Rozwój emocji dziecka | Prof. Magdalena Olempska-Wysocka

Rozwój emocji dziecka | Prof. Magdalena Olempska-Wysocka | Podcast EduAkcji #46

Рет қаралды 1,492

10 ай бұрын

Jak prawidłowo pomagać dziecku rozwijać swoje emocje i czego unikać? Co dzieje się w głowie niemowlaka, przedszkolaka i nastolatka? Opowiada prof. Magdalena Olempska-Wysocka, autorka szkolenia online "Agresja, złość, lęk. Zaburzenia zachowania u dzieci": www.edu-akcja.pl/tematyka/spe...
Rozwój emocji dziecka do wieku nastoletniego jest fascynującym procesem, który odbywa się stopniowo, wpływając na jego zachowanie, relacje społeczne i zdolność radzenia sobie z emocjami. Na początku życia niemowlęta wyrażają emocje głównie przez płacz i uśmiech, ale w miarę jak rosną, zdobywają coraz bardziej złożone umiejętności emocjonalne. Jak możemy wpływać na prawidłowy rozwój?
Poruszone tematy:
01:32 Jak dziecko do 3 roku życia okazuje emocje?
03:54 Jak pracować z emocjami dziecka? Nazywajmy je!
05:37 Czego unikać w komunikacji?
07:06 Przedszkolak uczy się manipulować emocjami
07:56 Dziecięce przyjaźnie
08:57 Dorośli kreują zachowania dzieci
10:17 Dziecko wpada w histerię w centrum handlowym. Co robić?
12:10 Jak nauczyć dziecko radzić sobie ze złymi emocjami
13:32 Co się dzieje w głowie nastolatka?
14:10 Zrozumienie nastolatka
18:26 Najważniejsze na każdym etapie rozwoju emocji - zrozumienie, akceptacja, czas
Gość EduAkcji: dr hab. prof. UAM Magdalena Olempska-Wysocka - psycholog, pedagog specjalny, neurologopeda, terapeuta integracji sensorycznej, ekspertka EduAkcji. Wykładowca akademicki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytetu Łódzkiego. Od ponad 19 lat pracuje z małymi dziećmi w zakresie wspomagania ich rozwoju poznawczego i komunikacji; prowadzi indywidualne konsultacje psychologiczne zarówno dla dzieci, młodzieży jak i ich rodziców. Współpracuje z nauczycielami w zakresie dostosowania metod i form pracy dla dzieci i uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i komunikacyjnymi. Specjalizuje się w diagnozie i terapii logopedycznej i psychologicznej dzieci ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi - w zakresie funkcjonowania poznawczego, rozwoju emocjonalno-społecznego, komunikacji. Autorka wielu publikacji naukowych, uczestniczka konferencji naukowych i popularno-naukowych z zakresu logopedii, pedagogiki specjalnej, psychologii.
EduAkcja to nowoczesny program szkoleń online dla nauczycieli szkolnych, wychowania przedszkolnego oraz rodziców realizowany z wybitnymi ekspertami. Szkolenia zawierają pokazowe zajęcia z dziećmi, po zalogowaniu dostępne są przez 12 miesięcy 24h na dobę. Zarówno dostęp indywidualny lub grupowy dla całej kadry pedagogicznej do platform szkoleniowych można wykupić w bardzo atrakcyjnej cenie. Po każdym szkoleniu wystawione jest zaświadczenie z jego ukończenia. Zapraszamy!
Subskrybuj nasz kanał (i pamiętaj, aby kliknąć dzwoneczek) → / eduakcja
Poznaj inne nasze szkolenia:
przedszkolne: www.edu-akcja.pl/tematyka/
szkolne: www.edu-akcja.pl/szkolenia-dl...
Szkoła | Spotkania z ekspertami:
• Szkoła | Spotkania z e...
Przedszkole | Spotkania z ekspertami:
• Przedszkole | Spotkani...
Szkolenia dla szkół:
• Szkolenia dla szkół | ...
Szkolenia dla przedszkoli:
• Szkolenia dla przedszk...
Konferencje EduAkcji:
• Konferencje EduAkcji
Napisz do nas → bok@edu-akcja.pl
Obserwuj nas:
Strona: www.edu-akcja.pl/
Instagram: / programedua. .
Facebook: / programeduakcja
EduAkcja. Przyszłość stworzą dzieci
#emocje #dzieci #rozwój #edukacja #nauczyciele #przedszkole #szkoła @EduAkcja

Пікірлер: 3

@MalaM95 9 ай бұрын

Z mojej wiedzy wynika, że: - odebranie przywilejów również jest formą kary i to nieraz bardzo dotkliwą, a stosowanie kar nie sprzyja zbytnio rozwojowi emocjonalnemu dziecka i jego relacji z rodzicami; - nazywanie jakichkolwiek emocji "złymi" jest błędem (albo przynajmniej dużym zaniedbaniem) bo "zło" jest katgorią moralną, tymczasem emocje są moralnie neutralne. Ludzie, którzy zostali wychowani w przekonaniu, że niektóre emocje są dobre i wolno je przeżywać, a niektóre złe (a więc ich przeżywanie również jest czymś złym) wypełniają, niestety, gabinety terapeutów. Wydaje mi się, że wypowiadając się z pozycji eksperta w dziedzinie psychologii, należałoby zadbać o takie "drobnostki", szczególnie gdy się posiada również wiedzę o tym, w jak dużym stopniu język kształtuje sposób myślenia; - powiedzenie dziecku, które rzuca się na podłogę w sklepie, bo chce kolejne autko, że "ma dużo takich autek" z dużym prawdopodobieństwem bardziej je rozjuszy niż uspokoi, po pierwsze dlatego, że niesie ze sobą komunikat "nie rozumiem z czego robisz problem i nie daję ci prawa do tego, żebyś chciał to, czego właśnie chcesz (czyli kolejnego autka)", po drugie dlatego, że dzieci mają zupełnie inne podejście do własności niż dorośli - dla większości kilkulatków radością jest posiadanie dwóch takich samych zabawek, które lubią (w uproszczeniu - dla maluchów ilość ma wielkie znaczenie), więc fakt, że mają w domu nawet identyczną zabawkę to dla nich żaden argument, a po trzecie próby racjonalnego argumentowania, kiedy dziecko jest w silnych emocjach w zasadzie w ogóle nie mają sensu, bo kora przedczołowa jest wtedy nieaktywna; - wyrażenie w sposob kulturalny i asertywny swojej szczerej opinii na temat stroju dziecka połączone z daniem mu prawa do tego, żeby ubierało się zgodnie z tym, jak czuje się najlepiej i z rozmową o tym jak zmienia się moda, jakie są różnice międzypokoleniowe w postrzeganiu pewnych spraw (w tym np. że naszym rodzicom też często się nie podobało to, jak się ubieraliśmy) i o tym jak nasz stroj może wpływać na to, jak jesteśmy odbierani przez innych ludzi raczej nie zrobi naszym relacjom krzywdy i nie wywoła awantury. O ile oczywiście zbudowaliśmy w dzieciństwie u swojego obecnego nastolatka przekonanie, że nie musi wszystkiego robić zgodnie z naszymi oczekiwaniami i upodobaniami, żeby było przez nas kochane. Co więcej uważam (to już moje osobiste zdanie), że to fantastyczna lekcja tolerancji i asertywnej komunikacji.