دوست گرامی. ما از کشورهای دیگر بعنوان مثال برای تشریح حکومت غیر متمرکز استفاده کردیم و این کار را ادامه خواهیم داد. امروز وقتی کشورهای دموکراتیک را نگاه می کنند؛ به این مسئله توجه نمی کنند که ان کشور حتی چند سال سابقه وجودی دارد؛ امرو در مورد اثبات این موضوع؛ مثال هایی که اورده شده از کشورهای بزرگ جهان مثل امریکا؛ کانادا؛ ارژانتین؛ برزیل؛ هندوستان .. می باشد. این بحث ها در این مقاطع هیچ ارتباطی که ان حزب سیاسی در ایران طرفدار ان هست یا نیست ندارد؛ ما بحث را با مستندات واقعی پیش می بریم و بهتر است با همین چهارچوب انرا ارزیابی نماییم. امروز حتی در کشورهای پیشرفته؛ این موضوع که محدوده حاکمیت یک دولت ( مثلا دولت شهری= شهرداری)؛ در محدوده معینی که فاصله زیادی با شهروندان نداشته باشد تاکید می شود. در کشوری مثل کانادا؛ شهرهایی با جمعیت حدود ۱۰۰ هزار نفر یک شهرداری دارند که اداره ان شهر بعهده شورای شهر است؛ در محدوده ای که بیش از چند کیلومتر نیست. برای این شهرها از مرکز کانادا از فاصله ۵ هزار کیلومتر شهردار منصوب نمی شود؛ بلکه شهردار و نمایندگان شورای شهر توسط مردم ان ناحیه انتخاب می شوند. در ضمن ایران ازمایشگاه نیست؛ ایرانیان خود در تاریخ دوره هخامنشی؛ ساسانی؛ اشکانی و .... مبتکر ایجاد حکومت های غیر متمرکز بوده اند و بقیه جهان هم از تمدن مردم ایران بهره برده و توانسته اند پیشرفت کنند.

زبان فارسی زبان رسمی و سراسری در سرزمین ایران بوده و هست و زبان های دیگر نیز در نواحی کرد نشین؛ ترک نشین ؛ بلوچ نشین و مناطق دیگر وجود داشته و دارد و این نشان از غنی بودن فرهنگ سرزمینی ماست. در کشورهای دموکراتیک دیگر که زبان های مختلفی در کشورشان جاری است؛ حفظ و ارتقا همه زبان ها به معنی غنی کردن فرهنگ و زبان ان کشورها تلقی شده است. ما که این زبان و فرهنگ را از هزاران سال پیش داریم باید بتوانیم این امر را به بهترین شکل پیش بریم. در واقع حفظ و گسترش زبان های غیر فارسی در سرزمین ما در واقع حفظ و گسترش فرهنگ غنی سرزمینی است که باید به آن توجه داشته باشیم. حل موضوع زبان ها و برسمیت شناختن انها وایجاد زمینه رشد و توسعه آنها از ساده ترین کارهایی است که می تواند در ایران آینده انجام شود و از این راه همبستگی عمیق تری بین همه مردمان سرزمین مان بوجود آید.