Dziękuję wszystkim za przemiłe komentarze! GG, WP!

Miło się słucha. Niestety, pokazałem mojej mamie i nie spodobało się jej to jako pracownikowi pewnego collegium, i niestety, wszystkie moje punkty na temat gier jako medium zostały przeinaczone na zasadzie "gry są gorsze od książek i nie ma innej opcji, nie nie sprawdziłam i twoje badania mnie nie obchodzą". Strasznie mi z tego powodu smutno, ale cóż zrobić...

Przez ostatnie trzy lata przeszedłem przez depresję która prawie zrujnowała mi moje życie prywatne, zdrowie oraz edukację. Słuchając Pana miałem takie poczucie, że brakuje mi właśnie w życiu tych gier, tych emocji i przywołały mi się sceny z Fable gdy odnajdujemy siostrę, sceny z Mass Efecta 3 i poczułem taką lekkość w sobie. Mam 23 lata i chciałbym podziękować Panu, że uświadomił mi Pan i przypomniał że warto brnąć w swoje zainteresowania.

Jesteś wykładowca przyszłości. Sposób punktowania stereotypów związany z grami i fantastyka bawi i jednocześnie wyśmiewasz, naprawdę genialna robota.

Nie jestem zajarany grami, ale oglądam inne Pana materiały dzięki którym wiem jak np. szukać informacji do prac naukowych. Czekam na więcej filmików spoza świata gier, bo ma Pam ogromną wiedzę i potrafi ją przekazać, a to nie jest wcale takie oczywiste.

1:52 xDDDDD ten wykresik z olgą arystokarczuk 😂

Wiele bym oddała by w wieku nastoletnim trafić na tego Pana. Łatwiej byłoby mi się uporać z byciem nerdem

Panie Krzysztofie, dziękuję za Pana działania w internetach. Jako nauczyciel czerpię z Pańskich materiałów dużo inspiracji. Sub oczywiście leci 🙋🏼‍♂️

uwielbiam pana słuchać , pomimo tego , ze nie gram w gry wideo , to to z jaka pasja opowiada pan o swoich zainteresowaniach i specjalizacji jest ciekawe ☺️

To co właściwie uwielbiam w serii AC jako pasjonat historii to to, że mogę zwiedzić dobrze oddane przez twórców te wszystkie te wielkie miasta różnych cywilizacji od starożytnych Aten do wiktoriańskiego Londynu, miast z różnych epok których już w takiej formie jak kiedyś nigdy nie zobaczymy. Zobaczyć ludzi na ulicach tych miast co robili, jak byli ubrani to było coś co w serii AC mnie zawsze urzekało i chętnie po te gry sięgałem i lubiłem w nich spędzać wiele czasu choćby po by przejść się ulicami renesansowego Rzymu czy popływać łódką po Nilu uważając przy tym na wielkie krokodyle różańcowe

Nigdy nie słyszałem o przypadku dziecka wyskakującego oknem, z przeświadczeniem, że ma 3 życia po graniu w grę komputerową, ale słyszałem o jednym przypadku, kiedy dziecko zabiło swoją siostrzyczkę, czy braciszka, w każdym razie kilkulatek zabił noworodka, po obejrzeniu kreskówki Disneya, bo chciało zobaczyć na zywo, jak to wygląda, jak kogoś wałek rozpłaszczy, a ten potem wróci do swojej postaci nadmuchując się w kciuk.

To rzeczywistość powoduje agresję, a gry wideo to droga uwolnienia się od tej rzeczywistości.

Piękne. Cudowne. Genialne. Powinni to puszczać nauczycielom w szkołach, by zwiększali wartość i samoakceptację swoich uczniów. A przede wszystkim - żeby ich rozumieli.

Po obejrzeniu kilku odcinków Dla każdego..., gdzie ton jest ostrzejszy YT zaproponował mi to. Muszę przyznać, że oczarowany jestem tym mówieniem o swojej pasji. Gry zostały przedstawione we wspaniały sposób.

Typowo "Nowe -> nie rozumiem -> jest to złe" pozdrawiam boomerów

Jamniczki dla tego Pana :)

Och jak ja dobrze znam słowa mojej mamy "Ty nic tylko grasz w te głupie gry. Gry są dla dzieci"... Jestem przed 40stką, i nadal gram :P I będę pewnie grała do śmierci! Na szczęście już nie słyszę nad uchem "czemu Ty grasz w te gry" tylko narzeczony gra razem ze mną :) Moją ulubioną grą jeśli chodzi o historię i świat przedstawiony, do której wracam (ostatnio przeszłam całą trylogię Legendary Ed.) to Mass Effect.. Uwielbiam! Odnośnie rusztowań na zabytkach, to chyba mamy tego samego pecha. Będąc w 1 kl. liceum pojechałam do Paryża z rodzicami i bardzo chciałam zobaczyć Notre Dame. Cała katedra w rusztowaniach. Pojechałam do USA - Kapitol w rusztowaniach! ;)

Pan i tak ma dobrze, bo jest mężczyzną, ja w dzieciństwie słyszałam, że tylko chłopcy mogą grać w gry wideo, ale miałam to w poważaniu i tak grałam z Larę i w inne gry np. Need for Speed i inne gry nawet w strategie jak The Settlers :)

Dobry wykład, plus za elokwencję i zwięzłość. Myślę że przesłanie wykładu jest jednostronne, ale raczej celowo, bo ciężko w 20 minut przedstawić rzetelnie racje drugiej strony. Gry to medium, a medium samo w sobie nie jest złe. Radio, telewizja czy gry mogą służyć do uczenia o florze i faunie świata, mogą również być uzależniającym medium, w którym uciekamy przed problemami życia codziennego. W moim życiu gry pełniły ważną rolę, chociaż też zależało to od tego jak do nich podchodziłem. Krzysztof sam mówi o takim analitycznym podejściu, że po grze starasz się uświadomić sobie, w jakim świecie byłeś i co przeżyłeś. Co jest na pewno szlachetne, jednak nie każdy tak konsumuje cyfrowe światy. Granie w tę samą grę na multi, na autopilocie, po to żeby rzeźbić statsy, osiągnięcia, mimo iż sama gra nie sprawia już ani przyjemności ani niczego nowego nie uczy - znam też i takie przykłady.

Dla zasięgu. miłego dnia.

Miód na uszy. 💛

Wspaniałe wystąpienie!

Świetne wystąpienie :) Pozdrawiam

Swietny film!

Świetny Gadacz💪. Wspaniale się słuchało!!! Popieram logikę postrzegania gier wideo👍

Jest Pan niesamowity

Jak ja go kocham :3

Mam ponad 20 lat doświadczenia. Warto było.

Bardzo ciekawy wykład, ruszył mnie ten fakt o nierozróżnialności wspomnień uzyskanych w interakcji z cyfrowym światem i realnym, mógłbym słuchać godzinami, GG WP!!

Dobrze się słucha

Dla mojego ojca wszystkie aktywności które nie były pracą lub tym co on lubi były marnowaniem czasu. Nie tylko gry, ale też czytanie książek, oglądanie filmów, teatr czy nawet zajęcia pozalekcyjne.

Ech, Mass Effect - sam chciałbym zagrać, ale niestety brak czasu. Fabuła jest fantastyczna - nie mogłem się powstrzymać i obejrzałem na KZfaq.

No Witam cię Krzysiek w świecie TEDxowców :)

Jak mogę dodać do tego napisy. Chciałam udostępnić znajomym zza granicy

Słucham i słucham, jako początkująca nauczycielka pololnistka po UJ ;) Pomijając inne aspekty wspaniałej podstawy programowej, to zwróciłam właśnie uwagę na brutalność w lekturach szkolnych. Pamiętam, że w liceum byłam chora po kilku miesiącach przerabiania literatury wojenno-obozowej. Serio. A jakiś czas temu oglądałam na zastępstwie z 8 klasą SP (na szczęście ich nie uczę, więc oszczędzono mi martyrologii) "Kamienie na szaniec". Nie mogłam na to patrzeć (sceny katowania i torturowania). I tu zdziwienie - uczniów to nie ruszało. Niemniej jednak uważam, że wiele treści w programie po prostu jest nieodpowiednia dla dzieci z podstawówki.

Przed jamnikiem pochyl czołem jamnik górą chociaż dołem

Czekam na odcinek na Pana kanale o zaletach gier 😁

chwała jamnikom

Chłop na ministra edu. Genshin

👋

Krzysztof M. Maj lecturer of tomorrow

16:59 xD mnie ulicli tego w klasach 1-3 w podstawuwce (2015-1017)

To jest szalone, że już na samym początku tłumaczysz dlaczego nazywasz się Krzysztof M. Maj a oni wpisują Ci w tytule Krzysztof Maj 😂

1:26 cóż to za słowo "do..."? i 15:03 na "de..."? Z góry dzięki

Bump

Napiszę po młodzieżowemu Pan Krzysztof z Rigczem i essa z frajerami polonistami. Pozdrawiam serdecznie i ciepło.

gg

Hi

O kurde... to mamy problem... ja dużo czytam, ale raczej nie jestem graczem, choć już też wypadłem z tej grupy 24-32 i kiedyś grałem dużo. A lubię seks... może na swoją obronę przed tym, jak mi drogie panie odmówicia pójście ze sobą do łóżka powiem, że napisałem zarówno powieść fantasy, jak i sztukę teatralną oraz wiele linii dialogowych do pewnej gry, a z chęcią napisał bym więcej każdej z tych rzeczy. Ale no grywam mniej, niż przeciętny mój rówieśnik niestety z pewnych względów, choć nie do końca z własnego wyboru w pewnym sensie, ale o szczegółach opowiem jak poznamy się bliżej;]

17:40 zajmowanie się rzeczami których nie ma to się chyba nazywało Teologia? :v

Rok kampanii, 4 lata prezydentury Trumpa i teraz pierwszy raz slysze ze Trump chcialby secesji, pacz tyle konferencji, wystapien itp obejrzanych i wysluchanych a tu taki polak wie lepiej co Trump by chcial. Aczkolwiek wyklad przyjemny i bliski moim zainteresowaniom.

Komentarz krytyczny. Podziwiam za odwagę i elokwencję. Rozumiem, że coraz mniej ludzi czyta a więcej - gra, więc tego typu wypowiedź spotyka się z dużym poparciem przy śladowej krytyce, ale dla równowagi: Skoro badania wykazały, że mózg nie rozróżnia wspomnień ze świata rzeczywistego od wspomnień z gry, gra jest przeważnie atrakcyjniejsza od świata rzeczywistego a poznawanie światów z gier niczym (poza stratą czasu) nie grozi, to dawanie milionom dzieciaków tak atrakcyjnych i uzależniających gier utrudnia im odnalezienie się w świecie realnym. Gry z goglami, jak rozumiem: arcydzieła z niesamowitym do-okólnym dźwiękiem pozwalające zanurzyć się w wirtualnej rzeczywistości dają jeszcze większą iluzję, co jeszcze bardziej wciąga i uzależnia dzieci. Nawet zabiera motywację do prób, by się w tym - realnym, wymagającym, nierzadko brzydkim, niedoskonałym, pełnym różnych zagrożeń i niemiłych ludzi - świecie odnaleźć. Więc porównywanie książek (demagogia z dwukrotnie przywołaną książką ZNAKu, jakby nie istniały warte wspomnienia miliony innych ciekawych książek na każdym poziomie i chyba każdy temat), które jednak często pozwalają nam czegoś się o świecie dowiedzieć, poznać i choć trochę zrozumieć innych ludzi do wizualnie niezwykle atrakcyjnych gier video ukazujących fantastyczne i przepiękne światy, które sprawiają wrażenie nieskończonych możliwości wypada w moim rozumieniu na korzyść książek; bo jakoś do realnego życia przygotowują, chociaż - przy braku kontaktów międzyludzkich - mogą również prowadzić do wyobcowania i być, tak jak gry, uzależniającymi. Jeżeli młody człowiek wyrasta w dobrobycie i ma możliwość życia w izolacji na koszt rodziców, to przez jakiś czas może tak sobie żyć (tracąc najlepsze lata na grę) zamiast np. poznawać dziewczyny (grozi odrzucenie), nawiązywać przyjaźnie (a więc umieć pogadać, otworzyć się, pomóc kosztem własnego czasu a nawet interesu), uprawiać jakiś sport (systematyczny wysiłek), wykonywać pożyteczną pracę (poświęcenie czasu, podporządkowanie się komuś w czasie pracy) a więc mierzyć się z przeciwnościami życia realnego co pozwoliłoby mu stopniowo dorastać do wymagającej wysiłku rzeczywistości. Trudno jednak grę komputerową (na którą poświęcamy lata życia) nazwać życiem pełnym; raczej wegetacją w iluzji, pod ochronnym kloszem. Tylko że to widzi osoba stojąca z boku, zaś uzależniony gracz nawet nad morzem (gdzie zabrali go rodzice) myśli o grze, żałuje wręcz czasu zmarnowanego nad wodą, bo przecież mógłby grać (autentyk, zasłyszany od 14-letniego gracza jakieś 15-20 lat temu; jeżeli już wówczas względnie prymitywne wizualnie gry tak działały, co robią z młodym ludźmi obecnie? To się dopiero okaże...). Rodzicom jest wygodnie mieć oko na dziecko, boją się, że stanie mu się krzywda, gdy stracą je z oczu, więc dla świętego spokoju, z dwojga złego wolą już, gdy gra w domu w gry niż idzie w nieznane, nie wiadomo z kim. Być może to zmniejsza ryzyko jakiegoś nieszczęścia, ale do życia - nie przygotowuje. I nie przekreśla opóźnienia w rozwoju ruchowym, deformacji płynących z wielogodzinnego siedzenia w jednej pozycji itp. Książkę można czytać na siedząco, leżąc na dowolnym boku, słuchać podczas spaceru, biegania, ćwiczeń fizycznych, podróży lub zmywania. Podsumowując: nie zgadzam się z Prelegentem, że z gier płyną same korzyści. Mają one - zwłaszcza dla dzieci i młodzieży - wiele wad, z których kilka wymieniłem wyżej. Mleko się wylało, gry istnieją, coraz młodsi ludzie w nie grają i się uzależniają, ale ich gloryfikowanie z poziomu autorytetu wykładowcy akademickiego to już gruba przesada.

Cała reszta była spoko, ale ten fragment z Trumpem to był pierd umysłowy onbiżający poziom całego wystąpienia. Pomimo całej sympatii dla pana Krzysztofa powyższe przemówienie jest kolejnym dowodem na to, że wybitny znawca kilku dziedzin (media, gry, literatura) absolutnie nie powinien być traktowany jako autorytet w innej (polityka).

Uważam ten wykład za niepotrzebny.