นางเบญกายได้รับพระราชบัญชาจากทศกัณฐ์ ให้แปลงกายเป็นนางสีดา แสร้งทำเป็นตายลอยน้ำไปหวังจะลวงให้พระรามเข้าใจผิดและยกทัพกลับไป นางเบญกายจึงได้ลักลอบเข้าไปดูนางสีดาในราชอุทยาน แล้วจึงแปลงกายเป็นนางสีดากลับไปเข้าเฝ้าทศกัณฐ์ ซึ่งมีศักดิ์เป็นลุง
ทศกัณฐ์เมื่อเห็นนางเบญกายในรูปของนางสีดา เกิดหลงผิดคิดจะเข้าไปเกี้ยวพาราสี ในที่สุดนางเบญกายทนไม่ไหวจึงกลายร่างกลับเป็นนางเบญกายอย่างเก่า ทำให้ทศกัณฐ์ถึงกับอายและเก้อเขิน ต่อหลานและหมู่นางกำนัลเป็นยิ่งนัก จุดเด่นของศิลปการแสดงชุดนี้ อยู่ที่ลีลาการร่ายรำอันสวยงาม ประกอบกับท่วงทำนองเพลงอันไพเราะ โดยเฉพาะท่าเก้อเขินและเหนียมอายของทศกัณฐ์ยักษ์ใหญ่ ในลีลานาฏศิลป์โขน
บทร้อง
เข้าชิดพิศดูไม่วางตา น้อยหรืองามหนักหนาน่ารักใคร่
แสนคิดพิศวาทเพียงขาดใจ จึงปราศัยทอดสนิทติดพันธุ์
ยอดเอย ยอดมิ่ง เป็นความในใจจริง เป็นความในใจจริง ทุกสิ่งสรรพ์
หวังสวาทมาดหมายไม่วายวัน จะรับขวัญนัยนา จะรับขวัญนัยนามาธานี
นี่ผูกใจจึงไปดลจิตเจ้า ให้โฉมยงนงเยาว์ ให้โฉมยงนงเยาว์ มาหาพี่
จงผินผันพักตรามาข้างนี้ พูดจาพาที พูดจาพาที บ้างเป็นไร
เมื่อเอย เมื่อนั้น เบญกายกัลยาอัชฌาสัย
อัปยศอดสูหมู่นางใน ก็ร่ายเวทย์แปลงไป แปลงไปมิได้ช้า
เมื่อเอย เมื่อนั้น ทศกัณฐ์ตกตะลึงแล้วจึงว่า
ไม่ทันคิดผิดจริงเจียวนัดดา อย่าถือโทษเลยหนา อย่าถือโทษเลยหนา ลุงตาลาย
สู้แข็งขืนยืนเก้อเพ้อตรัส แม้นหลานตัดศึกสมอารมณ์หมาย
เมืองมารจะเป็นสุขสนุกสบาย เจ้าเร่งผันผายไปให้ทันการ
บัดเอย บัดนั้น เบญกายรับราชบัญหาญ
ออกจากปราสาทรัตน์ชัชวาลย์ เหาะข้ามชลธารผ่านมา