Çok güzel bir yayın oldu. Benim anladığım ya bir yol bulacağım ya da bir yol yapacağım

22:10 nefes egzersizi 33:00 itibaren ilk 10 dk izle

Şimdiki çocukların bu duruma daha çok açık olduğunu anlıyorum. Eğlenmenin, gülmenin, sosyalleşmenin ve gezmenin yasaklanması bile en basit tetikleyici olabilir. Tanıdığım yakınlarımın çocuklarından bile gözlemliyorum. 7-8 yaşlarında çocuklar, erişkin adam gibi davranıyor. Gülüp eğlenmesi gerekirken gözlerini devirip odasına kaçıyor. Sohbet etmeye çalışmak bile zor. Zaten telefon ve tablet ile uğraşmaktan muhabbet mekanizması da gelişmiyor, kendini her türlü ortamdan soyutlamaya daha yatkınlar. Umarım tüm bunlar bitince çok fazla hasar almazlar. Bu yayın için ayrıca teşekkürler, ihtiyacı olanlara ulaşması temennisiyle...

Bizi gerçekten alanında uzman insanlarla buluşturduğun için teşekkür ederim Ceren'ciğim. Her konukla daha da bilgileniyoruz. Yine harika bir yayın olmuş.

Harika bir yayın olmuş . Meltem Hanım’ın söyledikleri muazzam yardımcı oldu şahsen , bu yayın için size minnettarım 🙏🏻

Çok tatlı bir yayın/video olmuş. Meltem hanım her şeyi çok güzel, açık bir şekilde anlattı. Ayrıca da çok tatlı birine benziyor. Belki ileride de beraber başka psikolojik konular hakkında içerik üretirsiniz. Sevgiler.

Çok güzel ve faydalı bir yayındı. Meltem hanım çok tatlı birisi pozitif enerji doldum izlerken ^^

Yayını daha şimdi izleyebildim, benim sorunumu yayında dile getirip sorduğunuz için çok teşekkür ederim size. Aynı zamanda bu konuda böyle bir yayın gerçekleştirdiğiniz için hem size hem de meltem hocaya tekrardan teşekkürler. Yayın su gibi akmış, meltem hocanın ses tonu ve akıcı konuşması dinlerken rahatlattı beni. Sohbetin ilk kısmını dinlerken tedavi olmadan önceki yaşadıklarımı tek tek hatırladım, ben yüksek seviyede yaşamışım onu anladım. Ne kadar pandemiden sonra bazı şeyler tetiklenmiş olsa da tedavi olmadan önceki halime göre yine de daha iyi olduğumu fark ettim. “Bütün emeklerim boşa gitmiş gibi hissediyorum” derken haksızlık ediyorum galiba diye düşündüm kendi kendime. Her şeyin başa sarmaması için meltem hocanın önerilerini dikkate alacağım mutlaka ve izin vermeyeceğim umarım🥲

Aşırı güzel içerik ve harika konuk❤️

her insan için gerekli olan 1 saat 24 dakika 32 saniye. teşekkürler ediyorum hepsi için.

Ben bendeki sorunu bir kaç başlık altında görürdüm. Ancak tek bir başlıktaymış. Yine Çok faydalı güzel bir program. Teşekkürler 🌷

bu videoyu henüz yeni gördüm, gerçekten çok başarılı bir yayınmış (her zaman olduğu gibi ^^)

Çok güzel bir yayın olmuş. Tebrikler

Cok faydali bir yayin olmis tesekkurler

Psikoloji ile ilgili diğer konuları konuşmak için Meltem hocayı çağırabilir misiniz?Mesala mükemmeliyetçilik, erteleme, başarısızlık korkusu,geçmişe takılma,iş bulamama gibi konularda olabilir. Ceren hocanın da psikoloji konularına ilgisi olması mükemmel bir görüşme olmasını sağlamış.❤

Soluksuz izledim not aldım çok güzel tespitleri ve çözüm önerileri için hocamıza ve buna vesile olduğunuz için size sonsuz teşekkürler 👏👏👍

Teşekkür ederim, kendi durumum hakkında daha net bilgi edinmiş oldum.

Ceren Hanım çok teşekkürler.sayısalcıydım lisede.tarihi hiç sevmezdim aslında ben hikaye ayrıntı seviyormuşum.Mercidabık ve Ridaniye savaşalrıın tarihi hala aklımda ama ben o savaşla ilgili başka şeyler okumak isttiyormuşum.Kaç asker katıldı sevkiyat nasıldı ne yiyip içtiler,nerlerde konakladılar gibi.Burada çok keyifle takip ediyorum sizi .tarih üzerine psikoloji,edebiyat vb..içerikler de sunuyorsunuz kadayıfın üzerindeki kaymak gibi oluyor.

Ceren Hanım şahane bir uzmanla tanıştırdınız bizi, çok teşekkür ediyorum sizlere. Meltem Hanım'a bayıldım. :)

Benim bugün hissettiklerim üzerine ücretsiz bir terapi ve bilgilendirme seansı gibi oldu çok teşekkür ederim 🙏🤍

Çocukluğumdan beri sosyal ortamlardan saklanmaya çalıştığım rüyalar görüyorum. Nihayet üniversite yıllarında dersin başlamasına birkaç dakika kala sınıfta oluşan kalabalığın önünde yürümekten korkar hale geldim. İş hayatına başladığımda birçok korkumu yensem dahi hala aynı tip rüyalar görüyorum.

17:35 Çünkü zamanında biz büyüklerimiz için var olmuşuz zamanında. Çocuklarımızın da bizim için var olduğunu sanıyoruz

Video çok güzel aktı. Bu konuda izlediklerimin arasında en açıklayıcı olanıydı. İkinize de çok teşekkür ederim.

Moderatörü tebrik ederim. Çok isabetli sorular sordu

Konuğunuz çok uzman işinde!. Teşekkür ederim

cok cok guzel bir yayindi tesekkurler ❤ derelizasyon ve depersonalizasyon hakkinda da bahsedebilir misiniz bir yayinda aslinda cogu kisi yasiyor bu durumu fakat farkinda degil cunku yeterince bilinmiyor farkindalik acisindan cok yararli olabilir

Ceren tespitin ne kadarr doğru. Ozguveni eksik insanlar genelde iyi insanlar

gerçekten çok teşekkür ederim çok yardımcı oldunuz

Ben de içimi dökmek istiyorum. Lisedeyim 16 yaşındayım, bir psikiyatrist tarafından sosyal fobili olduğumu öğrendim. Buradaki devlet hastanelerinde neden 18 yaş altı insanlara psikolog yok bilmiyorum ama ilaçla tek başına düzeltemedim eminim daha çok ilgilenen bir sürü psikiyatrist vardır sanırım doluluktan kaynaklı oldu doktorum bir kitapta önermişti onu da edindim okudum notlar aldım ilaçları da kullandım pandemiyle beraber her şey çok kötüye gitti, öz hakiki kişisel gelişim videolarını izledim ordan da kitap edindim şuan özgüveni keşfedin kitabından notlar çıkarıyorum ve kendimi daha iyi tanımaya çalışıyorum ama çok çaresiz ve yalnız hissediyorum özgüvenim de gerçekten çok düşük okulun açılması benim için bir kabus çünkü bu öğretmenlerle ya da tanımadığım diğer öğrencilerle iletişim kurmak demek. Bu neden bu kadar zor anlayamıyorum, kimsenin benden üstün olmadığını benim de değerli taraflarım olduğunu biliyorum hatta arkadaşlarım da var ama bu sorunları aşamıyorum öğretmen herkese tek tek isim söylemesini istediğinde bile yok olasım geliyor çünkü sesim normalden farklı çıkıyor ve inanılmaz bir kaygı yaşıyorum, bir süre öncesine kadar dışarda yürüyemiyordum da sanki adım atmayı unutmuştum. Daha bir çok sorun var kısacası herhangi bir eylemde bulunabilmek aşırı zor haftasonu bir psikologla görüşmek için sosyal hizmetleri arayacağım. Bu video için çok teşekkür ederim Ceren abla yatmadan önce nefes tekniklerini uygulamaya çalışıyorum, umarım bu sorunu yaşayan herkes istediği yardımı alır.

bende zaten sosyal kaygı bozukluğum olduğunu biliyorum ama annem beni biyere gönderiyor git buna şunu söyle yapamam diyorum azcık girişken ol diyor bu sosyal kaygı bozukluğunu defalarca anlattım söyledim dinlemiyor gülüp geçiyor saçmalama kendi kendine tehşis koyma diyor ben 15 yaşındayım 11 yaşından beri var bu bende ama kimse anlamıyor okulda kantine gidip su alamıyorum kalbim o kadar kötü çarpıyor ki bir sürü örnek var sadece bunlar değil tabii ki

İnsanlardan sıkılıyorum.ama yalnızlıkta hoşuma gitmiyor.

13 yaşımdan beri sosyal anksiyetem var. Hayatımı bana zindan eden bir hastalığı bu hastalığa sahip olmayan insanların küçümsemesi zoruma gidiyor. Bana hep utangaçsın, çekingensin gibi sözler söyledi hep annem. Ama bunun çekimserlikle uzaktan yakından alakası yok. Tek başıma dışarı çıktığım her an endişeliyim, markete gidemiyorum, herhangi bir sorunum olduğunda tanımadığım bir insan ile asla konuşamıyorum, okuldaki sunum gibi sözlü ödevlerden çok korkuyorum. Çoğu zaman diğer insanlar nasıl bu kadar rahat olabiliyor anlamıyorum, onlara özeniyorum. Kendi siparişini kendin verememek nasıl bir duygu, düşünebiliyor musunuz? Telefondan dahi olsa kendi siparişimi vermekten acizim.

Video için teşekkürler

Ceren sen muhtesem bir insansin.

Teşekkürler 🙏Konu öylesine ilgi çekici ki, tlf cebime koyup, çamaşırları asmak için bahçeye çıktım🥰 Sevgiler, saygılar💐❤️

Rastlantı sonucu bu video bana destek oldu, umarım destek arayan insanlar olarak da sık sık rastlaşabiliriz

Benim de sosyal fobim var ve gerilince yüzüm titriyor böyle bir şey yaşayan var mı veya mülakatım var sakinleştirici bir ilaç kullanmalı mıyım

Resmen bayıldım programa

36:00 1:10:00

Hanımefendinin sesi bile rahalatıcı, dinlerken rahatlamış hissettim.

İstanbul'da yaşayan sosyal fobili utangaç çekingen arkadaş arıyorum İstanbul'damisiniz acaba? Beraber arkadaş olup zorlandığımız durumların üstüne gidebiliriz

Diğerleri ne kadar normalse siz de o kadar normalsiniz üzülmeyin :)

Sosyal kaygı bozukluğu yaşayan arkadaşlar varsa yazın arkadaş olalım bir yerde toplanalım sohbet edelim paylaşalım bizi sadece biz anlarız🙏🏻

11:42 de tam özellikleri saymanın bittiği yerde maalesef ağlamaya başladım. hiç bu kadar emin olmamıştım. Ailemin sürekli yapamadığım için yargıladığı şeyleri aslında bu yüzden yapamadığımı anladım.Online görüşme yapıp memnun kaldığınız bir psikolog varsa önerirseniz çok sevinirim.

Henüz 14 gibi genç bi yaşımda pek çok şeyden geri kalıp kendimi sosyal ortamlardan nötürlememe sabep oldu umarım ki bunu aşmayı başarırım

Başarısızlık korkusu nasıl giderilir hocam?

Çok güzel bir yayın hocamız nokta atışı tespitler yapmış...

İnanamıyorum bunu nasıl düşünemedim. Sosyal fobimdem tek başıma kurtulmaya çalışıyordum ve başarısız oluyordum sürekli ama farkettim ki benim gibi birini bulup o kişiyle birlikte sorunlarımızı aşabilirmişiz aslında. Bunu yapmaya çalışacağım kesinlikle

20. Dk’larda bahsedilen yöntem kolay meditasyon yöntemlerinden biri.

Normalde de konuşmam ama anlamadığım için online derste soru sormuştum sesim titremişti kimse kimseyi tanımamasına rağmen o derse konuşmam gerekirse diye girmemiştim bunu kontrol edememek bile insanı daha derine sürüklüyor maalesef :/

Merak ettiğim bir yayındı canlı kaçtı bari kayıttan izleyim.

ben de bu rahatsızlıktan muzdaribim. Bazen twitter a giremiyorum insanları aktifken görüp bişey yapamıyorum diye pişman olacağım diye. arkadaşlarımın sorularına cevap veremiyorum çekinmekten.

Sırf bu sorun yüzünden üniversite sınavı dahil bütün önemli sınavlara alkollü girdim lise de bile takdir belgesi almış bir öğrenci olarak neler çektiğimi anlayın....

Şu şartlarda insanlardan uzak durmak hem akıl hem beden sağlığını korumak için gerekli olduğunu düşünüyorum.Sosyal fobi olsak dahi.

Sosyal kaygı bozukluğunun orta şiddetinde olduğun konusunda teşhis alalı 1 yıl oldu. Öğrenci olunca psikolojik destek almak ailemi çok zor duruma sokuyor, birkaç ay denedim ama fiyatlar artık karşılayamayacağım düzeye gelince bırakmak zorunda kaldım. Kendimi çok çaresiz hissediyorum şu sıralar. İlaçlara da tekrardan başladım ama bu kaygıda değişim göremiyorum hala... Gerçekten hayatıma şekil vermeye başladı bu şey.

13:00 21:47

Hocam cok arkadaşım var her ortama ayak uydurabiliyorum ama partnerim yok. Göz teması kuramıyorum

Ben hep çok girişken ve sosyalliğe yatkın bi ruha sahip olmama rağmen insanlar tarafından fiziksel özelliklerimden dolayı kabul görmedim şuan fiziksel bi kusurdan dolayı dışlanacak bi halde olmamama rağmen insanlar benimle olmayı tercih etmiyor daha iyisini bulunca hemen kaçıyor kabul görmeme korkum çok yüksek çünkü olmayan bir şeyden korkmuyorum gerçekten kabul görmeyen biriyim yani ve nedenini bilmiyorum

Gürsel Korat ile edebiyat üzerine bir program gelse harikuladenin harkında olmaz mıydı 🤔

İzzet Güllü’nün videolarınıda izlemenizi tavsiye ederim.

Kekemeyim ben tedavi görüyorum psikiyatrim sosyal anksiyete bozukluğu teşhisi koydu ama video faydalı teşekkür ederim 1 yıl tedavi göreceğim ilaç kullanıyorum birde önerdi psikiyatrim

bu yayını yaptiginiz icin cok teşekkür ederim..x1.25 hizla izleyince normal hiza dönüyor lwxkskxm

Benim çok ciddi bir problemim var. Kapalı ortamlarda tanımadığım insanlarla bir araya geldiğimde veya özellikle iş görüşmelerinde onlarla konuşurken anında, aşırı bir şekilde terlemeye başlıyorum. Yüzüm ıslanacak derecede terlediğim için stres seviyem daha da artıyor, durduramıyorum. Ortamdan ayrıldığımda düzeliyor. Lütfen bana bir çözüm yolu gösterin bunu nasıl atlatabilirim. Özgüvenimi aşırı derecede yıpratıyor bu durum. Belki aynı durumları yaşayıp çözüm bulan birisi bana yardımcı olabilir.

Dilek hocam cok faydası ni gördüm

Bir yıl oldu sosyal kaygı bozukluğu yaşıyorum varsa aranızda bunu yaşıyan bir birimize yardımcı olursak çok iyi olur

Merhaba hocam, ben 2 yıldır cipralex 10mg kullanıyorum, bu konu için, hayatım boyunca overthinker dediğimiz bireylerden oldum. Ama lisede içime kapandım bu durum başladı. Şu an 23 yaşındayım üniversiteyi bitirdim. Üniversitde çok zorlandım, ilk sorunlı olduğumu hep bir yerlere saklanmaktan, kelimeleri kaygılanıp karıştırmaktan ve hep mutsuz olmaktan anladım. Annemde var bu rahatsızlık. Babam ise çok baskıcı biri, 2 kardeşim var onlarda çıkmadı, annemin hassaslığı bana geçtiğinden sanırım. Şu an memurluğa hazırlanıyorum. Çok daha iyiyim tabii ki ama bir yerde çalışamazmışım hissi geliyor zaman zaman. Bu da kısır döngü gibi çalışmam için terapi lazım, terapi için çalışmam lazım gibi. Çocukluk travmalarım da çok. Bu etapta nasıl davranmalıyım sizce?

Belki de sorun başkalarındadır.

ya ben bi şey sormak istiyorum arkadaşlar kendimizi olduğumuz gibi kabul edersek sevmediğimiz özelliklerimizi nasıl değiştireceğiz ben böyleyim diyip salacak mıyız yoksa hem olduğumuz gibi kabul edip hem kötü özelliklerimizi değiştirmeye mi çalışacağız çelişkili geliyor bu bana biri aydınlatabilir mi

Lisede fln asiri cekingendim,simdi baya bi giriskenim kimseden cekinmem utanmam ama halaa cok kalabalik ortamlari pek sevmem

28:20 Hep sahip olmadıklarımızın eksikliği çekmek neden?

20 li yaşlarda İstanbulda yasayan sosyal fobililer varmı arkadaş olabiliriz?

Benim sosyal anksiyete yaşamamim sebebi kekemelik ve küçüklük travmaları. Kekemelik konusunda 1 senedir hergun tekerleme çalışmaları yapıyorum. Sosyal fobiyi de VR gözlükle sanal bir konferansta biseyler anlatarak çözmeye çalıştım. Her şeyi birbirine bağlı olduğu için benim hayatımda travmalarda büyük etken. Bazıları çözdüm bazıları hala çözülmeyi bekliyor ama eninde sonunda geçecek bunlar. Umarım yani :)

Yakınlarda olsa da konuğunuzdan ben de terapi alsam

Bu konuda sorun yaşayanlara Ellen Hendriksen’ın “How To Be Yourself” kitabını öneririm.

ben de anlatmak istiyorum 8. sinifta (bundan 4 sene once) zorbaliga ugradim.cevap verememistim.yeni okul degistirmistim ve zorbaligi yapan kisi ilkokul arkadasimdi. ortaokulda 3 kez okul degistirdim hepsi de ailem yuzunden ve bence bu da etkili oldu. aslinda 8.siniftan once cok problemim yoktu arkadaslik derste konusma vs. o yil da cok takmiyodum diye hatirliyorum cunku derslerime odaklaniyodum ama bu olay yuzunden kac kez agladigimi ve bi de ailemin okula geldigini hatirliyorum. o yaz tatilinde hicbir arkadasimla gorusmedim full evdeydim iste o zaman basladi. ve yeni telefon almistik surekli basindaydim. o zamanlar guzel cirkin ne onu bile bilmiyodum ama cevremden hep guzel oldugum soyleniyodu. buyurken de utangac bi cocuk oldugumu soyler annem. herneyse liseye basliyoduk ve tanidigim kimse kazandigim okula gitmiyodu. bu yeni bi firsat oldugu icin sevindim ama arkadas edinemiyordum ve tekrar oyle bi olay yasanir diye korkuyordum derslerde de susmayi tercih ettim cunku eskiden her dedigim seye laf atiyolardi hicbirine cevap veremedim surekli bu neden benim basima geldi diye dusundum ve de sivilcelerim vardi 9. sinifta ozguvenim iyice dusuktu yani. ikinci donem ve 10. sinif karantinayla gecti bir ara okula gittik maskeyle ve bana biraz ozguven gelmisti 11. sinifin sonlarina dogru artik siniftan birkac kisiyle konusuyordum ve bu beni mutlu ediyordu. ama o yil felsefeden bi sunum yapmam gerekti sunumda agladim ve ogretmenimiz beni motive etmek icin “cok guzel degil mi?” gibi sorulari sinif arkadaslarima sordu hayatimda hic bu kadar kotu hissetmemistim. insanlarin bana acimasi beni en cok etkileyen olaydo eve gidip saatlerce agladim . hayatimin en kotu gunuydu .sonra yine yaz tatili. yazlari hep yalnizdim kendimi bildim bileli hicbir zaman gencligimi tam yasamadim. hep birilerini cagirdigimda istemediler. ben de artik sormamaya basladim. ama 11in yazinda 3lu kiz grubumuz vardi onlarla sadece 1 kez bulustuk ve o gunun bitmesini istemedim herneyse 12. sinif basladi herkes derslere yogunlasti. (11de de zorbalik denebilecek bir sey yasadim) bu yuzden bu sene en arkaya oturdum ve derslerde hic konusmuyorum dediginiz gibi siparis vermekte, sunum yapmakta, gunluk hayattaki seyleri yapmakta cok zorlaniyorum ve psikologa gitmeye karar verdim zaten istiyodum ama annem hala giderken biseyin yok da hadi gidelim gibi seyler soyledi. 2 kez gittim psikologa. sonra pahali oldugu icin ve ise yaramadigini dusundugum icin biraktim. kesinlikle ihtiyacim oldugunu dusunuyorum fakat ailem bunu onlara bir yukmus gibi davrandigi icin suanlik gitmeyi dusunmuyorum. ustelik psikologumdan hap istememe ragmen bana papatya cayi ic gibi seyler soyledi ve konusarak hallolacagini, belki ilerde yazabilecegini soyledi. ben her seyi anneme anlatan biriyim ve konusarak hallolsaydo zaten olurdu. yine de eski halime bakarak kendimi iyilestirdigimi dusunuyorum. suan 12. sinif ogrencisiyim ve istedigim meslek insanlarla iyi iletisim istiyor. nasil yapacagim bilmiyorum sanki bu hastalik sonsuza kadar benimle . cogu zaman yok olmak istiyorum. cok karisik anlattim buyuk ihtimal kimse okumazsa da icimi doktum ve artik surekli her seyi yaziyorum onceden kendimi gelistirme , sevme ya da sosyal fobiyle basa cikmaya dair bircok sey arastirdim yani gececegini sanmiyorum umarim bir gun gecer ya da sadece dunyadan kaybolurum

Hocam size bir şey sormak istiyorum. Umarım cevap verirsiniz. 13 yaşındayım. İnsanlarla göz teması kuramıyorum. Konuşamıyorum. Kekelemeye başlıyorum. Kalp atışım hızlanıyor. Ne yapmalıyım

Psikolog İzzet Güllü yü izlemenizi tavsiye ediyorum.

1:02:26 Ben burda koptum 😂. Hoca bile kendini zor tutmuş 😂.

Hocam özür dilerim ama aşırı sıkıldım.

23 yasimdayim. İnsanlarla cogunlukla goz temasi kuramiyorum. Bulundugum ortamda mutlaka beni asiri geren ve konusamaadigim insanlar oluyor. Kizlarla hic konusamiyorum. İnsanlar benjmle dalga geciyor icten ice bana guluyor benim fiziksel ozelliklerimi yuzumu inceliyormus gibi hissediyorum. İcimde tuhaf sikan bunaltan bir his olusturuyor bu hissiyat cok farkli ve berbat bir sey. Bu yuzden bir cevrem yok ne yapmaliyim bilmiyorum. Surekli kotu hissediyorum sacma sapan seylere karsi kaygi duyuyorum tedirgin oluyorum kotu hissetmemek icin seletonin kullaniyorum ama ise yaramiyor. Surekli kokumla varligimla insanlara rahatsizlik verdigimi dusunuyorum insanlarin yuzune karsi konusmuyorum disimi fircalamama nane sekeri kullanmama ragmen agzimin koktugunu dusunmeden edemiyorum. İnsanlarin herhangi bir davranisindan bile bir memnuniyetsizlik sinyali ariyorum kimseyi artik kendime yakin hissetmiyorum. Yasitlarim olgunlasmis agirbasli insanlar olmuslar ama ben hala cocuk gibiyiyim kendime hicbir sekilde saygi duymuyorum kimse de duymuyor. Hicbir seyin ustesinden gelebilecegime baasaracagima inanmiyorum kendimden nefret ediyorum hicbir sey basaramiyorum. Kendimi ucube gibi hissediyorum bazen acaba kuruntu mu yapiyorum normalim de abartiyomuyum diyorum kendi tespitlerime bile guvenim inancim yok

Bir de kediye su fırlattığınız an gerçekten unutulmaz bir an benim için :) benim de çok yaptığım bir şeydi, sevgiler :)

Yapılması gereken bir iş konusunda reddedilme korkusu

Merhaba ufak bir eleştirim olucak konuyu ilgiyle dinliyorum Fakat klavye sesiniz rahatsız edici oluyo

İstanbulda oturan varsa tanışabiliriz

Söyledikleri Google de var zaten ekstra Bi şey demedi

Intihar etmeye çalıştım ama olmadı

Sosyal anksiyetem var benim de. 7 ay kadar ilaç tedavisi gördüm ama bir işe yaramadı sonra bıraktım ilacı da. Benim gibi bu rahatsızlığa sahip kişiler İnstagram hesaplarını bırakırsa (fake olması farketmez) geri dönerim konuşuruz bilmiyorum anlayan birine çok ihtiyacım var benim. Sizin de varsa yanıtlayabilirsiniz :,)

😔😔😥

1:21:19 dan itibaren belirtilen takdir ve destek konusunda ( her ne kadar hayatımıza yansıtmayı bir türlü başaramasak da) Atatürk'ün örnek almamız gereken bir sözü var. "Büyük olmak için kimseye iltifat etmeyeceksin, hiç kimseyi aldatmayacaksın, ülke için gerçek amaç ne ise onu görecek ve o hedefe yürüyeceksin. Herkes senin aleyhinde bulunacaktır, herkes seni yolundan çevirmeye çalışacaktır. Fakat sen buna karşı direneceksin, önüne sonsuz engeller de yığacaklardır; kendini büyük değil küçük, zayıf, araçsız, hiç sayarak, kimseden yardım gelmeyeceğine inanarak bu engelleri aşacaksın. Bundan sonra da sana büyük derlerse bunu söyleyenlere güleceksin." Atatürk burada "ülke için" demiş ama o kısmı "kendin için" şeklinde değiştirip okuyabiliriz. Bana göre bu söz içinde erdemler barındıran tam bir ÖZ HAKİKİ kişisel gelişim sözüdür.

Konuşmacıyı dinlerken Mine ölmez zannettim ta ki görünceye dek 😊

İstanbulda yaşayan sosyal fobisi olanlar varmı

Şimdi videonun genel konusuyla çok alakalı olmayabilir ama, aile içinden şiddet ve cinsel tacize maruz kalınması durumunda ekonomik özgürlüğü kazanmak ve böylece bağı koparmakla ilgili; teoride tamamdır ama bir de kardeş varsa ve potansiyel kurban olmasından dolayı bırakamıyorsak? Özellikle ülkenin son zamanlarda bu konulardaki hali malum, yasal olarak yaptırımsızlık da olunca sadece kendi çabamızla da bir şeylerin içinden çıkamıyoruz. Bunlara uzun süreli maruz kalmaktan hayatta kalmak yeterince zorken sürekli başkasını da maruz kalma ihtimalinden koruma çabası, içinden bulunduğun durumla-faille aynı ortamda yaşamak zorunda kaldıkça "ben mi abartıyorum, yanlış mı anlıyorum, o amaçla yapmıyor, yok başıma bu gelmiyor" gibi kendini sorgulamalar, sosyal kaygı da olunca bilmiyorum depresyon diyebilir miyim ama büyük depresifliğe sürüklüyor. Bundan nasıl hayatta kalınır ki? Ekonomik özgürlük kazanıp uzaklaşmak bunlara maruz kalan için söylendiği kadar kolay olmuyor maalesef, sadece bunu söylemek istedim.

Aslında sosyal fobi ve dişlanmislik hissi oluyor ama ben şunu fark ettim sosyal fobi daha çok ikiyüzlü insanların içinde olmak kendini dışlanmış gibi hissediyorsun ama sen dogrusun aslında şahsen ben ikiyüzlü insanların ve yalaka insanların içinde insana göre şekillenen yapmacık olan insanların içinde olgunsan ve kişilik sahibiysen o ortam seni rahatsız eder ve kalitesiz insanların içinde durmak istemezsin

Muşta sosyal fobili 20li yaşlarda erkek varsa konuşalım erkeğim bende

Ben biraz da kekemeyim, dolmuşçuya ineceğim söylemek çok zordu

İstanbulda yasayan sosyal fobililer varmı

Gencler bu sıkintiyi insanlarla konusa konusa atlatirsiniz zamanla duzelir

Herşey tamam

bu tarz kaygı fobi benzeri şeylere inanmayın, insan bazen iyi hisseder bazen kötü bu bir hastalık değildir, keyfinize bakın

neredeyse 24 yaşıma geldim ve hayatımı mahveden bu şeyin sosyal kaygı bozukluğum olduğuna artık emin gibiyim Meltem hocanın anlattığı sosyal kaygı bozukluğuna sebep olan şeylerin çoğunu yaşadım ve şuan da bir tane bile arkadaşım yok diyebilirim bunu belirtirken bile utanıyorum bu bozukluk hayata çok geç kalmamı sağladı maalesef bu da beni çok üzüyor umarım bundan sonra bir şeyleri düzeltebilecek gücü kendimde bulabilirim ama bu geç kalmışlık hissi ile nasıl baş edeceğim hiç bilmiyorum