σ’ ορμάν Ντο θα ’φτάει το συφάειν Ακόμαν μεσημέρτς έν’ Με τίναν ελημέρτσεν; Τη σ̌κύλ’ ο υιόν τσακπίντς έτον Το καμίσ’ν άτ’ς ετσέρτσεν! Εσέναν π’ εζωγράφιζεν, Να προσ̌κυνώ τ’ ακίλ’ν ατ’! Άτσαπσα ας σ’ όποιον μελάν’ Έβαφεν το κοντύλ’ν ατ’; Ακόμαν μεσημέρτς έν’ Με τίναν ελημέρτσεν; Τη σ̌κύλ’ ο υιόν τσακπίντς έτον Το καμίσ’ν άτ’ς ετσέρτσεν! Εμέν’ πώς ’κι σαρεύ’νε με Ατά τα περμανάϊ Όντες ελέπω πλεξούδας Ευτάγω παλαλά-ι Ακόμαν μεσημέρτς έν’ Με τίναν ελημέρτσεν; Τη σ̌κύλ’ ο υιόν τσακπίντς έτον Το καμίσ’ν άτ’ς ετσέρτσεν! Ακόμαν μεσημέρτς έν’ Με τίναν ελημέρτσεν; Τη σ̌κύλ’ ο υιόν τσακπίντς έτον Το καμίσ’ν άτ’ς ετσέρτσεν!