ไม่น่าเชื่อก้อต้องเชื่อว่า ปัจจุบันคนทั้งโลกถูกหลอกว่าการเกิดมาแล้วต้องทำงานทั้งชีวิตเพื่อหาเงิน มาจ่ายค่าบ้าน ค่าอาหาร เป็นเรื่องปกติ ทั้งๆที่สมัยอดีต มนุษย์สมัยก่อนก้อสร้างบ้านเองได้ ไม่ว่าจะบ้านดิน บ้านหิน บ้านไม้ บ้านฟาง หาอาหารเองได้ อยากกินอะไรก้อปลูก ไม่ต้องใช้เงินเลย แต่ปัจจุบัน เราเหมือนกลายเป็นทาสยุคใหม่ ทำงานไปเถอะทั้งชีวิต ก้อไม่เป็นอิสระซักที มีแต่บริษัทใหญ่ๆร่ำรวยเอาๆ ส่วนทาสอย่างเราก้อได้แค่เศษเงินของเค้า เอาไปประทังชีวิตไปวันๆ ซื้อข้าว จ่ายค่าบ้าน ค่ารถ ค่าน้ำมัน ก้อหมดแล้ว

ถึงว่าทำไมความรู้แบบนี้ถึงไม่มีสอนในห้องเรียน เพราะถ้าคนกล้าคิดแบบนี้เยอะ ระบบทุนนิยมก็พังหมด, โชคดีมากที่เดี๋ยวนี้เรามียูทูบครับ 😊

ชีวิตคุณโจนน่าอิจฉาต่างหาก การวิ่งตามยุคสมัยยากลำบากมาก เสียดายเวลาเสียจริงๆ

จริง เครียด เบื่อสังคมรอบข้างไม่อยากเจอใครเลย อยากอยู่โง่ๆ ไม่อยากแข่งกับใคร

รายได้เยอะ ไม่มีหนี้สินให้ต้องเสียดอกเบี้ย แล้วใช้ชีวิตแบบคุณโจนจันได มันสบายใจจริงๆ จะคิดจะทำอะไรก็ทำได้อย่างถูกต้องตรงไปตรงมาไม่ต้องประจบสอพลอเอาใจใคร เพราะไม่ต้องกลัวตกงาน ความเป็นอิสระทางการเงินส่งผลไปถึงความเป็นอิสระในจิตวิญญาณและความเป็นตัวของตัวเอง(จริงๆ)

การทำงานที่ไม่ต้องรับคำสั่งจากใคร คืออิสระภาพ กินอาหารที่ ปลูกเอง คืออิสรภาพ การได้นอนกลางวันแทบทุกวัน มันคืออิสระภาพ มันสบายใจ เมื่อไม่ได้อยู่ในระบบ

เดินดูอาหารในสวนมันเพลิน เห็นของกิน เวลาใช้เงินแล้วเหนื่อยกว่าเพราะกว่าจะทำงานหามาได้

หลักการของ อ.โจนดีมาก ใช้ได้กับทุกคนแต่ต้องไปปรับให้เหมาะกับตัวเอง ก้าวแรกของการออกจากระบบคือ การไม่เป็นหนี้

ผมมั่นใจ100% ว่าการหยุดทุกอย่าง แล้วหันมาใช้ชีวิตที่เรียบง่าย บั้นปลายชีวิต จะตายไปอย่างมีความสุข คืนทุกอย่างสู่แผ่นดิน อายุคนเราสั้นมากๆ 40ปี ก็นับถอยหลังรอความตายแล้ว และอย่าอยากได้อะไรอีก มีมากก็ทำไว้แบ่งปันให้ลูกหลานได้กินได้ใช้สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ไปไม่มีสิ้นสุดตราบที่ชาติตระกูลยังคงดำรงอยู่ มันสุดแค่นี้จริงๆ

ทุกครั้งที่เก็บผักที่ปลูกเองเอามาทานทั้งทำน้ำผักปั่น ต้มผัดแกงทอด ต้องคิดขอบคุณคุณโจนทุกครั้งไป ที่เป็นแรงบันดาลใจ เป็นต้นแบบ เป็นคลังความรู้ให้เราทำเกษตรในบ้านจัดสรรเล็กๆของเราได้ทุกวันนี้ ได้สุขภาพดีทั้งกายใจค่ะ หกสิบแล้ว อิสระสุดๆ

ตอนนี้ผมก็เก็บขี้วัวครับ เย็นๆ หลังเลิกงานแวะเก็บได้วันละ 4-5 กระสอบเลย ปุ๋ยชั้นเลิศ ครับอาจารย์😊

ถูกต้อง​ที่สุดค่ะ​ ทุกคนถูกบีบบังคับให้อยู่ในกรอบ​ คือระบบมืด​ ระบบทาส​ แข่งขันไม่มีที่สิ้นสุด​ อีก6ปีดินฉันก็จะออกจากระบบทาสชีวิตแล้วค่ะ​ ตอนนี้วางแปลนไว้แล้ว​ หวังว่าปั้นปลายชีวิตจะได้อยู่ออย่างมีความสุขสงบ​ค่ะ

นับว่าโชคดีมากจริง ๆ ค่ะที่ได้มีโอกาสได้รับรู้สิ่งต่าง ๆ ในมุมมอง แนวคิด และการปฏิบัติจริง ๆ ของอาจารย์โจน จันได เพราะแค่ได้รับฟังก็รู้สึกว่าเราได้รับการปลดปล่อยจากพันธนาการต่าง ๆ ที่มันไม่ถูกต้อง ไม่เป็นจริง และไม่เป็นกับชีวิตซึ่งเกิดจากความคิดของตัวเราเองและจากสังคมรอบข้าง ไม่เคยมีใครมาแนะนำและเป็นแบบอย่างให้กับเราแบบนี้ได้ ขอบคุณอาจารย์จากใจจริง ๆ ค่ะ นี่แหละต้นแบบของผู้เชี่ยวชาญในการใช้ชีวิตแบบมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบและคุ้มค่า ถูกต้องแล้วค่ะ ที่เขาเรียกอาจารย์ว่า Doctor

เห็นด้วยครับ น้าโจน . ชีวิต…ไม่จำเป็นต้องทำให้ยาก 🤍

ใช่เลยครับ ชอบอะไรก็ทำอย่างนั้น ไม่จำเป็นว่าจะต้องออกจากระบบไปทำสวนทำไร่อย่างเดียว แค่ออกจากระบบเพื่อมาเป็นตัวเอง

จริงค่ะอาจารย์ สำคัญคือต้องรู้ว่า เราต้องการอะไร เราชอบอะไร ปัญหาของคนส่วนใหญ่คือไม่รู้ว่าชอบอะไรจริงๆ

ชีวิตจริง​มันง่ายถ้ารู้จักคำว่าพอเพียง​ ไม่สนใจ​ตามกระแสโลกเราก็ทุกข์​น้อยค่ะ

ความจริงของสังคมที่ถูกปิดบัง

พึ่งพาตัวเองให้มากๆ อย่าผล่อยใจไหลไปกับเงิน หาเวลาทำสิ่งที่รักบ้าง ไม่ต้องสนใจสายตาใครถ้าเราคิดดีทำดี สำหรับคนอื่นเราก็แค่คนอื่น ✌️✌️

ดู อ.อล้วกลับจากต่างประเทศมาอยุ่บ้าน ปลูกป่าทำสวนกินเองในเนี้อที่3ไร่..มึความสุข เอาของที่มีกิน มีปลา มีต้นสัก200ต้น มีพยุง ไม่ใด้ใช้เงินเลยค่ะแต่ละวันมีเยอะกินไม่ทัน ขายแบบ แบ่งปั้นเพี่อน วัด.บ้าง.มีความสุขมากค่ะ

วิถีแบบ อ.โจน เหมาะกับคนมนุษย์เงินเดือนที่ไม่สนุกกับงาน หรืออิ่มตัวกับงาน หรือรายได้น้อยทำงานแล้วไม่คุ้มค่าแรงค่าเสียเวลา ถ้ายังสนุกกับงาน + รายได้เยอะ ก็ต้องคิดออกแบบชีวิตอีกแบบครับ ทุกอย่างปรับเข้าหากันได้ครับ

ความพอเพียงไม่แข่งกับใคร ดีที่สุด

ขอให้คุณโจน,สุขภาพแข็งแรงคราบ

ผมต้องทำ แต่ทำอยู่ ผมแบ่งเวลาไปทำ อาทิตย์ละ 1 ครั้ง ทำมาแล้ว 4 ปี ต้นไม้ผมสูง 4 เมตร

สุดยอดมากค่ะ จงภูมิใจในสิ่งที่เราเลือกเราทำ! ขอบคุณค่ะ

การฝึกตนเองเป็นเรื่องสำคัญ ออกนอกระบบให้ได้พึ่งตนเองเป็นเรื่องสำคัญ

เวลานี้ผมก็ทำเหมือนอ.มา12ปีแล้วครับออกจากเมืองมาอยู่ป่า ปลูกบ้านปลูกผักกินเองช่วยเหลือสังคมบางโอกาสที่เราว่าง อิสระมากครับอ.โจน จะทำต่อไปไม่สนใครติเตียน

ทุนนิยม กล่อมเราว่าต้องทำตามกระแส ความจริงเราทำได้ทุกอย่าง

ฉันตบมือไห่เลยค่ะถูกใจข่อยจริงเลยค่ะ ชอบแบบค่ะดีใจที่ยังมี คนแบบนี้อยุ่ค่ะ

มนุษย์เป็นสัตว์ที่คล้อยตามสังคมได้ง่ายกว่าที่จะกล้าตัดสินใจเอง คนเรามีไลฟ์สไตย์ที่แตกต่างกัน ต้นทุนทางจิตต่างกัน ถูกฝึกมาให้เข้าใจความสุขต่างกัน กลุ่มคนที่มีแนวคิดแบบอาจารย์มีมากนะ แต่ปัจจัยต่างๆมันแวดล้อมให้จำใจ บ้านเมืองเราพร้อมมากสำหรับการใช้ชีวิตที่เรียบง่าย แต่ก็ต้องยอมรับว่าประเพณีต่างชาติเข้ามามีอิทธิพลต่อจิตใจของประชาชนบ้านเราอย่างมาก เอาเป็นว่า ส่วนตัวหนูเห็นด้วยกับอาจารย์ และก็อยากเชิญชวนผู้มีแนวคิดคล้ายกันมาร่วมกันสร้างเครือข่ายไลฟ์สไตย์นี้ด้วยกันค่ะ❤

สุดยอดครับผมอาจารย์ใหญ่.. นักปราชญ์ทั้งหลาย ยังก้มคารวะให้กวีเพียงหนึ่งเดียว#อาจารย์โจจันได

พอเพียง และ มีความสุข กับ ชีวิต ใน ชนบทไทย มา ตลอด

คนสมัยโบราณ ลูกแฝดคนเลี้ยงได้ คนสมัยใหม่ลูกคนเดียวร้องจาก เพราะไม่ได้คิดทำและพึ่งตนเอง

สวัสดีครับ.อาจารย์.พูดถูกมากๆเลยครับผม.คลิบนี้โดนใจผม.มากๆเลยครับผม.

ความสุขบัจจุบันของแต่คนไม่เหมือนกัน..แต่ผมก็เห็นหลายคน.รวมทั้งคนที่มีเงินทองและชื่อเสียง..ที่มีความสุขกับระบบคนในเมืองและคนใช้ชีวิตกับโรงงาน/ห้างร้านบริษัท..แต่พอช่วงกลางหรือช่วงบั้นปลายชีวิตจะอิ่มตัว...แล้วหันมาใช้ชีวิตอยู่กับธรรมชาติและพึ่งพาตนเองใน นา/ป่า/สวน.อย่างมีความสุข.....เสียดายที่ผมมารู้จักอาจารย์โจนช้าไปนิดนึง..เลยสูญเสียเวลาของความสุขที่แท้จริงที่ตัวเองชอบไปหลายปี......แต่ก็ยังไม่สาย...ตอนนี้ผม51ขวบละ..กำลังจะใช้ชีวิตตามอาจารย์แบบโจนและตามแนวทางในหลวงร.9ที่ทรงให้ข้อคิดไว้....ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ..ได้อยู่ใกล้ชิดและได้กินอยู่กับธรรมชาติ..รู้สึกว่าอยู่ในเมืองเยอะเลยครับ...

ไม่เคยดูถูกค่ะ ชื่นชมค่ะ เพราะหนูเคยลำบากมาก่อน เลยเข้าใจชีวิตว่า... แค่มีความสุขใช้ชีวิตให้มีความสุขไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน สร้างอาหาร สร้างที่อยู่อาศัยได้เอง คือความสุขที่แท้จริง สุขสงบอย่างแท้จริงค่ะ

กว่าจะค้นพบความสุขความสบายใจในชีวิต ก็ใช้ชีวิตอยู่ในระบบจนถึงบั้นปลายแล้ว ชีวิตไม่ได้วิตกในเรื่องความคาดหวังจากใครแต่มันคือความกลัวของตัวเราที่ถูกสอนให้เดินบนเส้นทางของระบบแต่ระหว่างทางไม่เคยมีความสุขความสบายใจที่แท้จริงเลย ต่องมีหน้าที่การงานต้องมีตำแหน่งต้องอยู่ภายใต้บัญชาของคนที่เราไม่เคยศรัทธาเลย ต้องมีบ้านต้องมีรถนั่นคือพันธนาการของชีวิตคือหนีั ชีวิตต้องอยู่ในมาตรฐานที่แข่งขันกันแต่เปลือก อันหาความมั่นคงที่แท้จริงไม่ได้ ไม่เคยหายใจได้เต็มปอด ถึงเวลาหมดเรี่ยวแรงก็ถูกปลดระวางและค่อยๆถูกลืมไป คิดใหม่ทำใหม่ขณะที่ยังมีเรี่ยวแรงเถิด ออกจากระบบและเลือกทำในสิ่งที่ตนเองรักเถิด ทำเพื่อหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวให้อยู่ได้อย่างพอเพียงและมีความสุข สุขใจในสิ่งที่เรามีไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร เป็นตัวของตัวเองไม่ต้องยอมจำนนและเป็นเหยื่อของใคร รีบทำเถิดในขณะที่ยังมีเรี่ยวมีแรงอย่าติดกับอยู่กับระบบจนสูญสิ้นเรี่ยวแรงที่จะนำพาเราให้หลุดพ้นจากพันทนาการอันทำให้ชีวิตทั้งชีวิตมีแต่เรื่องที่น่าเศร้า

คำเดียว คุณต้องมีความชอย และความขยัน ของทุกความสำเร็จ ไปปลูกผัก ถ้าไม่ขยันก็ยาก ค่ะ

ถ้าไม่มีหนี้ มีเงินเก็บ พอเลี้ยงตัวเองได้ จะไม่เครียดครับ เเล้วยังภาษีสังคม(งานบุญ งานบวช งานสวด งานเเต่ง งานทำบุญบ้าน) เเต่ที่ดิ้นรนอยู่ทุกวันนี้เพราะหนี้นี่เเหล่ะ เลยยังไม่มีเวลาสนุกครับ

ผมรักอาจารย์ครับ 😊🥰🇱🇦

พูดง่ายแต่ปฏิบัติจริง ยากนะ เพราะส่วนมากคนมีภาระ ต่างๆ ความคิดแบบนี้ต้องไปสอนน้องๆ หัวเลี้ยวหัวต่อ ที่กำลังจะตัดสินใจแบบคุณ แต่สำหรับผมต้องทำงานเลี้ยงครอบครัวต่อไป

สวัสดีค่ะอาจารย์ ขอบคุณค่ะแนวทางวิถีความอิสระแห่งชีวิต(ของคำว่าเป็นเกษตรกรมันดี)ขอบคุณค่ะ🥰🥰🥰👍👍👍🌻🌻🌻

คิดได้ดี มากค่ะ ถ้าพิจารณาให้ดี ชีวิตคน เป็นอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ

คิดนอกกอบ และความเชื่อมั่น เกิดมาคุ้มค่า กับสิ่งที่เราชอบ

ทางเหนือมลพิษฝุ่น PM2.5 รุนแรง ดูแลสุขภาพหลายๆเด้อครับอาจารย์

ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจที่ดีค่ะ จะพยายาม และลงมือทำดีที่สุด ✌️✌️✌️ค่อยๆเรียนรู้ไปเรื่อยๆ

เหมือนกันบักดอกเตอร์นึกว่ามีแต่พ.ช.แต่ทำตรงข้ามคุณเราทำแบบฝรังแต่สุดท้ายทำแบบคุณ

ขอบคุณคุณโจนและเหล่ามิตร ที่ทำให้ผมค้นพบแนวทางชีวิตแบบอื่นนอกเหนือจากระบบเงินครับ 👍👍

คุณคือปราชญ์ชาวบ้านค่ะ❤

ทัศนคติความคิดความโลภความพอใจรวมถึงกิเลส​ของแต่ละคนมีไม่เท่ากัน​ เงิน1000บาท​ สำหรับบางคนถือว่าเยอะ​ บางคนการได้กินอาหารอร่อยๆธรรมดาก็ถือว่ามีความสุขแล้ว​ บางคนมีความสุขด้วยการไปเที่ยว​ ใส่เสื้อผ้าแพงๆเบรนเนม​ เงินเดือนได้น้อยแต่ใช้เกินตัว​ เอาเป็นความสุขของแต่ละคนอยู่ที่วิธีคิด(My​ set)​โลภได้อยากมีได้แต่ต้องรู้จักพอประมาณ​แล้วก็บริหารให้ดีละกันให้มันเหมาะกับตัวเอง​ ส่วนวิธีคิดผมว่ามันก็ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมแล้วก็เปลี่ยนไปตามสถานการณ์​ตามวัยแล้วประสบการณ์ของแต่ละคน​

แผนพัฒนา​เศรษฐกิจ​และ​สังคม​แห่งชาติ​ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน​ มองมุมกว้างเกินไป​ ค่อนข้างเน้นทุนกลุ่มทุน​ ธุรกิจที่จะทำให้ประเทศไทย​เติบโตมีรายได้สูง​ GDP สูงขึ้นๆ​ รวยกระจุกจนกระจายจนพัฒนา​แบบนี้ขึ้นมาเรื่อยๆ​ ประชากรของประเทศจึงกลายเป็นกลไกของระบบทุนนิยมกันไป​ ทำงานกันไป​พยายามหาเงินมีหนี้บ้านหนี้รถกันไป​ เติมน้ำมัน​เผารถติดกันไป​ บางคนมีบ้านหลังใหญ่​มีคอนโดหรูอยู่สบายมีรถหรูขับ​มีธุรกิจใหญ่ชีวิตเลยคนชั้นกลาง​ และชั้นล่าง​ซึ่งเป็นประกรส่วนใหญ่​ของประเทศ​ สูบทรัพยากร​ของประเทศเข้ากระเป๋าตนทางอ้อม​ รัฐบาล​ก็ยังคงเอื้อเกื้อหนุนแบบนี้มาตลอด​ ทุกๆคนในเมืองหลวงแทบจะเป็นหุ่นยนต์​ อยู่ในสังคมที่แทบไม่มีปฏิสัมพันธ์​กันกับผู้คน​ นอกจากที่ทำงานแล้วใครเป็นใครหล่ะ​ พึ่งพาตนเองแทบไม่ได้สักอย่าง​ ความเห็น​แก่ตัว​กดหัวคนอื่น​โลภมาก​จึงตามมา​ เพราะแต่ละคนต้องดิ้นรนขวนขวาย​หาเงินมีบ้านมีรถใหญ่​ กฎหมายไทยก็เลยไม่ศักดิ์สิทธิ์​ พากันหมดศักดิ์​ศรี​ หมดคุณธรรม​จริยธรรม​เพราะอำนาจเงินตัวเดียว​ องค์กร​ตำรวจเห็นได้ชัดกรณีนี้​ คนไทยที่อยู่​อาศัยและทำมาหากิน​อยู่ต่างประเทศมองกลับมาคงสงสารคนไทยคนส่วนใหญ่น่าดู😢

สวัสดีค่ะอาจาร์ย ตอนนี้นู๊กำลังคิดแบบนี้เลยค่ะ ที่บ้านเป็นแบบอาจร์ยพูดมาทุกอย่างเลยค่ะ เดือนหน้านู้ตัดสินใจแล้ว นู๊อยากมาขอความรู้จากอาจร์ยทีค่ะ ถ้าเราจะทยอยปลูกป่า(ไม้ใหญ่)เราจะไปเอาที่ไหนรึมีที่ไหนจำหน่ายบ้างค่ะ ขอบคุณมากๆนะค่ะ อยากอยู่แบบสงบกาย ใจ เช่นอาจาร์ยค่ะ

หาหนทางมาหลายอย่าง คิดมาหลายแบบ ลองทำต่าง คิดต่าง มาแล้วหลายหน พึ่งพาตนเองให้มากที่สุด คือทางออกของทุกปัญหา อยู่กับตัวเอง อยู่กับธรรมชาติ อยู่กับครอบครัวที่รักเรา ไม่มีสิ่งใด เหนือไปกว่านี้อีกแล้ว ขอบคุณมากครับ อาจารย์โจน ผู้ยิ่งใหญ่

ชีวิตแบบนี้​คือมีทุกข์​น้อย​ เพราะความโลภ​ตัญหา​ ความอยาก​ ความเกินพอดี​ ไม่รู้จักประมาณ​ตน​ คือห่วงโซ่​ที่ร้อยรัดเรา​ มันคือวงจรอุบาทว์​ที่แท้ทรู​ อยากอยู่เงียบๆกับต้นไม้ใบหญ้ามีมีเพียงกลุ่มเพื่อนเล็กน้อยที่มีทัษนคติในแนวทาวเดียวกัน​ มักน้อยรักสันโดด❤

ตอนนี้ลูกชายก่อมีความคิดเหมือนท่านเลย เขาไม่อยากเรียน มหาวิทลัย ไม่อยากทำงานบริษัท อบากมีอาชีพอิสระ ญาติพี่น้องก้อว่าลูกนอกรีต แต่ดิฉันเขาใจลูกคะ

ชื่นชม จิตอิสระ ชีวิตที่เป็นอิสระ ค่ะอาจารย์โจน

สวัสดีค่ะพี่โจน หากเราเจอคนที่มีโลกแคบที่มีความคิดที่จะไม่พัฒนาไปในทางบวก วันๆนั่งจับผิดคอยเหยียดหยามซ้ำเติมความล้มเหลวของคนอื่นเราล้มเมื่อไหร่จ้องเหยียบเมื่อนั้น น้องชอบแนวทางของพี่โจนมากค่ะ เคารพศรัทธาในความเป็นจริงของวันของอาจารย์โจน มากค่ะ ขอบคุณที่อาจารย์แบ่งปันแง่คิดประสบการณ์จริง ประสบการณ์ตรงจากอาจารย์ ขอบคุณมากๆค่ะ😊😊

คุณ โจร พูด ตรงกับ ชีวิต ของ ดิฉันเลยค่ะ

กำลัง​อยู่​จุดที่อาจารย์​พูดเลยคับ

แม่บอกมาว่าเรียนจบแล้วไปทำงาน หาเงิน หางานทำเหมือนคนอื่นเขา มันทำให้ผมคิดว่า ทำไมต้องทำงานเหมือนคนอื่นเขา ที่จบแล้วไปทำงานโรงงานต่างๆทำงานวันละ 7-8 ชั่วโมง ผมเรียนจบคณะเกษตรมาว่าจะลองปลูกอะไรซักอย่างให้ชำนาญก่อนค่อยคิดอีกทีว่าจะเอายังไง ส่วนแม่ก็เร่งแต่บ่นว่าจบมาแล้วไม่หางานทำ ทั้งที่ผมกำลังพัฒนาพื้นที่หลังบ้านจากดินเหนียวแข็งๆให้สามารถทำสวนได้ คือมันต้องใช้เวลาซักพักกว่าจะเห็นผลไอ้ตัวเราเข้าใจว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ แต่คนที่อยู่รอบๆครอบครัวอยู่ไม่สุข

ใช่ทุกอย่างทั่อ.โจนพูดส่วนตัวอยากพึ่งตัวเองแต่ครอบครัวต่อต้านจนทำอะไรไม่ได้เลยต้องยุในระบบที่โครตเหนื่อยจะหมดแรงแล้ว

All my respect to you! 👏👏🙏

ขอบพระคุณอ.โจนมากคะ เห็นด้วยกับอาจารย์มากๆๆเลยคะ จะพยายามทำให้ได้คะ

อาจาร์พูดถูก❤❤❤❤❤

❤ชื่นชมแนวคิดอาจารย์ค่ะ

จริงๆค่ะ. เบื่อสังคมที่เป็นอยู่ อยากทำงานด้านอื่น ทำให้ตนเอง มีความความสุขอยู่บ้าน งานอยู่ที่บ้าน"อยากทำอาหารผู้ป่วยขาย"แต่ก็ไม่มั่นใจ กลัวไปไม่รอด. ค่ะ

โชคดี พ่อแม่ ไม่เคย คิดจะ บังคับ อะไร เลย แม่ บอกว่า แล้วแต่มึง , โชคดี ผม ชอบ เรียน หนังสือ ตั้งใจเรียน , ขอ เรียนต่อ มัธยมปลาย แม่ขาย ที่ดิน สอง ไร่ จาก ทั้งหมด มี สี่ ไร่ ,สอบ เข้า รับราชการ ได้ แม่ขาย ที่ดิน จนหมด เหลือแค่ ที่ สร้างบ้าน

อนุโมทนาบุญค่ะสาธุ

บ้านสวยและน่าอยู่มากไปเลยคะ

สังคมมีส่วนให้หดหู่ คนฆ่าทำร้ายกันทุกวี่วัน ถึงเราวางตัวดีทำตัวสบายๆบางครั้งภัยก็มาถึงตัว ฝากรัฐบาลที

ติดตามพี่โจนมานานครับ ขอบคุณมากครับ พี่เป็นแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นใหม่ ขอบคุณที่ตั้งคำถามให้มนุษย์กับไปย้อนคิด 🙏

อยากใช้ชีวิตอยู่นอกระบบ เร็วๆ จังค่ะ แต่ติดตรงที่มีหนี้อยู่ต้องทำงานใช้หนี้ให้หมดก่อน เหนื่อยและท้อมากเลยค่ะ

เพลินกับสิ่งใด สิ่งนั้นพาให้ทุกข์😊

ต่างคนต่างความคิดจริงๆค่ะ ชีวิตนี้ใช้ในต่างแดนตะวันตกเฉียงเหนือของไทย

อยากเอามาปลูก เก็บเป็นเมล็ดพันธ์คะ

ผมก็ทำงานในระบบครับ มนุษย์เงินเดืนทั่วไป มีหนี้บ้านหนี้รถ แต่สามารถจ่ายได้ไม่ลำบาก หนี้รถใกล้จะหมดแล้ว หนี้บ้านเหลือไม่เกิน10ปี ชีวิตครึ่งนึงทำเกษตร มีความสุขตามอัตภาพ ไม่เปรียบเทียบกับใคร มันก็ไม่ได้แย่ อยู่ที่เราจัดการชีวิตยังไง ไม่มีบ้านก็อยู่ลำบาก ไม่มีรถก็ไปไหนมาไหนไม่สะดวก แค่นั้น

ปีนี้ เลือกรับงานน้อยลง รายๅด้น้อยลง แต่ก็มีเวลาเพลินบ้าง

ผมรู้แล้วว่า อะไรที่ผมต้องการมา ที่สุด ชีวิตคนเรามันน้อยนิด ขอบคุณครับ

ได้ฟังคลิปนี้ ผมรู้เลยว่าผมได้ใช้ชีวิตคุ้มมาประมาณนึงเลยครับ❤❤

การกระทำให้ตัวเองมีความสุขและเพลิดเพลินกับชีวิต เพียงแค่คิดอยู่ในใจเรานี่แหละ แค่คิดเป็น อยู่เป็นตามแบบที่เราเป็น เรามีนี่แหละคือความสุขของชีวิตแล้วค่ะ

ใช่ค่ะ ชอบอะไรทำอันนั้น

จริงค่ะในใจมันล้าค่ะ

เพลิดเพลินชีวิตเป็นตัวของตัวเอง อยากนอนก็นอน ชอบอะไรทำสิ่งนั้น

1 พุทธศาสนา2 สันติอโศก3 พวกเราทั้งหลายที่เป็นแบบนี้แต่คนที่หลวมตัวไปเป็นหนี้ล่ะสิดอกขึ้นทุกวันเลยของเขาไม่ใส่ปุ๋ยไม่รดน้ำออกดอกสะพรั่งแต่กำลังแก้ปัญหาจะผลิตอะไรขายให้กับคนที่มีเงินแต่ก็มีคนออกข่าวว่าผลิตสินค้าแล้วขายรวยมหาศาลเป็นร้อยล้านพันล้านแค่ทำเครื่องสำอางขายให้คนของประเทศแล้วเราจะผลิตผลิตอะไรใครจะซื้อของเราหนอขนาดที่บ้านหลวมตัวเลี้ยงควายซึ่งหญ้ามันไม่ได้ซื้อพันธุ์ไม้ยืนต้นก็เกิดเองเอามาเผาถ่านกว่าจะหาคนมาซื้อเราแต่ที่มาหาซื้อเราก็จะเอาแต่ถูกๆให้เราไม่ได้อะไรเลยมานึกถึงรายได้ต่อวันที่เราเลี้ยงแต่ก็หยุดการกู้แล้วล่ะก้มหน้าหาเงินจะไปเอาช่องไหนดีน้อจากคนที่จะเป็นเถ้าแก่ใหญ่ต้องไปหารับจ้างเครือญาติกันที่เขาทำฟาร์มหมูให้ยักษ์ใหญ่ก็แล้วกันฮ่าๆๆ

ขอบคุณความรู้ดีๆค่ะ

หนูทีแนวคิดเหมือนลุงโจนเลย

เงินเดือนห้าหมื่น บวกโอทีตกเกือบแสน โบนัสสองรอบ ยังทุกข์ยังไม่พอ บางรายหนี้ทุ่มตัวส่วนมาก

FCค่ะ

ต้องรอให้รัฐบาล จัดตั้งกรมปุ๋ยหมัก ขึ้นมารองรับก่อน ผู้คนถึงจะยอมรับปุ๋ยคอก ละมั้งครับท่านอาจารย์โจน

มันใช่มากเลยค่ะ อาจารย์ ขอให้อาจารย์อายุยืนค่ะ

อยากออกแต่ต้องส่งเงินเลี้ยงดูแม่ ไม่มีทุนด้วย อาจารย์ให้คำแนะนำหน่อย

เหตุผลที่ระบบสังคมมันพังเป็นเพราะว่าในยุคสมัยที่เปลี่ยนไป ระบบสังคมไม่ยอมเปลี่ยนตาม มนุษย์คือสิ่งที่มีชีวิต แต่หนังสือ ระบบ อุดมการณ์ ชุดความคิดต่างๆล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ตาย มนุษย์สามารถเรียนรู้จากสิ่งเหล่านั้นได้ แต่การปรับใช้นั้นจะต่างกันออกไป ผมขอยกตัวอย่างปัญหาสังคมในภาคธุรกิจที่เกิดขึ้นมาตลอด 20 ปีที่ผ่านมาในสังคมไทยนะครับ มีคนจำนวนมากทำงานแต่ไม่มีเวลา ทุกคนทำงานหนักเกินกว่าที่คนคนหนึ่งจะสามารถรับได้ คนกลุ่มหนึ่งทำงาน 8 ชั่วโมงรวมเวลาพักกลางวัน แต่ต้องเดินทางไป-กลับวันละกว่า 4 ชั่วโมง รวมแล้วในหนึ่งวันคนกลุ่มนี้มีเวลาให้ใช้ชีวิตแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้นเอง. ต้นเหตุของปัญหาคือคนเราต้องเดินทางไปทำงานไกลจากที่พักของตัวเองครับ นี่คือปัญหาเบื้องต้นที่เรียกได้ว่าเป็นผลกระทบของต้นเหตุที่แท้จริง ส่วนต้นเหตุที่แท้จริงคืออะไร คำตอบมีอยู่หลายอย่าง แต่มีหนึ่งในเหตุผลที่อยากจะบอกผู้ประกอบการในไทยนะครับ หนึ่งในปัญหาก็คือ อัตรางานมากขึ้น แต่ผู้ประกอบการไม่เพิ่มอัตราการจ้างงาน ส่งผลให้พนักงานต้องทำงานหนักเกินภาระหน้าที่ของตัวเอง. เรื่องนี้ส่งผลอย่างไรต่อสังคม? อันดับแรก เมื่ออัตราการจ้างงานไม่เพิ่มขึ้น ธุรกิจไม่ขยายตัวไปยังพื้นที่ภายนอก ส่งผลให้ที่ทำงานของคนจำนวนมากต้องกระจุกตัวอยู่ในพื้นที่เล็กๆ ซึ่งจะส่งผลให้คนรอบนอกต้องเข้ามาทำงานในจุดนี้และเสียเวลาเดินทางเป็นอย่างมาก และนอกเหนือจากนี้ยังส่งผลให้การจราจรติดขัดด้วย. อีกหนึ่งปัญหาที่ตามมาก็คือ พนักงานไม่พัฒนาตัวเอง มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เฉลียวฉลาด ต่อให้คนที่ไอคิวต่ำ ดูโง่ ทึ่ม ไม่ทันคน ก็ยังนับว่าเฉลียวฉลาดเหมือนกัน บริษัทจำนวนมากลงทุนจ้างไลฟ์โค้ชเข้ามาช่วยประสานงานให้พนักงานได้พัฒนาตัวเอง ทุ่มทุนไปไม่รู้กี่สิบล้านเพื่อทำให้พนักงานเก่งขึ้น แต่ความเป็นจริงเหตุผลที่ทำให้พนักงานไม่ยอมพัฒนาตัวเองเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่มีเวลา และไม่รู้ว่าจะพัฒนาไปเพื่ออะไร วันวันหนึ่งขอแค่ได้หาความสุขเล็กๆน้อยๆก็พอใจแล้ว. เคยเห็นมนุษย์เงินเดือนตู้กดน้ำรึเปล่าครับ? นั่นคือผลของคนที่ฉลาดแต่ไม่ถูกใช้งานอย่างมีประสิทธิภาพ เป็นผลลัพธ์ของระบบที่ล้มเหลว ชั่วโมงบังคับทำงานสูงแต่ประสิทธิภาพการทำงานต่ำ. ทั้งหมดทั้งมวล ความคิดของระบบสังคมนับว่าดีแล้วครับ ผู้คนจะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและถนัด ไม่ใช่ทุกคนที่อยากจะทำไร่ไถนา ในที่นี้ผมไม่ได้ดูถูกนะ ตัวผมเองก็อยากจะมีเสรีภาพอย่างอาจารย์โจน แต่การที่ผมต้องไปดูแลไร่นาหรือสวนผักทุกวัน มันเป็นสิ่งที่ผมไม่ถนัดอย่างมาก ถ้าให้ทำแค่รดน้ำต้นไม้แล้วเดินไปรอบๆ ก็เป็นสิ่งที่ยินดีทำ แต่การดูแลแปลงผักนั้นเป็นเรื่องที่ผมไม่ถนัดและไม่ได้มีความสุขไปกับมัน สำหรับผมการปลูกผักก็เหมือนการรอวันเงินเดือนออกนั่นแหละครับ. แต่ปัญหาของสังคมมันเป็นเพราะว่าเราไม่ปรับปรุงระบบให้เหมาะสมกับประชากรและสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป นานแค่ไหนแล้วที่ประเทศไทยปรับระบบสังคม? อย่างน้อยๆก็ 50 ปีแล้วครับ สิ่งที่ปรับเปลี่ยนในระบบปัจุบันนับว่าเป็นลำดับชั้นผิวเผิน ไม่ได้ส่งผลกระทบกับโครงสร้างเดิมที่ผมกล่าวถึง ดังนั้นการปรับเปลี่ยนระบบจึงไม่ได้แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นจริงๆในสังคมไทยครับ มันเพิ่มประสิทธิภาพของการทำงานก็จริง ทำให้ทุกอย่างเร็วขึ้นก็จริง แต่มันได้แก้ไขปัญหาขั้นพื้นฐานที่เกิดขึ้นในสังคมรึเปล่า?

เราก็ยากเปลี่ยนอาชีพ. งานที่เราไม่ชอบเลย. ไม่มีอิสระเลย

จริงทุกอย่างครับ คนสมัยใหม่ใช้เงินซื้อ อาหาร ปัจจัย กินเงินเดือน แทบไม่เหลือ คุณคือบุคคลตัวอย่าง ที่บ้านก็ปลูกกินเองครับ ไม่ได้ซื้อเขากิน สุดยวด

สุดยอดเลยครับ

อย่ากังวล อยู่เหนือสิ่งเหล่านั้น ความหมายชีวิต.

สำหรับผมตอนที่มีความสุขมากที่สุดคือเมื่ออายุระหว่าง 5--15 ปีเพราะไม่มีความรับผิดชอบอะไร เรียนหนังสือเล็กน้อยเช่นภาษาลาว ไทย จีน อังกฤษ พอใช้ได้ แต่พอแต่งงานแล้วมีภาระเยอะความสุขหายหมด.

ฉัน ก็ อยากทำสวน ทำ อาหาร กินเอง

ท่านพูดมาทั้งหมดถูกกับตัวหนูมากค่ะ ดีใจมากที่หนูสินใจลาออกเพื่อมาใช้ชีวิตที่หนูชอบท่ามกลางสายตาครอบครัว คนรอบข้าง แต่หนูก็ผ่านช่วงยากลำบากนั่นมาได้ด้วยตัวหนูเอง หนูไม่ชอบระบบที่เหนื่อย สวมหัวโขนใส่กัน หนูเหนื่อย 15ปีทีาทำงาน หน่วยงานรัฐมา วันนี้หนูไม่ได้เป็นคนรวย แต่หนูเป็นตัวเองที่ไม่ต้องคอยเอาใจใคร ไม่ต้องใช้ชีวิตให้ถูกใจใคร เพราะมันคือชีวิตเรา

เป็นเหตุผลที่ควรให้ค่ากับการพึ่งตนเองโดยใช้เงินให้น้อย พึ่งตลาดน้อยที่สุด ซึ่งสังคมหลอกให้เราเชื่อว่า เราจะดูดีในสังคมถ้ามีเงินและใช้เงินกับระบบที่สังคม(รัฐและนายทุน)กำหนดในนามกระตุ้นเศรษฐกิจ จอมปลอม