5-րդ դարի 60-ականներ. Վաղարշապատի հարակից գյուղում հյուր է Ամենայն հայոց Գյուտ կաթողիկոսը: Սեղանակիցները գյուղում որպես օտարական ապրող ծերունուն խնդրում են կաթողիկոսի պատվին բաժակաճառ ասել: Ծերունին շարականի ոճով ճառ է ասում: Բոլորը ցնցվում են: Գյուտ կաթողիկոսը մոտենում ու խոնարհվելով համբուրում է իր ուսուցչին, որին երկար տարիներ փնտրում էր: Այդ ծերունին Մովսես Խորենացին էր, հայ գրավոր մշակույթի Ոսկեդարի մեծագույն գործիչը:
Movses Khorenatsi
60-ies of the V century: the neighboring village Vagharshapat is hosting the Catholicos of All Armenians Gyut. Those sitting at the table with him ask an old man, who lived there as a stranger, to make a toast to the Catholicos. The old man makes the toast in the style of sharakan (Armenian chant). Everyone is startled. The Catholicos Gyut gets closer to him and bows low to kiss his Teacher he was seeking for so many years. That old man was Movses Khorenatsi, the greatest of written Armenian culture Golden age.